ประเทศอินเดีย อารยธรรมเก่าแก่แห่งเอเชียใต้
อินเดีย (India) เป็นคำใช้เรียกของชาวเปอร์เซีย (Persian) ในสมัยยุคโบราณ ปัจจุบันอยู่บริเวณประเทศอิหร่าน (Iran)
เกิดจากการเพี้ยนเสียงของคำว่า “ฮินดู” (Hindu) ที่ใช้เรียกคน และ “ฮินดูสถาน” (Hindustan) ที่ใช้เรียก “ดินแดนของชาวฮินดู” ซึ่งก็มาจากชื่อที่ชาวเปอร์เชียใช้เรียกแม่น้ำสายใหญ่ “สินธุ (Sindhu)” จุดกำเนิดของอารธรรมแม่น้ำสินธุนั่นเอง
รูปภาพ 1: ภาพเขียนแสดงถึงการค้าขายกันระหว่างชาวเปอร์เซียและชาวอินเดียที่มีมาอย่างยาวนาน Credits to www.bluhenglobes.com/india-iran-relation
ส่วนชาวกรีกโบราณก็เรียกเพี้ยนเสียงไปเป็น “อินดุส (Indus)”ซึ่งต่อมาทั้งชาวกรีกและชาวยุโรปก็เรียกเพี้ยนไปอีกเป็น “(Indos)” จากจุดนี้ทำให้ชาวยุโรปในยุคต่อ ๆ มาได้ดินแดนแห่งนี้เป็น “อินเดีย (India)” ในที่สุด
อ้างอิง : ธิติมา พิทักษ์ไพรวัน, ประวัติศาสตร์ยุคโบราณ. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช, 2522, หน้า 68 – 69.
ภาพที่ 2: กองทัพกรีกบุกรุกอินเดีย นำโดยแม่ทัพที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ อเล็กซานเดอร์มหาราช ในปีพุทธศักราช 217 Credits to https://greekcitytimes.com
ส่วนคนทางฝั่งตะวันออกของอินเดีย จะเรียกดินแดนแห่งนี้ว่า “ชมพูทวีป” โดยการสันนิษฐานว่า ในยุคสมัยโบราณดินแดนแห่งนี้เต็มไปด้วย ต้นหว้า คำว่า “ชมพู” หรือ “ชัมพู” หรือ “ชมพูพฤกษ์” นั้นเป็นภาษาบาลีแปลว่า ต้นหว้า ดังนั้นชื่อ ชมพูทวีป จึงมีความหมายว่า แผ่นดินแห่งต้นหว้า
อ้างอิง: รงรอง วงศ์โอบอ้อม. ประวัติศาสตร์อินเดีย. ทอร์ช, 2561. หน้า 21
ภาพที่ 3: หว้า หรือ หว้าทุ่ง หรือ หว้าแดง และมีชื่อวิทยาศาสตร์คือ Syzygium cinereum (Kurz) Chantar.& J.Parn; Credits to www.phargarden.com
อย่างไรก็ตามชาวอินเดียนั้นคุ้นเคยที่จะเรียกตนเองว่า “ภารตะ” มากกว่า ชื่อนี้มาจากพระนามกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ใน “รามยานะ (Ramayana)” พระนามว่า “ภารต (Bharata)” เป็นพระอนุชาของ “ศรีราม (Sri Ram)” ซึ่งเป็นกษัตริย์ผู้รวบรวมอินเดียยุคโบราณจนเป็นปึกแผ่นพระองค์แรก
ความหมายของคำว่า “ภารต” ในภาษาสันสกฤตมาจากคำว่า “ภา” หมายถึง “แสงสว่าง” ส่วนคำว่า “รต” หรือ “ระตะ” นั้นหมายถึง “การกระทำ” ทั้งสองคำนำมารวมกันได้ความหมายว่า “การกระทำอันนำมาซึ่งความสว่าง” ความสว่างนี้หมานถึง “ปัญญา” นั่นเอง
อ้างอิง: Keshavadas, Sadguru Sant. Ramayana at a Glance. Motilal Banarsidass Publication, 1988. p. 211.
ภาพที่ 4: คัมภีร์ “รามยานะ (Ramayana)” “ภารต (Bharata)” เป็นพระอนุชาของ “ศรีราม (Sri Ram)” Credits to www.hindu-blog.com/2016/07/bharata
และในคัมภีร์มหาภารตะ (Mahabharata) อันเป็นคัมภีร์ที่เสมือนหลักชี้นำชีวิตของชาวอินเดียทั่วไป กล่าวว่า “ภารตะ” มาจากพระนามของเจ้าชาย “ภารต” ซึ่งเป็นโอรสของ “ท้าวทุษยันต (Dushyanta)” กับพระมารดา “สกุนตลา (Shakuntala)”
อันมีความหมายว่า “เป็นที่รักใครทะนุถนอม” ไม่ว่าที่มาของนามทั้งสองพระองค์ดังที่กล่าวมาแล้วจะมาจากไหน ชาวอินเดียนับตั้งแต่โบราณก็ให้ความเคารพบูชาและถือเสมอว่าทั้งสองพระองค์คือผู้นำแสงสว่าง เป็นผู้สืบเผ่าพงศ์ “ภารต” มาจนถึงทุกวันนี้
อ้างอิง: เจมส์จี. ล็อกเทเฟลด์. สารานุกรมภาพประกอบของศาสนาฮินดู. สำนักพิมพ์ Rosen, 2545. หน้า 399.
ภาพที่ 5: คัมภีร์ “มหาภารตะ (Mahabharata)” “ภารต (Bharata)” เป็นโอรสของ “ท้าวทุษยันต” กับพระมารดา “สกุนตลา” Credits to www.hindu-blog.com
เรียบเรียง: ก้องภพ ปัญญาเลิศสินไพศาล
#อินเดีย #ประเทศอินเดีย #ประวัติศาสตร์อินเดีย
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
