“ชีวิตที่รีบเร่งย่อมเป็นชีวิตที่ผิวเผินอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง เวลาที่เรารีบ เราโฉบผ่านแค่ผิวๆ และไม่อาจสร้างสายสัมพันธ์ที่แท้จริงกับโลกหรือผู้คนได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เชื่อมเราเข้าด้วยกัน และทำให้ชีวิตเรามีค่า ควรแก่การมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นชุมชน ครอบครัว มิตรภาพ ล้วนงอกงามได้ด้วยสิ่งที่เรามีไม่เคยพอ นั่นก็คือ เวลา”
- คาร์ล ออนอเร -
ผู้เขียน In Praise of Slowness
เมื่ออ่านบทความนี้จบแล้ว วินดามานั่งคิดว่า “นานแค่ไหนแล้วนะที่วินดาทำกิจกรรม โน่น นี่ นั่น แล้วไม่ต้องดูนาฬิกา ไม่ต้องคอยแคร์เวลา...
คำตอบคือ...นึกไม่ออกค่ะ🤔
ถ้านับตั้งแต่จำความได้คงเป็นตอนเด็กๆที่วิ่งเล่นแล้วแม่เรียกให้ไปกินข้าว ถึงรู้ว่าได้เวลากินข้าวเย็นแล้วนั่นแหละค่ะ
โตมาวินดาก็ใส่นาฬิกาข้อมือทุกวัน เพราะทุกกิจกรรมในแต่ละวันล้วนผูกกับเวลา⌚️
ตอนเขียนบทความนี้วินดาก็คิดว่า “เวลา” มันไม่มีเร็ว-ช้า เพราะเวลามันก็เดินของมันอย่างสม่ำเสมอและเป็นปกติ คนเรานี่แหละค่ะที่ไม่ปกติ!!!
บางช่วงก็ใช้ชีวิตเร่งรีบเพื่อทำกิจกรรมต่างๆให้ทันภายในเวลาที่จำกัด บางช่วงก็ใช้ชีวิตช้าๆเรื่อยๆเปื่อยๆ โดยให้เหตุผลว่า “เวลาพักผ่อน”
นั่น!!! พาให้วินดามองว่า...”ความเร็วไม่ได้โหดร้าย ความช้าก็ไม่ได้หมายถึงความขี้เกียจ”
แต่เราก็ควรใช้ความเร็วอย่างไม่ประมาท และใช้ความช้าให้คุ้มค่า
เกิดมามีชีวิตเดียวใช้เวลาเร็ว-ช้าให้ไม่ซับซ้อน (ไม่ว่าจะกิจกรรมหรือกับคนค่ะ) จะได้ไม่ปวดหัว
เริ่มจัดสรรเวลา จัดระเบียบชีวิต ทำกิจกรรมแต่ละอย่างช้าบ้าง เร็วบ้าง ไม่ต้องเท่าๆกันก็ใช้ชีวิตอย่างสมดุลได้ เพราะชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน ไม่มีรูปแบบคงที่ เพราะเมื่อเวลาเปลี่ยน ความคิดเราอาจจะเปลี่ยนไป กิจกรรมอาจจะต่างไป ผู้คนใกล้ตัวและรอบข้างก็อาจจะเปลี่ยนกลุ่มไป เพียงแต่หวังว่า “สติ” จะช่วยให้เราไม่ละเลยเวลาในแต่ละช่วง เก็บเกี่ยวเรื่องราวและความสัมพันธ์ให้นุ่มนวลชวนนึกถึง เมื่อเวลาพ้นผ่านไป
🦋วินดาเขียนตามความคิดที่ไหลไป ณ ช่วงเวลาที่เขียนเลยค่ะ🦋
🤗ขอให้ทุกคนมีความสุขกับช่วงเวลาในชีวิตนี้นะคะ
แล้วพบกันใหม่ค่ะ👋🏻
#windasharing
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
