เราตื่นขึ้นมาประมาณเที่ยงคืนเมือได้ยินเสียงไซเรนไม่หยุดหย่อน ผู้คนสองสามคนเดินออกมาที่ระเบียงของพวกเขา
ภาพประกอบเท่านั้น
ในขณะที่พวกเรายังคงอยู่ข้างในริมหน้าต่างของเราเเล้วมองออกไปข้างนอก สามีของฉันถามฉันว่าเขายังฝันอยู่หรือเปล่าซึ่งฉันตอบด้วยความไม่แน่ใจ
“ฉันไม่รู้”
คนที่ลุกเป็นไฟ พวกเขาเดินไปตามถนน เปลวไฟลุกท่วมร่างของพวกเขา เศษซากของคนที่ไหม้เกรียมจนแทบจะจำไม่ได้ พวกเขาไม่ควรมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาก็ยังเดินย่ำอยู่กับที่ เนื้อไหลหยดออกมาเหมือนของเหลว ไฟปะทุจากปากของพวกเขา พ่นมันออกมาจากปากและเบ้าตาของพวกเขา
ส่วนหนึ่งของฉันตั้งความหวังไว้ว่ามันเป็นเพียงฝันร้าย โดยที่ไม่มีใครในพวกเราจะจำได้ในตอนเช้า น่าเสียดายที่ทันทีที่ฉันจับมือของสามีและรู้สึกว่ามันสั่น ฉันเองรู้ว่ามันเป็นจริงอย่างเเน่นอน
เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่มาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาทำได้เพียงแค่ยืนอยู่ข้างสนามและคอยหลบความร้อน
พวกเขาส่วนใหญ่อาจตั้งคำถามถึงความชอบธรรมของสิ่งที่พวกเขาเป็นพยานเช่นเดียวกับพวกเราที่เหลือ สามีฉันเปรียบภาพที่น่าสยดสยองกับขบวนพาเหรดบางอย่าง
ขบวนพาเรดนี้นำโดยผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งร่างกายและเครื่องแต่งกายด้วยเครื่องเเบบของนักบวช เธอไม่ได้รับบาดเจ็บจากไฟ ในมือข้างหนึ่งเธอถือหนังสือที่หุ้มด้วยหนัง อีกมือหนึ่งถือคทาสีทอง
เธอนำทางผู้ติดตามของเธอไปรอบ ๆ ในขณะที่เธอเดินผ่านถนนฉันสังเกตุเห็นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอดูมีความสุขมาก ราวกับว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาสุดยอดของงานทั้งชีวิตของเธอ
ในที่สุดนักผจญเพลิงที่มองดูอยู่ก็ตัดสินใจเข้าไปและขว้างถังน้ำใส่ชายที่กำลังลุกไหม้คนหนึ่ง เราเฝ้าดูร่างที่เหี่ยวเฉาเดินสะดุดล้มลงไปที่ทางเท้าและเริ่มชักกระตุก เสียงร้องครวญครางของมันกลายเป็นความเจ็บปวดแขนขาบิดงออย่างไร้ทิศทาง ไอน้ำลอยขึ้นมาจากสิ่งมีชีวิตที่ดิ้นได้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นมนุษย์แล้วมันก็หยุดลง เหลือเพียงซากที่เสียโฉมอย่างน่าสยดสยอง
การเดินขบวนและการสวดมนต์หยุดลงทันที คนที่ลุกเป็นไฟยืนนิ่งอย่างน่ากลัว ความเงียบที่ตามมานั้นเต็มไปด้วยความใจจดใจจ่อเพราะเราทุกคนรู้ดีว่ามันเป็นเพียงความสงบก่อนเกิดพายุ
ขอบคุณที่อ่านจนจบจ้า
อย่าลืมอ่านตอนสองน่าาาา
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
