เรื่องสั้น ขวัญผวา ตอน ห้องแชท 98
สวัสดี ตอนนี้ผมอยู่ที่เตียงนอนที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในลอนดอน นายแพทย์ มาร์ตินอนุญาตให้ผมยืมใช้โน้ตบุคของเค้า ซึ่งผมจะมาอธิบายว่าเพราะอะไร ผมถึงได้มาอยู่ที่โรงพยาบาลและเกิดอะไรขึ้นกับผม
ผมชื่อว่าเดวิด อาร์เจนโต อายุ 16 ปีและผมกำลังป่วยเป็นโรคจิตประเภทหนึ่งอยู่
ผมจะต้องกินยาเป็นจำนวนมากตามคำแนะนำแพทย์ ที่อยู่ในห้องคนไข้ตรงข้ามผม เพราะผมมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงและเลือดออกอีกด้วย
ผมกินยาแก้ปวดชนิดหนึ่งอย่างสม่ำเสมอ แต่ดูเหมือนว่าอาการปวดหัวนั้นไม่ทุเลาลงเลย แต่ผมก็ไม่สน ผมคิดว่าผมจะต้องเขียนเรื่องราวนี้ให้ทุกคนได้รู้ พวกคุณอาจสงสัยว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และนี่คือเรื่องราวของผม
ประมาณสี่วันที่แล้ว ผมขึ้นไปยังชั้นบนของหอพักของผมและหยิบหนังสือเรียนทุกเล่มไปเผาที่กองไฟ ผมพึ่งสอบ GCSE (การสอบวัดระดับชนิดหนึ่งของอังกฤษ) เสร็จ และเหมือนกับเพื่อนหลายๆคนของผม ผมเกลียดทุกๆวิชาที่ได้เรียนจบไป
คณิตศาสตร์ ประวัติศาสตร์ อังกฤษ โดยเฉพาะวิชาอังกฤษ ผมเกลียดเป็นที่สุด ซึ่งผมเจอหนังสืออังกฤษเล่มนึงที่ผมทิ้งเอาไว้เมื่อเดือนที่แล้ว ในมุมห้องซึ่งเก่า และฝุ่นเกราะกรัง
ผมไม่อยากที่จะมองหนังสือพวกนั้นอีกเลย แต่ผมก็ต้องทำใจว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะต้องมองมัน ผมจึงหยิบหนังสือทุกเล่มมาถือเอาไว้ในแขนข้างเดียว น่าหยะแหยงเป็นบ้าเลย
แล้วผมก็เห็นอะไรกล่องอะไรบางอย่าง ผมไม่มั่นใจว่ามันคืออะไร ผมสงสัยมากๆผมจึงวางหนังสือลงบนพื้น และหยิบมันขึ้นมา มันเป็นกล่องใส่ซีดีสีแดง มีขนาดพอๆกับหนังสือเล่มนึง ไม่มีอะไรเขียนอยู่บนปกทั้งสองด้าน ผมตื่นเต้นมาก มันดูเหมือนกับเกมคอมพิวเตอร์ที่เจ้าของห้องคนก่อนลืมทิ้งไว้ ซึ่งผมเป็นคนชอบเล่นเกมอยู่แล้ว ผมจึงคิดว่าจะลองนำมันมาเปิดดู
แต่เมื่อผมเปิดกล่องดูแล้ว ผมก็ต้องผิดหวังเพราะมันไม่ได้มีรูปภาพเกมหรืออะไรสักอย่างที่บ่งบอกว่ามันคือแผ่นเกมเลย แต่กลับเป็นแผ่นสีขาวๆที่มีตัวอักษรเขียนด้วยปากกาหมึกดำ เขียนว่า "ห้องแชท 98" ผมผิดหวังมากเมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่แผ่นเกม แต่ในเมื่อใครคนนึงอุตส่าห์พยายามทำแผ่นซีดีนี้ขึ้นมา มันก็คงจะพิเศษกว่าของที่มีอยู่บนอินเตอร์เน็ตแน่นอน ผมก็อยากจะรู้ว่ามันจะเป็นยังไง ผมจะลองเปิดมันดู
ผมเตะกองหนังสือที่ไร้ประโยชน์ออกไปห่างๆ และใส่แผ่นซีดีลงในคอม ผมเห็นกล่องแดงๆที่ไม่มีข้อความใดปรากฏขึ้น ผมไม่รู้ว่ามันมีเอาไว้ทำอะไรในตอนแรก แต่ผมลองคลิกไปมั่วๆอยู่ประมาณครึ่งนาที จากนั้นหน้าจอคอมของผมก็สีดำชั่วครู่นึง จากนั้นก็มีแสงวาบขึ้นมา พร้อมกับคำว่า "ยินดีต้อนรับสู่ ห้องแชท 98" อยู่ด้านบนสุดกลางของหน้าจอคอมผม ห้องแชท 98 เหรอ ตัวเลขนี้มันสำคัญยังไงกัน ผมสงสัย จากนั้นก็มีกล่องข้อความสีขาวปรากฏขึ้นมาตรงกลางจอ ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มพิมพ์ได้ตรงไหน ผมจึงลองพิมพ์มั่วๆไปว่า "สวัสดี"
ผมไม่ได้หวังว่าจะมีใครตอบกลับมา แต่กลับมีคนตอบมาจริงๆ บุคคลที่ใช้ชื่อว่า ดาร์วิน คลาร์ก ตอบผมกลับมาว่า "สวัสดีตอนบ่าย"
ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะมีคนจริงๆตอบผมกลับ เพราะว่าผมเป็นเพียงคนเดียวที่ใช้งานเจ้าแผ่นซีดีนี้เท่านั้น แต่ผมก็คิดว่ามันคงเป็นพวกบอทที่ตั้งค่าบทสนทนาเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วมั้ง ซึ่งผมมีความรู้เรื่อง IT เยอะพอสมควรอยู่แล้ว
แต่ผมก็ยังคิดว่ามันแปลกอยู่ดี ผมอยู่ที่ห้องนี้มา 6 ปี ผมยังไม่เคยเห็นกล่องซีดีสีแดงมาก่อนเลย ผมคิดว่าเจ้าของห้องคนก่อนเป็นเจ้าของมัน แต่ดูเหมือนกับว่าพวกเขาไม่เคยมีคอมพิวเตอร์มาก่อนเลยเท่าที่ผมคิด เว้นแต่ว่าเจ้าของห้องคนก่อนต้องทำลายมันทิ้งจนไม่เหลือหลักฐานเอาไว้ ก่อนที่พวกผมจะย้ายเข้ามาที่ห้องนี้ ช่างมันเถอะ ผมเริ่มบทสนทนา เพื่ออยากจะรู้ว่าบอทตัวนี้ถูกตั้งโปรแกรมให้ตอบโต้กับคู่สนทนาอย่างไรบ้าง
"ตอนนี้อากาศดีเนอะ" ผมเขียน ไม่เกินสามวินาที เขาตอบกลับมาว่า "ไม่อะ คิดว่ามันหม่นหมองมากกว่า" ไม่รู้ว่าบังเอิญหรืออย่างไร ชั่วเวลาที่เขาตอบผมกลับด้วยข้อความนั้น แล้วผมมองออกไปหน้าต่างผมก็เห็นว่าฝนกำลังจะตกพอดี
ดูเหมือนว่ากองหนังสือพวกนี้ผมค่อยเอาไปเผาวันพรุ่งนี้ดีกว่า ผมจะใช้เวลาทั้งวันลองคุยกับบอทตัวนี้ดู ผมไม่ได้แปลกใจนัก เพราะมันอาจถูกตั้งโปรแกรมให้พูดอย่างนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และประเทศอังกฤษที่ผมอาศัยอยู่นั้น อากาศก็มักจะไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่ ผมจึงพิมพ์ต่อไป
“แล้วคุณชอบดูหนังเรื่องอะไร?” เขาตอบกลับ "ฉันไม่ดูหนัง ฉันชอบดูโรงละครมากกว่า" โรงละครเหรอ? นี่ผมกำลังคุยกับคนแก่อยู่รึเปล่าเนี่ย
ผมถามต่อ “คุณอายุเท่าไร?”
ผมไม่สนว่ามันจะเสียมารยาทกับบอทรึเปล่า เพราะในที่สุดบอทก็จะต้องตอบผมกลับมาอยู่ดี จนเขาตอบกลับมาว่า "ฉันจะเล่าประวัติของฉันให้ฟัง ฉันเกิดใน คศ 1867 มีพี่สาวสองคน ซึ่งฉันเกลียดเขาทั้งคู่" เอิ่ม ใครที่เป็นคนตั้งบทสนทนาให้บอทตัวนี้คงมีอารมณ์ขันไม่น้อย ผมพิมพ์กลับไป พร้อมขำกับสิ่งที่ผมได้พิมพ์ไป
"ส่วนผมเกิดปี คศ 2098 และยังมีแฝดพี่ชายอีกสองคนซึ่งเป็นเอเลี่ยนมาจากดาว บูกาลู และผมยังเป็นพระเยซูอีกด้วย" ผมอยากจะรู้ว่าชายแก่ผู้นี้จะตอบกลับผมยังไง ผมรู้ว่ามันเป็นบอท แต่ในใจนึงผมก็ยังคิดว่าอาจจะเป็นคนจริงๆก็ได้ด้วยเหตุผลที่ไม่อาจอธิบายได้ เขาตอบกลับมาว่า "จริงเหรอ? ยินดีที่ได้รู้จักนะ นายเยซู พี่ชายของคุณเคยลักพาตัวมนุษย์บนโลกหรือยัง?”
ผมหัวเราะอีกครั้ง ผมอยากจะเห็นหน้าคนสร้างเจ้าบอทนี้ขึ้นมาจริงๆ ผมพิมพ์ "เคยสิ พวกเขาเป็นเอเลี่ยนที่รักเด็กน่ะ จึงมักจะลักพาตัวเด็กๆซะส่วนใหญ่ คุณก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีๆละกัน"
เขาตอบผมกลับ "ถึงฉันจะแค่มนุษย์ธรรมดาคนนึง แต่ฉันเคยขึ้นศาลเพราะทำความผิดด้วยนะ"
ผมไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่รายละเอียดที่เค้าเริ่มอธิบายหลังจากที่เขาพิมพ์หลังจากบทสนทนานี้ทำให้ผมผวาอยู่ครู่นึง ผมรู้สึกว่ามันสมจริง ...สมจริงเกินไป จากนั้น ผมก็แปลกใจอีก เขาได้พิมพ์ข้อความใหม่มาอีก :
"คุณไม่เข้าใจเหรอ ให้ผมอธิบายใหม่แบบง่ายๆนะ พี่สาวสองคนที่ผมเกลียดนั่นนะ ได้ประสบอุบัติเหตุอย่างน่าอนาถไปแล้วไง"
ผมเริ่มรู้สึกขนลุก มันไม่ได้เป็นบอททั่วไปแน่ๆ มันจะต้องเป็นบอทโรคจิต หรือเป็นมุกตลกของใครซักคนนึง ผมพิมพ์กลับไป เพื่ออยากรู้ปฏิกิริยาตอบกลับของเขา "คุณอยากรู้มั้ยว่าพี่ชายสองคนของผมได้ทำอะไรบ้าง”
ยังไม่ทันจะพิมพ์ต่อ ผมก็ได้ผมกับความประหลาดใจครั้งใหญ่ คลาร์กตอบกลับมาอีกครั้ง ผมได้เห็นข้อความของเขาถูกพิมพ์ เหมือนกับเครื่องพิมพ์ดีดสมัยก่อน พิมพ์ว่า "แกมันก็แค่เด็กน้อยคนนึงเท่านั้นละ เดวิด"
เป็นบ้าอะไรของมันเนี้ย? ผมรู้สึกสยดสยองขึ้นมาจริงๆแล้วตอนนี้ ผมพิมพ์กลับไป "แกเป็นตัวอะไรกันแน่วะ?” คำตอบที่ได้รับนั้นไม่เหมือนกับบอทที่ถูกตั้งโปรแกรม มันดูเหมือนกับมนุษย์จริงๆที่คุยกับผมอยู่ตอนนี้
"ให้ฉันเล่าอะไรให้แกฟังมั้ย แกอยากรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าของห้องคนก่อน?”
ผมนั่งนิ่งเหมือนกับคนบ้า นั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ รอคำตอบต่อจากที่เขาพิมพ์เอาไว้
"มันเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่สาวสองคนของฉันไงล่ะ จำได้ไหม ฉันเกลียดพวกมันเข้าไส้!!"
เพียงเท่านั้นล่ะ ผมรีบขยับเมาส์ไปบนขวาสุดแล้วคลิกกากบาทปิดโปรแกรม เพื่อจบฝันร้ายนี้ ผมรู้สึกโล่งใจ ผมสังเกตว่าผมคุยกับมันเพียงห้านาทีเท่านั้น แต่รู้สึกยาวนานเหมือนกับสองชั่วโมง และตอนที่ผมกำลังจะปิดคอมนั้นเอง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
คอมของผมค้าง แต่มีสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้น กล่องข้อความของห้องสนทนาได้เปิดกลับมาด้วยตัวมันเองอีกครั้ง!! ผมได้รับข้อความใหม่ และครั้งหนึ่งผมรู้สึกหลอนไปจนถึงกระดูกสันหลัง
"แกยังไม่รู้เรื่องทั้งหมดเลยนะ"
ผมทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะปิดคอมนี้ซะ ผมเสียสติไปแล้ว "แกทำอะไรกับคอมของฉัน หยุดนะ มันไม่ตลกเลยนะเว้ย!!"
ในที่สุด ผมได้เห็นมือของคลาร์กพิมพ์อยู่ที่เครื่องพิมพ์ดีดอีกครั้งนึง แต่ครั้งนี้มันช้ากว่าครั้งที่แล้วมาก ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงเต้นของหัวใจของผม มันทวีความรุนแรงมากขึ้น และมากขึ้น แต่ละตัวอักษรที่ผ่านไป หน้าของผมจวนจะละลายเพราะเหงื่ออยู่แล้ว
ยิ่งผมตั้งใจมองตัวอักษรแต่ละตัวที่ถูกพิมพ์มากเท่าไร ความน่ากลัวที่แสดงออกอยู่บนหน้าของผมก็มากขึ้นเท่านั้น ผมจำได้ว่าผมเห็นมันอยู่บนหน้าจอคอมของผม ข้อความสุดท้ายที่เขาส่งให้ผม ที่ทำให้ผมเสียสตินั้นก็คือ "มองข้างหลังสิ"
ผมจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลย ทุกๆอย่างรอบตัวผมมันช้าไปหมด ผมกังวล ใจนึงก็คิดว่ามีอะไรซักอย่างอยู่ด้านหลังผม แต่อีกใจนึงก็พยายามจะให้ผมหันหลังไปมองให้ได้ ผมปิดตา ปิดปากขบฟันให้แน่น และหันหัวผมกลับไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับกระสุน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีจริงๆ ผมหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา และหันหัวกลับมาด้วยความโล่งใจ ผมรู้สึกว่าทุกๆอย่างปลอดภัยแล้วในตอนนี้ จนกระทั่งผมมองกลับไปที่หน้าจอคอมของผม แทบจะทำให้ผมตกเก้าอีก นั่นก็คือ
รูปภาพชายปริศนา ใบหน้าสีขาวซีด ดวงตาสีแดงก่ำ ขึ้นมาแสดงอยู่ใบหน้าจอ
ผมเห็นมันไม่ถึงวิเลยด้วยซ้ำ แต่นั่นก็เกินพอแล้วสำหรับผม หลังจากเหตุการณ์นั้น ผมก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง และสลบลงเป็นเวลา 4 ชั่วโมง นั่นเป็นสิ่งที่นายแพทย์มาร์ตินบอกผม เขาเป็นแพทย์คนเดียวที่ดูแลผมอยู่ในตอนนี้ เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมผ่านอะไรมาบ้าง
และตัวผมตอนนี้ นั่งอยู่บนเตียงเวลาตีสี่ครึ่ง เขียนเรื่องราวนี้ให้โลกได้รับรู้ ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ผมก็ยังคงกังวลว่าจะมีใบหน้านั้นโผล่ขึ้นมาทำให้ผมตกใจอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ ดูเหมือนว่าผมจะได้รับความทรมานจากบาดแผลทางจิตในอดีต ดวงตาของผมมีวงกลมสีดำม่วงรอบๆดวงตา เพราะว่าผมไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น ผมพยายามนอนหลับ แต่ใบหน้านั้น ...ใบหน้านั้นทำให้ผมหลับไม่ลงทุกที
ที่ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ก็อยากจะเตือนให้ทุกคนระมัดระวัง ถ้าคุณเห็นกล่องซีดีสีแดงที่ไหน โยนมันทิ้งไปซะ อย่าเปิดมันหรือดูมัน ผมกำลังจะกระโดดลงจากหน้าต่างชั้นที่สามของโรงพยาบาล ผมทนมันต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมกลัวจริงๆ ผมอยากจะตายตอนนี้ ใครก็ตามไม่ต้องมาช่วยผม และอย่า ผมขอย้ำว่าอย่า อย่าพยายามมองหา ดาร์วิน คลาร์ก เขาอาจหรือไม่อาจมีอยู่จริง แต่มันทำให้คุณกลายเป็นบ้าได้แน่
ถ้าคุณพบเขา คุณต้องเสียสติอย่างแน่นอน!
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
