พระมหาครูบา ฮุ่ยเหนิง ตอนที่ 6
🌀เรียกประชุมแต่งโศลก🌀
ต่อมา วันหนึ่ง
พระธรรมจารย์หงเหยิ่น ก็ได้เรียกประชุม
บรรดาศิษย์สาวกทั้งหลาย
ณ กลางห้องบูรพาจารย์
" อันว่า ... สรรพสัตว์ เวียนเกิดเวียนตายไม่สิ้นสุด
แลมิอาจหยุดปัญหาใหญ่หลวงนี้ได้ .... "
" ... ทุกวันนี้ พวกเจ้าได้แต่บำเพ็ญบุญวาสนา
เอาแต่กระพี้สร้างเนื้อนาบุญ
หารู้ไม่ว่า เนื้อนาบุญที่สร้างนั้น
ไม่อาจฉุดช่วยพวกเจ้าหลุดพ้น
จากทะเลทุกข์แห่งการเกิดตายได้
พึงรู้ไว้เถิด หากจิตเดิมแท้ยังคงมืดมน ลุ่มหลงอยู่
เนื้อนาบุญที่เจ้าบรรจงสร้างกันมา
ก็ยากจะช่วยเหลือเกื้อกูลประโยชน์ใดๆ ได้ "
" วันนี้ ที่เรียกพวกเจ้ามาประชุมรวมกัน
ก็เพื่อที่จะบอกเตือนพวกเจ้าทั้งหลาย
ให้เร่งสำรวมอายตนะหก
สำรวจตรวจค้นซึ่งปัญญา
ฟื้นฟูพุทธจิตธรรมญาณเดิมแท้ของตน
แล้วจงแต่งเป็นโศลกมาส่งให้อาตมา ... "
" ... หากผู้ใดแจ้งชัดในหลักสัจธรรม
ผู้นั้นก็จะได้รับมอบบาตร จีวร และสังฆาฏิ
สืบทอดเป็น สังฆปริณายกองค์ที่หก ต่อจากอาตมา
พวกเจ้าจงอย่ารีรอพิรี้พิไร
เพราะรังแต่จะไร้ประโยชน์ ซ้ำไม่ทันการณ์เสียเปล่า
ผู้ใดแม้รู้แจ้งในธรรมญาณเดิมแท้ของตน
เพียงยินยลแค่วาจาก็ตื่นรู้
แม้อยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบ
เขาผู้นั้น ก็คงรู้แจ้งในธรรมญาณได้อยู่ นั่นเอง "
บรรดาศิษย์สาวก เมื่อได้ฟังคำประกาศของ
พระธรรมจารย์หงเหยิ่น แล้ว
ต่างก็ทยอยถอยออกจากห้องบูรพาจารย์
กล่าวต่อกันให้อึงคะนึงขึงขัง
" ระดับปัญญาอย่างพวกเรา
ประโยชน์ใดเล่า จะนึกเพ่งจิต
แต่งโศลกการรู้แจ้งเห็นจริง "
" นอกเหนือจากศิษย์พี่เสินซิ่วแล้ว
ก็คงไม่มีใครอีกแล้วกระมัง
ที่จะได้รับมอบบาตร จีวร แลสังฆาฏิ "
พระธรรมจารย์หงเหยิ่น เรียกประชุม บรรดาศิษย์สาวก ณ ห้องบูรพาจารย์
ยิ่งคุยกัน ต่างยิ่งเชื่อมั่นว่า
ตนไม่ควรแต่งโศลกส่งอาจารย์ จะดีเสียกว่า
" ข้าว่า ต่อไป ก็แค่คอยติดตามอาจารย์เสินซิ่ว
ก็คงพอแล้วกระมัง ... เจ้าว่าไหม "
" ข้าก็เห็นเช่นนั้นแล "
...
...
ในขณะที่ เสินซิ่ว เห็นทุกคนไม่ยี่หระใส่ใจ
กับการแต่งโศลกส่งอาจารย์
จึงได้รำพึงขึ้นในจิต
" เหตุที่พวกเขาไม่แต่งโศลก
ก็คงเป็นเพราะเห็นเราเป็นครูเป็นอาจารย์
สั่งสอนอบรมพวกเขาได้กระมัง !! ... "
" ... แต่ถ้าเราไม่แต่งโศลกส่งอาจารย์
ท่านจะรู้ได้อย่างไร ว่าเราได้บำเพ็ญ
รู้เห็น ลึกตื้นหนาบาง เพียงใด
ถ้าเราแต่งโศลก
เพียงเพื่อหวังได้ธรรมจากท่าน
ก็แปลว่าเจตนาเราบริสุทธิ์
แต่ถ้าเราแต่งโศลกส่ง
เพียงเพราะหวังในตำแหน่ง สังฆปริณายก
นั่น ก็หมายความว่า
เราแฝงด้วยเจตนาอันเลวร้าย
ซึ่งก็ไม่ผิดไปจากปุถุชนคนธรรมดา
ผู้ข้องแวะโลกโลกีย์
มีความโลภโมโทสัน
ในตำแหน่ง ลาภยศ สรรเสริญ !! ... "
" ... แต่ถ้า
เรา ไม่แต่งโศลกแจ้งให้ท่านรับรู้
เรา ก็จะหมดโอกาสรับธรรม "
...
...
" เฮ้อ ... ช่างลำบากใจดีแท้ !!
เรานี่หนอ ต้องทำเยี่ยงไรดี ？"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
