EP . 4 เที่ยวตลาด ในเมือง
https://www.facebook.com/LoongGunz/
หลังจากทั้งสามพูดคุย กันอยู่สักพักตกลงเรื่องราคาค่าชดใช้ โดยกงหลงอ้าวเป็นผู้จ่ายทั้งหมดแถมขอมาดูงานเองอีกด้วย (หวังจะเจอนายเอกของเราทุกวัน หล่ะสิ)
จ้างจ้าว ก็ชวนหลี่หมิงไปเที่ยวตลาด เพราะ เขา เพิ่งจะมีวันหยุด หลี่หมิ่งทนความอ้อดออ้น ของเจ้าเพื่อนตัวดีไม่ไหว จึงปิดร้านหนึ่งวันและแน่นอนกงหลงอ้าวต้องขอไปด้วยอย่างแน่นอน
"ให้ ข้าไปด้วยนะ มื้อนี้ ข้าเลี้ยงเอง ถือเป็น เลี้ยงให้กับสหายใหม่ " กงหลงอ้าว กล่าวขึ้นมา
"นั่น มันแน่นอน อยู่แล้ว ว่าเจ้า ต้องเป็นเจ้ามือ ฮ่า ฮ่า " หลี่หมิงได้แต่ส่าย หัวไปมาให้กับเพื่อนรัก
เมื่อทั้งสามเดินเข้ามาในตัวตลาด นั้นมีร้านค้ามากมาย ไม่ว่าจะเครื่องเขียน ร้านผ้า หรือโรงเตี๊ยม โรงนำ้ชา ร้านหนังสือ หลี่หมิง ปรายตามองไปที่โรงนำ้ชา ร้านนึงซึ่งมีคนแน่น รอต่อคิว ร้านนี จ้างจ้าวบอกกับเขาว่าเป็นร้านขึ้นชื่อ ผู้คนชื่นชอบกับชานมไข่มุก เป็นชาที่มีความหอมหวานและเม็ดกลมๆ เด้งๆ ดึง ๆ เวลาเคี้ยว หลี่หมิง ก็เลยคิดไม่ใช่เพียงแต่เขา ยังมีคนเหมือนเขาเช่นกัน เขาจึงสนใจ เป็นพิเศษ
" งั้นเราไปร้านนั้นกันเถอะ ข้าอยากลองซะแล้วไอ้ที่ เด้งๆดึ้งๆๆ ของเจ้านะ "
"แล้วเจ้า จะติดใจ" จ้างจ้าวเอ่ยแถมกระแซะไปที่เอวคนพูดอีก
เมื่ออมาถึงโรงนำ้ชา หลี่หมิง ก็กวาดสายตาไปรอบๆๆ การตกแต่งเหมือนในยุคของเขา และก็คล้าย ๆร้านของเขาด้วย ดีที่ร้านหลี่หมิงเป็นร้านหนังสือและอยู่นอกตลาด ไม่งั้นคงหาว่าเลียนแบบกันแน่ๆๆ เขาส่ายสายตามองหาเจ้าของร้าน อยากรู้นักคนที่มาจากยุคของเขาจะหน้าตาเป็นเช่นไร ร้านนี้มีเถ้าแก่และสาวสวยคนนึงดูแลร้านมีพนักงานชายอีกคนคอยเก็บโต๊ะ
สาวสวยเดินเข้ามา ถาม
"นายท่าน ทั้งสาม ต้องการรับอะไรดีเจ้าค่ะ ที่นี่ เรามีชาขึ้นชื่อของร้านและของว่างของวันนี้"
จากนั้น นางก็สาธยายถึงขนม หน้าตาเหมือนยุคปัจจุบัน ให้พวกเขาฟัง จ้างจ้าวนั้นขอทุกเมนูที่ขึ้นชื่อของร้านอย่างละจาน ส่วนกงหลงอ้าวแทบจะไม่พูดอะไรได้แต่นั่งมองหน้าหลี่หมิงคนงาม
"ท่านจะมองข้า...อีกนานไหม"
หลี่หมิง เอ่ยด้วยนำ้เสียงแบบโกรธนิดๆๆ กงหลงอ้าว ได้แต่ยิ้มแต่ก็ยังนั่งมองต่อ หลี่หมิงจึงหันไปคุยต่อกับจ้างจ้าว ไม่อยากสนใจคนตรงหน้าอีกแล้ว
"เจ้า เคยมากี่ครั้งเหรอที่นี่ เคยเห็นเจ้าของร้านไหม หรือเถ้าแก่นั่นเป็นเจ้าของ" หลี่หมิงกระซิบถาม
"ข้ามา สองสามครั้งกับรุ่นพี่ขุนนางเห็น พวกนั้นบอกว่า เจ้าของเป็นคุณชายสกุลใหญ่คนนึง เจ้าสนใจเหรอ เห็นว่าหน้าตาดูดีมากเลยนะ แต่จะสวยเท่าเจ้าริเปล่า ข้ายังไม่เคยเห็นเหมือนกัน " คนตอบทำหน้าแบบที่เล่นที่จริงให้กับหลี่หมิง
"ข้า แค่ ถาม เฉย เฉย"
เฮ้อ!! หลี่หมิงชักเริ่มเบื่อเจ้าเพื่อนตัวดีซะแล้ว คิดแล้วก็รู้สึกหนักใจกับหลี่หมิงตัวจริงคบกันมาได้ไงเนี่ย
หลังจากนั้นชาไข่มุก ก็มาวางที่โต๊ะพร้อมด้วยขนมหน้าตาดูเหมือนแพนเค้ก กับอีกอย่างคล้ายๆ พิซซ่า พอลองชิมก็รสชาติพอใช้ ท่าเปรียบเทียบกับยุคที่เขามา ถือว่าคนทำนั้นก็เก่ง สามารถหาวัตถุดิบมาทำได้ ส่วนชานั้นหอมกลมกล่อมมาก น่าจะอร่อยกว่าร้านที่เขาเคยซื้อเป็นประจำหน้าตึกที่ทำงาน คงเป็นวัตถุดิบที่สดใหม่ ไม่มีอะไรเจือปน แถมคนทำก็เป็นถึงมือหนึ่งของวงการนำ้ชาในยุคนี้ หรือว่าเถ้าแก่จะเป็นคนยุคเดียวกะเขา หลี่หมิงได้แต่เก็บคำถามไว้ในใจ เขาไม่กล้าที่จะถามเหมือนกัน แค่อย่างน้อยก็ไม่ใช่เขาคนเดียวที่อยู่ในยุคนี้ วันหลังต้องหาโอกาสมาพูดคุยซะแล้ว
หลังจากกินเสร็จ ทั้งสามก็ไปเดินย่อยอาหาร ต่อ จ้างจ้าว ก็เอ่ยขึ้นอีก
"โน่น เจ้าเห็นร้านอาหารนั่นไหม ร้านนั้น แปลกประหลาดมากเปิดทำการ ยามโหย่ว(*1) จนถึง ยามห้าย (*2) เป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อเพราะมีสูตรเด็ดชื่อว่า นำ้จิ้ม ทรงเครื่อง "
โอ้ย !" อะไร เนี่ย มันจะมีคนหลงยุค เยอะไปไหมเนี่ย เกิดอีกหน่อยถูกจับได้ต้องขึ้นทะเบียน เปิดกรมของคนต้างด้าว น่าคิด น่าคิด หลี่หมิง ยิ้มและหัวเราะเบาๆๆ จ้างจ้าวมองเพื่อนคนสวย แล้วก็งงกับอาการ
"เอาหล่ะ ข้าว่า ข้าเหนื่อยหล่ะกับกันเถอะ" หลี่หมิงเอ่ยขึ้นขืนเดินต่อ อาจจะมีอะไรอีก เขาคิดแค่นี้พอก่อน พอก่อน
"ข้าอยาก... ให้ ..ท่าน"
กงหลงอ้าวส่งปิ่นไม้รูปนกกระเรียน ยื่นมาตรงหน้าหลี่หมิง
" โปรดรับนำ้ใจจากสหายคนนี้ด้วยเถิด"
กงหลงอ้าวกล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ดั่งดวงอาทิตย์ในยามเย็นนี้ ความอบอุ่นแพ่เข้ามาในหัวใจอันเย็นเชียบของหลี่หมิง เขากำลังจะยื่นมือไปรับ
แต่จ้างจ้าวก็ดักขึ้นมาเสียก่อน
"แล้วของข้าหล่ะ อาหลง" จ้างจ้าวเรียกแบบนั้นทำให้หลี่หมิงรู้สึกว่า ชื่อนี้คุ้นๆๆ ยังไงไม่รู้ในความคิด แต่ก็นึกไม่ออก
"นี่...ของ เจ้า ..."
กงหลงอ้าว ยื่นกล่องไม้ให้กับจ้างจ้าว ข้างในเป็นพู่กันมีลวดลายที่ปลายพู่กันเป็นรูปใบไผ่
" ข้า ชอบ ข้า ชอบ .ถือว่าเจ้าผ่าน อาหลง "
คือไร ... ผ่าน อะไร !!! หลี่หมิงคิด แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอันใด เขารับ ปิ่น พร้อมขอบคุณ
" ท่าน อยากได้สิ่งใด .. ครั้งหน้า ข้าจะได้เตรียมไว้ให้ " หลี่หมิง กล่าวขึ้น
" ข้าอยากได้ เจ้า" เสียงพูดเบาทำให้คนฟังไม่ได้ยิน จึงทำให้ถามอีกครั้ง
"เอ่อ .. ไม่ต้องก็ได้ .. แค่พวกท่าน รับข้าเป็นเพื่อนก็ดีใจแล้ว" กงหลงอ้าว พูดขึ้น
"เจ้าจะ คิดอะไร เยอะ รับๆไปเถอะ ครั้งหน้าเจ้าก็ชวนอาหลงไปที่ร้านและก็ทำขนม บอกให้ชวนเพื่อนมาด้วย ดีไหมหล่ะ"
จ้างจ้าว ผู้ไม่เคยคิดอะไรเลยในหัว นอกจากการกินการเล่น เอ่ยขึ้น กระต่ายหูตั้งขนฟู กล่าวขึ้น
ข้าไม่ชวน ใครหรอก ไม่อยากมีคู่แข่ง กงหลงอ้าว ได้แต่คิดอยู่ในใจ
จบตอน
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
