" ... แม้ความสุขอย่างสูงคือพระนิพพาน
ผู้ปรารถนาก็พึงรีบขวนขวายให้ได้ให้ถึงเสีย
แต่เมื่อยังเป็นคนมีชีวิตอยู่นี้ ... "
ตทนนฺตรํ ลำดับนั้น
พระพุทธเจ้าจึงตรัสเทศนาต่อไปอีกว่า
อานฺนท ดูกรอานนท์
บุคคลผู้ใดมิได้ทำบุญให้ทานรักษาศีลเป็นต้น
ไว้สำหรับตัวเสียก่อนแต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดอยากได้ความสุข
แต่มิได้กระทำตนให้ได้รับความสุข
ไว้ก่อนแต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่
เข้าใจเสียว่า ตายไปแล้วภายหน้าจึงจะได้รับความสุขเช่นนี้
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดอยากให้ตนพ้นจากทุกข์
แต่ไม่ได้กระทำตนให้พ้นทุกข์เสีย
แต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่
เข้าใจเสียว่า ตายไปแล้วจึงจะพ้นทุกข์ ดังนี้
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลใดที่ทำความเข้าใจ
เมื่อยังมีชีวิตอยู่นี้เป็นอย่างหนึ่ง
ตายไปแล้วเป็นอีกอย่างหนึ่ง
บุคคลผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดเข้าใจเสียว่า
เมื่อยังเป็นคนมีชีวิตอยู่นี้
ไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้ไม่เป็นก็ช่างเถิดไม่เป็นไร
ตายไปแล้วภายหน้าหากจักรู้ จักเห็น จักได้จักเป็น
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดเข้าใจเสียว่า
เมื่อยังเป็นคนยังมีชีวิตอยู่นี้สุขก็ช่างเถิด
ตายไปแล้วหากจักได้สุข
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดถือเสียว่า
เมื่อยังมีชีวิตอยู่นี้ทุกข์ก็ช่างเถิดไม่เป็นไร
ตายไปแล้วหากจักได้สุข
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
บุคคลผู้ใดถือเสียว่า
เมื่อยังเป็นคนมีชีวิตอยู่นี้
จะทุกข์ก็ดี จะสุขก็ดี จะชั่วก็ดี ก็ช่างเถิด
ตายไปแล้วจะไปเป็นอะไรก็ช่างเถิด
ใครจะตามไปรู้ไปเห็น
ผู้นั้นก็เป็นคนหลง
ดูกรอานนท์ บุคคลทั้งหลายปรารถนาอยากพ้นทุกข์
หรือ ปรารถนาอยากได้สุขประเภทใด
ก็ควรให้ได้ให้ถึงเสียแต่ในชาตินี้
ถ้าถือเอาภายหน้าเป็นประมาณแล้ว
ชื่อว่า เป็นคนหลงสิ้นทั้งนั้น
แม้ความสุขอย่างสูงคือพระนิพพาน
ผู้ปรารถนาก็พึงรีบขวนขวายให้ได้ให้ถึงเสีย
แต่เมื่อยังเป็นคนมีชีวิตอยู่นี้.
อ้างอิง :
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
