พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love]
++ ตอนพิเศษ ++
‘งานรับปริญญา’
“ยิ้มหน่อยซิค่ะ....” กอหญ้ากระซิบบอกคริสต์ ตั้งแต่เหตุการณ์ที่ริต้าพยายามจะขับรถชนกอหญ้าครั้งนั้น ทำให้คริสต์ที่ถูกคืนความทรงจำวัยเด็ก รอยยิ้มของเขาก็มักจะเกิดขึ้นน้อย แต่เขาจะยิ้มออกมาทุกครั้งที่กอหญ้าเอ่ยขอ และเรียกร้องจากเขา ‘รอยยิ้ม’
พิศาลทำหน้าที่เป็นตากล้อง กอหญ้ามีความสุขเพราะวันนี้ไม่ใช่เป็นเพียงวันรับพระราชทานปริญญาบัตร แต่วันที่ครอบครัวของเธอพร้อมหน้า แม่ของเธอมาร่วมแสดงความยินดีกับเธอในฐานะแม่ อันโตนิโอยิ้มเมื่อตากล้องนับสามภาพถ่ายพ่อแม่ลูกภาพถ่ายใบแรกที่กอหญ้าก็มีในที่สุด
“...แค่นี้พอแล้วค่ะ” กอหญ้าพึมพำกับอันโต ที่มีแต่คนเป็นพ่อเท่านั้นที่เข้าใจประโยคนั้นของกอหญ้า “...พ่อไม่ต้องทำอะไรที่มากกว่าที่ทำอยู่ เท่านี้หญ้าก็มีความสุขแล้ว แค่นี้พอแล้วค่ะ” ประโยคยาวๆที่กอหญ้าล่ะไว้
คุณหญิงศศิธรกอดกอหญ้าพร้อมกล่าวคำขอบคุณ กับเธอที่กอหญ้าเข้าใจมันดี
“หญ้าต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณแม่...หญ้ารักพี่คริสต์ ขอบคุณนะคะที่สร้างพี่คริสต์มาให้หญ้า”
“หญ้า เราสองคนต้องไปกันแล้ว” กิ๊ก เอ่ยกับกอหญ้าและกับทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดี
กอหญ้าขยับเข้าไปหาคริสต์ที่ยืนคุยอยู่กับชาลี ที่พวกเขากลับมาเป็นเพื่อนที่ดีกันอีกครั้ง หรือเธอคิดไปเอง เพราะไม่ใช่ว่ากอหญ้าจะไม่สังเกตว่าคริสต์กับชาลีดูจะเป็นมิตรกันเฉพาะอยู่ต่อหน้าเธอ
“พี่คริสต์กลับไปทำงานนะคะ เดี๋ยวคืนนี้เจอกันที่ร้านนะคะ” กอหญ้ายิ้มและเอาผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้คริสต์ พิศาลเก็บภาพนั้นไว้โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ตัว
“หญ้ากับคุณคริสต์เป็นยังไงบ้าง” กิ๊ก ถามขณะที่ทั้งสองกำลังเดินไปรายงานตัวเพื่อเข้าหอประชุม
“พี่คริสต์มักจะฝันร้ายบ่อยๆ เขาไม่ยอมกินยาที่หมอจัดให้”
“ก็เข้าใจได้นะ คุณคริสต์เขาคงไม่อยากรู้สึกว่าเขาป่วย...แล้วหญ้าทำไง ดูท่าทางคุณคริสต์ดื้อเอาเรื่องเหมือนกัน”
“จริง!...ดื้อมาก เหมือนหญ้ามีเด็กผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองขั้นเทพอยู่ในความดูแล” กอหญ้ายิ้มอย่างมีความสุขจนกิ๊กรู้สึกได้ จนต้องยิ้มและหัวเราะไปกับกอหญ้า “ว่าแต่กิ๊กมีอะไรที่ยังไม่บอกหญ้าใช่มั้ย”
กิ๊กยกมือข้างขวาที่นิ้วกลางมีแหวน กอหญ้ายิ้มเพราะนั้นเป็นแหวนที่พ่อสวมที่นิ้วก้อย พ่อเคยบอกเธอว่าแหวนวงนี้จะเป็นของผู้หญิงที่พ่อจะวางชีวิตไว้ในมือเธอคนนั้น
“ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว ดาร์เมี่ยน” กิ๊กยิ้มและได้ยิ้มที่มีความสุขตอบกลับมา
“ขอบคุณที่ช่วยกิ๊กในวันนั้น จากความช่วยเหลือของหญ้าในวันนั้น ทำให้กิ๊กได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆ และสิ่งที่ดีที่สุด...อันโต” กอหญ้ายิ้มและทั้งสองก็เดินเข้าหอประชุมไป
กอหญ้ากับกิ๊ก โสภิตา เดินทางมาที่ร้านอาหารร้านเดิมที่เมื่อไม่กี่เดือนมานี้พวกเธอมาฉลองวันคล้ายวันเกิดของกอหญ้าและอันโตนิโอ ที่ร้านนั้นอีกครั้ง ทุกคนได้รับเชิญรวมถึงสามทหารเสือของคริสต์ เอกรัตน์ กัณฑ์ และหมอพีระ
“หวังว่าคืนนี้ พี่คงไม่ต้องปล่อยน้ำในสระอีกครั้งนะครับ” กอหญ้าเลิกคิ้วไม่เข้าใจ กับคำพูดของไบรท์ ลูกศิษย์ของอันโตนิโอและเจ้าของร้านแห่งนี้
“พี่ไบรท์หมายถึงอะไรเหรอคะ?” กอหญ้าถามกลับ
“หญ้าไม่รู้เหรอ วันเกิดล่าสุดของหญ้ากับอาจารย์ เกิดอะไรขึ้นบ้างนอกจากอาหารฝีมือพี่ต้องเป็นหมัน” กอหญ้าส่ายหน้าไปมา ไบรท์จึงเล่าเรื่องเหตุการณ์วันนั้นให้กอหญ้าฟัง ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่กอหญ้าจากไปแล้ว
“หญ้าขอโทษพี่ไบรท์นะคะ...ไม่มีใครบอกหญ้าเลย” กอหญ้าหลังฟังจบยกมือไหว้ขอโทษไบรท์อย่างสำนึกผิด และคิดถึงไปอีกคน คริสต์ที่ไม่ปริปากอะไรกับเธอเลย กอหญ้าอดไม่ได้ที่ต้องก้มมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
“หญ้า!…” กอหญ้าหันไปตามเสียงเรียก
“พี่คริสต์”
“เกิดอะไรขึ้น หายมานานพี่ก็เลยมาตาม”
“หญ้าคุยกับพี่ไบรท์นะคะ...” คริสต์ยิ้มให้กับไบรท์ ที่คริสต์ยังนึกขอบคุณเขาในเหตุการณ์คืนนั้น
“วันนี้พี่เห็นหญ้ามีความสุขกับคนดีๆ พี่ดีใจด้วยนะ” ไบรท์พูดพร้อมยื่นมือไปจับกับคริสต์ ไบรท์รู้จักกอหญ้ามาตั้งแต่เด็ก ที่มิลานตอนที่เขาไปเป็นลูกมือให้กับอันโตนิโอ ซึ่งอันโตนิโอก็สอนเขาทุกอย่าง จนเขาได้กลับมาเปิดร้านอาหารที่เมืองไทยในที่สุด
“พี่คริสต์ หญ้าขอโทษนะคะ” คริสต์เลิกคิ้วหันมามองกอหญ้าอย่างไม่เข้าใจที่จู่ๆ กอหญ้าก็เอ่ยคำขอโทษขึ้นมา
“เรื่อง?”
“พี่ไบรท์เล่าให้หญ้าฟังหมดแล้ว เรื่องคืนนั้นที่นี่ หญ้าเกือบทำแหวนวงนี้หาย” กอหญ้าพูดพร้อมชูมือข้างซ้ายขึ้นมา
“หญ้าไม่ผิดหรอก...แต่ถ้าอยากขอโทษพี่ก็จะรับไว้...แต่แลกกับเรื่องหนึ่งที่พี่จะสารภาพกับหญ้าแล้วหญ้าไม่โกรธพี่ได้มั้ย” คราวนี้เป็นกอหญ้าที่จ้องมองคริสต์ด้วยคิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากัน
“จะมีอะไรที่ร้ายกว่าที่ผ่านมาอีกเหรอคะ?”
“มันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรทั้งนั้น คือพี่แต่งเรื่องที่พี่เป็นเนื้องอกขึ้นมา...”
“หญ้าว่าแล้วเชียว!!!” กอหญ้าคิ้วขมวดใส่คริสต์ เพราะมันแปลกจริงๆ “ดึงหมอพีระมาร่วมกันได้เป็นเรื่องเป็นราวเชียวนะ”
“ก็ตอนนั้นพี่ไม่อยากโดนปฎิเสธ...แต่ เอ๊ะ!!! หญ้าพูดเหมือนรู้อยู่แล้วว่าเป็นเรื่องที่พี่แต่งขึ้น”
“ใช่...และหญ้าก็ไม่คิดจะปฎิเสธพี่คริสต์ในคืนนั้นด้วย” คริสต์ยิ้มออกมา ดึงกอหญ้าเข้ามาใกล้ และจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากนั้นอย่างอ่อนโยน
“ดีใจจัง!...” คริสต์ยิ้มออกมา และมองเข้าไปในดวงตาของกอหญ้า
“หญ้ารักพี่คริสต์นะคะ...ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
“พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะ” กอหญ้ายิ้มออกมา ก่อนจะเอ่ย...
“หญ้าคิดว่าพี่คริสต์จะขอ หรือชวนหญ้าแต่งงานกันเสียอีก”
“แล้วอยากแต่งมั้ยล่ะ” คริสต์ถามกลับอย่างรู้ทัน และคาดไว้แล้ว
“ถ้าอยากให้หญ้าแต่งจริงๆ ต้องจัดงานแถลงข่าว เพราะหญ้าต้องการให้โลกรู้ว่าคริสต์ มาร์ติน เชียร์เลอร์ เป็นของกอหญ้า ดาร์เมี่ยน แล้ว” คริสต์เลิกคิ้วมองอย่างเหลือเชื่อ ที่กอหญ้าดูจริงจังมาก
“กอหญ้า เชียร์เลอร์ ต่างหาก ว่าแต่...เอาจริงเหรอ” คริสต์ย้ำถาม
“จริง!!!…ทำไมคะ? พี่คริสต์ไม่อยากให้โลกรู้เหรอว่าตัวเองมีเจ้าของแล้วอย่างงั้นเหรอคะ” คริสต์ยิ้มออกมาอีกครั้ง พร้อมกับดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดและรัดวงแขนแนบแน่นขึ้น ไม่สนใจผู้คนที่ผ่านไปมา เมื่อทุกคนที่เดินเข้ามาในร้านและเห็นชายหญิงกำลังกอดกัน แน่นอนภาพสองคนนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาเฉพาะคนที่ผ่านไปมา แต่ทุกคนที่โต๊ะอาหารที่มีเจ้าภาพเป็นคุณหญิงศศิธรกำลังมองภาพนั้นอยู่เช่นกัน บนใบหน้าทุกคนมีรอยยิ้มและสายตาแสดงออกถึงความยินดีและดีใจกับสองคนนั้น
“ดูแล้วเหมือนทุกอย่างจะจบแบบ Happy Ending นะคะ” เขมิกาเอ่ยกับ คุณหญิงศศิธรที่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง ถึงแม้ทุกคนจะไม่ได้ยินว่าคริสต์กับ กอหญ้าคุยอะไรกัน แต่ภาพที่ออกมาต้องเป็นเรื่องดีๆแน่นอน
‘เวลาเที่ยงคืน...ณ บ้านคริสต์’
คริสต์ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเล็กที่หลับบนเตียงขนาดใหญ่ กอหญ้าหลับไปแล้ว เธอคงเพลียมากเพราะเธอต้องตื่นมาตั้งแต่เช้าเตรียมตัวในวันรับปริญญาบัตร กอหญ้าตัดสินใจเรียนต่อ และเธอลาออกจากบริษัท ไนท์ ดีไซน์ จำกัด แต่คริสต์รู้ว่าที่เธอตัดสินใจทำแบบนี้เพราะเธอทำเพื่อเขา ให้ความสบายใจเกิดขึ้นกับเขา กอหญ้าดูออกว่าเขาไม่ค่อยสบายใจยามที่เธอต้องไปทำงานที่นั้น
‘หึง’
หึงแบบไม่มีเหตุผล แต่เธอก็เลือกเขามาก่อน กอหญ้าคงหาทางออกโดยการเลือกที่จะเรียนต่อ และเธอแจ้งกับชาลีไปแล้ว แต่กอหญ้าไม่ใช่คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ เธอจะยังคงทำงานให้กับชาลีในโครงการหมู่บ้านสร้างใหม่ที่เธอเริ่มร่วมทำมาตั้งแต่ต้น
กอหญ้ากับคริสต์ตัดสินใจที่จะเริ่มโชว์ตัวออกรายการที่มาเช่าเวลากับช่องของเขา ในฐานะนักแสดงนำชายและหญิง ‘พ่ายกลซาตาน’ และรายการต่อจากนี้ไปก็เป็นการเปิดตัวเจ้าของบทประพันธ์ ‘พ่ายกลซาตาน’ อย่างเป็นทางการด้วยเช่นกัน
คริสต์ยืนมองกอหญ้า ที่วันนี้เขาดีใจที่เขาได้เจอเธอคนนี้ และเขาดีใจที่เลือกเธอคนนี้ กอหญ้า ดาร์เมี่ยน
“พ่อครับ...ผมจะมีความสุขกับกอหญ้าครับ...ผมรักพ่อนะครับ” คริสต์พึมพำออกมา เพราะเขาต้องยอมรับความจริงในเรื่องนี้ พ่อเป็นพ่อที่ต้องปกป้องลูก ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ ไม่ใช่ความผิดของเขา เขาต้องเลิกโทษตัวเอง และปลดปล่อยพ่อของเขาไปให้ท่านไปสู่สุขคติ
คริสต์ขยับเคลื่อนกายขึ้นบนเตียงและเข้าโอบกอดกอหญ้าที่ขยับกายเล็กน้อยยามถูกจัดท่า เธอค่อยๆลืมตา พร้อมรอยยิ้มยามที่มองใบหน้าคริสต์ที่เขายิ้มรออยู่แล้ว
“พี่บอกลาคุณพ่อแล้วนะ”
“คุณพ่อจะอยู่กับพี่คริสต์ตลอดไปค่ะ...พี่คริสต์จะว่าอะไรมั้ยถ้าสมมุติว่าเรามีเจ้าตัวเล็ก ถ้าเขาเป็นผู้ชาย หญ้าอยากจะตั้งชื่อเดียวกับคุณปู่ คริสเตียนโน่...”
“ว่าสิ!...” กอหญ้าหุบยิ้ม และต่อมาก็ยิ้มออก “ว่าเป็นสิ่งที่พี่เองก็คิดเหมือนกัน...”
“ดูเหมือนหญ้า น่าจะได้พี่คริสต์คนเดิมกลับมาเต็มร้อยแล้วสิค่ะ”
“หญ้ารักพี่มั้ย?”
“ถามอีกแล้ว...พี่คริสต์จะถามคำถามนี้กับหญ้าทุกคืนก่อนนอนเลยเหรอคะ” กอหญ้าแหงนหน้ามองคริสต์ที่ก้มมองรออยู่ก่อนแล้ว และกระชับอ้อมกอดนั้นมากขึ้น
“ใช่! พี่จะถามทุกคืน ทุกวัน ทุกเวลาที่พี่อยากได้ยิน” กอหญ้าอดยิ้มไม่ได้
“รัก รักค่ะ รักมาก รักคนเดียว รักที่สุด เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม” คราวนี้เป็นฝ่ายคริสต์ที่ยิ้มออกมา อวดฟันขาวที่เรียงตัวอย่างสวยงามของคนที่ดูแลสุขภาพและร่่างกายเป็นอย่างดี
“ฝันดีครับ...ที่รัก” คริสต์พึมพำข้างหูเล็กนั้นและหลับตาลงเข้าสู่นิทราไปพร้อมกับกอหญ้าที่แย้มยิ้มออกมาก่อนปิดเปลือกตาลงและซุกใบหน้ากับอ้อมกอดนี้ ที่แสนจะอบอุ่น อ้อมกอดจากที่รักของกอหญ้า
+++จบบริบูรณ์+++
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
