“จูเลียน โคเอปเก” : ผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุการณ์เครื่องบินตกในปี 1971
เด็กหญิงชาวเยอรมัน อายุ 17 ปี เป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุเครื่องบินตกในปี 1971 ในป่าฝนของเปรู
เธอตกลงไปมากกว่า 3 กม. ในป่า จูเลียนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เธอรอดมาได้ 10 วันตามลำพังในป่าฝน
แม้ตอนนี้เธอจะอายุ 66 ปีแล้ว แต่เธอก็ยังถูกหลอกหลอนด้วยความเจ็บปวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเวลาที่เธอเจอข่าวที่ต้องเผชิญกับภัยพิบัติทางอากาศอื่น ๆ
“จูเลียน โคเอปเก” : ผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุการณ์เครื่องบินตกในปี 1971
วันนั้นเป็นวันคริสต์มาสอีฟ ปี 1971 เมื่อ จูเลียนอายุ 17 ปี เธอและแม่ของเธอขึ้นเครื่องบินใบพัดของ Lockheed Electra เพื่อเดินทางจากลิมา ไปยังปูไกปาประเทศเปรู ในป่าฝนอเมซอน
พ่อแม่ของเธอเป็นทั้งนักสัตววิทยาที่มีชื่อเสียง ได้เปิดสถานีวิจัยในป่าเพื่อศึกษาสัตว์ป่า
เที่ยวบินควรจะใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงและในช่วง 25 นาทีแรกทุกอย่างเรียบร้อยดี
ไม่นานจากนั้นเครื่องบินก็บินเข้าไปในก้อนเมฆหนาและเครื่องบินก็เริ่มสั่น จากนั้นทางด้านขวาเธอก็เห็นแสงวาบ
“เรากำลังตกลงไป ของขวัญคริสต์มาสกำลังลอยอยู่รอบๆ ห้องโดยสาร และฉันก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้อง” ขณะที่เครื่องบินแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลางอากาศ จูเลียนก็ถูกแรงดันผลักออกไปในที่โล่ง
“ทันใดนั้น ความเงียบก็เกิดขึ้น เครื่องบินหายไป ฉันคงหมดสติไปแล้วก็มาถึงกลางอากาศ ฉันกำลังลอยตกลงไป ตัวของฉันหมุนไปในอากาศ และฉันก็เห็นป่าหมุนอยู่เบื้องล่าง”
จากนั้นจูเลียนก็หมดสติอีกครั้ง เธอตกลงไปมากกว่าสามกิโลเมตร (สองไมล์) เข้าไปในป่าทึบ แต่เธอรอดชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์ด้วยอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น
แต่อีกเก้าสิบเอ็ดคนบนเที่ยวบิน 508 เสียชีวิต
“บางทีอาจเป็นเพราะว่าฉันยังคงติดอยู่กับที่นั่งทั้งแถว” เธอกล่าว "มันหมุนได้เหมือนกับเฮลิคอปเตอร์และนั่นอาจทำให้การตกช้าลง นอกจากนี้ ที่ที่ฉันตกลงไปก็มีใบไม้ที่หนามาก และนั่นอาจทำให้ผลกระทบลดลง"
ไม่ว่าในกรณีใดเธอรอดชีวิตจากอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น กระดูกไหปลาร้าหัก ตาขวาบวม เธอถูกกระทบกระแทก และมีแผลขนาดใหญ่ที่แขนและขา
เธอสลบไปจนถึงเก้าโมงเช้าในวันถัดมา เธอรู้เรื่องนี้เพราะนาฬิกายังทำงานอยู่ จูเลียนหมดสติไปตลอดทั้งบ่ายและทั้งคืน พอตื่นขึ้นมาเธอก็พบว่าตัวเองอยู่คนเดียว มีแค่เธอคนเดียวและที่นั่งทั้งแถว
เรื่องของเธอยังไม่จบ เครื่องบินกู้ภัยและทีมค้นหาไม่พบจุดเกิดเหตุ…
จูเลียนติดอยู่ในป่าเพียงลำพัง แต่โชคดีที่เธอใช้เวลาหลายปีในสถานีวิจัยกับพ่อแม่ของเธอ และพ่อของเธอได้สอนให้เธอเอาตัวรอดในป่าฝน เธอจึงรู้วิธีรับมือในสภาพแวดล้อมนั้น
"เขาบอกว่าถ้าเจอลำธารให้เดินตามไปเพราะมันจะนำไปสู่ลำธารและลำธารจะนำไปสู่แม่น้ำที่ใหญ่ขึ้นและนั่นคือที่ที่คุณจะพบความช่วยเหลือ" เธอกล่าวเอาไว้
วันรุ่งขึ้นหลังจากเครื่องบินตก เธอพบลำห้วยและเริ่มลุยน้ำ แต่ก็เป็นทางที่ยากลำบาก อาหารเพียงอย่างเดียวที่เธอมีคือขนมปังที่เธอพบที่จุดเกิดเหตุ
เมื่อเธอเดินทางไปตามลำน้ำ จูเลียนก็ค้นพบซากปรักหักพังเพิ่มเติมจากเครื่องบิน และพบเหยื่อบางคนที่ตกลงมาด้วย
เธอพบเบาะนั่งอีกแถวหนึ่งซึ่งมีผู้หญิงเสียชีวิตสามคนยังรัดติดอยู่กับที่นั่ง พวกเขาตกลงมาโดยแรงกระแทกที่มากจนหัวของพวกเขาฝังดินเกือบสองฟุต
“ฉันรู้สึกตกใจมาก ไม่อยากแตะต้องพวกเขา แต่ฉันต้องการให้แน่ใจว่าแม่ของฉันไม่ใช่หนึ่งในนั้น ฉันเลยเอาไม้เท้าไปดันรองเท้าออกจากร่างกายข้างหนึ่ง เล็บเท้าของพวกเธอมีสียาทาเล็บ ฉันรู้ว่ามันไม่สามารถเป็นแม่ของฉันได้เพราะเธอไม่เคยใช้ยาทาเล็บ "
จูเลียนเดินต่อไปในป่าฝน เดินผ่านลำธารในป่าที่เต็มไปด้วยจระเข้ ปิรันย่า และกระเบนปีศาจ
“บางครั้งฉันเห็นจระเข้อยู่บนฝั่งและมันเริ่มลงไปในน้ำตรงมาหาฉัน แต่ฉันไม่กลัว ฉันรู้ว่าจระเข้ไม่มีแนวโน้มที่จะโจมตีมนุษย์”
จูเลียนโดนบาดที่แขน และหลังจากนั้นสองสามวันเธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ในแขน จูเลียนดูและเห็นแมลงวันได้วางไข่ของพวกมันไว้ในรู มันเต็มไปด้วยหนอน เธอกลัวว่าเธอจะสูญเสียแขน
10 วันต่อมา ด้วยความหิวโหยและเหน็ดเหนื่อย ในที่สุด จูเลียนก็มาเจอเรือลำเล็กและกระท่อมริมแม่น้ำ เธออยู่ที่นั่นโดยหวังว่าจะได้รับการช่วยเหลือ
เธอเริ่มจัดการกับแผลของตัวเองด้วยน้ำมันเบนซินจากกระป๋อง เธอทำแผลที่ไหล่ขวาของเธอซึ่งมีตัวหนอนได้เพาะพันธุ์แล้ว คืนนั้นเธอหลับพักผ่อนที่นั่น
เจ้าของเรือซึ่งเป็นคนตัดไม้ในท้องถิ่นก็ปรากฏตัวขึ้นในวันรุ่งขึ้น เธอได้รับอาหาร บาดแผลของเธอได้รับการรักษาและนำส่งโรงพยาบาลในหมู่บ้านที่ใกล้ที่สุด
“ต่อมา หลังจากที่ฉันได้รับการช่วยเหลือ ฉันก็ได้รับการรักษาและพบตัวหนอนมากกว่า 50 ตัว ฉันยังสงสัยว่ามีตัวหนอนมากแค่ไหนที่สามารถใส่เข้าไปในรูเล็กๆ นั้นได้ มันไม่ใหญ่ไปกว่าเหรียญยูโรหนึ่งเหรียญ”
การตรวจสอบอุบัติเหตุในภายหลังพบว่าหนึ่งในถังเชื้อเพลิงของ Lockheed Electra ถูกสายฟ้าฟาดซึ่งทำให้ปีกขวาขาด
เธอกลายเป็นที่รู้จักในนามสาวน้อยมหัศจรรย์และถูกสื่อชาวเปรูไล่ตาม
เหตุการณ์ในปี 1971 ยังคงหลอกหลอนจูเลียนและเธอกล่าวว่าความทรงจำนั้นชัดเจนเป็นพิเศษเมื่อเธอต้องเผชิญกับข่าวภัยพิบัติจากสายการบิน
เรื่องราวของเธอได้ทำมาเป็นภาพยนตร์สารคดีเรื่องยาวและภาพยนตร์เรื่อง “ปฏิหาริย์ยังคงเกิดขึ้น”
ถ้าหาคุณอ่านแล้วได้ความรู้หรือข้อคิดต่างๆจากเรื่องราวเหล่านี้
ถ้าพลาดเรื่องราวข่าวสารดีๆที่น่าสนใจของทางเพจ ก็ขอฝากทุกท่านติดตาม กดไลค์ กดแชร์เพจ Stories around The World.(เรื่องราวรอบโลก) กันด้วยนะคะ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
