“เฮ้ออออ….นี่ฉันฝันไปเหรอ ทำไมนะ ทำไมถึงได้ฝันเห็นชายชุดดำคนนั้น”
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฝันเห็น ช่างเป็นฝันที่น่ากลัว และเหมือนจริงมาก ฉันสังหรณ์ใจว่ามันจะต้องมีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลแน่ๆ เพราะฉันขนลุกไปหมด ตอนนี้รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว มีอาการเหนื่อยล้าตามร่างกาย เหมือนเมื่อกี้ฉันไม่ได้ฝันไป แต่มันคือเรื่องจริง
“ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” ฉันลุกขึ้นจากเตียง เปิดประตูเดินออกไปจากห้อง กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมอง และเย็นที่หลังแปลกๆ เลยหันหลังกลับไปมองที่หน้าต่างห้องข้างๆ ที่เป็นห้องนอนของน้องฉัน เห็นไฟในห้องปิดอยู่ น้องของฉันมันคงนอนหลับไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวมันเย็นยะเยือก เหมือนในความฝันเลย ยิ่งรู้สึกมากขึ้น เมื่อได้มองไปที่ห้องนอนของน้องฉัน
ฉันรีบเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ แล้วกลับเข้ามาในห้องตัวเองทันที หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา ตีสาม สามนาทีแล้ว ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างปลงตก แล้วเอื้อมมือไปหยิบสร้อยตะกรุดพระขึ้นมาสวมใส่ ก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนใหม่อีกครั้ง และตั้งนะโมในใจสวดกล่อมให้ตัวเองนอนหลับไป
เช้านี้ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยความรู้สึก สมองโล่งปลอดโปร่ง ได้นอนหลับเต็มอิ่มหน่อย….จากเรื่องเมื่อคืน ฉันก็ได้แต่หวังว่ามันคงจะเป็นเพียงแค่ความฝัน ขอให้ไม่มีอะไร ฉันลุกขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา เก้าโมงครึ่งแล้ว ตื่นสายอีกตามเคย
“อ้าว! มึงตื่นนานยัง” ฉันเปิดประตูเดินออกมาจากห้องนอน เห็นน้องกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหารหน้าห้อง เลยถามขึ้น เพราะปกติน้องของฉันมันมักจะนอนดึก ตื่นสาย ตื่นทีไรไม่เที่ยงๆ ก็บ่ายๆ นู้น
“กูตื่นตั้งแต่เช้าแล้ว นอนไม่หลับเลยมาชงกาแฟกินเนี่ย”
“เป็นอะไรล่ะ ทำไมมึงถึงนอนไม่หลับ” ฉันสงสัยเลยถามขึ้น เพราะปกติน้องของฉันมันออกจะขี้เซา ให้มันนอนข้ามวันข้ามคืนมันยังนอนได้เลย
“ก็เมื่อคืนกูฝันอะดิ อะไรก็ไม่รู้ แม่งโคตรน่ากลัวเลย พอตื่นขึ้นมา กูก็เลยนอนต่อไม่ได้”
“ฝันอะไรวะ! เมื่อคืนกูก็ฝันเหมือนกัน ไหนเล่าให้ฟังหน่อยซิ”
“ก็กูฝันว่ากูไปที่ที่หนึ่ง เหมือนจะไปสมัครงานเลย แต่กูไปถึงแม่งก็มีแต่ป่า เป็นป่าเลยมึง คนก็ไปสมัครงานกันเยอะนะ เขาให้พวกกูวาดรูป แล้วเขาจะคัดให้ใครผ่าน ไม่ผ่านอีกที”
“ป่ามึงนี่ตอนมืดหรือตอนเช้าอะ แล้วมึงวาดรูปอะไรวะ” ด้วยความสงสัย ฉันก็เลยถามกลับไปทันที เพราะน้องของฉันมันไม่ได้เล่าละเอียด ถึงเรื่องที่ฉันอยากรู้
“ก็ตอนเช้านะฟ้าก็สว่างอยู่ ส่วนรูปกูก็วาดรูปป่าดิ กูอยู่ในป่ามึงจะให้กูวาดรูปอะไรล่ะ”
“เอ้า! แล้วกูจะไปรู้ไหม ว่ามึงจะวาดรูปอะไร งั้นคนอื่นเขาก็วาดรูปป่ากันหมดเลยอะดิ”
“ไม่อะ มีแต่กูเนี่ยแหละ ที่วาดรูปป่า” พอน้องของฉันพูดจบ ฉันก็มองหน้ามัน กำลังคิดว่า นี่มึงกวนตีนกูอยู่หรือเปล่าวะเนี่ย น้องของฉันมันมองมาเหมือนจะรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ มันเลยยักคิ้วส่งมาให้ ก่อนจะเล่าต่อ
“มีผู้ชายใส่ชุดสีดำคนหนึ่งเดินเข้ามาหากู เหมือนเขาเป็นคนที่จะมาตรวจรูปวาดนี่แหละ เขาคงชอบรูปที่กูวาดมั้ง เขาบอกว่ารูปของกูสวยดี คือมึงก็รู้ว่ากูชอบวาดรูปแนวดาร์กๆ กูก็เลยวาดรูปป่าตอนกลางคืน เขาบอกว่ารูปของกูสวย เหมือนป่านี้มีชีวิตจริงๆ เขาบอกว่ากูผ่านแน่ๆ ”
“เหรอ แล้วมึงสมัครงานอะไรวะ ทำไมเขาถึงให้มึงวาดรูป”
“ไม่รู้ว่ะ ว่างานอะไร รู้แค่ว่า งานเหมือนกันกับคนที่มารับสมัครเลย”
“แล้วคนที่มารับสมัครมึง เขาทำงานอะไรล่ะ”
“กูจะไปรู้ไหม กูรู้แค่ว่ากูไปสมัครงาน กูฝันไง กูฝัน! กูก็ไม่รู้ไหม” เออ! เจอคำตอบแบบนี้เข้าไป ฉันก็ไปไม่เป็นเลยทีเดียว เลยได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างเอือมระอา และถามต่อ
“แล้วคนรับสมัครงานมึงอะ มีเยอะไหม ใส่ชุดอะไร”
“ก็ไม่เยอะนะ กูเห็นแค่สองคนเอง ใส่ชุดปกติ เสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็กนี่แหละ แต่เป็นสีดำหมดเลย” พอน้องของฉันพูดจบ ฉันก็ได้แต่ขมวดคิ้วงงว่า แล้วมันน่ากลัวตรงไหนวะ น้องของฉันมันคงรู้ความคิดฉันเลยเล่าต่อ
“มึงก็ฟังกูเล่าให้จบก่อนดิ คือหลังจากนั้น พวกกูก็ไปรวมตัวรอฟังประกาศผลใช่ปะ อยู่ดีๆ ก็มีประกาศออกมาว่า ไม่รับสมัครงานแล้ว เพราะได้คนครบแล้ว แต่มีข่าวออกมาว่ามีคนตายน่ะมึง เห็นบอกว่า คนที่มาสมัครงานนี่แหละที่ตาย เป็นผู้หญิง”
“แล้วมึงเห็นไหม ว่าใครตาย”
“ไม่เห็นนะ คือในฝันกูรู้แค่ว่ามีคนตาย เหมือนเป็นข่าวบอกมาอีกที แต่ไม่เห็นว่าใครตาย”
“แล้วยังไงต่อ คือ คนที่เหลือก็กลับกันเลยเหรอ มึงบอกเขาไม่รับแล้วนี่”
“กูก็ไม่รู้ว่ะ คือในฝันเขาก็มีปากเสียงกันนั่นแหละ ว่าไหนบอกจะรับสมัครคนเข้าทำงาน และมากลับคำว่าไม่รับคนแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ไปๆ มาๆ คนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ ก็หายไปหมด อยู่ดีๆ ก็เหลือแค่กูกับผู้ชายที่เดินเข้ามาดูรูปวาดของกูตอนแรกอะ เขาบอกว่า กูเป็นคนที่ถูกเลือก”
“ก็ดีแล้วนี่ ที่ถูกเลือก ก็เท่ากับว่ามึงได้งานใช่ไหมล่ะ”
“ดีห่าอะไร! แม่งบอกกูว่า คนที่ถูกเลือกจะต้องตาย!! มันเลือกเอาไว้แล้วสี่คน แล้วกูไปสมัครงาน ไม่ได้อยากไปตาย ถ้ากูรู้ว่ากูต้องตาย กูจะไปสมัครทำไมให้เสียเวลาวะ”
“เอ้ากูจะไปรู้กับมึงเหรอ กูไม่ได้ฝันกับมึงนี่ แล้วสรุปยังไงต่อ เขาจะฆ่ามึงเหรอ? ”
“ก็มันจะฆ่ากูนั่นแหละ ตอนนั้น อยู่ดีๆ ก็มีอะไรก็ไม่รู้ เหมือนลูกบอลกลมๆ สีดำลูกใหญ่ เป็นลูกไฟ โผล่ขึ้นมาที่ด้านหลังของมัน ลอยอยู่กลางอากาศ มีรูปภาพขึ้นมาเหมือนกระจกใส เป็นรูปภาพใครก็ไม่รู้ เห็นเป็นผู้หญิงหนึ่งคน กับผู้ชายอีกสองคน มีเครื่องหมายกากบาทสีแดง คาดลงไปบนรูปภาพพวกนั้น ถ้ากูเดาไม่ผิด ก็น่าจะเป็นเครื่องหมายที่บอกว่าพวกเขาตายไปแล้วมั้ง”
“กูว่ารูปผู้หญิงที่ถูกกากบาทน่ะ น่าจะเป็นคนในข่าว ที่บอกว่ามีคนตายก่อนหน้านี้รึเปล่าวะ งั้นคนที่เหลืออีกคนก็เป็นมึงใช่ไหมล่ะ”
“เออดิ! กูเห็นเป็นรูปถ่ายที่กูเคยถ่ายคู่กับมึงอะ รูปที่กอดคอกันตอนนั้น มึงจำได้ไหม” น้องของฉันบอกแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเปิดรูปให้ฉันดู เป็นรูปของฉันกับน้องที่ยืนกอดคอกันยิ้มแฉ่ง แข่งกันยิ้มให้กล้อง
“อ้าว!!…ทำไมถึงมีรูปกูด้วยวะ? รูปคนอื่นก็เป็นรูปเดี่ยวไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมรูปของมึงถึงเป็นรูปคู่ล่ะ”
“ใช่! รูปของคนอื่นเป็นรูปเดี่ยว แต่รูปของกูเป็นรูปคู่กับมึง แต่ยังไม่มีเครื่องหมายกากบาทสีแดง คาดลงไปนะ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม คือกูฝันไง กูฝัน! กูกำหนดเรื่องราวเองไม่ได้ปะ”
“โอเคเก็ต!! แล้วยังไงต่อ”
“พอมันจะฆ่ากู กูก็สู้ไง อยู่ดีๆ มันก็ลอยขึ้นไปกลางอากาศ แล้วกลายร่างเป็นผู้ชายใส่ชุดคลุมฮู้ดสีดำตัวใหญ่ ตาแม่งแดงเถือกเลยมึง!! ในมือของมันถือไม้เท้ายาว แกว่งไปแกว่งมา จะฟาดใส่กูเนี่ย กูก็หลบสิครับจะรออะไร กูพยายามจะหนีออกมาจากป่านั่น แต่หนียังไง ก็หนีไม่พ้น เพราะไปทางไหนก็เจอแต่ป่า อยู่ดีๆ มันก็พุ่งตัวเข้ามาบีบคอกู ตอนนั้นคือกูโกรธมากเลยมึง กูอยู่ของกูดีๆ มึงจะมาฆ่ากูเหรอ กูไม่ยอมหรอก”
“เหมือนเลย ต้องใช่แน่ๆ แล้วตอนนั้นมึงทำยังไงต่อ”
“เหมือนอะไรวะ งง? ”
“เออ! ช่างมันเถอะ แล้วตอนนั้นมึงทำยังไงต่อ”.......
อ่านต่อเพิ่มเติม <มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก>
📍ตอนที่ ๑ ชายปริศนา📍 ได้ที่เว็บไซด์👇🏻👇🏻👇🏻
ReadAWrite รี้ดอะไร้ต์ 👉🏻 https://www.readawrite.com/c/3cc9a3c8161b44154388b3f1e58c0e0b?preview=1
📌ฝากติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ 😘 ปล่อยให้อ่านฟรีทุกวันอังคาร และวันศุกร์ ตามเว็บไซด์ที่ได้แจ้งไว้ด้านบนเลยนะคะ
อ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ 🥰 และติดตามเพิ่มเติมได้ที่เฟซบุ๊ก 👉🏻 https://www.facebook.com/pkm.tongchan
#มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก
#กัมปนาทต้องจันทร์
#pkmtongchan
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
