[เขียนตามใจ ทำตามชอบ] 💎Monday Museum 💎Ep. 5.2 Hope Diamond เดินทางสู่ Smithsonian

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

27 ก.ค. 2021 เวลา 00:09 • ประวัติศาสตร์

💎Monday Museum 💎Ep. 5.2

Hope Diamond เดินทางสู่ Smithsonian

ติดตามการเดินทางของฉันกันต่อค่ะ จากเตาร้อนระอุใต้โลก ขึ้นมาโผล่ที่อินเดีย สู่มือพ่อค้าเพชรชาวฝรั่งเศส ฉันได้ขึ้นไปห้อยพระศอพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แล้วลงต่ำไปอยู่ในมือโจร หายหน้าไป20 ปี

คราวนี้ฉันข้ามทะเลมาอวดโฉมบนเกาะ …ณ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

จากพ่อค้าเพชรฉันก็ได้เข้าวังอีกรอบหนึ่ง คราวนี้พระเจ้าจอร์จที่ 4แห่งราชวงศ์อังกฤษได้ซื้อฉันเป็นสมบัติเก็บไว้ช่วงปี 1812-1824 จนกระทั่งสวรรคต ฉันถูกขายออกไปอยู่ในวงการค้าเพชรอีกครั้ง

พระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งราชวงศ์อังกฤษ

คราวนี้ฉันได้เข้าไปเป็นสมาชิกของครอบครัว

Henry Philip Hope นักการธนาคารและนักสะสมเครื่องเพชร ตั้งแต่ปี1830 จนถึง 1901 เป็นเวลา 71 ปี

ช่วงนี้เองที่ฉันได้รับการตั้งชื่อใหม่ว่า

Hope Diamond 💎ตามชื่อครอบครัวนี้ เป็นชื่อที่ความหมายดี บ่งถึงความหวัง ว่าฉันคงจะมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องระหกระเหินระเหเร่ร่อนอีกต่อไป

ความหวังของฉันยังไม่เป็นจริงสักที ชะตาชีวิตขีดเส้นให้ฉันไปมาอยู่กับ พ่อค้าเพชรบ้าง นักสะสมเพชร ที่ลอนดอน ปารีส และนิวยอร์ค เรียกว่า เดินทางเป็นว่าเล่น เป็นสมบัติผลัดกันชมส่วนตัวของคนมีเงิน ฉันเคยไปอยู่กับสุลต่านที่ตุรกี และไปไกลถึงรัสเซีย

ในที่สุดพ่อค้าเพชร ชื่อPierre Cartier ผู้ซึ่งขายเพชรเฉพาะที่เม็ดใหญ่ๆ ก็ซื้อฉันไว้ในครอบครอง แต่การหาลูกค้าที่ยอมจ่ายเงินซื้อเพชรเม็ดเขื่องก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ซ้ำยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับคำสาปอีก

Pierre Cartier

ปี 1912 Piere Cartier ก็ได้พบกับผู้ที่เหมาะเป็นลูกค้า คือ Evelyn Walsh ผู้หลงใหลเครื่องเพชร เครื่องประดับทุกชนิด

Evelyn Walsh เป็นหญิงสาวอายุ 22ปี ที่ได้รับมรดกจากพ่อที่ร่ำรวยจากเหมืองทอง แต่งงานกับ Ned McLeanหนุ่มอายุ 19 ปี ที่ครอบครัวเป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์ Washington Post

หลังจากใช้ความพยายามอย่างมาก Cartier ก็ขายฉันให้กับ Evelyn Walsh McLean สำเร็จ ในราคาUS$180,000.

Evelyn อยู่ในวงสังคมชั้นสูง และจัดงานเลี้ยงที่บ้านบ่อยๆ เธอชอบเครื่องเพชรมากเป็นพิเศษ และแทบจะไม่ห่างจากฉันเลย เมื่ออยู่ในงานปาร์ตี้ฉันจะห้อยที่คอของเธอตลอดเวลา บางทีเธอนึกสนุก ก็จะเอาฉันคล้องคอสุนัขชื่อ Mike หรือวันดีคืนดีก็ เล่นเกมซ่อนหา Find the Hope เธอเอาฉันไปซ่อนในพุ่มไม้ บ้าง ใต้โซฟาบ้าง ให้เพื่อนๆออกค้นหา

ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกินกับเกมกับการออกงานไฮโซพวกนี้ แต่ก็ต้องทำหน้าที่ จะทำอย่างไรได้ล่ะ?

Cartier เป็นผู้ออกแบบนำเพชรเม็ดเล็กๆมาประดับรอบๆตัวฉัน เป็นสร้อยคอแบบที่เห็นในทุกวันนี้

ที่จริงก่อน Evelyn จะซื้อฉัน เธอให้เอาฉันเข้าไปรับศีลในโบสถ์ก่อนด้วยนะ คิดว่าคงจะมีคนเตือนเธอว่า ฉันเป็นเพชรที่ต้องคำสาป …แต่รู้อะไรไหม วันที่ฉันนอนอยู่ในกล่องรอรับศีลจากพระอยู่นั้น ฉับพลันก็มีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง ตกใจกันไปทั้งโบสถ์

แต่ในที่สุดเธอก็ครอบครองฉันไว้ตลอดชีวิตของเธอ ซึ่งก็ไม่ได้ราบรื่นนัก เพราะ เธอก็ประสบกับปัญหา ว่าสามีไปมีหญิงอื่น และต่อมาก็เข้าสถาบันโรคจิตเสียชีวิต หนังสือพิมพ์Washington Post ก็ขาดทุนย่อยยับ ลูกชายประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ลูกสาวตายจากกินยาเกินขนาด

ทั้งหมดนี้จะถือว่าเป็นคำสาปของฉันได้หรือ?

Harry Winston

“ปี 1949 Harry Winston จาก New York ซื้อเครื่องเพชรทั้งหมดของ Mrs McLeanรวมทั้ง Hope Diamond และได้นำออกแสดงไปทั่วโลก รวมทั้ง หาเงินให้การกุศล เป็นเวลา 10 ปี”

ช่วงนี้ฉันได้ออกเดินทางออกโชว์ตัวไปทั่วโลกเป็นเวลาเกือบสิบปี เหนื่อยแต่ก็ได้ทำเงินมาช่วยการกุศลบ้าง

ในที่สุดHarry Winston เจ้าของคนล่าสุดของฉันก็ตัดสินใจที่จะนำฉันไปบริจาคให้สถาบัน Smithsonian ให้ไปอยู่กับNational Gem Collection เป็นสมบัติสาธารณะของประชาชนอเมริกันทุกคน

ฉันจะเดินทางไปที่สถาบันสมิทธิ์โซเนี่ยนอย่างไร ….เพชรที่เลอค่า เพชรสีน้ำเงินเม็ดใหญ่ที่สุดในโลกที่ประเมินค่ามิได้…..

คุณWinston ต้องใช้บริการที่ปลอดภัยที่สุด..

วันที่8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1958 พนักงานคนหนึ่งของ Winston Inc . เดินถือห่อสีน้ำตาล ที่ดูเหมือนพัสดุธรรมดาๆนี่เอง ไปยังไปรษณีย์ และได้ส่งพัสดุนั้นด้วยแสตมป์มูลค่า 2.44 ดอลลาร์ บวกค่าประกันอีกรวมเป็นเงิน 145.29 ดอลลาร์

ห่อกระดาษสีน้ำตาลที่ห่อกล่องใส่เพชรที่เป็นวัสดุที่แข็งแรงที่สุด แต่มีอักษรว่า Fragile (เปราะบาง)

ข้างในห่อนั้น คือ เพชรที่มีชื่อเสียงก้องโลก Hope Diamond เพชรที่กำลังจะเดินทางโดย ไปรษณีย์ สู่จุดหมายปลายทาง คือ

Smithsonian Institution

วันที่ 10 พฤศจิกายน 1958 Harry Winston ได้บริจาค Hope Diamondให้กับ สถาบัน สมิทธิ์โซเนี่ยน และได้กล่าวในพิธีมอบเพชรนี้ให้กับสาธารณชน โดย บริจาคให้สถาบันสมิทธิ์โซเนี่ยนเป็นผู้ดูแลว่า

“เป็นความตั้งใจของผมตั้งแต่แรกได้เพชรนี้มาแล้ว ว่า จะมอบให้รัฐบาลเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นเก็บสะสมเครื่องเพชรที่ยิ่งใหญ่”

Hope Diamond ได้บ้านใหม่ อยู่ที่ ชั้น 2 ของ The National Museum of Natural History ตั้งแต่นั้นมาจนปัจจุบัน

ฉันได้ที่พักที่อบอุ่นใจในที่สุด ที่นี่ฉันไม่เคยเหงา เพราะมีผู้คนทั้งเด็กผผู้ใหญ่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนทักทายทุกวัน

ก่อนนี้เท่าที่ผ่านมาแต่ละคนเป็นเจ้าของฉันเพียงชั่วคราว ไม่มีใครเป็นเจ้าของที่แท้จริง เพราะ “ฉันเป็นสมบัติของโลก”

💎เพชรสีน้ำเงิน นี้มีคำสาป ซ่อนอยู่จริงหรือไม่?💎

เรามาวิเคราะห์กันค่ะว่าใครที่ได้ Hope Diamond ไปครอบครอง มักจะประสบกับภัยอันตราย อุบัติเหตุ หรือ เสียชีวิต อย่างน่าสยดสยอง จริงหรือ?

Harry Winston ได้กล่าว ว่าเขาไม่เชื่อคำสาปแช่งใดๆ ตั้งแต่เขาเป็นเจ้าของเพชรนี้มา ครอบครัวของเขาไม่ได้รับผลร้ายอะไรเลย

พี่เขียนเองก็ไม่เชื่อค่ะ ผลที่เกิดในปัจจุบันย่อมเกิดจากเหตุที่มาจากอดีต จากผลของการกระทำของตนเอง มิได้เกี่ยวข้องกับเพชรแต่อย่างใด

ถ้าอย่างนั้นความเชื่อเกี่ยวกับอาถรรพ์ คำสาป มาจากไหน?

เพชรเลอค่า เป็นจุดสนใจของสาธารณชน ยิ่งไปอยู่ในมือของผู้มีเงินมีอำนาจ คนก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็นค่ะ ความเชื่อของผู้คนว่า “ ใครได้เพชรเม็ดยิ่งใหญ่ ยิ่งนำความโชคร้ายมาให้” ก็ยังคงมีอยู่

ไม่เว้นแม้แต่ เพชรเม็ดเขื่อง Hope Diamond !

พระนางมารี อังตังแนตต์ และพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 สิ้นพระชนม์แบบผิดธรรมชาติ จากการถูกตัดพระเศียร ในช่วงปฏิวัติฝรั่งเศส

Lord Francis Hope ทายาทตระกูล Hopeตกต่ำยากจน ต้องขายเพชรปลดหนี้

EvalynWalsh McLean ลูกชายเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ลูกสาวฆ่าตัวตาย สามีไปมีภรรยาใหม่

คนที่งมงายก็จะหลงเชื่อจริงๆว่า เพชรนี้ต้องคำสาป เพราะไปโขมยมาจาก รูปปั้นเทพเจ้า ใครได้ไปก็ต้องถูกมนต์ดำที่แช่งไว้ แต่ถ้าคิดดูดีๆ ก็จะพบว่า เหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้นกับใครก็ได้อยู่แล้วถ้ามีต้นเหตุร้าย เช่น จิตใจที่โลภ มีโทสะ โมหะ ก็จะนำพาไปสู่ ผลร้ายได้ทั้งสิ้น

ผู้ที่ปั่นเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาก็คงจะไม่พ้น กลุ่มนักข่าวในสมัยนั้น ที่ต้องการเรื่องราวที่หวือหวาเพื่อขายหนังสือพิมพ์ ปัจจุบันนี้ สถาบันสมิทธิ์โซเนี่ยน เป็นเจ้าของ Hope Diamond ก็ยังไม่มีเหตุร้ายใดๆเกิดขึ้นแต่อย่างใด!

ตั้งแต่นั้นมา Hope Diamond ก็ได้เดินทางออกไปจากบ้านนี้เพียง 4 ครั้ง คือ

ปี 1962 ไปจัดแสดงที่ the Louvre กรุงปารีสเป็นเวลา 1 เดือน

ปี 1965ไปที่ เมือง Johannesburg อาฟริกาใต้

ปี 1984 ไปจัดแสดงฉลองครบรอบ 50 ปีของ Garry Winston Inc . ที่ นิวยอร์ค

ปี 1996 ส่งไปทำความสะอาด และบูรณะเล็กน้อยที่ Harry Winston Inc.

วันที่ไปเดินดูเพชรชื่อเสียงกระฉ่อนโลกเม็ดนี้ พี่เขียนแอบได้ยินเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนหนึ่ง ถามแม่ว่า

“Mommy Why do people waste their money on these things?”

ได้ฟังแล้วก็แอบอมยิ้มอยู่ในใจ

นั่นน่ะซิ สำหรับแม่หนูน้อย มันก็เป็นเพียง

“ก้อนหินที่แปลกประหลาดก้อนหนึ่งเท่านั้นเอง “