เมื่อการดูงานในวัยเรียน ... กลายเป็นจุดเริ่มต้น
ในอาชีพสายงานเขียน 📝🖋
หลังจากสมัครงานตำแหน่งกองบรรณาธิการ
วารสารด้านการเกษตรแห่งหนึ่ง จนกระทั่งได้โอกาสเขียนบทความส่งพิจารณา
ตอนแรกเราทั้งดีใจแต่ก็มีกังวลปนมืดแปดด้านว่า
“เราจะเขียนเรื่องอะไรดี?” เพราะคำว่า “เกษตร”
มันกว้างเหลือเกิน
ครั้นจะเขียนเป็นเรียงความเอาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตมาแปะ มันก็คงไม่ต่างจากการคัดลอกงานคนอื่นมายำรวมกัน ถึงแม้มันจะออกมาเป็นอาหารจานใหม่ แต่ก็
ไม่สดใหม่ และต่างไปจากงานเขียนทั่วๆ ไปเลย
เมื่อคิดไปคิดมา จู่ๆ ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างบอกเราว่า “ก็เอาสิ่งที่เคยพบเจอมานั่นแหละเขียนบอกเล่า
ออกไป “ ซึ่งนับว่าเราโชคดีที่เรามีคลังวัตถุดิบจากสิ่งที่พบเจอระหว่างทางเดินชีวิตค่อนข้างเยอะ แต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่า “วันหนึ่งจะได้ขุดมันออกมาใช้”
เจ้าวัตถุดิบที่เราว่า มาตอนไหน มาได้อย่างไร? คำตอบคือ มันถูกสั่งสม ซึมซับ และถูกเก็บสะสมไว้ในลิ้นชักแห่งความรู้ และความทรงจำของเราโดยที่เราไม่รู้ตัว มาตั้งแต่สมัยเรียน เพราะวิชาเรียนของเราต้องเดินทางไป “ดูงาน” ตามที่ต่างๆ เยอะมาก
เชื่อว่าสมัยเป็นนักเรียน นักศึกษา เพื่อนๆ หลายคนคงไม่ชอบการเดินทางไปดูงานสักเท่าไหร่นัก เพราะบางที่ไปแล้วนอกจากจะร้อน เหนื่อย ยังต้องเก็บข้อมูลมาทำรายงานอีกต่างหาก
แต่สำหรับเราเป็นคนหนึ่งที่ชอบการดูงานมาก เพราะมันทำให้เราได้เข้าไปเห็น ได้เข้าไปเรียนรู้การทำงานจริงของชาวสวน การทำงานในอุตสาหกรรม โรงงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่สนใจ เชื่อว่า “หากไม่ใช่ในฐานะนักเรียน นักศึกษา คงยากที่จะได้เข้าไปสัมผัส”
ดังนั้นสำหรับน้องๆ นักเรียน นักศึกษา ที่ไม่ชอบการดูงาน อยากให้ลองเปิดใจ เปลี่ยนความคิดดูนะคะ ถ้าไปแล้วนั่นคือ “โอกาส” ที่จะถาม ที่จะได้เรียนรู้
เพราะไม่แน่ว่า สิ่งที่เราได้ดู ได้เห็น มันอาจจุดประกายอะไรบางอย่างในตัวเรา และกลับกลายเป็นอาชีพของเราในวันหนึ่งก็เป็นได้ในอนาคต!!!
อย่างตัวเราเองที่มีงานทำได้อย่างวันนี้ ก็เพราะได้ขุดเอาสิ่งที่พบเจอนั้นมาใช้ จนนำไปสู่อาชีพที่ทำให้เราได้เปิดโลกทัศน์ในชีวิต ได้เรียนรู้การอยู่กับคน เรียนรู้
การผลิตสื่อ และทำให้เราเติบโตมากขึ้นอย่างวันนี้
“ ขอให้เพื่อนๆ สู้ๆ อย่าเบื่อหรือท้อแท้กับสิ่งที่เจอเพราะวันหนึ่งเราอาจดึงสิ่งที่เราพบออกมาใช้ได้ โดยที่เราไม่รู้ตัวค่ะ”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
