“ธรรมบทเดียวที่คลอบคลุมทั้งหมดในพุทธศาสนา”
“… ธรรมทั้งปวง ใคร ๆ ไม่ควรยึดมั่น
พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า
ผู้ที่ใครได้ฟังธรรมบทนี้ ชื่อว่าได้ฟังธรรมทั้งหมดในพุทธศาสนา
เป็นปริยัติทั้งหมดเลยโยม
หลักธรรมคลุมทั้งหมด คลอบทุกอย่างเลย
ความไม่ยึดมั่นถือมั่น
การไม่ยึดติด ปล่อยวางนั่นเอง
ผู้ที่ได้ยิน ได้ฟังธรรมบทนี้
แล้วปฏิบัติตามธรรมบทนี้
ก็คือ ธรรมทั้งปวงใคร ๆ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ชื่อว่าได้ปฏิบัติตามธรรมทั้งหมดของพระพุทธศาสนา
เป็นทั้งหลักธรรมปริยัติ เป็นทั้งวิธีการปฏิบัติ
ความไม่ยึดมั่นถือมั่นนี่แหละ
ผู้ที่ปฏิบัติตามธรรมบทนี้
แล้วได้รับผลจากธรรมบทนี้
ก็คือ ธรรมทั้งปวงใคร ๆ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
ชื่อว่าได้รับผลทั้งหมดของพระพุทธศาสนา
เป็นทั้งปริยัติ หลักธรรม
เป็นทั้งวิธีการปฏิบัติ ขั้นตอนการปฏิบัติ
เป็นทั้งปฏิเวธ ผลของการปฏิบัติ
การไม่ยึดมั่นถือมั่น หรือการไม่ยึดติด
รวมทุกอย่างของพระพุทธศาสนาเลย เป็นหัวใจ
ซึ่งความไม่ยึดติดหรือการปล่อยวางเนี่ย
เนื้อแท้ก็คือ ภาวะของอมตธรรม
ภาวะของรู้ที่บริสุทธิ์
การที่เราฝึกเพื่อปลุกภาวะรู้ขึ้นมา
โยมจะพบว่าเมื่อภาวะรู้ตื่นขึ้น
มันจะเกิดการหลุดออก คลายออกโดยธรรมชาติเลย
มันจะปลดจากอารมณ์หยาบ ๆ ก่อน
จากนั้นมันก็ปลดอารมณ์ละเอียด
เพราะฉะนั้น สติปัฏฐาน ๔ ก็ดี
อานาปานสติก็ดี
วิชาของพระพุทธศาสนาทั้งหมด
เป็นเรื่องของการปลด สลัดออก
ไม่ได้สะสมเข้ามา
จากปกติจิตปุถุชน ฟุ้งไปด้วยนิวรณ์ ๕ ถูกมั้ย
พอฝึกมีสติปุ๊บ นิวรณ์ ๕ ระงับออกไป
ละนิวรณ์ ๕ ก่อน ปลดของหนักก่อน
ความเครียด ความกดดัน อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวง
หลุดออกไป
ซึ่งมันง่ายหมือนการวางของมั้ย
มันไม่ง่ายแบบนั้น
แต่สังเกตมั้ยพอโยมรู้สึกตัวปุ๊บ มันหลุดเลย
ต้องมีสติ สัมปชัญญะก่อน
จนมันเข้าสู่ความตั้งมั่น
เกิดสภาวะธรรมในระดับสมาธิ
วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา
จากนั้นวิตก วิจาร ละออกไป เพิกออก
เข้าถึงทุติยฌาน
ปีติละออกไป เพิกออก เข้าถึงตติยฌาน
มีสุขด้วยนามกาย
สุขเป็นลักษณะเด่นในฌานที่ ๓
จากนั้นสุขละออกไป เพิกออก
เข้าถึงอุเบกขา ฌานที่ ๔
จิตตั้งมั่น
จากนั้นก็เปลื้องจิตออก
แม้กระทั่งจิตก็ละออกไป
หลุดจากการยึดมั่น เจโตวิมุตติ
เข้าสู่อมตธรรม หลุดพ้นจากทุกข์
เป็นเรื่องของการสลัดออกทั้งหมดเลยโยม
สมาธิตัวจริงของพระพุทธศาสนา
ไม่ได้ถูกสร้างขึ้น
เมื่อใดที่โยมหลุดจากอารมณ์หยาบ
โยมจะเข้าถึงสภาวะละเอียดโดยธรรมชาติ
มันเป็นสภาวะของธรรมชาติ
เปรียบเหมือนจรวด
รู้จักจรวดมั้ย ที่เค้าสร้างขึ้นเพื่อไปสู่อวกาศ
ตอนอยู่กับพื้นมันใหญ่นะ
แต่พอยิงขึ้นไป ค่อย ๆ ปลดออก ๆ ๆ ๆ
สุดท้ายแล้วมันหลุดออกหมดเลยโยม
สลัดคืน
แต่อยู่ ๆ เราจะวางเลย เราทำได้มั้ย
ไม่ยึดมั่นถือมั่นเลย ว่างเลย
มันทำได้มั้ย มันได้เหมือนกัน
แต่มันปรุงหมดเลย มันเป็นสมมุติ
ถึงต้องมีการอบรมสติปัฏฐาน
เพราะฉะนั้น พระพุทธองค์ถึงตรัสว่า
ศาสนาของพระองค์ มีการฝึกเป็นขั้นเป็นตอน
เป็นลำดับ ๆ ไป
เพราะฉะนั้นเริ่มจากฝึกเจริญสัมมาสติ
เปลี่ยนจากจิตที่ฟุ้งมาเป็นจิตที่ตั้งมั่น
จนเกิดสัมมาสมาธิ ความตั้งมั่นที่ถูกต้อง
จนสามารถเปลื้องจิตออก
เข้าสู่วิปัสสนาญาน
เห็นสภาวะธรรมตามความเป็นจริง
จนสลัดคืน หลุดจากการยึดมั่นถือมั่น
เข้าสู่อมตธรรม
ธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ที่หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้
บางทีสมัยนี้เห็นรวบรัด
ไม่เอาอะไร ว่าง จะนิพพานเลย
นิพพานอยู่แล้ว
มันจะอยู่แล้วได้ยังไง
คือ ภาวะนี้มันมีอยู่จริง แต่มันเข้าถึงไม่ได้
จะเข้าถึงได้ ต้องอบรมสติปัฏฐาน ๔
จนหลุดจากการยึดมั่นถือมั่น
แยกออกมั้ย
การบรรยายบางทีมันไปมุ่งบรรยายสภาวะ
แต่ไม่มีมรรควิธีที่จะไปเข้าถึง
มันจะเป็นไปได้ยังไง
โยมจะจินตนาการเอาเหรอ นิพพานว่างอยู่แล้ว ไม่มีอะไร
พ้นทุกข์เลย มันทำไม่ได้
มันได้เหมือนกัน แต่มันก็จะอยู่ในโลก Matrix
เป็นสมมุติทั้งหมด
โยมจะปรุงยังไงก็ได้ จะว่าง จะสว่าง จะว่างยังไงก็ได้
แต่มันเป็นสมมุติทั้งหมด
แต่ของจริง มันต้องอยู่กับความเป็นจริง
ของกาย ของใจ รู้เนื้อรู้ตัว รู้สึกตัว
จนหลุดจากการยึดมั่นถือมั่น
เข้าถึงความว่างที่บริสุทธิ์ตัวจริง
ที่มันเป็นวิสังขาร มันพ้นจากการปรุงแต่ง
พระพุทธศาสนาเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งมากนะ
เป็นเรื่องของความเป็นจริง
รู้ตามความเป็นจริง
อะไรเกิดก็รู้ ไม่เกิดก็รู้
แล้วมันจะหลุดจากการยึดมั่นถือมั่น
น้อมไปเพื่อการปล่อยวาง
เพื่อการสลัดคืน … “
.
ธรรมบรรยายโดยพระมหาวรพรต กิตฺติวโร
นาทีที่ 54 เป็นต้นไป
ติดตามการบรรยายฉบับเต็มจาก
อารมณ์หลุดออกก่อน จากนั้นจิตสลัดคืน เข้าถึงอมตธรรม
ขอบคุณรูปภาพจาก : Unsplash
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
