" ... ผู้ที่มีปัญญาแล้ว
ย่อมเลือกรักษาแต่สิ่งที่จริงที่แท้
เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ก็ย่อมนำมาซึ่งความสุข ..."
เมื่อบวชแล้วประพฤติตัวให้เป็นสุขอยู่ทุกเมื่อ
นั่นแลจึงจะเป็นลูกศิษย์ของพระตถาคตแท้
เราตถาคตหวังเพื่อความสุขจึงได้ออกบวช
เมื่อบวชแล้วมาทำตนของตนให้เป็นทุกข์
บุคคลผู้นั้นชื่อว่าเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา
หาที่เปรียบมิได้
ถ้าบุคคลผู้มีปัญญาแล้ว
ไม่ทำตัวให้เป็นทุกข์เลย
บุคคลผู้ไม่มีปัญญาจึงทำตัวให้เป็นทุกข์
ไม่เฉพาะแต่นักบวชจำพวกเดียว
แม้คฤหัสถ์ถ้าหาปัญญามิได้
ก็ได้รับความทุกข์ยากลำบากเหมือนกัน
ปราชญ์ผู้มีปรีชา เมื่อออกบวชแล้ว
ท่านย่อมพิจารณาเห็นแจ้งซึ่งประโยชน์
แลสิ่งซึ่งมิใช่ประโยชน์
ท่านพิจารณาเห็นแจ้งซึ่งศีล
แลข้อวัตรที่หนักแลเบาแล้ว
ท่านไม่ต้องรักษามากมาย
หลายอย่างหลายประการนัก
เลือกรักษาแต่เล็กแต่น้อย
ก็ย่อมได้รับความสุขกายสบายใจ
ผู้ที่โง่เขลาเบาปัญญานั้น
ย่อมรักษามากมายหลายอย่างต่าง ๆ นานา
เพราะเหตุที่ต้องรักษามากเกินไปจึงเป็นทุกข์
ผู้ที่มีปัญญาแล้ว
ย่อมเลือกรักษาแต่สิ่งที่จริงที่แท้
เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ก็ย่อมนำมาซึ่งความสุข
เปรียบเหมือนบุคคลผู้ฉลาด
ไปตัดไม้ในป่ามาทำกิจอย่างหนึ่ง
เมื่อตัดได้แล้ว ก็ถากเปลือกและกระพี้ทิ้งเสีย
เหลือไว้แต่ที่ต้องการ
แล้ววัดตัดเอาแต่พอแก่การงานของตัวเท่านั้น
ไม่ต้องลำบากแก่การแบกการหาม
ส่วนบุคคลที่ไม่ฉลาด
ไม่รู้เท่าต่อการงานที่พึงกระทำ
เมื่อไปตัดไม้ได้แล้ว
จะถากเอาแต่ที่ต้องการก็กลัวจะเสีย
เพราะตัวไม่เข้าใจการงาน
ต้องแบกมาทั้งเปลือกทั้งกระพี้ ทั้งส่วนยาว
ได้รับความเหนื่อยหนักอย่างทวีคูณ
ก็เพราะความที่ตัวเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา
อ้างอิง :
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
