พระมหาครูบา ฮุ่ยเหนิง ตอนที่ 9
🌀ฮุ่ยเหนิง ประพันธ์บทโศลก🌀
" ... หากสามารถเข้าสู่ประตูธรรมได้จริง
อาตมาก็จะส่งมอบบาตร จีวร แลสังฆาฏิ
พร้อมด้วยวิถีธรรมให้แก่เจ้าเอง "
สิ้นคำ พระธรรมจารย์หงเหยิ่น
เสินซิ่ว ก็ได้กราบลาออกมา
และกลับเข้าสู่ห้องพักของตนทันที
แม้วันเวลา ล่วงเลยผ่านพ้นไปหลายวารวัน
หากแต่ เสินซิ่ว ก็ยังไม่อาจแต่งโศลกใหม่ ได้สมดังใจ
...
...
" อันกายา อุปมา ดั่งโพธิ์ต้น
ใจไม่พ้น เปรียบได้ดั่ง กระจกใส
...
... "
เสียงท่องโศลกที่จำมาจากข้างผนัง
ของสามเณรรูปหนึ่ง ดังขึ้น
ขณะที่กำลังเดินผ่านไปที่โรงครัวตำข้าว
พลันประจวบเหมาะกับที่
ฮุ่ยเหนิง ก็ได้ยินเข้าโดยบังเอิญ
แม้รู้อยู่แก่ใจว่า โศลกบทนี้
ยังไม่บรรลุรู้แจ้งเห็นจริงในสภาวะเดิมแท้
แต่ก็ไม่ทราบว่าใคร เป็นผู้แต่ง
จึงได้ถามสามเณรรูปนั้นว่า
" เณรท่านๆ .. เณรผู้เจริญในธรรม
โศลกที่ท่านท่องอยู่เมื่อสักครู่
ท่านใดเป็นผู้แต่ง มิทราบ "
เมื่อสามเณรได้ฟังคำถามของ ฮุ่ยเหนิง
ก็ตอบสวนกลับในทันควัน
" แล้วคนป่าคนเยินเช่นเจ้า
จะไปรู้อะไรกับใครเขาได้บ้างล่ะ !! ... "
" ... โศลกนี้ ท่านเสินซิ่ว
ศิษย์อาวุโสแห่งอารามพวกเราเป็นผู้แต่ง
แล้วเขียนไว้ที่ผนังทางเดินฝั่งทิศใต้
อาจารย์ได้กำชับสั่ง ให้พวกเรา
ท่อง สักการะโศลกบทนี้ให้ดี
อีกทั้งฝึกปฏิบัติบำเพ็ญตาม
เพื่อล่วงพ้นจากอบายภูมิ
รับอานิสงส์นานัปการสืบไป ... "
" ... และดูเหมือนว่า
อาจารย์จะส่งมอบบาตร จีวร สังฆาฏิ
ให้ ท่านเสินซิ่ว ไปแล้วด้วยนะ "
เมื่อ ฮุ่ยเหนิง ได้ฟังความแล้ว
จึงกล่าวกับสามเณรรูปนั้นว่า
" เณรท่าน .. เณรผู้เจริญในธรรม
ผู้น้อยตำข้าวอยู่แต่ที่นี่ ก็แปดเดือนกว่าแล้ว
แต่ยังไม่เคยเดินไปที่บริเวณทางเดิน นั้นเลย
ใคร่ขอไหว้วาน เณรท่าน ช่วยนำทาง
พาผู้น้อยไปที่ผนังกำแพงนั้น
ร่วมสักการะบูชาโศลกนั้นด้วย จะได้หรือไม่ "
ซึ่งสามเณรรูปนั้นก็ตอบตกลงรับปาก ฮุ่ยเหนิง ในทันที
ครั้นเมื่อมาถึงผนังระเบียงทางเดินดังกล่าว
ด้วยความที่ไม่รู้จักหนังสือ
ฮุ่ยเหนิง จึงได้ไหว้วานให้สามเณรรูปนั้น
ช่วยท่องโศลกให้ฟัง
ตั้งแต่ต้นจนจบอีกสักรอบ
ซึ่ง ณ ขณะนั้นเอง
จางยื่อย่ง ผู้ช่วยผู้ตรวจการแห่งตำบลเจียงโจว
ก็กำลังยืนอ่านโศลกนั้นอยู่ด้วยพอดี
...
...
" ผู้น้อยก็มีโศลกอยู่บทหนึ่ง
ใคร่ขอรบกวนท่านผู้อาวุโส
ช่วยเขียนขึ้นผนังให้ด้วย จะได้หรือไม่ ? "
ฮุ่ยเหนิง กล่าวไหว้วานผู้ช่วยผู้ตรวจการแซ่จาง
ซึ่งสร้างความรู้สึกฉงนสนเท่ห์อย่างบอกไม่ถูก
ระคนปนความประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง
" เจ้า !! ... ก็มีโศลกกับเขาด้วยรึ !! "
ฮุ่ยเหนิง รู้ว่านั่นเป็นคำพูดสัพยอกเชิงดูหมิ่น
จึงได้กล่าวตอบ ด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบในที
" แท้จริง เวไนยฯ ก็คือพุทธะ
แม้เป็นผู้เสาะแสวงหาอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
แต่ก็อย่าได้ดูหมิ่นดูแคลนผู้เริ่มศึกษา
ด้วยว่าสภาวะแห่งโพธิญาณนั้น
มิได้เกิดขึ้นจากเหตุปัจจัย
แห่งการหลุดพ้นของอาสวะกิเลส
ทั้งหลายทั้งปวง
หากแต่อยู่เหนือวิสัย
แห่งการใช้ภาษาหรืออักษรใดๆ ... "
" ... อันว่า บุคคลชั้นต่ำปานใดก็ตาม
อาจมีปัญญาญาณได้ ฉันใด
บุคคลชั้นสูง
ก็อาจอับจนซึ่งปัญญาญาณได้ ฉันนั้น
แลผู้อับจนซึ่งปัญญาญาณ
ก็คือผู้ที่ยังไม่อาจรู้แจ้งในภูมิปัญญา นั่นเอง "
ทันทีที่ผู้ช่วยผู้ตรวจการจางได้ฟัง
ในวาจาอันเฉียบคมสูงส่งของ ฮุ่ยเหนิง
ถึงกับหมดสิ้นท่าทีเย่อหยิ่งอวดดีลงทันตา
ไม่เพียงแต่รับปากช่วยเขียนโศลกให้เท่านั้น
ซ้ำยังขอร้องต่อ ฮุ่ยเหนิง ด้วยว่า
" หากแม้วันหน้า ท่านได้รับวิถีธรรมแล้วไซร้
ก็ขอได้โปรดฉุดช่วยเราด้วยอีกสักคนเถิด "
แล ฮุ่ยเหนิง ก็ได้เอ่ยโศลกของตนออกมา
โดยมีผู้ช่วยผู้ตรวจการจาง
ช่วยเขียนขึ้นผนังกำแพงให้ด้วยจิตยินดี
" จริงเดิมแท้ นั้นหามี ต้นโพธิ์ไม่
อีกทั้งไร้ ซึ่งกระจก อันเงาใส
เมื่อแรกเริ่ม เดิมไม่มี แม้อะไร
ละอองไซร้ จะจับลง ตรงที่ใด "
ผู้ช่วยผู้ตรวจการแซ่จาง ช่วย ฮุ่ยเหนิง เขียนโศลกคำกลอน ขึ้นผนังระเบียง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
