Day 15 ครบกำหนดแล้ว
4:45 ตื่นนอน รู้สึกตื่นเต้น จะได้กลับบ้านแล้ว แต่ก็ยังนอนปรับตัวอยู่บนเตียง นั่งชม ทีวี รับฟังข่าวสารไปเรื่อย
5:00 ลุกตื่นจากนอน คุกเข่าหันหน้าไปทางวัดบุรณศิริฯ ขอบคุณสิ่งศักดิสิทธิที่ช่วยปกปักรักษา รวมทั้งอุทิศบุญกุศลถวายเหล่าเทวาอารักษ์ มวลสรรพสัตว์ทั้งหลาย
หลังจากนั้นก็ทำกิจวัตรประจำวัน
6:30 ต้มน้ำร้อนจิบชิมริมหน้าต่างเหมือนทุกวัน แล้วก็นั่งอ่านนิยายค่าเวลา
7:11 ก็ได้รับไลน์ยืนยันให้กลับบ้านได้ (มาเวลา เซเว่นเลย ) ก็กำหนดให้ออกจาก รรเวลา 10:00 ก่อนออกให้โทรแจ้งพยาบาลรับทราบ เพื่อสามาตรออกจากห้องเดินไปลิฟต์ ลงชั้นล่าง จะมีพยาบาลรับกุญแจห้องพร้อมส่งมอบเอกสารผลตรวจต่างๆตามลำดับ ก็รอต่อ เพราะวันนี้มีนัดหมายน้องสาวขับรถมา 2 คันให้ทิ้งให้ 1 คันเพราะกลัวว่าตัวเองอาจยังแพร่เชื้อได้อยู่ ทุกอย่างก็ต้องระมัดระวังขึ้น ไม่อยากให้ใครต้องป่วยอีก
8:05 เปิดประตูออกไปรับอาหารเช้า เป็นข้าวกับหมูผัดน้ำมันหอย เลยหยิบปลาเบนโต๊ะที่ซื้อไว้หลายวันก่อนมาทานประกอบ เพิ่มรสชาติ
9:00 เริ่มเก็บของ เสร็จนั่งรอเวลา รำ่ลึกเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดที่มากักตัวที่นี่ เขียนขอบคุณหมอพยาบาลและเหล่าเจ้าหน้าที่
9:20 พยาบาลมาตรวจออกซิเจนตามปกติ วัดได้ 93 แอบตกใจเล็กน้อย พยาบาลเลยหยิบอีกเครื่องวัด ได้ 98 เหมือนเดิม มันต้องอย่างงี้สิเนอะ
9:45 พยาบาลโทรมาว่าแจ้ง พ้นระยะกักตัวที่ hospitel กลับบ้านได้ เลยถามว่าลงไปได้เลยใช่ไหม เก็บของเรียบร้อยแล้ว พยาบาลแจ้งว่าถ้าพร้อมก็ออกจากห้องเดินมากดลิฟต์ลงชั้น G จะมีพยาบาลต้อนรับและนำเอกสารให้
เลยโทรถามน้องสาวว่าอยู่ไหนกันแล้ว น้องบอกว่าซัก 15 นาที ก็เลยเริ่มเก็บขยะในห้องให้เป็นที่เป็นทาง แล้วเดินลากกระเป๋าออกจากห้อง ระหว่างเดินไม่วายหยุดถ่ายรูปเส้นทางเดินเพราะห้องอยู่เกือบปลายทาง มองเห็นทางเดินทอดยาว หน้าห้องแต่ล่ะห้องก็มีเก้าอี้ผนักพิงสีแดงจัดวางอยู่พร้อมถาดสีส้มวางอยู่ใต้เก้าอี้ก็หยุดถ่ายภาพเก็บไว้
เมื่อกดประตูลิฟต์ลงสู่ชั้นG ก็มีเค้าท์เตอร์เซนต์รับเอกสาร เจ้าหน้าที่ให้รอ ก็เหลือบมองเห็นชื่อตัวเองเป็นอันดับแรก วันนี้มีคนป่วยได้กลับทั้งหมด 10 คนตามที่เห็น
ยืนรอซักครู่ เจ้าหน้าที่ก็ให้เซนต์รับรองการรับเอกสารที่จำเป็นทั้งหมด แล้วก็มีเจ้าหน้าที่พยาบาลพาเดินไปที่ด้านหน้า รร จำได้ว่าตอนขามา เดินเข้าสู่ตึกหลังเลย แต่ตอนนี้สามารถเดินผ่านมาด้านหน้า รร ได้แล้ว
ระหว่างนั่งรอรถมาส่ง เจ้าหน้าที่ก็เล่าให้ฟังว่าส่วนนี้เป็นตึกหน้าไว้สำหรับกักตัวผู้เดินทางมาจากต่างประเทศ ตึกที่ผมอยู่คือส่วนหลังที่รัฐเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายโดยทำสัญญากับทาง รร และมี รพ ที่จัดการดูแล
สักพักรถมาถึง คันแรกมีน้องสาวน้องเขยขับมา ส่วนคันหลังมีน้องสาวกับคุณแม่นั่งมา คิดในใจลำบากทั้งบ้านเลย สงสารคุณแม่อีกแล้วแต่แกคงอยากเห็นหน้าเรา แล้วทุกคนก็ลงรถทิ้งรถให้ขับกลับคนเดียว
เนื่องจากไม่คุ้นชินทาง แต่มีความตั้ง ใจ อยากขับผ่านจุดสำคัญหลายๆจุด เช่น วัดบุรณศิริมาตราม ศาลหลักเมือง วัดพระแก้ว เลยขับเลียบคลองหลอด ไปผ่านหน้าวัดบุรณศิริฯ ตรงไปเลี้ยวขวาผ่านศูนย์ฝึก รด ที่คุ้นเคย แล้วเลี้ยวขวาเรียบกำแพงวัง ได้มองผ่านวัดโพธิ วัดพระแก้ว วัง และศาลหลักเมืองสมใจ
ระหว่างทางมุ่งหน้าผ่านถนนราชดำเนิน ผ่านไปนางเลิ้ง ขึ้นทางด่วนเพื่อไปลงบางนา ก็ชื่นชมทิวทัศน์รอบข้าง ไม่ได้เห็นมาอย่างยาวนาน รู้สึกสุขใจ น้ำตาคลอ แม้นอากาศภายนอกจะร้อน แต่ดีใจ ดีใจที่ได้กลับบ้านของเราแล้ว
ถึงบ้านภรรยาวางแอลกอฮอล์และถุงมือไว้หน้าบ้านให้ใส่ถุงมือฉีดแอลกอฮอล์แล้วเดินลากกระเป๋าเข้าบ้านแล้วตรงขึ้นไปที่ห้องนอนที่เตรียมไว้เลย โดยระหว่างทางเดินก็ให้ฉีดแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อไปด้วย ก็ทำตามจนเข้าสู่ห้องตัวเองก็จัดแจงกับกระเป๋านำเสื้อผ้าที่ใส่เก่าที่ รร บางส่วนแช่น้ำยาซักเองในห้อง ที่ทุกอย่างจัดเตรียมสำหรับกักตัวต่ออีก 14 วัน พอเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่ทั้งหมด ซักพักก็มีเสียงเคาะประตู มีผลไม้ถุงหนึ่งเป็นส้มนกแก้วและมะม่วงเขียวเสวยจัดวางไว้ให้ ส่วนมีดเครื่องมือทุกอย่างในห้องจัดเตรียมไว้พร้อม รวมทั้งน้ำผึ้ง และมะนาวหนึ่งถุง น้ำดื่ม และอื่นๆ นี่สินะ พักผ่อนกักตัวที่บ้านแสนสุขของเรา
จบ 15 วันเรื่องราวที่อยากบอกกล่าวและแชร์ให้รู้จักความน่ากลัวของโควิด-19
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
