29 พ.ค. 2021 เวลา 01:25 • นิยาย เรื่องสั้น
“ ลม ... จริงเหรอ ... ”
ภาพประกอบเท่านั้น
ทันใดนั้นเสียงสับก็ดังมาจากทางขวาของผมและผมก็เห็นเงาเล็ก ๆ อยู่ตรงทางเดิน ผมวิ่งตามมัน ทางเดินเลี้ยวซ้ายจากนั้นไปทางขวาซึ่งกลายเป็นโถงทางเดินขนาดใหญ่ขึ้นมีประตูเพิ่มขึ้นด้านข้างและทางออกขนาดใหญ่ที่ให้แสงส่องเข้ามา
น่าเศร้าที่ผมไม่เห็นอะไรเลย ผมมองดูรอบๆและสังเกตเห็นรอยเลือดอีกเส้น อย่างไรก็ตามอันนี้แอบมาจากทางเดินที่ฉันเพิ่งมาและลงไปตามโถงทางเดินขนาดใหญ่ไปยังทางออกที่ปลายสุดของมัน มันยังเป็นเส้นทึบแทนที่จะเป็นหยดเลือดเล็ก ๆ
สิ่งที่ทำให้ผมกลัวจริงๆคือเสียงกระซิบที่จู่ๆก็ดังออกมาจากข้างหลัง “ พี่ชาย” พูดด้วยเสียงแหลมคล้ายกับทารก ผมมองไปข้างหลังทันทีและผมก็เห็นเงาเล็ก ๆ แบบเดิมจากก่อนหน้านี้เดินไปตามทางเดินที่ผมเพิ่งมา ผมวิ่งตามมันไปอีกครั้ง
เมื่อผมไปถึงทางเข้าโรงพยาบาลผมก็หลงกับเงาอีกครั้ง แต่แล้วผมก็ได้ยินเสียงกระซิบแบบเดียวกัน “ ลงมาที่นี่” ผมมองไปตามทางของเสียงผมว่าเสียงมาจากไหนและผมเห็นบันไดที่ทอดลงไปด้านล่างของโรงพยาบาล
ผมมองไม่เห็นด้านล่างของบันไดดีนักเพราะเห็นว่าชั้นหนึ่งไม่สว่างพอ ๆ กับชั้นที่สองอาจเป็นเพราะใบไม้เเละต้นไม้ทั้งหมดที่เติบโตที่ด้านล่าง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมจึงลงไปชั้นล่าง
“ ผมไม่สามารถเดินจากไปได้ ... ”
เมื่อผมไปถึงด้านล่างสุดผมเห็นรอยเลือดเส้นเดียวกันออกมาจากรูบนเพดานลงมาที่ผนังและผ่านทางเดินข้างหลังผม นำไปสู่ห้องขนาดใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นล็อบบี้ เพดานแตกทั้งหมดและตกลงมาเป็นชิ้น ๆ และผมสามารถเห็นคานไม้ผุ ๆ ที่เป็นรากฐานของอาคาร แต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง
ผมได้ยินเสียงเรือวิ่งพลุกพล่านเคลื่อนตัวจากด้านหนึ่งของห้องไปอีกด้านหนึ่ง ฝุ่นเคลื่อนตัวในอากาศอย่างรวดเร็วซึ่งยืนยันได้ว่ามีบางอย่างอยู่ในนั้นกับผม แม้แต่คานไม้ก็ส่งเสียงดังเอี๊ยดเป็นระยะ ๆ แม้ว่าการวิ่งเหยาะๆเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เกิดเสียง
อ่านต่อตอนที3
ขอบคุณที่อ่านจนจบจ้า

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา