Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ถนนสายเก่า
•
ติดตาม
1 ต.ค. 2021 เวลา 11:06 • เพลง & ซีรีส์ เกาหลี
❤You are one of the inspirations❤
💚คุณคือ 1 ในแรงบันดาลใจ💚
👉บทความนี้
เป็นส่วนหนึ่งในบทความเรื่อง I am sick. (ฉันป่วย)
🌍ตอนที่ 3🌍
(phobia) โรคกลัว
(philophobia) โรคกลัวความรัก
jackson wang
เชื่อว่าหลายๆคนก็คงมี และบางคนก็คงมีในใจอยู่หลายคน😂
ตัวฉันเองก็เหมือนกัน จะไม่เล่าเรื่องนี้ได้ไงในเมื่อเขาเหล่านี้ทำให้ฉันที่กำลังเป็นโรค
Phobia (โรคกลัว)
Philophobia (โรคกลัวความรัก)
หันกลับมาถามตัวเองหลายๆครั้งว่า
"แล้วฉันล่ะ ฉันทำอะไรอยู่"
ฉันถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าทำไมฉันถึงยังใช้ชีวิตไปวันๆแบบนี้ ฉันจมอยู่กับความเจ็บปวดแสนสาหัส จมอยู่กับความรับผิดชอบที่แบกมาทั้งชีวิตจนเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า ฉันยอมปล่อยชีวิตวัยรุ่นที่น่าหวงแหน ปล่อยทุกอย่างที่ทำให้ฉันเองมีความสุข
เพื่ออะไรกัน?
ฉันควรจะพอแล้วใช่ไหม ?
ฉันควรจะให้เวลากับตัวเองบ้าง และดึงตัวเองออกจากโรคที่เป็นอยู่ได้แล้ว ฉันทรมานกับมันมานานเกินพอแล้ว
ในวันที่มีเพียงหมอเท่านั้นที่พอจะช่วยฉันได้ แต่ฉันกลับยังไม่มีโอกาสที่จะเดินเข้าไปรักษา ในขณะที่ตัวฉันเองเริ่มหวงแหนความเป็นส่วนตัวจนตัวฉันเองก็เริ่มตกใจ ฉันเริ่มอารมณ์ร้อนจนควบคุมตัวเองลำบาก เริ่มหวาดกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง
ฉันเริ่มคิดว่าตัวเองเหมือนคนแก่ขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่อายุแค่ 28 ปี
ฉันได้แต่คิดว่าโลกใบนี้มันช่างโหดร้ายกับฉันเหลือเกิน
ฉันเฝ้าถามตัวเองว่า ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่ร้องไห้อยากไปหาหมอ555(ตลกสิ้นดีว่าไหม)
อย่างที่ฉันเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าฉันเคยลองปรับตัวเองในหลายด้านดูแล้ว แต่มันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น จนถึงตอนนี้ วันที่ฉันเริ่มเขียนบทความบทนี้ ฉันเหนื่อยมากแล้ว ความกลัวทำให้ฉันใช้ชีวิตในสังคมยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากพบปะผู้คน
หนึ่งเดือนก่อนหน้า..
สถานะการโควิดทำให้ฉันต้องพักงานและนอนรออนาคตที่มองไม่เห็น (ใช่ ฉันยังไม่ได้ตกงาน )แต่งานก็เงียบไม่มีวี่แววอะไรเลย แต่ก็นั่นแหละพนักงานเงินเดือนธรรมดาๆ ไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะได้ไปต่อ หรือว่าจะพอแค่นี้ ความเครียดจึงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นเป็นช่วงเวลาว่างๆที่ตึงเครียดของฉัน จึงได้แต่ถูๆไถๆโทรศัพท์ไปมาเป็นล้านๆครั้ง555😂 และนั่นคือที่มาของแรงบันดาลใจของฉัน
งั้นเรามาเริ่มกันที่คนแรกเลยนะคะ
ปกติแล้วโลกฉันแคบมาก การเข้าไปในแอพฟิเคชั่นต่างๆจึงเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับฉันเพราะฉันพาตัวเองออกมาจากโซเชียลนานมากแล้ว แต่ฉันรู้จักเขานะ รู้จักเขาคนนี้ก่อนที่จะตัดขาดจากโซเชียล
(ใช่ค่ะพวกคุณคิดถูกแล้วเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง)
❤❤ฉันยกเขามาเป็นแรงบันดาลใจ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีชื่อเสียง แต่เป็นเพราะเขาประสบความสำเร็จเพราะเขามุ่งมั่นที่จะทำมัน❤❤
เชื่อว่าหลายคนคงรู้จักเขาคนนี้ Jackson wang
cr.ภาพจากfacebook
ที่หลายคนเรียกเขาว่า หวังเจียเออร์ เฮียหวัง พี่แจ็ค หรือ daddy
ผู้ชายที่ทำงานเหมือนกำลังจะซื้อทั้งทวีปเอเชียมาไว้ในครอบครอง
ทำไมถึงเป็นคนนี้นะเหรอ? เป็นเพราะเขาหล่อและดังมากงั้นเหรอ? ใช่ค่ะ นั่นก็ส่วนหนึ่ง เพราะถ้าเขาไม่ดังคนโลกแคบอย่างฉันก็คงไม่รู้จักเขา
หลายคนที่รู้จักเขาคนนี้ คงคิดว่าฉันต้องเป็นนกเขียวน้อยแน่ๆ (อากาเซ่)
ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้เป็น ฉันยังคงเป็นคนนอกอยู่
ในตอนที่ฉันเขียนบทความบทนี้ฉันพึ่งจะเริ่มติดตามผลงานของเมมเบอร์คนอื่นๆ ที่นอกเหนือจากเขา
ฉันจึงพูดได้ว่าฉันเป็นเพียงคนๆหนึ่งที่มีปีกน้อยๆงอกออกมาทีละข้าง🤣🤣🤣 ซึ่งคาดว่าอีกไม่นานฉันคงกลายร่างเป็นนกน้อยตัวเขียวๆกลมๆอย่างสมบูรณ์555
เมื่อ 5 ปีก่อน ฉันรู้จักเขาคนนี้ในนามหนุ่มน้อยวง GOT7 และทำไมคนโลกแคบแบบฉันจึงรู้จักเขาน่ะเหรอ ทั้งๆที่ฉันห่างไกลจากการเป็นแฟนคลับดารามากๆ
ครั้งนั้น got7 ได้เดินทางมาที่ประเทศไทย มาทำไมฉันก็ไม่รู้ 55 วันนั้นมีรถแห่ (แถวบ้านฉันเรียกแบบนั้นนะ ไม่รู้เรียกถูกรึป่าว😁)
นั่นแหละ รถที่มีรูป got7 ติดอยู่ ผ่านมาหน้าร้านที่ฉันทำงาน แล้วอยู่ๆนกเขียวน้อยที่ยืนอยู่ข้างฉันก็กรี๊ดซะดังลั่น พูดไม่หยุดว่า got7มาๆ ฉันจึงเอ่ยถามออกไปว่า "ใครเหรอ" น้องคนนั้นตอบฉันกลับด้วยสีหน้างุนงง "พี่ไม่รู้จักเหรอ got7 ไง" ฉันได้แต่ส่ายหัวและคิดในใจว่าใช่ฉันไปอยู่ไหนมา
ฉันรู้จักน้องคนนี้มา 2 ปี ไม่เคยรู้เลยว่าเธอคลั่งใคล้ศิลปินกลุ่มนี้ และเขาเหล่านั้นคงต้องโด่งดังมากแน่ๆ
แต่เอาเถอะเมื่อรถผ่านไปก็ให้เรื่องนี้มันผ่านไปตามรถนั้นแหละ
แต่ก็นะ นกเขียวน้อยที่หัวใจกำลังพองโตตัวนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วอวดศิลปินในดวงใจของเธออย่างภาคภูมิ เธอชี้ให้ดูว่าเธอชอบคนไหน แล้วเธอยังบอกอีกว่า " หนูว่าพี่ต้องชอบคนนี้แน่ๆ" เธอชี้ไปที่รูปของผู้ชายที่มีดวงตาสดใสคนนึง และก็ใช่ เธอพูดถูก ถ้าถามว่าดูรูปแล้วฉันชอบใครฉันก็คงบอกว่าคนนั้นแหละ
หลังจากนั้นจังหวะชีวิตของฉันที่กำลังแย่ลงเรื่อยๆ ทำให้ฉันตัดขาดจากคนอื่นและสิ่งต่างๆมากมาย ถอยออกมาจากโลกใบใหญ่ใบนี้ให้ไกลกว่าเดิม เหลือไว้เพียงครอบครัวงานที่ทำกับเพื่อนที่ทำงานอีกไม่กี่คน
ทำตัวเรียบง่ายและน่าเบื่อ เช้าอาบน้ำไปทำงาน เย็นกลับห้องอาบน้ำนอน ไม่ออกไปไหน ไม่เที่ยว ไม่พบปะผู้คน ฉันทำแบบนี้มา 5 ปี
ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าฉันอยู่ได้ยังไง ที่ฉันอยู่ได้เพราะฉันไม่เคยมีโลกใบใหญ่ตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว😅 ฉันอยู่กับมันจนกลายเป็นความเคยชิน หรือพูดอีกอย่างก็คือ
ฉันเพียงแค่หายใจไปวันๆเท่านั้น
อ่ะ กลับมาเข้าเรื่องกันเถอะ หลังจากวันนั้นมาฉันก็ได้ยินคนนั้นคนนี้พูดถึง jackson บ้างเป็นระยะ จนมาถึงวันที่ฉันตัดสินใจพาตัวเองกลับมายังโลกกว้างอีกครั้ง
หลังจากที่ฉันใช้เวลาว่างงานทั้งเดือนเขี่ยโทรศัพท์เป็นล้านๆรอบ ฉันก็หลงทางเข้าไปเจอรังนกขนาดมหึมารังหนึ่งเข้า
ที่นั่นมีนายพรานผู้ทรงเสน่ห์
ชื่อ 🌴อิมแจบอม , JB 💚
(หรือพ่อคนชิคที่เขาเรียกกัน)
cr. got7
ลูกพีชสีสันสดใสน่ากิน ที่นายพรานชอบและเหล่านกน้อยชอบแถะเล็ม
ชื่อ 🍑จินยอง 💚
(หรือเขาเป็นเสือนะฉันล่ะตามเหล่านกน้อยไม่ทัน)
cr.got7
จระเข้ที่สง่างามท่ามกลางแสงสะท้อนสีเขียวของเหล่านกน้อยชื่อ 🐊มาร์ค💚
(เอ๊ะหรือว่าเขาเป็นกระต่าย🐰 เอาเถอะอย่าถือสานกที่ยังไม่สมบูรณ์อย่างฉันเลยนะ😅)
cr.got7
เขาเจ้าเต่าน้อยที่มีดวงตาและรอยยิ้มอันสดใส
ที่วิ่งแข่งกับจิงโจ้ชนะ
ชื่อ🐢 แจ็คสัน หวัง💚
(เขาคือคนที่ทำให้ฉันหลงเข้ามา)
cr.got7
มีนากน้อยน่าตาน่ารักอีกหนึ่งตัวที่มองที่ไรก็ต้องหลงรักหัวปักกหัวปำและอยากจะหยิกให้แก้มแตก
ชื่อ 🦦ยองแจ 💚
(ฉันชอบเสียงหัวเราะของเขามันอร่อยมาก🤩)
cr.got7
เจ้างูมหาเสน่ห์
ผู้มีดวงตาคนกริบแห่งดินแดนเมียหลวง
ชื่อ 🐍แบมแบม 💚
(เขาคือความภูมิใจ❤)
got7
เจ้ามดยักษ์ขายาวๆที่วิ่งวุ่นตลอดทั้งวันจนนายพรานหัวหมุน
ชื่อ 🐜คิม ยูคยอม 💚
(เห็นเขาว่ามดตัวนี้จะหยุดวิ่งได้ก็ต่อเมื่อแบตอ่อน)
cr.got7
💚และที่สำคัญเหล่านกน้อยตัวสีเขียวที่ส่องแสงสว่างไปทั่วทุกพื้นที่
ทุกครั้งที่นายพรานและพวกพ้องมีปัญหา
นกน้อยจะกลายร่างเป็นนกยักษ์ที่ตัวใหญ่มหึมาคอยจิกหนอนยั้วเยี้ยะจนหมด และสยายปีใหญ่ๆโอบล้อมพวกเขาไว้ไม่ให้มีอันตรายใดๆ
หรือหากพวกเขาได้รับบาดเจ็บเหล่านกน้อยก็จะคอยซับเลือดและทายาให้เป็นอย่างดี
(ให้ตายสิฉันแทบจะไม่ใช่คนแล้ว แทบจะเป็นนกตัวนึง ฉันแทบจะหาทางออกจากรังนกรังนี้ไม่ได้แล้ว🤣🤣)
💚หากเหล่านกน้อยได้เข้ามาอ่านบทความนี้พวกคุณคงกำลังหัวเราะฉันเป็นแน่ แต่เอาเถอะ ฉันรู้ๆ ว่าฉันคงออกไปไม่ได้เหมือนที่พวกคุณออกไปไม่ได้เช่นกัน🤣
เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าฉันได้ตกลงไปในหลุมลึกที่เต่าน้อยได้ขุดเอาไว้ และนายพรานกับพวกพ้องกำลังขนดินมากลบทับฉันอีกที🤪
เอาล่ะบางอย่างที่ฉันเล่าไปบางท่านที่ไม่รู้จักพวกเขา อาจจะไม่เข้าใจ และตั้งคำถามว่าทำไมฉันถึงได้เอาพวกเขาเข้ามาในบทความที่แสนจะเปราะบางนี้
สาเหตุก็คือ หัวข้อที่ฉันได้ตั้งเอาไว้ตั้งแต่แรก
💚❤เธอคือ 1 ในแรงบันดาลใจ❤💚
คนแรกที่ฉันได้พูดถึงคือ แจ็คสัน หวัง หรือเจ้าเต่าน้อยของเหล่าอากาเซ่ ผู้ชายที่ทำงานเสมือนว่าจะกวาดซื้อทวีปเอเชียมาไว้ในครอบครอง ที่ฉันได้กล่าวถึงก่อนหน้า
jackson wang
อย่างที่ฉันบอกถึงฉันจะยกให้เขาเป็น 1 ในแรงบันดาลใจแต่ฉันก็ยังไม่ใช่แฟนคลับตัวยง ฉันยังเป็นคนนอกอยู่ ฉันไม่มีอัลบั้มของพวกเขาเลยแม้แต่อันเดียว☺
แต่ฉันเองกลับรู้สึกว่าในดวงตาที่เป็นประกายของผู้ชายคนนี้ มันมีเรื่องราวมากมายที่เล่าได้แบบไม่มีที่สิ้นสุด รอยยิ้มของเขาปะปนไปด้วยความมุมานะบากบั่นจนน่าค้นหา
จากที่ฟังประวัติคร่าวๆของเขาฉันเชื่อว่าคงไม่ได้มีเพียงฉันเท่านั้นที่ยกให้เขาเป็นแรงบันดาลใจ
ส่วนจะในด้านใดบ้างฉันเองคงบอกแทนพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้
บทความนี้เป็นเรื่องราวการป่วยของฉันมาตั้งแต่แรก ฉันจึงอยากจะขออนุญาตแฟนคลับทั้งหลายของพวกเขา ใว้ในบทความนี้ด้วย และฉันจะขอเล่าในด้านที่ฉันเห็นและยกมาเป็นแรงบันดาลใจของฉันเท่านั้น
หากไม่ถูกใจใครก็อย่าได้ใส่ใจคนโลกแคบแบบฉันเลยนะ😁
jackson wang
อย่างที่บอก แจ็คสันคือคนที่ทำงานหนักมากคนนึง จากหลายๆช่องทางที่ฉันเห็น เรื่องราวของเขาสร้างแรงใจบางอย่างให้กับฉัน และทำให้ฉันหันกลับมาถามตัวเองว่า
"แล้วฉันล่ะ ฉันกำลังทำอะไรอยู่"
ในขณะที่ผู้คนมากมายกำลังตั้งใจทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ให้โอกาสตัวเองเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ หรือสร้างประวัติศาสหน้าใหม่อย่างที่แจ็คสันเคยกล่าวไว้
แต่ฉันนั้น กลับยังอยู่ที่เดิม..
"ฉันกำลังทำอะไรอยู่ ในขณะที่เขาก็เคยเจ็บปวดกับบางเรื่องมาเหมือนกัน ทำไมเขาถึงเดินออกมาได้ล่ะ แล้วทำไมฉันถึงยังยืนอยู่ที่เดิม "
ฉันในตอนนี้กำลังหวาดกลัวสิ่งต่างๆรอบตัว ฉันกลัวการเริ่มต้นใหม่ ฉันกลัวสิ่งใหม่ๆ กลัวคนใหม่ กลัวผิดหวัง ฉันอ่อนแอและฉันกำลังกลัวอย่างทรมาน
jackson wang
แต่เมื่อฉันมองเขา ฉันกลับเห็นแต่คำว่าสู้และพยายามอยู่รอบตัวเขา เรื่องราวมากมายที่อยู่ในดวงตาและรอยยิ้มของเขา
สิ่งที่เขาสร้างมันขึ้นมา มันทำให้ฉันถามคำถามตัวเองเป็นพันครั้งว่า
"ทำไม ทำไม ทำไม"
มีความในช่องทางหนึ่งได้กล่าวถึงเขาไว้ว่า
"ทำไมเวลาเขาเล่นคอนเสิร์ตกับเวลาออกรายการวาไรตี้ถึงแสดงออกไม่เหมือนกัน"
สิ่งที่เขาตอบมามันบ่งบอกถึงตัวเขาอย่างชัดเจน
สิ่งที่เขาแสดงออกตลอดเวลานั้นก็เช่นกัน
สีหน้า ท่าทาง แววตารอยยิ้ม หรือแม้กระทั่งวันที่ไม่มีรอยยิ้มออกมาให้เห็น เขาลงลายละเอียดไว้บนตัวเขาทุกอย่างแล้ว
มันไม่ได้ซับซ้อนจนเกินที่หลายคนจะเข้าใจ ตัวฉันเองถึงเข้าใจว่าทำไมใครๆถึงได้รักเขาขนาดนี้
เขาทำให้ฉันรู้ว่าการจะเป็นใครสักคน จะต้องเป็นคนๆนั้นให้ดีและดีที่สุด
หากจะเป็นน้องแจ๊คก็ต้องเป็นน้องแจ๊คที่น่ารักร่าเริงสดใสและเป็นที่รักของทุกคน เป็นน้องแจ๊คที่มีความสามารถรอบด้านและอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นคนที่เข้ากับคนง่าย เป็นได้ทั้งพี่ น้อง และเพื่อน เป็นน้องแจ๊คที่สนุกสนานเฮฮา เป็นน้องแจ๊คที่ไม่ว่าที่ไหนมีเขา ที่นั่นจะต้องมีแต่ความสุขและเสียงหัวเราะ
jackson wang
หากจะเป็นพี่แจ๊ค ก็ต้องเป็นพี่แจ๊คที่สมบูรณ์แบบที่สุด
เป็นพี่แจ๊คที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำในสิ่งที่ตนรักให้ออกมาดีที่สุด ทำในสิ่งที่เป็นความสุขของตนเองและคนรอบกายให้มีความสุขไปด้วย
ถึงแม้หลายคนจะบอกว่าพี่แจ๊คขี้งอน
แต่คุณรู้ไหมคนที่ใส่ใจคนอื่นเสมอคือคนที่โดนทำร้ายมากที่สุดเมื่อไม่ได้รับมันกลับมา
ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นแบบนี้รึป่าวแต่ถ้ามองกลับกัน หากเป็นฉัน ถ้าฉันงอนใครนั่นหมายความว่าฉันได้ให้ใจเขาไปหมดแล้ว
(เราจะงอนคนอื่นที่เราไม่รู้จักทำไม จริงไหม?)
และพี่แจ๊คคนนั้นคนที่ยืนอยู่บนเวทีคอนเสิร์ต
นั่นคือพี่แจ๊ค
เมื่อใดที่แสงไฟสาดส่อง คุณจะมองเห็นเขาคนนั้นที่ยืนอยู่ด้วยความรัก รักในสิ่งที่ทำ รักในสิ่งที่ก่อ รักในพวกพ้องและรักคนที่กำลังมองมาที่เขา
(อ่อ ดูเหมือนว่าเขารักนกน้อยมาก จนนกไม่ต้องตามหาเขาเลยนะ เพราะเขาจะมาให้เจอเอง ดูได้จากที่คุณเขาจะจิกกล้องทุกตัว ไม่มีกล้องตัวไหนลอดพ้นสายตาเขาได้เลย😄ไม่ว่านกน้อยจะแอบอยู่ตรงไหน เขาก็หาเจอ)
jackson wang
เขาคือพี่แจ๊คที่ทิ้งความหวังเพื่อมาสร้างความฝันสร้างสิ่งที่ตนรักให้เป็นจริง
(❤มันไม่ง่ายเลยฉันพูดถูกไหม ไม่ง่ายเลย)
เป็นพี่แจ๊คที่มีความพยายามสูงและมีไออุ่นอยู่รอบตัว ทุกครั้งที่มีเพื่อนเสียใจ บาดเจ็บหรือร้องไห้ หากนับเต็มสิบในแปดครั้งเขาจะเป็นคนแรกๆที่เดินเข้าไปก่อนเสมอ
(ไม่เชื่อไปถามอากาเซ่ดูนะ😂😂)
และถึงแม้ว่าบางครั้งเขาเองจะบาดเจ็บแต่เขาก็ยังอดทนทำการแสดงจนจบ เขายังคงทำทุกอย่างให้ออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด
ความในครั้งหนึ่งที่ฉันค้นเจอคือเขาจะพูดเสมอว่า
เขาจะไม่ทำให้แฟนคลับของเขาต้องอายใคร
ที่มารักเขา
และเขา กำลังทำมันในทุกๆวันของเขา
บางคนคงอยากจะถามว่า "แล้วเรื่องอื่นล่ะ" ฉันจึงจะตอบแค่ว่า คนเราทุกคนมีสิทธิเสรีภาพในการตัดสินใจ ไม่ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงจุดไหนคนๆนั้นก็ยังเป็นเขา ต่อให้จุดยืนของเขาคือดาวอังคาร
นั่นก็ยังเป็นเขา
กลับมาถามตัวเราเองดีกว่า
ว่าชอบเพราะที่เขาเป็นเขา
หรือชอบเพราะแค่จุดที่เขายืน 🖤
และอีกเรื่องคือ การที่เขาและเพื่อนๆตัดสินใจเดินออกมาจากจุดเดิมเพื่อเริ่มต้นใหม่ในสิ่งที่แต่ละคนชอบและถนัด ตัวเขากลับถูกมองว่าเปลี่ยนไป ไม่ใช่พ่อเต่าน้อยคนเดิม
สำหรับฉันแล้ว คิดแต่เพียงว่ามันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ ในเมื่อเขาก็ยังเป็นเขาคนเดิม แต่เป็นคนที่เติบโตแล้วเท่านั้น
จริงอยู่ที่เมื่อก่อนเขาใส่ชุดเต่าตากลมโต
วันนี้เขาใส่ชุดแพนด้าขนปุกปุย ส่วนวันข้างหน้านั้นเขาอาจจะใส่ชุดอะไรก็ได้ ใครจะไปรู้จริงไหม
สิ่งที่สำคัญที่สุดมันอยู่ที่ว่า ภายใต้ชุดเหล่านั้นใครต่างหากที่เป็นคนใส่มัน
ไม่ว่าจะเป็นชุดอะไรคนใส่ก็ยังเป็นคนเดิม ยังเป็นคนที่ทำทุกอย่างออกมาจากใจเช่นเดิมเสมอ
หากเลือกที่จะรักแล้วก็จงรักคนที่ใส่ชุดไม่ใช่รักเพียงแค่ชุดที่เขาใส่
ส่วนชุดเดิมที่เขาเคยใส่ก็ยังคงมีความหมายต่อใจมากมายเหมือนเดิมนั่นแหละ ไม่มีใครทิ้งสิ่งที่ตัวเองรักและเติบโตมากับมันได้หรอก ไม่แน่นะเขาอาจจะซักชุดเต่าน้อยจนหอมกรุ่นและพับเก็บเข้าไปในกล่องดวงใจ ข้างในส่วนที่ลึกที่สุดแล้วก็ได้
มันก็เหมือนกับเราดูซีรี่ส์นั่นแหละ เรื่องที่เป็นหนึ่งในใจจะยังตราตรึงเสมอเมื่อหวนคิดถึงมัน พระนางในดวงใจจะไม่มีใครสามารถมาแทนได้ ถึงแม้ว่าเราจะวนดูเป็นล้านๆรอบความรู้สึกรักก็เอ่อล้นเช่นเดิม ถึงแม้วันนึงจะมีซีรี่ส์เริ่มใหม่เกิดขึ้นมาเรื่อยๆ หรือพระนางสองคนนั้นจะเล่นเรื่องอื่นๆอีกมากมาย แต่สุดท้ายแล้วเราจะรู้เองว่า
ที่เราบอกว่าเราชอบเรื่องนั้นจริงๆแล้วเราชอบเนื้อเรื่อง ชอบบทบาท ชอบองค์ประกอบ และทุกอย่างที่เป็นมัน ชอบที่เขาจับพระนางสองคนนี้มาคู่กัน ชอบที่มันเป็นมัน เป็นเรื่องราวที่เราตกหลุมรักมาจนถึงทุกวันนี้
และนั้นจึงอยากให้หลายคนกลับมาถามตัวเองดีกว่าว่าจริงๆแล้วรักใคร รักชุดที่เขาใส่ หรือรักคนที่ใส่ชุดกันแน่
เชื่อจริงๆว่า หลายต่อหลายคนคงตอบว่าชอบคนที่ใส่ชุดนั่นแหละ จริงไหม😁
jackson wang
และหากจะเป็น Boss ก็จงอย่าอยู่อย่างบอส ให้อยู่เฉกเช่นกรรมกร🤣(ฉันล้อเล่นนะ)
คนที่เป็นใหญ่จะไม่เอาแต่ชี้นิ้วสั่งแต่ต้องเข้าไปนั่งในหัวใจลูกน้อง และประคองกันเดิน
หากอยากจะเป็นที่รัก ก็จงรักให้เป็นก่อน
และถ้าอยากเห็นหัวใจเขา เอาหัวใจเราไปแลกสิ
หลายต่อหลายครั้งจึงได้เห็นเขาลงมือทำบางอย่างเองทั้งๆที่เขาจะให้คนอื่นทำก็ได้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นสำคัญคือทีมของเขา
การมีทีมที่ดี ทีมที่พร้อมจะเดินไปพร้อมๆกัน
มันหายากนะ แต่เขามี (Team wang)
และการที่เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยมันไม่ง่ายเลย กว่าคนจะรู้จักเขา กว่าเขาจะมีชื่อเสียงแบบทุกวันนี้ ต้องผ่านและต้องเจออุปสรรคอะไรมาบ้าง
มันทำให้ฉันเห็นว่าเขาพยายามมามาก
มากพอที่จะถูกรัก
ที่กล่าวมานี้ฉันไม่ได้หมายความว่า นี่ไม่ใช่เขา
แต่ในสิ่งที่ฉันเห็นและอีกหลายคนเห็น ไม่ว่าจะเป็นพี่แจ๊ค น้องแจ๊ค หรือบอสหวัง ล้วนแต่เป็นคนๆเดียวกัน
ไม่มีใครมีด้านเดียวหรอก ทุกคนล้วนเป็นวงกลม มองยังไงก็กลม ไม่ว่าคนจะมองมาจากร้อยทิศทางก็ยังเป็นวงกลม อยู่ที่ว่าใครจะสามารถส่องแสงสว่างได้มากกว่าใครก็แค่นั้น
แต่เมื่อสว่างมากคนมองก็จะมากตามไปด้วย
ดั่งคำที่ว่า "ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว"
(😄แต่ยังไงก็เถอะ บอสหวังอย่างเขามีเสื้อกันหนาวเป็นล้านๆตัวทั่วโลกอยู่แล้ว โดยเฉพาะเสื้อขนนก🤣)
cr.team wang
ทุกครั้งที่เห็นเขาคนนี้ตามสื่อต่างๆฉันมักจะเห็นแต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นพยายามแบบไม่มีที่สิ้นสุด (ยกเว้นตอนที่เขานั่งใจลอยนะ😁)
ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่จงดูสิ่งที่เขาทำก็พอ และหากจะเล่าเรื่องราวของเขาคงต้องยกนกเขียวน้อยมาเล่าให้ฟังทั้งหมดแล้วล่ะ😂😂
🤭เอาเป็นว่าพอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ
ในวันที่ฉันเขียนบทความบทนี้ ฉันตัดสินใจมาสักพักว่าจะเขียนหัวข้อนี้ดีหรือไม่ แต่สุดท้ายฉันก็เขียนมันออกมา
เพราะหลังจากจบบทความบทนี้ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะค่อยๆพาตัวเองออกจากโลกใบน้อยของฉันและนี่คือสิ่งแรกที่ฉันทำ
นั่นคือการเล่าเรื่องราวของโรคกลัว (Phobia) บาดแผล และความเจ็บปวดที่กัดกินตัวฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม รู้แค่ว่า..
"ฉันจะพยายาม"
บทความนี้ไม่ได้ถูกเขียนขึ้นมาเพื่อสรรเสริญเยินยอศิลปินท่านใดท่านหนึ่ง เพียงแต่ยกมาให้อ่านเพราะหวังว่ามันคงจะพอเป็นแรงผลักดันเล็กๆให้ใครหลายคนที่กำลังท้อ ให้พอมีกำลังใจที่จะสู้ต่อบ้างเท่านั้น
ต้นทุนคนเราต่างกันการพยายามเดินตามหาความฝันและความสุขจึงต่างกัน
เราไม่ได้อยากเป็นเหมือนเขาแต่เราจะพยายามให้ได้สักส่วนหนึ่งของเขา
ส่วนจะประสบผลสำเร็จมากน้อยแค่ไหน
อย่าเอาใครต่อใครมาวัดเลย
วัดกับใจตัวเองก็พอแล้ว
หรือหากจะวัดก็ให้วัดว่าเราพยายามมากเท่าเขาแล้วหรือยัง
...
...
cr. 🌍Small world
me. ถนนสายเก่า
🤫.ฉันยังไม่ออกจากรังนกเขียวน้อยง่ายๆหรอกนะเพราะว่านายพรานและคนอื่นๆยังต่อแถวอยู่👉🌴🐊🍑🐢🦦🐍🐜💚
Thankyou.
บันทึก
1
6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
I am Sick ฉันป่วย🖤
1
6
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย