ผมยังได้ยินเสียงกระซิบแบบเดิมอีกครั้ง แม้ว่าพจะได้ยิ้นอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนครั้งก่อน ผมสาบานว่าเสียงกำลังสนทนาระหว่างพวกเขา
ภาพประกอบเท่านั้น
แต่แล้วความสนใจของพวกเขาก็หันมาหาผม “ พี่มาทำไม”
เสียงนั้นถามผม
“ บอกมาก่อนว่าคุณเป็นใคร”
เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้นอีกครั้งราวกับกำลังปรึกษาคำตอบกันจากนั้นความเงียบก็หายไป หลังจากรอสองสามวินาทีในที่สุดพวกเขาก็ตอบผมกลับมา
“ แม่ของเราไม่ต้องการเรา บรรพบุรุษของเรากระตือรือร้นที่จะกำจัดเรา พวกเขามาที่โรงพยาบาลนี้เพื่อฆ่าเรา เช่นเดียวกับถังขยะที่เราถูกทิ้งลงในดวงอาทิตย์ที่แผดจ้า แต่ความอยู่รอดของเราแทบจะไม่มีทางเลือก เราอยู่ในโลกนี้เช่นเดียวกับที่คุณเลือกที่จะอยู่” ผมสับสนกับคำพูดของพวกเขา ผมไม่มีเวลาคิดมากขนาดนั้น
"หยุด..."
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ผมเห็นมัน เด็กทารกคลานออกมาจากห้องนั้น ขาของมันมีรูปร่างผิดปกติและร่างกายของมันเปียกโชกไปด้วยเลือด น้ำดีไหลออกมาจากปากและฉันสาบานได้ว่ามันพยายามยิ้มให้กับฉัน ทุกครั้งที่มันคลานมันทิ้งรอยเลือดเเละเสียงกรอบแกรบข้างหลัง
มันเพียงพอที่จะทำให้ผมตกใจ เมื่อผมหันไปก็มีพวกมันจำนวนมากคลานมาหาผม และขึ้นไปบนคานไม้ผมเห็นพวกเขาไต่ลงมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
จิตใจของผมไม่สามารถทนกับสิ่งนี้ได้ ผมวิ่งผ่านขึ้นบันไดและออกจากโรงพยาบาลอย่างน่าเหลือเชื่อเช่นกัน ขณะที่ผมกำลังเข้าไปในรถผมก็ได้ยินเสียงกระซิบของพวกเขา "กลับมาหาเราสิพี่ชาย"
ขอบคุณที่อ่านจนจบจ้า
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
