Day 11 เริ่มอยู่คนเดียว
5:30 ตื่นนอน มีความรู้สึกผ่านการนอนอย่างยาวนาน เมื่อมองผ่านหน้าต่างห้องที่เต็มไปด้วยฝ้าละอองน้ำ ก็เด้งตัวขึ้นทันที คิดว่าฝนตก เมื่อขยับหน้าต่างมองผ่านเสื้อผ้าที่ตากไว้ ค่อยพบเจอว่าไม่มีอะไรเลย แค่ฝ้าละอองความเย็นในห้อง กับเสื้อผ้าที่แขวนซักตากไว้เมื่อคืน
หลังจากกลายเป็นนอนคนเดียว เพราะเพื่อนร่วมห้องกลับบ้านไปพักรักษาตัวต่อได้แล้ว ตามมาตราฐานการกักควบคุมตัวและรักษาดูอาการของเขาที่นี่ เมื่อคืนก่อนนอน ก็เลยทำความสะอาดห้องพักในส่วนพื้นที่ร่วม ในส่วนห้องน้ำ สุดท้ายจัดการเสื้อผ้า ที่ใส่บางส่วนด้วยการซักล้าง แล้วแขวนที่หน้าต่างเต็ม (จากเดิมยังเกรงใจเพื่อนร่วมห้อง จะแขวนตากก็แอบๆ ) เพราะหน้าต่างมีขนาดไม่ได้ใหญ่มาก ซัก 2 เมตร ติดลูกกรงดำๆดูไม่สะอาดตา มองออกไปก็เห็นแต่หลังคาอาคารตัวเอง(เนื่องจากอยู่แค่ชั้น 2 )กับโรงจอดรถของโรมแรม ต้องมองไกลๆรอดผ่านโรงรถ ถึงจะเห็นวิวเล็กวิวน้อยมาก มีต้นไม้ใหญ่อยู่หลายๆต้น ในหลายวันที่ผ่านมา ก็ได้อาศัยช่องมองวิวเหล่านี้ชมธรรมชาติด้านนอก กับเสียงร้องไพเราะเพาะพริ้งของนกสายพันธุ์หนึ่ง ที่ชอบมาร้องในทุกๆเช้ามืด
ลืมเล่าไปแต่แรกที่เข้าพัก เพื่อนร่วมห้องได้เข้าพักก่อนหน้าแล้ว ในห้องมีเตียงควีนไซด์หนึ่งตัวกับเตียงเดี่ยวหนึ่งตัว โดยที่เตียงเดี่ยวจะจัดวางใกล้ด้านประตูเข้า ส่วนเตี่ยงควีนไซด์จะจัดด้านในทางด้านหน้าต่าง ก็คล้ายๆห้องพักทั่วไป เพื่อนร่วมห้องได้ยึดครองตู้เสื้อผ้าเก็บของไปแล้ว แกก็เลยมอบ พท เตียงใหญ่กะโซฟาเล็กๆสำหรับวางของให้เราแทน ก็ถือเป็น พท ส่วนตัวที่ใช้วางของทั้งกระเป๋าเดินทาง เสื้อผ้า และของใช้จิปาถะ
เช้านี้ก็เช่นกัน หลังพบว่าฝนไม่ได้ตก เป็นเพียงฝ้าละออง ก็ลองมองรอดช่อง ตามความคุ้นเคยในหลายวันที่ผ่านมา แสงสีทองเล็กๆ อาบแดงน้อยๆของพระอาทิตย์ยามเช้า ค่อยๆขึ้นทางขอบฟ้าด้านที่เห็นได้พอดี เป็นแสงแรกแห่งวันที่มองเห็น แม้ทิวทัศน์ไม่น่ามอง แต่เป็นภาพที่สวยงามในสายตา ณ ขณะนี้ ก็ยืนมองจนท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้นจึงผละตัวจากมา ทำกิจวัตรประจำวันต่อไปหลังไม่ต้องทานยาต่างๆแล้ว
อาการทุกอย่างดูปกติดีในขณะนี้ ไม่มีความผิดปกติแต่อย่างไร ก็คิดว่าร่างกายสมบูรณ์พร้อมแล้ว ได้ผ่านจุดอันตรายต่างๆแล้ว
ทีนี้ได้แต่ค่อยๆจับตาดูความผิดปกติที่ไม่คาดฝันเท่านั้น โดยรวมน่าจะปกติดีแล้ว
8:00 ทานข้าว กับไก่สับไข่เค็ม รู้สึกเริ่มซ้ำ แต่ก็เจริญอาหารดี
อุณหภูมิวัดได้วันนี้ 36.7
ออกซิเจน 99 อัตราการเต้น 78
อัตราการหายใจ 11/นาที
วันนี้ค่อยๆเปลี่ยนการออกกำลังกายจากเดิมที่ให้เดินซัก 3 นาทีมาวัดระดับออกซิเจน เปลี่ยนเป็นท่าออกกำลังกายที่เคยทำประจำในทุกๆเช้ารวมสเตป จ๊อคกิ้ง อยู่กับที่ แต่ไม่ให้นานเท่าปกติ ยังไม่อยากหักโหมมาก ผลวัดออกซิเจนก็ 98 อยู่ในระดับดีเลยเชียว ก็น่าจะอยู่ในเซฟโซนแล้ว
เหลือก็แค่ค่อยๆปรับสภาพให้กลับเหมือนปกติ
10.45 มีเรียกไปรับการเอกซเรย์ ก็คงต้องรอฟังการวิเคราะห์จากแพทย์อีกครั้ง
จากสภาพที่เห็นผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง แถมอายุไม่น่าจะมากนัก ส่วนใหญ่ก็วัยรุ่นกันมาก จากปริมาณคนป่วยรู้สึกว่าน้อยลง หรืออาจเป็นเพราะว่าเรียกตรวจในบางกลุ่ม เพราะบางคนก็ดูคุ้นหน้าว่าเข้าพักและเคยตรวจพร้อมกัน
12:00 ทานเส้นใหญ่ราดหน้าหมูอย่างหิวเลย รู้สึกจะเจริญอาหาร
15:00 ฝนตกซะแล้ว เลยเปิดหน้าต่างสูดลมฝนบ้าง ถึงจะมีกลิ่นไอความร้อนของหลังคา แต่กลิ่นธรรมชาติของสายฝน ก็เป็นกลิ่นเฉพาะประเภทหนึ่ง
18:00 ด้วยความอยากทานขนมขบเคี้ยวจึงโทรถามโอเปอเรเตอร์ ก็ได้ขนมมาหลากหลายสำหรับทานเล่น รวมทั้งมาม่าคัพด้วย เผื่อหิว ช่วงนี้หิวบ่อยทีเดียว นี่ข้าวยังไม่มาหิวแล้ว
18:30 อาหารเย็นนี้ เป็นข้าว มีผัดผัก และ เนื้อปลานึ่งซีอิ๊ว
20:30 วัดอุณหภูมิ 36.9
ออกซิเจน 98 อัตรา 81
ออกกำลังกาย ออกซิเจน 98
อาบน้ำ นอนเล่น เริ่มอ่านหนังสือนิยายที่เตรียมมารู้เรื่อง หลังคร้านจะอ่าน อ่านกี่ครั้งก็ไม่เข้าหัว
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
