พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 79
คริสต์ที่ตั้งหน้าตั้งตารอกอหญ้าออกมาจากห้องน้ำ เพราะต่อจากที่เขากับกอหญ้าคุยกัน แม่บ้านก็ขอเข้ามาทำความสะอาดห้องกอหญ้าที่คริสต์พอคุ้นหน้าว่าเป็นแม่บ้านของคอนโด และกอหญ้าก็เอาแต่นั่งวาดภาพเล่น ไม่ยอมพูดและเคลียปัญหาข้อสงสัยที่เกิดขึ้นกับเขา เพราะคริสต์ยอมรับกับตัวเองเลยว่า ไม่เข้าใจและเดาไม่ถูกว่ากอหญ้ากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะตามหลักเธอต้องโกรธ คนรักกันต้องโกรธและน้อยใจ หรือว่ากอหญ้าจะไม่... “อย่าคิดอะไรเป็นเนกาทีฟ” (Nagative) คริสต์เตือนตัวเองเพราะกลายเป็นว่าเขาฟุ้งซ่านเสียเอง
“อุย!!!…” กอหญ้าร้องออกมา เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำและเห็นคริสต์ยืนกอดอกจ้องมาทางประตูห้องน้ำ
“หญ้า...” กอหญ้ายกมือห้ามคำพูดของคริสต์ และถอนหายใจก่อนที่จะดึงแขนคริสต์ให้มานั่งบนเตียงนอน เพราะตอนนี้คริสต์เหมือนอายุยี่สิบเอ็ดและเธออายุสามสิบเสียเองในเรื่องของการตั้งรับปัญหา
“ขอขำก่อนนะ...ฮา ฮา ฮา...” กอหญ้าพูดจบก็หัวเราะออกมา คริสต์หลี่ตามองกอหญ้าที่หัวเราะจริงอย่างที่เธอบอก
“อยากจะหัวเราะเหมือนกัน...” คริสต์พูดเสียงเข้มๆ เมื่อรอนานแล้ว กอหญ้าก็ยังไม่หยุดหัวเราะ และยิ่งเธอมองหน้าเขาก็ยิ่งหัวเราะมากขึ้น
“ฮืม!!…เอาล่ะ...คุยแล้ว...” กอหญ้ากระแอมและพยายามหยุดหัวเราะ “...ในสายตาพี่คริสต์อาจจะมองว่าหญ้าดูโง่...”
“พี่ไม่เคยคิดกับหญ้าแบบนั้น...” คริสต์พูดดักกอหญ้า และในใจคิดต่อว่า “...ฉลาดมากไปด้วยซ้ำ”
“ถ้างั้นตอบคำถามหญ้ามาก่อน ว่าพี่คริสต์รู้ตอนไหนว่าหญ้ากับนักเขียนกอหญ้าคือคนคนเดียวกัน”
“ครั้งที่สามที่เราเจอกัน ตอนที่ไปประชุมที่สำนักพิมพ์ข้อเขียน”
“รู้ได้ไง?...”
“ไม่มีผู้ชายคนไหนจะจำผู้หญิงที่ตัวเองจูบและโดนตบ แถมยังถูกแจ้งความอีก...หญ้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำกับพี่แบบนี้...ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าทรงผมหรือแม้แต่สีตา พี่ก็จำได้” กอหญ้าเปิดตากว้างจ้องคริสต์ เธอเชื่อเพราะว่ารายละเอียดเป๊ะมาก...
“แล้วรักหญ้าตอนไหน?”
“อยากรู้จริงเหรอ?”
“ถ้าไม่อยากรู้แล้วจะถามมั้ย?...โอ้ยยยย!” กอหญ้าร้องออกมาในตอนท้าย เพราะถูกคริสต์เคาะศีรษะเบาๆ
“เช้าแรกที่เราตื่นมาด้วยกัน แล้วตอนที่พี่บอกว่าเราสองคนมีอะไรกัน ตอนนั้นหญ้าสตั้นครั้งใหญ่...”
“ก็แน่ล่ะ...ใครไม่สตั้นก็บ้าแล้ว” คริสต์ยิ้มและยื่นมือไปจับคางเล็กนั้น...
“และนั้นมันทำให้พี่รู้ว่าหญ้ายังเวอร์จิ้น...และหมดจด...ขอเดานะพี่ไม่ใช่เป็นเพียงผู้ชายคนแรกของหญ้า จูบแรกของหญ้าก็คือพี่...อุ๊บ!” คริสต์ร้องออกมาเมื่อกอหญ้าต่อยหน้าท้อง
“แค่เวอร์จิ้น...ใจง่ายจริงๆเลยนะ คุณคาสโนว่าเรียกพ่อ”
“เพราะปากแบบนี้ไงเล่า...”
“ทำไม? ปากหญ้ามันเป็นไง”
“ก็หวานดี...โอเค” คริสต์หยุดคำพูดและยกมือปรับสถานการณ์ เมื่อ กอหญ้าเริ่มปรับเปลี่ยนสีหน้า ‘ของขึ้น’
“คนบ้า!!”
“คราวนี้บอกมาได้แล้ว ว่าหญ้าเชื่อเรื่องที่ริต้าเขาพูดมาวันนี้มั้ย?...พี่ซีเรียสนะ”
“เรื่องไหนละ?”
“ทุกเรื่อง” คริสต์ตอบทั้งๆที่รู้ว่ากอหญ้ายียวน “...จะตอบคำถามก่อนดี หรือว่า...”
“ว้ายยย..” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อคริสต์ทาบทับจนร่างเธอนอนราบไปกับที่นอนโดยที่คริสต์คร่อมร่างเธอไว้และยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เมื่อกี้ไหนบอกว่าซีเรียส...”
“ก็เรานะ...ยียวนเหลือเกิน.../โอ้ย!” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อคริสต์พูดจบก็ก้มหน้ากัดปลายจมูกเธอ
“บอกแล้ว!...เรื่องที่คุณริต้าเป็นแฟนเก่า ก็เชื่อนะ...มันก็ชัดเจน ‘เก่า’ อีกคำก็ได้ ‘อดีต’...และหญ้าก็ฉลาดนิดหนึ่งที่รู้ว่าคุณริต้าอยากจะกลับมาเป็นปัจจุบันกับพี่คริสต์...”
“เรื่องอื่นล่ะ?”
“เรื่องที่หญ้าเป็นมือที่สามของพี่คริสต์กับคุณริต้า จริงมั้ยคะ?...หญ้าก็อยากรู้เหมือนกัน เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณริต้ามาอาละวาดใส่หญ้า...หญ้าไม่ได้ลืมนะคะ ที่หน้าชาด้วยฝ่ามือของเขา...”
“ขอบคุณนะที่ถาม...จริงที่พี่กับริต้าเคยเป็นคนรักกัน พี่ใช้คำว่าคนรักกัน ไม่ใช่รักกัน เพราะหลังจากที่ริต้าทิ้งพี่ไปทำให้พี่รู้ว่าริต้าไม่เคยรักพี่ และผู้ชายที่หญ้าเจอวันนี้เฟรเดลิค คือคนที่เข้ามาแทนที่พี่ แต่ตอนนี้สองคนนั้นคงเลิกกันแล้ว และริต้าก็กลับเมืองไทย เธอคงรู้ว่าแท้จริงแล้วพี่เป็นใคร ไม่ใช่เป็นเพียงลูกครึ่งไทย-อิตาเลี่ยน ทั่วๆไป เพราะพี่เป็นบุตรชายคนเดียวของคุณหญิงศศิธร ริต้าจึงพยายามกลับมาขอคืนดีกับพี่...และพี่ก็ตกลงแต่การตกลงครั้งนั้นพี่อยากเอาคืนเธอบ้างก็เท่านั้น และวันที่พี่ประกาศขอเลิกกับริต้า ก็เป็นวันเดียวกันที่พี่เจอกับหญ้าในลุ๊คของนักเขียน พี่ยังจำได้อยู่เลยว่าวันนั้นยายเด็กบ้านั้นปากจัดมาก... โอ้ย!” คริสต์ร้องออกมาในตอนท้ายเมื่อกอหญ้าหยิกต้นแขนที่ยังคร่อมร่างเธอไว้ กอหญ้าที่ทำเพียงฟังเงียบๆ
“แล้วพี่คริสต์ไม่คิดว่า คุณริต้าอาจจะรักพี่แล้วจริงๆ”
“เรื่องความรู้สึกนั้นของริต้าพี่ไม่รู้หรอกนะ พี่รู้เพียงแต่ว่า พี่ไม่ได้รักริต้าแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่พี่ก็จำไม่ได้...เพราะตั้งแต่ที่ริต้าทิ้งพี่ไป พี่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยจนมาเจอกับหญ้า...แบบนี้ยังคิดว่าตัวเองเป็นมือที่สามอีกมั้ย?” คริสต์ถามกลับ
“ว้า!!!!…หญ้ากะจะภาคภูมิใจในความงามของตัวเองสักหน่อย ว่าสามารถทำให้ผู้ชายคนหนึ่งทิ้งผู้หญิงคนหนึ่งมาได้...” คริสต์อดยิ้มกับคำพูดของ กอหญ้าไม่ได้
“ตกลงเรื่องนี้เคลีย...แล้วเรื่องที่พี่เข้าหาหญ้าเรื่องบทประพันธ์ล่ะ?” คริสต์ที่ไม่ต้องการให้ความเคลือบแคลงตกค้าง
“เออ! จริงด้วยเรื่องนี้หญ้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่คริสต์ต้องการแสดงเป็นนักแสดงนำชายเหลือเกิน”
“ถ้าจะพูดให้ถูก เป็นความต้องการของคุณแม่กับพี่เขมมากกว่า...”
“เหรอคะ?...ทำไมคะ?”
“มันเกี่ยวหลังจากที่ริต้าทิ้งพี่ไป พี่ก็ไม่วางใจผู้หญิงคนไหนอีกเลย...พี่ก็แค่คบแบบสัมพันธ์ทางกายมาตลอด พอตัวเองพอใจก็เลิกติดต่อกับผู้หญิงเหล่านั้น...”
“…เปลี่ยนหน้าไปเรื่อย จนภาพพจน์ของพี่คริสต์ออกมาในทางลบ...” กอหญ้าสานต่อคำพูดให้ “...แล้วมันยังไงต่อละคะ?...มันมาเกี่ยวกับบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ ยังไง?” คริสต์ที่เงียบเพราะเขากำลังคิดหาคำที่จัดขอบข่ายเพียงแค่การที่เขาต้องเป็นนักแสดงนำชายเรื่องพ่ายกลซาตานเท่านั้น ไม่ให้กอหญ้าโยงไปถึงที่เขาวางแผนให้เธอมาแสดงเป็นนักแสดงนำหญิงในละครเรื่องนี้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
