ep.5 อดีตของ หลี่หมิง (2)
https://www.facebook.com/LoongGunz/
เช้าวันนี้ เป็นวันสดใสอีกวันนึง ดวงอาทิตย์ เบื้องหน้ากำลังส่องแสงจ้าไปทั่วทั้งท้องฟ้า หลี่หมิง เดินไปยังหอคัมภรี์เพื่อเรียนเพิ่มเติมกับพระอาจารย์จ้าวไห้ยี่ เขามีความสุขฝันถึงที่จะได้ เป็นจงหงวน พระอาจารย์รอเขาอยู่แล้วพร้อมทั้งหนังสืออีกสามเล่ม
เล่มหนึ่งว่าด้วยการปกครอง
เล่มสองว่าด้วยยุทธสงคราม
เล่มสาม ว่าด้วยคุณธรรมพึงมี
พระอาจารย์เมื่อสอน หลี่หมิง ได้สักพักก็ให้หลี่หมิงศึกษาตำราเอง โดยเริ่มจาก ตำรา คุณธรรมพึงมี ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของปุถุชน จากนั้นก็ขอไปสอนเด็กๆๆอีกห้องนึง ห้องนั้นแน่นอน ว่ามีจ้างจ้าว พี่ใหญ่เสี้ยวอี้ พี่ฝู่ อาหลง อาเฟียว และอาอ้าว และเด็กๆ ในหมู่บ้านอีกหลายคน
จ้างจ้าว นั้น เป็นคนชอบเล่น ซุกซน ทำให้นึกถึงกระต่ายตัวขาว ๆๆ ขนปุ้ยๆๆ กำลังหยอกล้อ กับ อาหลง และ อาอ้าว
"เจ้าาา " เสียงดุของจ้าวไห้ยี่ดังขึ้นถ้าไม่ถือเป็นลูกเป็นหลาน นะจะจับโยนทิ้งไปข้างนอก แต่ แม่ของจ้างจ้าวเฝ้ามาขอร้องท่านอาของนาง ให้ช่วยสั่งสอน บุตรชายของตน จ้าวไห้ยี่จึงได้แต่ถอนหายใจ แล้วก็บอกด้วยนำ้เสียงแกมดุ พร้อมผ่ารังสีอาฆาตมาที่จ้างจ้าว
"จ้างจ้าว... เจ้า ไปเรียนเป็นอาหมิงอีกห้อง นึงเถอะ"
เพราะถ้าขืนเจ้ายังอยู่ ข้าจ้าวไห้ยี่คงระเบิดพลังคลื่นเต่าแน่ๆ อย่างน้อยๆๆ จ้างจ้าว ก็เชื่อฟัง อาหมิง พอสมควร
"ขอรับ" อาจ้าว ยิ้มหวาน แล้วก็รีบวิ่งไป
บรรยากาศการเรียนจึงเริ่มกับคืนสู่สภาพ จะมีแต่สายตาของใครบางคนที่มองตามไป
"เจ้า.. โดนดุอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย" หลี่หมิงถามขึ้นเมื่อเห็นจ้างจ้าวก้าวเท้าเข้ามา
"ข้าชอบเรียนกะเจ้า อาหมิง ข้าอยากไปเมืองหลวงกะเจ้าด้วย" กระต่ายตัวน้อยหูตั้ง บอกกล่าว
"งั้น เจ้าก็ ต้องตั้งใจเรียน อย่าทำให้ข้าเสียเวลา เข้าใจ ไหม" หลี่หมิงบอกกับเพื่อนรักแถมยิ้มจนตายี้เป็นของแถม
เวลาผ่านไปสองเดือนการเรือนของทั้งสองก็หลุดหน้ามากขึ้น อาหลง ก้าวเท้าเข้ามา ในห้อง ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อหน้าทั้งสองคน
"อาหลง เจ้าเป็นอะไร บอก พี่ได้ไหม " ถามด้วยนำ้เสียงแห่งความห่วงใย ส่วนอาจ้าวก็ได้แต่ตบบ่าเพื่อนของเขาเบาๆๆ
"ข้าต้องไปแล้ว ขอรับ วันนี้ มีคนมารับข้า แต่ข้าไม่อยากไปเลย ข้าคงคิดถึง พวกพี่ ทุกวัน" ถึงรู้ว่าจะมีวันนี้ แต่อาหลงก็ยังทำใจไม่ได้
"เจ้า อย่าคิดมากเลยมีคนมารับเจ้า เขาเป็นญาติเจ้า เจ้าต้องดีใจสิ ถึงจะถูก เจ้าเขียน จดหมายมาหาพวกข้า ก็ได้นี่ "หลี่หมิงเอ่ยกับเด็กตัวน้อยตรงหน้า
"ข้า ไปไกล มาก..." เสียงสะอึก สะอื้น ของอาหลงยังคงอยู่
"ไม่เป็นไร น่า..งั้นเอาแบบนี้ ...นี่ ข้าให้เจ้า" ปิ่นไม้รูปแกะสลักคล้ายนกยื่นมาที่มือของ อาหลง
" ข้าให้ ถือเป็นตัวแทน พวกข้า ไม่แน่ อนาคต พวกเราคงได้เจอกัน " หลี่หมิงตบบ่าน้อย ๆของคนตรงหน้าเบาๆๆ
:" เจ้า น่าจะดีใจ นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของหลี่หมิงเลย เจ้านี่จะแกะสลักรูปนกกระเรียน ข้าขอ ยังไม่ให้ข้าเลย เจ้าโชคดีแล้วอาหลง หนึ่งเดียวเป็นของเจ้า "
อาหลง มองปิ่นปักผมตรงหน้า แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างกว้างพร้อมกอดเข้าที่เอวของหลี่หมิง
( ช่างเหมือนดวงทิตย์ส่องแสงเสียจริง เจ้าเด็กคนนี้ หลี่หมิงคิด)
"ขอบคุณขอรับ พี่หลี่หมิง ข้าจะเก็บไว้อย่างนี้ พวกเราต้องได้พบกันแน่นอน "
สองวันต่อมามีรถม้าตัวรถมีธงปัก อาหลง พวกเขามายืนส่งหน้าวัด รำ่ลากันด้วยรอยยิ้ม อย่าร้องไห้ ไม่นานข้าจะรอเจ้ามา หลี่หมิง อาหลงน้อยอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆๆ
หกปีผ่านมาเหมือนโกหก
" เร็วๆๆ หน่อย เดี้ยวมืดประตูเมืองจะปิด "
จ้างจ้าว เอ่ย พร้อมดึงแขนของหลี่หมิง
จบตอน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
