Q: เท่าที่ทราบ ผู้ที่ลงชื่อให้กำลังใจคุณสุชาติผ่านเว็บไซต์ change.org ยังไม่ปรากฏชื่อศิลปินแห่งชาติคนอื่นๆ เลย คุณสุชาติพอจะเข้าใจได้ไหมว่าทำไมถึงเป็นในลักษณะนี้
A: เข้าใจครับ จริงๆ มีอยู่หนึ่งคนครับ แต่เขาบอกเขาไม่ใช่ศิลปินแห่งชาติ ชื่อสุจิตต์ วงษ์เทศ เขามีชื่อนะ เขาไปลงชื่อ แต่คนอื่นๆ ที่เขาไม่มา ผมก็พยายามมองในแง่ดีว่า เขาคงมีเหตุผล แต่คิดได้อยู่ข้อเดียวนะ คือเขากลัว เนื่องจากวาระลับมากของผมมันเกี่ยวข้องกับสถาบันกษัตริย์ บอกว่าผมโพสต์เฟซบุ๊คหมิ่นเหม่สถาบันกษัตริย์ ประเด็นก็คือว่าเขาก็กลัวว่าเขาจะถูกมองในลักษณะที่เป็นปฏิปักษ์กับสิ่งที่เรียกว่า ‘แห่งราชการ’ เป็นปฏิปักษ์กับสิ่งที่เรียกว่า ‘ระบบอุปถัมภ์’ แต่เขาลืมไปว่าเงินเดือนและผลประโยชน์ต่างๆ ที่เขาได้รับมากมาย มันคือเงินภาษีของราษฎร
อีกอย่างหนึ่งศิลปินแห่งชาติที่ปรากฏอยู่ทุกวันนี้ มันเลยจากสิ่งที่ผมเคยคิดตอนระดมความเห็น ก็คือว่า ผมคิดว่าคนที่ทำงานศิลปะพอล่วงวัยมาถึง 50-60 บางคนยังทำงานศิลปะอยู่ บางคนก็เข้าวัยบั้นปลายแล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็จะมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ผมก็เคยหวังไว้ว่ามันควรจะให้ในฐานะที่เป็นสวัสดิการถ้วนหน้า หากคุณมีความชัดเจนว่าคุณทำงานศิลปะมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง คุณควรจะได้สวัสดิการตรงนี้ เป็นต้นว่า เมื่อคุณอยู่ถึงอายุ 60 ปี คุณสามารถที่จะเข้าโรงพยาบาลไหนก็ได้ ถ้าหากคุณเจ็บป่วย กระทรวงวัฒนธรรมจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ อันนี้คือสวัสดิการถ้วนหน้า ซึ่งผมหวังว่าถ้าหากมีการเปลี่ยนแปลงต่อไปก็อยากจะให้เขาคิดถึงประเด็นนี้
การให้เกียรติกับศิลปินก็ทำไป จะใช้คำว่า ‘แห่งชาติ’ หรือ ‘แห่งราษฎร’ ก็แล้วแต่ เพียงแต่ว่าให้เกียรติก็คือการให้เกียรติ สวัสดิการก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ให้เกียรติก็คือประกาศเกียรติเขา แล้วก็ต้องประกาศเกียรติแบบ the best of the best แต่คนที่จะได้สวัสดิการในลักษณะถ้วนหน้าก็คือคนที่ทำงานศิลปะในแบบที่เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง เพราะถ้าหากทิ้งไว้ข้างหลังมันก่อให้เกิดความแปลกแยกกับคำว่าแห่งชาติ ผมอายทุกครั้งเวลาใครเรียกผมว่าศิลปินแห่งชาติ เพราะผมไปทิ้งคนอื่นเขาไว้ข้างหลัง
text: อภิสิทธิ์ เรือนมูล
photo: อนุชิต นิ่มตลุง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
