วันหยุดหน้าหนาว!
ภาพประกอบเท่านั้น
ในที่สุดผมก็กลับบ้านที่เกาะเปอร์โตริโกซึ่งเป็นบ้านเกิดของผมและใช้เวลาอยู่กับครอบครัว ภาคเรียนนี้ค่อนข้างยากสำหรับผม แต่วันหยุดพักผ่อนที่ดีคือสิ่งที่ฉันต้องการ อย่างไรก็ตามคราวนี้ผมต้องการเดินทางไปยังเมืองเกิดของผม
ผมเกิดในโรงพยาบาลในชุมชนเล็ก ๆ ชื่อ อากิลา แต่ผมไม่เคยเห็นมันเป็นการส่วนตัว จากที่อ่านมาตอนนี้มันเป็นโรงพยาบาลร้าง แต่ผมยังคงยืนยันที่จะไปให้ได้ แม่ไม่อยากให้ผมไป แต่แม่ผมก็ไม่ได้บอกไม่บอกสาเหตุ ผมไม่สนใจหรอก คุณก็รู้ว่าคุณแม่เป็นอย่างไร เขากังวลเกี่ยวกับทุกสิ่งเล็กๆน้อยๆ
การเดินทางไปที่นั้นใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง มันค่อนค้างหายาก ในที่สุดผมก็พบว่ามันอยู่บนเนินเขาเล็ก ไฟท้ายหมู่บ้าน
“ ทำไมผมถึงเข้าไปกันนะ ... ?”
โรงพยาบาลมีสองชั้นและมีใบไม้จำนวนมากทับทมที่บันไดไปยังทางเข้าหลัก ที่จริงดูเหมือนว่าอาคารไม่ต้องการให้ฉันเข้าไปที่นั้น สภาพแวดล้อมโยรอบก็ถูกทิ้งร้างโดยสิ้นเชิง ผมสามารถเห็นบ้านและสวนสาธารณะเล็ก ๆ อยู่ใกล้ ๆ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครเคยอยู่ที่นั่นมานานแล้ว
ทันใดนั้นลมกระโชกก็พัดมาและมันดึงดูดความสนใจของผมเพราะมันพัดผ่านใบไม้ที่ปกคลุมทางเข้าหลัก ผมสาบานว่ามีคนขอให้ผมเข้าไป มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะเข้าไป เมื่อผมขึ้นไปถึงบันไดขั้นบนสุดผมก็เดินผ่านทางเข้าหลัก สถานที่นั้นเป็นระเบียบ กระเบื้องเสื่อน้ำมันเกลื่อนพื้น มีฝุ่นอยู่ทุกหนทุกแห่งและฉันรู้สึกเหมือนหายใจเอาฝุ่นเข้าไปในปริมาณมากทุกครั้งที่หายใจ ผมไม่เห็นอุปกรณ์ทางการแพทย์หรือเตียงนอนเลย สิ่งเดียวที่มีคือห้องสุขาเก่าแห้ง
แต่สิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาของผมคือรอยหยดเลือดแห้งเล็ก ๆ ที่ไหลจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง ผมตรวจสอบห้องที่อยู่ใกล้ผมที่สุดและเห็นคราบเลือดแห้งขนาดใหญ่บนพื้น หยดเลือดดูเหมือนจะเริ่มขึ้นที่นั่นราวกับว่านั่นเป็น“ หยด” แรกของเลือด จากนั้นหยดเลือดยังคงไหลเข้ามาในห้องฝั่งตรงข้ามและหยุดอยู่ตรงหน้าหน้าต่าง ละอองขนาดเล็กลงราวกับว่าฉีดพ่นกรอบหน้าต่าง ผมนึกถึงหมอคนหนึ่งโยนชิ้นส่วนของร่างกายออกไปนอกหน้าต่างหรืออะไรสักอย่าง ผมบอกตัวเองว่าภาพทั้งหมดในหัวของผมคงไม่ได้เป็นเรื่องจริงใช่ไหม
อ่านต่อตอนที่ 2
ขอบคุณที่อ่านจนจบจ้า
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
