เรื่องเล่าขนมปังกรอบอากู๋
ตอนที่ 6 ปลาใหญ่ กินปลาเล็ก
ภาพถ่ายโดย The Lazy Artist Gallery จาก Pexels
การขายของที่ออสเตรเลียมันต้องมีการจดเลข ABN
📍การจด ABN (Australian business number) คือ เลขประจำตัวสำหรับผู้ทำธุรกิจประเภทบุคคล ไม่ใช่บริษัท ที่เรียกว่า sold trader อทิเช่น การขับ uber การทำงานที่เป็นนายจ้างตนเอง เช่น รับทำความสะอาดบ้าน เป็นต้น
เพราะฉะนั้น การทำขนมฝากขายแบบนี้ ก็ต้องมีเลข ABN บนฉลากขนม พร้อมกับรายละเอียดส่วนผสมของขนม
ซึ่งเรื่องนี้ พี่เจ้าของร้านเสนอว่า ให้ใช้เบอร์ ABN ร้านพี่เค้าก็ได้ สะดวกดี เราไม่ต้องไปสมัครไม่ต้องยุ่งยาก
ในตอนนั้นก็คิดว่า ดีเหมือนกันเพราะกลัวโทรไปสมัครแล้วจะพูดไม่รู้เรื่อง แถมยังเป็นวีซ่านักเรียน กลัวมีปัญหาด้วย (คิดไปเอง🤨) จึงตกลงใช้เบอร์ ABN ร้านพี่เค้า เรื่องนี้จึงถือว่าแก้ปัญหาจบไป
ตัดภาพมาที่
ภาพโดยผู้เขียน
ตอนนั้นขนมปังกรอบอากู๋เริ่มเป็นที่รู้จัก ที่ร้านต้องโทรมาให้ทำเพิ่มทุกอาทิตย์
พวกเราสองคนจะทำได้แค่วันหยุด แถมเราทำแบบไม่ได้มีเครื่องทุ่นแรงใด ๆ ทำแบบบ้าน ๆ ฉะนั้นแค่ขั้นตอนทาหน้าอย่างเดียวก็หมดเวลาไปสองวันแล้ว
ตอนนั้นถ้าถามถึงกำไรมันไม่ได้มากมายต่อถุง เพราะเราฝากขาย แถมถ้าขนมมีปัญหา เช่น ถุงแตก เราต้องรับผิดชอบ
แต่แค่ใจคนทำมันฟู (จะใครหละ ก็เชฟมิ้งกี้ไง😆เวลามีคนมาคอมเมนท์ รีวิว หรือมาทักว่าขนมอร่อย ไปซื้อทีไรไม่เคยทัน นางเลยหยุดทำไม่ได้ )
ภาพโดยผู้เขียน
จนกระทั่ง... 👿👿👿
จำได้ว่าตอนนั้นแม่บินมาจากไทยพอดี แถมขนแพกเกจจิ้งมาเต็มกระเป๋า 2 กระเป๋า คือนางเอาเสื้อผ้ามาสองชุดเอง
วันนั้นแม่ช่วยทำขนมไปส่งที่ร้าน ก่อนที่จะไปเที่ยวงานอีสเตอร์กัน พอเราเอาของเข้าไปวาง พี่เจ้าของร้านก็เดินออกไปข้างนอก มีเด็กในร้านอยู่รอรับของ พอเราจัดของเสร็จเราก็เดินไปเพื่อเอาใบเสร็จ
👿พนักงานที่ร้าน : น้องคะพี่เจ้าของร้านฝากบอกว่า คราวหน้าให้ใส่เบอร์ ABN ด้วยนะคะ ไม่งั้นขายไม่ได้ เดี๋ยวโดนจับ
🧑🍳ป้าเปิ้ลกับเชฟมิ้งกี้ : ทำหน้างง😧 อ้าวปกติพี่เค้าบอกให้ใช้เบอร์นี้ ก็ใช้มาตั้งนานละอะคะ (จริง ๆ ตอนนั้นเราสมัคร ABN ของเราละนะ แต่ยังไม่ได้เปลี่ยน เพราะเกรงใจพี่เค้า)
👿พนักงานที่ร้าน : ไม่ทราบคะ พี่เค้าบอกแบบนี้ แล้วนางก็ทำท่าเป็นทำอย่างอื่น
เรายืนคิดแปปนึง แล้วมองไปรอบ ๆ เอ๊ะ มีขนมเหมือนเราตั้งอยู่แต่เป็นยี่ห้อของร้าน เราเดินไปจับ ๆ ดู มองหน้าหลัวสุดที่รัก ก็รู้ว่านางคิดยังไง
แล้วก็ตัดสินใจ เดินไปหาพนักงาน😒
👩🎤ป้าเปิ้ล : พี่คะ พอดีเช็คของที่เอามา บังเอิญมีกล่องแตก งั้นขออนุญาตเอากลับก่อน ไว้เอามาให้ใหม่คะ รอบนี้ไม่ต้องลงบิลนะคะ ขอเก็บเงินรอบที่แล้วอย่างเดียวคะ
หลัวทำหน้างงมากก แม่ก็มองเราแบบเข้าใจ เราเชื่อว่าแม่อ่านใจเราออก แม่ก็คือแม่🙂
ในเมื่อเค้าทำแบบนี้ แสดงว่าเค้าคงตั้งใจ และมารู้ทีหลังว่าพี่เค้าทำแบบนี้บ่อย ให้คนทำเปิดตลาด พอขายได้ก็ให้เด็กที่ร้านทำ เป็นชื่อตนเอง
หลังจากนั้น 2-3 ปีเจ้าของร้านนี้ไม่อยู่ที่ sydney แล้ว นางโกงเงินโอนกลับไทยไปเป็นล้านเหรียญ หายสาบสูญ🥲🥲
ตอนนั้น พอออกจากร้านมาได้ เราก็เอาขนมลงถ่ายรูปขายในเฟส และบอกแฟนว่า ต่อไปนี้ทำตามออเดอร์ ทำขายเอง จะได้ทำเมนูอื่นบ้าง
ภาพโดยผู้เขียน
หลังจากนั้นเปิ้ลกับเชฟมิ้งกี้ก็เริ่มรับเค้กวันเกิด คัพเค้กงานเลี้ยง แต่ไม่มากนัก
เพราะ เชฟมิ้งกี้ นางเริ่มได้ทำงานมากขึ้น ในร้านขนมที่แตกต่าง นางจึงอยากฝึกฝนวิชาก่อน
ภาพโดยผู้เขียน
แต่ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนของเราสองคน เราจึงไม่อยากฝากขายอีกเลย เพราะรู้สึกถึงการอยู่ under เค้า รู้สึกถึงคนเป็นตัวที่เล็ก ๆ บนเมืองยักษ์
รู้สึกเป็นปลาเล็กในทะเลที่ถูกกินเมื่อไหร่ก็ได้‼️
แต่ก็เพราะบทเรียนครั้งนี้ทำให้เราสองคนกลัว กลัวจนพลาดโอกาสที่มีคนดี ๆ หยิบยื่นให้
มันคือโอกาสอะไรกันนะ และถ้าเป็นเพื่อน ๆ จะตัดสินใจอย่างเรารึเปล่า
ไว้เจอกันกันใหม่ตอนหน้านะคร่า
ประวัติผู้เขียน
ป้าเปิ้ลคนงาม อดีตสาวเฟี้ยตเมืองกรุงบินสู่ซิดนีย์
มาเป็นครูสอนบิวตี้ (#ครูเปิ้ลซิดนีย์) ช่ำชองการต่อขนตา
มีหลัวเป็นเชฟขนมหวาน (เชฟมิ้ง กินกะกู๋)
รักการกิน อินการเข้าครัว สะสมประสบการณ์ ชิม ไปทั่ว
อนาคตอยากเป็น food blogger vlogger 😘
YouTube channel
❤️ชีวิตติดเล่า Tellerholic with PLe ( Sydney beauty delicious)
❤️My hubby is Chef Mink
❤️ทำ blog อาหารใหม่ https://tellerholic-with-ple.blogspot.com
ภาพทำงานด้ว
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
