✴️ บทที่ 1️⃣ ความท้อแท้ของอรชุน (ตอนที่ 38) ✴️
🌸 “สังข์” : พลังสั่นสะเทือนภายในสนามของการต่อสู้ในสมาธิ 🌸
⚜️ โศลก 1️⃣3️⃣ ⚜️
หน้า 120 – 122
– โศลก 1️⃣3️⃣ –
และทันใดนั้น (หลังจากภีษมะให้สัญญาณครั้งแรก) สังข์ กลองเภรี บัณเฑาะว์ กลองศึก และเขนงทั้งหลายก็ดังสอดรับขึ้นอย่างสนั่นหวั่นไหว (จากกองทัพฝ่ายเการพ)
#หลังจากอหังการทำให้เกิดความสั่นสะเทือนทางวัตถุ ปลุกความคิดของมนัสและเร่งเร้าลมหายใจที่ว้าวุ่น #ผัสสอินทรีย์ก็เริ่มส่งเสียงสั่นสะเทือนนานา_เพื่อทำลายสมาธิของผู้ภักดี ความสั่นสะเทือนของอินทรีย์ (เการพ) ทำให้ผู้ภักดีที่สนใจแต่เสียงในกายเกิดความไหวหวั่น เช่นเดียวกับที่เสียงฉาบ เสียงกลอง เสียงเขนง และเสียงบัณเฑาะว์ทำลายความสงบ
◾ เสียงสั่นสะเทือนที่ทำให้จิตผ่านจากโลกวัตถุสู่แดนจิตวิญญาณในระนาบของโลกทิพย์ ◾
โศลกที่ 12–18 พรรณนาถึงการศึกภายในจิตใจที่เกิดขึ้นในช่วงการบำเพ็ญสมาธิภาวนา อันเนื่องมาจากเสียงสั่นสะเทือนของ ‘ราคะจริต’ กับ ‘พุทธิจริต’ ▶️ นี่เป็นการศึกที่ทั้งเสียงสั่นสะเทือนกาย และเสียงสั่นสะเทือนทิพย์ของอินทรีย์ “ดึงจิต–สู่กาย” ▶️ ส่วนเสียงสั่นสะเทือนทิพย์ที่แผ่จากพลังญาณปัญญาภายใน และกิจกรรมกระปรี้กระเปร่าในจักระไขสันหลัง “ดึงจิต–สู่วิญญาณและบรมวิญญาณ”
“ในสมาธิ” #การที่จิตจะกลับสู่อาณาจักรแห่งวิญญาณ จำเป็นที่โยคีต้องผ่านจากการรับรู้ทางเนื้อหนัง ‘สู่การรับรู้ว่าทิพยดำรงนั้นมีอยู่’ นั่นคือ ‘มีวิถีที่นำมนินทรีย์สู่อภิจิต’ #โลกที่เชื่อมจิตทั้งสองนี้_คือ_ระบบทิพย์_หรือ_ระบบพลังกระแสไฟฟ้าในกาย★
★ ตามที่ผมเข้าใจ มีระบบทิพย์ เชื่อมต่อ ‘กาย’ กับ ‘วิญญาณ’ อยู่ ซึ่งคือ ระบบจักระทั้ง 7 จิต จะใช้ระบบดังกล่าวเป็นทางเชื่อม จากการรับรู้แค่กาย เข้าสู่การรับรู้วิญญาณและบรมวิญญาณ (จิตจะเคลื่อนไปมาระหว่าง กาย และ วิญญาณ ผ่านระบบจักระนี้) — แอดมิน
โศลกที่ 12 และ 13 ไม่แต่บรรยายถึงพลังสั่นสะเทือนหยาบที่มาจากอินทรีย์สัมผัสเท่านั้น แต่ยังพูดถึงเสียงสั่นสะเทือนที่น่าเกลียดน่ารำคาญของนาฑีทิพย์ (กระแสปราณ) ที่เมื่อตื่นขึ้นแล้วจะยุยงกิจกรรมอินทรีย์สัมผัสและกิจกรรมอื่น ๆ ของกาย
แต่โศลกที่ 14–18 นั้นตรงกันข้าม มันได้พรรณนาถึง ‘ประสบการณ์ทางวิญญาณ’ กับ ‘พลังสั่นสะเทือนประเสริฐที่แผ่จากวิญญาณและอาณาจักรทิพย์’ ⏺️ มนุษย์ได้ยินเสียงสั่นสะเทือนหยาบเมื่อเขาอยู่ใน “ระนาบของมนินทรีย์” เสียงสั่นสะเทือนทิพย์จะไม่ได้ยิน — จนกว่าจิตของโยคีเข้าสู่ “ระนาบทิพย์ภายใน”
โยคีผู้มีศรัทธารู้ด้วยประสบการณ์ว่า ‘ในขั้นแรกของการทำสมาธิ’ นั้น #การเพ่งจิตอาจลึกพอที่จะตัดขาดจากเสียงภายนอก_แต่ความสงบภายในก็อยู่ได้ไม่นาน
เมื่อ ‘จิตอหังการ’ ยังตื่นอยู่และ “เป่าสังข์แห่งลมหายใจ” อินทรีย์ทั้งหลาย เช่น หัวใจ ระบบการไหลเวียนในร่างกาย และปอด ยังเต้น ยังสูบฉีด และ “ส่งเสียงระรัว” และที่อยู่ ‘เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้’ ก็คือ #เสียงอื้ออึงของ_กายทิพย์ แต่จะไม่ได้ยินดนตรีทิพย์ — จิตจึงหวั่นไหวท้อแท้ ตกเป็นจำเลยของธรรมชาติฝ่ายอินทรีย์ #กายจึงเริ่มบ่น_และอยากจะเปลี่ยนท่าสมาธิ
◾ สมาธิปัจจัยทั้งสี่ : ‘จิต’ ‘ลมหายใจ’ ‘ชีวิต’ ‘พลังชีวิต’ ◾
การจะเอาชนะสงครามในจิตใจขั้นต้นนี้ได้ ต้องอาศัยความมีใจเด็ดเดี่ยวที่จะ ‘เพ่งภายใน’ ต่อไป จะช่วยได้มากถ้าผู้ภักดีรู้ถึงความสัมพันธ์อันใกล้ชิดระหว่างปัจจัยทั้งสี่ คือ 1️⃣ จิต 2️⃣ ลมหายใจ 3️⃣ ชีวิต และ 4️⃣ พลังชีวิต ถ้าปัจจัยใดปัจจัยหนึ่งถูกกระทบกระเทือน ปัจจัยอื่น ๆ ก็จะกระทบกระเทือนไปด้วยอย่างอัตโนมัติ เช่น ในกรณีที่อหังการทำให้อินทรีย์กลับมีชีวิตด้วยการทำลายความสงบ ‘ขณะอยู่ในภาวะไร้ลมหายใจ’
🛑 ดังนั้น ผู้ศรัทธาที่มุ่งหวังพัฒนาจิตวิญญาณอย่างสม่ำเสมอจึงต้อง...
1️⃣ “ทำจิตให้สงบ” #ด้วยการปฏิบัติ_เทคนิคการเพ่ง_ที่ถูกต้อง
2️⃣ “ต้องทำให้ลมหายใจสงบ” #ด้วยปราณายามะ_และ_ฝึกหายใจให้ถูกต้อง
3️⃣ “ต้องรักษาความมีชีวิตชีวา” (ซึ่งมักถูกคุกคามได้ง่าย) #ด้วยการควบคุมตน_และการคบหาสมาคมกับคนดี
4️⃣ “ทำให้กายเป็นอิสระจากความกระวนกระวาย” และ “การเคลื่อนไหวอย่างไร้เป้าหมาย” #ด้วยการควบคุมพลังชีวิตอย่างมีสติ และ #ด้วยการรักษาร่างกายให้มีอนามัยดี และ #ฝึกกายด้วยการมีวินัยเคร่งครัด_ที่จะต้องนั่งนิ่งจริงๆ_ขณะทำสมาธิ
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
