พูดคนเดียวกับฉัน ep.5
หลังจากที่ไม่ได้เขียนมานาน เพราะรักษาตัวจากโรคแพนิคและซึมเศร้า ตอนนี้เราหายแล้วนะ :) กลับมาใช้ชีวิตปกติ แต่ตอนนี้หันมองไปทางไหนก็มีแต่คนที่โตแล้ว ส่วนเราในวัย 27 ปีนั้นแทบไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย มันก็น่าเศร้าอยู่นิด ๆ
https://pin.it/6qhxtoF
มองดูคนอื่นในวัย 27 เค้าแต่งงาน มีรถ มีลูก มีบ้านส่วนเรา บ้าบอกับแมว ปลูกต้นไม้ ออกกำลังกายบ้าบอไปวันๆ ตอนแรกก็เศร้านะที่ชีวิตยังไม่โตเหมือนคนอื่น คิดไปคิดมา ไม่เศร้าดีกว่า อาจจะมีใครหลายคนอยากมีชีวิตแบบเราก็ได้แต่เค้าอาจติดภาระอย่างอื่นไม่สามารถมีเวลาว่างมาทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ จริงๆก็ชอบชีวิตตอนนี้นะ เบื่อกับโควิดอย่างเดียว อยากมีชีวิตที่ปกติ ไปไหนมาไหนสะดวก ใครจะมาหาก็ได้ ไปปาร์ตี้ พบคนใหม่ ๆ พูดกับคนแปลกหน้า เวลาเมา 555 คิดแล้วก็ตลกดี เวลาเมาชอบกล้าหาญ เช่น เมาแล้วไปบ้านร้าง ที่มีคนเคยตาย ไปมาประมาณ 4 รอบ สถานที่แตกต่างกันออกไป แต่ก็ไม่เคยเจออะไร หรืออาจจะเจอแต่เมาเลย ลืม แต่ตอนนี้ถ้าจะกลับให้ไปกินเหมือนแต่ก่อน คงจะไม่แล้ว เพราะร่างกายมันไม่รับ เวลาแฮงท์อาการแพนิคจะมาในวันถัดไป และมันก็แย่มากที่สุด ตอนนี้หายแล้ว แต่ยังไงก็ไม่กลับไปทำพฤติกรรมเหมือนแต่ก่อน
เราไม่เคยเสียดายชีวิตวัยเด็กกับชีวิตวัยรุ่นทั้งตอนต้นและปลาย เราเต็มที่กับมันเสมอ ทำอะไรก็ทำให้สุด สักวันเราจะหยุดเอง แต่ก่อนต้องกินเบียร์ทุกๆ อาทิตย์ เหมือนคนติด จนเคยนั่งคุยกับตัวเองว่า กูจะเลิกกินเบียร์ เลิกเที่ยวเมา ได้ตอนไหนว่ะ ติดเที่ยวเมา จนขนาดคนเดียวก็ไป ไม่ใช่แค่ไปซื้อเบียร์มานั่งกินนะ ไปปาร์ตี้คนเดียว คือสุดมากจริงๆชีวิตในตอนนั้น เราเจอผู้คนต่างๆมากมาย ได้เพื่อนใหม่ ยังคบอยู่ก็มีบ้าง และที่อันฟอลเราก็มี แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร คนเราผ่านมาก็ผ่านไป เราเคยสูญเสียคนใกล้ตัวทุกรูปแบบ จากการตาย จากการหายไปเฉยๆ จากการทะเลาะกันเลิกคบ จากการผิดใจกัน จนมันชินเวลาใครสักคนหายไป แต่ก่อนเสียใจมาก ร้องไห้ น้อยใจ รู้สึกไร้ค่า แต่ตอนนี้เข้มแข็งขึ้นมาก
กลายเป็นคนที่ทิ้งคนอื่นเองโดยไม่รู้ตัว ด้วยความเป็นคนนิสัยไม่ดี เป็นคนรักตัวเองมากไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายด้านจิตใจ ก็จะมีวิธีต่างๆ ที่ทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น เราเป็นคนอ่านคนอื่นออก รับรู้ความรู้สึกคนอื่นได้เร็ว เราจะรับรู้ได้ทันทีหากคนไหน ไม่ประสงค์ดี เริ่มไม่โอเค เราจะถอยออกห่าง จนตอนนี้ห่างจากมนุษย์ทุกคนไปแล้ว ยิ่งมีโควิดแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคนเลย จนตอนนี้เวลาจะพูดกับใครที่ไม่รู้จัก หรือคนที่ทำงานใหม่ จะไม่มีความมั่นใจ จะคิดเยอะว่า ถ้าพูดไปแบบนี้เค้าจะโอเคไหม มีความประหม่าเล็กน้อย กลัวว่าจะพูดจาโผงผางแล้วคนอื่นจะคิดว่าเราหยาบคาย
เราติดนิสัยชอบพูดคำว่า”ทำไม” แต่ก่อนไม่เคยรู้ว่ามันหยาบคายจนกระทั่งวันนึง มีคนบอกพูดว่าทำไมมันฟังดูหยาบ ทั้งๆที่จุดประสงค์เราคืออยากรู้เหตุผล อยากให้อธิบายเพิ่มก็แค่นั้น จากนั้นก็พยายามไม่พูดคำนี้ แต่ก็ยังมีติดปาก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
