ระเริงหลอน [จบ]
ผมสะดุ้งเฮือก มองไปรอบ ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างมืดสนิท พอสายตาเริ่มชินกับความมืดก็รีบควานหาโทรศัพท์ นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มห่างจากที่ตั้งปลุกไว้แค่สิบห้านาที แม้จะยังงัวเงียสลึมสลืออยากนอนต่อแต่ก็ต้องฝืนใจลุกไปเปิดไฟเตรียมตัวอาบน้ำกลัวจะผิดนัดคืนนี้ และนึกขำตัวเองที่เป็นเอามากถึงขนาดเก็บไปฝัน
เมื่อผ่านการชำระร่างกายล้างความง่วงเหงาออกไปก็กลับมาสดชื่นอีกครั้ง ผมเปิดตู้เย็นหยิบรีเจนซี่ออกมาเปิด รินใส่แก้วผสมน้ำแร่อีกเล็กน้อยกระดกพรวดเดียว สัมผัสได้ถึงความร้อนของบรั่นดีผ่านวูบลงท้อง ผมเดินออกไปตรงระเบียงเฝนหยุดตกแล้วแต่ท้องฟ้ายังคงมืดครึ้ม ควานหาบุหรี่จะจุดสูบก็ลืมไปว่าหมดแล้ว ดูนาฬิกาห่างจากเวลานัดอีกแค่สิบห้านาที จึงตัดสินใจไม่ออกไปซื้อ
พอท้องฟ้ามืดมิดแสงไฟตามตึกรามบ้านช่องและท้องถนนจึงดูสว่างสดใสกว่าปกติ บรรยากาศตรงระเบียงชั้นสี่นี้ก็ดีไม่น้อย คิดแล้วก็เดินเข้าไปในห้องไล่ปิดโคมไฟให้เหลือเพียงแสงไฟสีส้มนวลจากหลอดดาวน์ไลท์ หยิบเอาบรั่นดีมานั่งจิบตรงระเบียง ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืน
มีเสียงดนตรีโฟล์คซองเบา ๆ ดังแว่วมาจากชั้นล่างเป็นระยะ สลับกับเสียงรถรา และเสียงไซเรนบนท้องถนน
ผ่านไปนานเท่าใดไม่ทราบ แต่รีเจนซี่เหลือค่อนขวดเพียงเล็กน้อย ผมเหลือบมองนาฬิกาอีกทีมันบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่งนึกในใจว่าสงสัยเพราะฝนเธอจึงมาเลยเวลานัด ความคิดยังไม่ทันสิ้นสุดก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ผมรีบเดินไปมองผ่านช่องเล็ก ๆ ตรงประตูเห็นเป็นหญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลแดงกับชุดยีนส์เหมือนกับในฝันเป๊ะเลยจึงรีบเปิดประตู
เธอไม่ได้ทักทายแต่สวนผ่านผมไปกลิ่นหอมกายสาวปะทะจมูกชวนเคลิบเคลิ้ม ผมแอบสังเกตเห็นว่าเสื้อของเธอเปียกฝน น้อย ๆ คิดว่าน่าจะขี่มอเตอร์ไซด์มา แต่ระหว่างที่นั่งตรงระเบียงซึ่งมาสามรถมองเห็นทางเข้าโรงแรมได้อย่างชัดเจนกลับไม่เห็นรถใครผ่านเข้าออกเลย ก็ได้แต่แปลกใจ
“สวัสดีครับ ธิดา” ผมทักทายพลางเดินเข้าหาเธอจากด้านหลัง
เสียงเธอตอบ อืม อย่างแผ่วเบา ยังยืนหันหลังก้มหน้า หัวไหล่สะท้านเล็กน้อย เหมือนสะอื้นไห้
“เป็นอะไรรึป่าวคุณ” ผมพูดพลางใช้สองมือจับไหล่ของเธอ
เธอไม่ตอบอะไรกลับโผเข้ากอด ซุกหน้ากับอกและสะอึกสะอื้น วินาทีนั้นผมกลับทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดและลูบหลังเธอเป็นการปลอบโยน นี่กลับเป็นการพบหน้าที่ประหลาดชวนสับสนนักผมคิดในใจ สักพักเธอหยุดร้องไห้เงยหน้าขึ้นมามอง เราสบตากัน ด้วยใบหน้าที่งามผุดผาดและดวงตาคู่นั้น ดวงตาคู่ที่เห็นในฝัน กลมโตดำขลับมีรื้นประกายหยาดน้ำน้อย ๆ ช่างเป็นแววตาที่ดูโศกซึ้งตรึงใจ แต่แฝงไว้ด้วยความหม่นหมอง ผมถึงกับตะลึงงัน เธอเผยอริมฝีปากน้อย ๆ จุมพิตตรงคางผมอย่างแผ่วเบา ผมถึงกับหลับตาพริ้ม เธอค่อยบรรจงจูบผมเสมือนหนึ่งเป็นชายคนรักที่จากกันนานปีและเธอกำลังถวิลหาเขาที่สุดในชีวิต
โอ ในโลกกลับมีสาวบริการที่สามารถแสดงออกถึงความรักความห่วงหาได้สมจริงสมจังถึงขนาดนี้ หัวใจผมเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน ในสมองว่างเปล่า แต่ร่างกายยังคงเคลื่อนไหวตามธรรมชาติ เราเกี่ยวกระหวัดรัดพันกันอย่างเคลิบเคลิ้ม พร้อมกับค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนร่างของเราสองคนเปลือยปล่าว ร่างของเธอเย็นเฉียบแต่ผมกลับร้อนรุ่มเพราะถูกเพลิงราคะสุม ผิวกายอันขาวสะอาดขับเน้นให้สองยอดเขาอันกลมกลึงชูช่อสีเนื้ออย่างน่าชม ช่วงเอวคอดกิ่ว และบั้นท้ายที่กระชับได้รูป บวกกับใบหน้าอันคมงาม ทั้งหมดล้วนแต่ประกอบกันอย่างลงตัวเหมาะเจาะ หาที่จะตำหนิแทบไม่มี
เธอผลักผมนั่งลงบนเตียงและโถมร่างขึ้นคร่อม หญิงสาวอันน่าทะนุถนอมที่พึ่งผ่านการสะอื้นไห้มาเมื่อครู่คราวนี้กลับกลายร่างเป็นแม่เสือสาวกระโดดเข้าขย้ำคอหอยเหยื่ออย่างดุดัน สัญชาติญาณผู้ชายเมื่อเจอการบุกจู่โจมจากผู้หญิงเช่นนี้ร้อยทั้งร้อยย่อมต้องสนองตอบอย่างสุดกำลัง
จากลำคอ ลงสู่แผงอกวกอ้อมไปยังเอวสองข้าง หัวไหล่ ท่อนแขน แม้แต่ปลายนิ้ว ไม่มีที่ใดรอดพ้นคมเขี้ยวของเธอ และการที่ผมเธอสั้นก็ยิ่งสะดวกดายไม่ต้องคอยเอามือมาคล้องผมที่บดบังใบหน้าอันงดงามและริมฝีปากอันอวบอิ่มยามเธอกินอาหาร ผมมองตามชิวหาของเธออย่างลืมตัว และทันทีที่ปลายลิ้นของเธอสัมผัสกับจุดยุทธศาสตร์อันสำคัญ ความสุขเสียวซ่านก็แผ่พรุ่งขึ้นมาจากปลายเท้า รู้สึกเหมือนมีน้ำป่าไหลทะลักลงมาจากผ่านหลังไหลผ่านช่วงเอวจะทะลุทะลวงออกจากปลายเขื่อนให้ได้ ผมรีบหยุดและพลิกเธอนอนลง
ถึงคราวที่ผมจะต้องงัดเอาวิทยายุทธที่ฝึกฝนอย่างช่ำชองมาหลายปีออกมาใช้ เธอค่อย ๆ เคลื่อนร่างลงมาตรงปลายเตียงอย่างรู้เชิง และไม่ว่าจะซุกหน้าลงตรงไหนกลิ่นกายสาวอันหอมรวยรินก็กระทบนาสิกประสาทเหมือนกับอาบพรมน้ำหอมมาทั่วตัว ชวนลุ่มหลงจนแทบจะไม่สามารถเอาหน้าออกจากเรือนร่างของเธอได้ อีกทั้งเสียงหอบหายใจหนักในบางช่วงบางตอน ที่กองทัพชิวหาเคลื่อนผ่านเรือนร่างอันงดงามนั้นยิ่งพาอารมณ์ใคร่ให้พลุ่งพล่าน ณ ที่ประการด่านสุดท้ายผมประณีตบรรจงอย่างที่สุด ยามแผ่วเบาเสมือนหนึ่งจิตรกรตวัดพู่กัน ยามหนักหน่วงประหนึ่งสิงโตคลั่งขย้ำเหยื่อ
ทุกวินาทีผ่านไปอย่างสุขสม เราต่างมอบความสุขแก่กันและกันอย่างถึงที่สุด แม้ภูเขาจะสูงชันแต่เมื่อน้ำป่าไหลทะลัก ก็สุดที่ทำนบดินจะขวางกั้นได้ ผมพยายามจะกอดจูบเธอ แต่ความอ่อนเพลียกลับจู่โจมจิตใจอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เราผละร่างจากกันสายตาผมก็เหมือนโทรทัศน์ที่ถูกปิดลง
แสงแดดส่องลอดม่านตรงระเบียงเข้ามาแยงตาทำให้ผมสะดุ้งตื่น ใจหายวาบรีบเปิดกระเป๋าสตางค์ดู เงินยังอยู่ครบ รู้สึกเสียใจกับตัวเองเล็กน้อยที่ดันคิดว่าเธอเป็นคนแบบนั้น ยังไม่พอหลังเสร็จกิจผมก็หลับไปเฉย ๆ อย่างไร้มารยาท ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูมีการแจ้งเตือนจากไลน์หลายรายการยังไม่เปิดอ่าน ก็ไม่ได้สนใจเพียงแค่ดูนาฬิกา และต้องแปลกใจเล็กน้อยที่ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้ว ซึ่งปกติผมเป็นคนไม่เคยนอนขี้เซาขนาดนี้แต่เมื่อคืนถ้านับจากเวลาคิดว่าน่าจะหลับไปราว ๆ เที่ยงคืน ไม่ได้ถือว่าดึกมากแต่กลับหลับเป็นตาย
ขณะที่อาบน้ำก็อดคิดไม่ได้ว่าน่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสอาบน้ำกับเธอ คิดไปคิดมาอย่าว่าแต่อาบน้ำเลย คุยยังแทบไม่ได้คุย แต่เมื่อคืนก็เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมที่สุดครั้งนึงในชีวิตเลย ครุ่นคิดอย่างเคลิบเคลิ้มงมงายจนอาวุธแทบจะผงาดขึ้นมาอีกรอบ จึงรีบออกจากห้องน้ำเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปที่ล็อบบี้โรงแรมเพื่อเช็คเอาท์
ระหว่างรอก็คิดที่จะรีบโอนเงินให้กับทางเอเจนซี่เพราะผมยังไม่ได้จ่ายค่าตัวให้เธอ จึงเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ขึ้นมาดู
“คุณคะ ต้องขอโทษด้วยตอนนี้น้องธิดาเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง”
“รับงานไม่ได้แล้ว”
“เปลี่ยนคนใหม่มั้ยคะ “
“สี่ทุ่มยังมีว่างอีกสามคน”
หัวใจผมหล่นวูบขนลุกไปทั้งตัว สั่นสะท้านจนโทรศัพท์แทบหล่นจากมือ ผมนิ่งอึ้งอยู่นานจนไม่รู้ว่าพนักงานโรงแรมเรียกผมอยู่หลายคำให้ไปจ่ายเงิน ผมซึมเซาเดินไปอย่างร่างไร้วิญญาณ มึนงง สับสนไปหมด ในใจเกิดคำถามมากมายประเดประดังเข้ามาผมกลับมาทรุดนั่งลงที่ล็อบบี้โรงแรมอีกครั้งอย่างอ่อนแรง ค่อย ๆ รวบรวมสติ ทักไปถามอีกครั้ง
“ตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้างครับ”
“น้องเสียแล้วคะ รถบิ๊กไบค์เสียหลักถนนลื่น ราว ๆ สามทุ่ม เมื่อคืน “
“เสียใจด้วยนะครับ “
ผมไม่ได้ตอบตามมารยาทแต่รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดจริง ๆ และอยากตอบแทนบริการสุดท้ายของเธอ
“ผมจะช่วยน้องได้ทางไหนบ้าง”
เธอส่งเลขบัญชีมาอีกครั้ง ผมโอนเงินไปมากกว่าค่าตัวที่ตกลงกันไว้สองเท่า เธอขอบอกขอบใจสาธุเป็นการใหญ่ พยายามจะส่งเด็กคนอื่นมารับงานเพราะคิดว่ายังไม่ได้ให้บริการผมเลย ผมปฏิเสธ และบล็อกห้องแชท ล้มเลิกแผนการท่องเที่ยวทั้งหมดเปลี่ยนเป็นเดินทางทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เธอ ผมคงไม่สามารถลืมค่ำคืนนั้นได้ และคงไม่สามารถลืมเธอได้ ธิดา
.............จบ..............
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
