#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ,
#บทที่2ตอนที่12
(18/7/2021)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ,
คืนนี้ขออนุญาตลงจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษให้เพื่อนๆได้อ่านกันอย่างต่อเนื่อง นะครับ ❤️🥛🎹🌟
สุขสันต์วันอาทิตย์นะครับทุกคน😇❤️🎹
ความเดิมตอนที่แล้ว:
ไก่กะหร่องมะตีฮะ สามารถคว้าชัย กำราบ สยบไก่เดือยทองในการประลองได้จนเป็นที่ประจักษ์ต่อทุกสายตาในสนามประลองแห่งนั้น..
สิ่งนี้ นำมาซึ่งความแปลกใจ ระคนกังขามาให้เศรษฐีมะกะดู อย่างที่สุด..
จนเมื่อ อู้พา.. โบตูระ และโกเซยะหนุ่ม ได้กวาดเงินเดิมพัน และเดินออกจากสนามชนไก่..
เลือดของไก่เดือยทอง ก็บังเอิญไหลหยดเข้าไปในจงอยปากของไก่มะตีฮะ .. ทำให้มนตราที่ถูกกำกับใส่ไว้ ไก่มะตีฮะ โดยโกเซยะ ก็เริ่มผิดเพี้ยน..และคลายลง
ไก่มะตีฮะจึงคำรามก้องออกมา ราวเสือหิว ..
ทำให้เศรษฐีมะกะดู กับพวก รู้ตัวว่าโดนโกง จึงเดินตามออกมา ไล่จับ..
โบตูระจึงสอนกลศึกที่ลึกล้ำที่สุด ที่จะใช้รับมือเศรษฐีมะกะดู กับพวก คือ ปิงฝ่าหยวนจีได้ , หรือ หนีคือสุดยอดกลยุทธ์..ให้กับโกเซยะ และอู้พา.. พร้อมกับออกตัววิ่งไปก่อน..
#ระหว่างเส้นทางมุ่งหน้าไปสุสานนาคี ณ.วัดป่ะโก่,
“ท่านพี่ขอรับ ท่านพี่โปรด รอ
กระผมด้วยเถิด ขอรับ”
โกเซยะหนุ่ม ตะโกนเรียกพี่ชาย ให้วิ่งช้าลง.. รอตนด้วย..
แต่ดูเหมือนยิ่งเรียก โบตูระ ก็ยิ่งวิ่ง ห่างไกลออกไปมากขึ้น..
โกเซยะหนุ่มจึงสงบใจท่องมนต์วิชาย่นระยะทาง ที่พระอาจารย์เคยสอนตน พลางระบายลมพระคาถาส่งกำลังสู่ขาทั้งสอง..
“สะหัสสะเนตโต เทวินโท เทวะรัชชะ สิรีธะโร สังขิปปัง วานะตัง มัคคัง ขิปปัง สาวัตถิ มาคะมิ..(ท้าวสหัสนัยจอมเทพ-องค์อินทร์ ผู้ทรงไว้ซึ่งความเป็นเจ้าแห่งเทวดา ได้ย่นระยะทางนั้น ได้มาสู่เมืองสาวัตถีแล้วโดยพลัน)”
และทันใดนั้นโกเซยะหนุ่ม ก็สามารถพุ่งตัวเข้าใกล้โบตูระ..ได้ในชั่วอึดใจ
โบตูระหนุ่ม หันมายิ้มให้ โกเซยะอย่างภาคภูมิใจ เมื่อเห็นน้องชายสามารถใช้พระคาถาย่นระยะทางของพระอาจารย์ได้อย่างคล่องแคล่ว..
โกเซยะหนุ่มยิ้มตอบ พร้อมกับยื่นย่ามของตนที่ใส่เงินรางวัลเดิมพัน และของมีค่าจากการชนไก่ ให้พี่ชาย และไม่พูดอะไร..
โบตูระ ใช้ความคิดและ มีสายตาลังเลอยู่วูบหนึ่ง
โกเซยะ ผู้น้องจึงส่งยิ้มกว้าง และรีบพูดขึ้นว่า..
“ขอพี่ท่านจงรับ ของขวัญวันแต่งงานจากน้องชายคนเดียวของท่าน..ตามที่เราได้ตกลงกันไว้แล้ว เถิดขอรับ..
และขอท่านพี่จงรีบมุ่งหน้าไปยังงานพิธีหมั้นหมายของท่านพี่กับพี่มะซานดา โดยเร็ว เถิดขอรับ..
กระผมจะหลอกล่อ พวกมันให้ไปอีกทางหนึ่ง เพื่อพวกมันจะได้ไม่ไป รบกวนงานมงคลของท่านพี่น่ะขอรับ
ขอท่านพี่โปรด เชื่อฝีมือของน้องชายคนนี้ ด้วยเถิดขอรับ..”
โบตูระ นิ่งมองลึกเข้าไปในดวงตามุ่งมั่นของน้องชายอยู่ครู่หนึ่ง ..
จากนั้นจึงพยักหน้ายิ้ม รับย่ามนั้นขึ้นมาคล้องไหล่
แล้วจึงวิ่งเบี่ยงออกไปเส้นทาง ทางขวา ของโกเซยะ..
ขณะเดียวกัน ก็ตะโกนขึ้นว่า..
“อาจารย์ กำชับ พวกเราเสมอ ว่า.. อย่าใช้วิชาของอาจารย์ ทำร้ายคนร่วมชาติเดียวกัน..
ขอเจ้าจงให้สัญญาในครั้งนี้ว่า จงเลี่ยงการปะทะเสีย และอย่าทำร้ายพวกเศรษฐีมะกะดู ให้มีเวรกรรมติดตัว กันต่อไป..”
โกเซยะหนุ่ม อ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำขอจากพี่ชาย และหยุดวิ่งในทันที พร้อมกับอุทานว่า..
“ห๊ะะะะะ ..ห้าม ทำร้าย คนที่จะมาทำร้าย กระผมเนี่ยนะขอรับ..”
โบโตระหนุ่ม หัวเราะเสียงดัง ขณะที่วิ่งห่างออกไป และตะโกนกลับมาว่า..
“ข้ารู้ว่า เจ้าทำได้.. ขอเจ้าจงรีบเสร็จธุระกับเศรษฐีมะกะดู แล้วจงรีบตามไปที่งานหมั้นหมาย โดยเร็วนะ น้องข้า..”
โกเซยะหนุ่ม อุ้มไก่มะตีฮะ และยืนป้องปาก ตะโกนตอบกลับไปด้วยเสียงอันดังว่า
“ฮื่ออออออออออออออ !!!”
โบตูระ ได้ยินดังนั้น จึงยกมือขึ้นโบกให้น้องชายโดยไม่หันมามอง ..
แล้วใช้วิชาย่นระยะทางขั้นสูง วิ่งหายลับตาไปอย่างรวดเร็ว..
..
..
“ นี่ นี๊ จะหยุดเดิ๊น ดู๊วพี้ชายวิ่งหายไปอยู่อย่างนี้ แล้วรอรับพวกมะกะดู๊ว มาเพ่น
กบาลพ่อ เช่นนั้นเร๊อะ..ขอรับ”
อู้พาเฒ่า สะกิดเรียกโกเซยะหนุ่มที่ยังยืนนิ่งมองค้าง ภาพโบตูระ ที่ค่อยๆเลือนหายไป อยู่อย่างนั้น..
โกเซยะหนุ่มสะดุ้งกลับมาได้สติแทบจะทันที เมื่อได้ยิน เสียงยานคาง และการเรียกสะกิดของอู้พาเฒ่า..
“เอ้า นี่อู้พาเฒ่า วิ่งตามทันได้อย่างไรกันนี่.. หรือว่าท่านสามารถใช้คาถาย่นระยะทางเช่นนั้นรึ?!?..”
อู้พาเฒ่า ยิ้มกว้าง ส่งเสียงหัวเราะ คิกคัก อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตอบ โกเซยะหนุ่ม ว่า..
“งั่กงั่กงั่ก วิชาย่นระยะทางของสำนักเจ้า ผู้ใดมีอัฐจ่าย ก็เรียนได้ทั้งนั้นแล้ว พ่อเอ๊ย
นี่คงไม่รู้สิว่า ชายหนุ่ม เกือบครึ่งป่ะโก่ เค้าใช้วิชานี้เป็นทั้งนั้นแล๊วว งั่กงั่ก งั่ก”
“รีบไปกันต้อเถิ๊ด โกเซยะหนุ่ม.. พวกมะกะดู๊ว กับพวก มันจ่ายอัฐค่าเรียน จนใช้วิชาย่นระยะทาง ขั้นสูงได้ยิ่งกว่า ข้ากับเจ้าเสียอีก..
ขืนชักช้า จะหาว่าข้าไม่เตือน เจ้านาาา..”
พูดจบ อู้พา ก็กระโดดพุ่งตัวนำหน้าโกเซยะหนุ่ม แทบจะในทันที..
ดวงตาของโกเซยะ ส่องประกายสดใส ..ใบหน้าก็เปี่ยมรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ..เมื่อเห็นท่าวิ่งของอู้พา ที่ลงคลานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วราวกับจระเข้
..
..
..
#ที่บริเวณหน้าวัดป่ะโก่ใกล้กับสุสานนาคี
เหล่าสมุนของเศรษฐีมะกะดู ราวยี่สิบคน..ต่างถืออาวุธยืนดักรอ โกเซยะ และอู้พาเฒ่า..ที่บริเวณหน้าประตูวัด
โดยมีลูกชายของเศรษฐีมะกะดู จับที่ต้นแขนของเด็กหญิง ผู้เป็นเจ้านางนาคีของวัดป่ะโก่เอาไว้..
ใบหน้าของเด็กหญิงนั้นกลับนิ่งเรียบเฉย แม้จะถูกมีดสั้นกวัดไกวอยู่ตรงหน้า..
สายตาของนางจ้องนิ่งไปข้างหน้า พร้อมกับริมฝีปากที่ขยับขมุบขมิบ คล้ายท่องอะไรบางอย่าง..
“มะกะต่อว์ ลูกข้า จงให้เกียรติต่อสถานที่แห่งนี้ ลดมีดของเจ้าให้ห่างจาก ใบหน้าของเจ้าหญิงตกบัลลังค์ ผกันคยี ผู้นี้เถิด..”
มะกะดู หันไปปรามลูกชายของตนที่คึกคะนอง จนกระทำตนไม่เหมาะสมให้เป็นที่จับตามอง ต่อชาวบ้านที่รายล้อม อยู่ในขณะนี้
..
..
จบบทที่ 2 ตอนที่ 12
..
..
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
18/7/2021
..
..
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
