🖤 I am sick ฉันป่วย🖤
🌵ตอนที่ 7 มารู้จักฉันกันเถอะ☺ Is me
มาเจอกันอีกแล้วนะคะ มาต่อกันเลยจากตอนที่แล้ว ที่บอกว่าสวรรค์ไม่ได้ใจร้ายยังให้ฉันได้งานทำอยู่555
cr.fb
ในตอนนั้นถือว่าเป็นโชคดีที่สุดเลยก็ว่าได้ ฉันได้งานในร้านขายของทั่วไป ซึ่งที่โชคดียิ่งกว่าคือเขาจ่ายเงินเป็นรายวัน
ค่าคลองชีพที่นี่สูงสมคำล่ำลือ ไม่ว่าอะไรๆก็แพงไปหมด รายวันที่ฉันได้คือวันละ 400 บาทและทำงาน 12 ชม. หากถามว่าคุ้มไหม มันไม่คุ้มหรอกแต่ก็ดีกว่าไม่มีงานทำจริงไหม
หลังจากที่ฉันได้งานทำพี่สาวของฉันก็ทำงานอย่างว่าอยู่อีกไม่นาน เพราะเมื่อมีรายได้เข้ามาพอกินกันสองพี่น้องแล้วก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องเดินออกจากจุดๆนี้ซะที่
พี่สาวฉันหยุดงานนั้นลงและเริ่มออกหางานปกติทำ เธอใช้เวลาอยู่พักใหญ่กว่าจะได้งานทำ มันไม่ง่ายเลยที่ผู้หญิงที่มีตราบาปติดตัวจะหางานได้ง่ายๆ
สังคมไทยยังคงเป็นเช่นเดิมไม่ว่ายุคสมัยไหน การดูถูกเหยียดหยาม ด้อยค่าคนอื่นยังคงมีให้เห็นเสมอ หากแต่เป็นที่ตรงนี้จึงเจ็บมากกว่าเป็นร้อยเท่า เพราะที่นี่มีผู้คนมากมายที่มีตราบาปแต่พวกเธอกลับถูกรังเกียจราวกับเป็นสิ่งสกปรก
ทั้งที่พวกเธอก็เป็นส่วนหนึ่งในรายรับของพวกเขาเหล่านั้น แต่พวกเธอกลับถูกดูหมิ่นในทุกที่ๆไป
อะไรคือความเป็นคนที่เท่าเทียม?
cr.fb
ไม่ได้มีเพียงพี่สาวของฉันเท่านั้นที่พอพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนได้ก็อยากหลุดออกจากวงจรนี้ ยังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องการจะเดินออกไป แต่สังคมไทยกลับไม่ยอมรับ
หลังจากที่พี่สาวของฉันหางานมาสักพักใหญ่เธอก็ได้รับโอกาสสักที เอาจริงๆมันก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกที่หยามเหยียดคนอื่น คนที่พร้อมจะให้โอกาสก็มี
และนั่นก็ทำให้เราสองพี่น้องมีเงินส่งไปบ้านบ้าง หลังจากที่ลูกน้อยและพ่อแม่อดมาแรมเดือน
เหมือนว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่กลับไม่เลย เมื่อทุกอย่างเหมือนจะเข้าที่เข้าทางเจ้าหนี้ทั้งหลายก็เริ่มทวงถามหนี้สินเหล่านั้นทันที เหมือนกับว่ามันพึ่งเริ่มต้นขึ้น ก่อนหน้านั้นก็แค่บททดสอบ
ฉันคิดเสมอว่าฉันโชคดีที่มีพี่สาวที่รักฉัน แต่แล้วมันก็จางหายไปพร้อมกับกาลเวลา
เธอเจอรักครั้งใหม่ที่นี่ ที่ๆมีคนดีคนไม่ดีปะปนกันไป แต่ดูเหมือนว่าเธอจะโชคไม่ดีสักเท่าไหร่ที่เจอคนไม่ค่อยจะดี เมื่อภาระทางบ้านยังคงคอย เจ้าหนี้ทั้งหลายยังมาเยี่ยมเยียนเสมอๆ แต่สถานะการทางนี้กลับเปลี่ยนไป
พี่สาวของฉันเธอได้งานที่ดีกว่าฉัน เงินเดือนที่เธอได้สามารถจุนเจือครอบครัวได้บ้างแต่..
ด้วยว่าความรักวัยหนุ่มสาวที่กำลังหอมหวาน เธอจึงแต่งเติมความรักของเธออยู่เป็นประจำ ด้วยการช่วยค่าใช้จ่ายของอีกฝั่งเสมอ ย้ายไปอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยา เงินที่เธอส่งกลับบ้านจึงน้อยนิดซะเหลือเกิน
cr.fb
ภาระหน้าที่ทั้งหมดจึงตกมาอยู่ที่ฉัน ที่ต้องเก็บออมส่งให้พ่อแม่และค่านมหลาน การกินการอยู่ของฉันค่อนข้างจะเรียกได้ว่าลำบากมากๆ เอาจริงๆมันก็ไม่เคยเรียกว่าดีตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วแหละ555 หนำซ้ำยังต้องเจ็บปวดจากการถูกพี่สาวที่รักมากทอดทิ้งอีก
ฉันยังคงจำฝังใจว่าตัวเองนอนร้องไห้ทุกคืน และตื่นไปทำงานในสภาพที่ดูไม่ได้ ดีที่ร้านที่ฉันทำงานเขาไม่ได้ติติงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ฉันเองนั่งมองผู้คนมากมายที่มาเที่ยงสถานที่นี้อย่างมีความสุข
พวกเขาหัวเราะสนุกสนาน จับจ่ายซื้อของราวกับว่าเงินทองเป็นเพียงใบไม้แห้งที่หล่นลงพื้นเกลื่อนกลาด ฉันเองได้แต่คิดเพียงว่าสวรรค์ต้องลงโทษฉันแน่ๆที่พาฉันมาอยู่ในที่แบบนี้ เพราะตัวฉันเองมีแต่ความทุกข์ ชีวิตมีแต่ปัญหา แล้วยังพาฉันมาที่นี่มาเพื่ออะไรกัน
ฉันนั่งมองผู้คนมากมายด้วยความอิจฉา อิจฉาที่เขาเหล่านั้นมีความสุข ยิ้มได้ หัวเราะได้ และมันก็ทำให้หลายครั้งที่ฉันแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เมื่อคิดว่าครอบครัวฉันจะมีโอกาสมีความสุขแบบนี้ไหมนะ
หลายเดือนที่ฉันเป็นอยู่แบบนี้ วนเวียนอยู่กับความทุกข์ระทม ในห้องเช่าที่ว่างเปล่าและเงียบเหงา ทุกๆที่มีแต่เสียงสะอื้นของตัวเอง ความเหงาเริ่มเกากุมตัวฉันอย่างรวดเร็ว
ฉันกลายเป็นคนที่อยู่กับตัวเอง พูดกับตัวเอง และปลอบใจตัวเองราวกับคนที่เสียสติไปแล้ว
ฉันได้งานใหม่ที่เดียวกับพี่สาวฉัน ก็เธอนั่นแหละที่แนะนำมาเพราะอยากให้ฉันได้งานที่ดีขึ้น ในความใจร้ายของเธอมันก็ยังมีความดีอยู่บ้าง
แต่แล้วเรื่องราวมันกลับแย่ไปมากกว่าเดิมเมื่อเราสองคนต้องกลับมาอยู่ร่วมกันในที่ทำงาน หลายอย่างที่เราเคยคิดเหมือนกัน ตอนนี้กลับแต่งต่างอย่างสิ้นเชิง มีแต่ความไม่เข้าใจรายล้อมรอบๆตัวของเรา จนทะเลาะกันวันละหลายรอบ
แล้วฟ้าก็เล่นตลกอีกครั้งเมื่อพี่สาวของฉันเธอต้องออกจากงานกระทันหัน มันทำให้เธอไม่มีรายได้สามีของเธอก็มีรายได้เพียงเล็กน้อย มันทำให้ครอบครัวใหม่ของเธอระหองระแหงบาดหมาง
ขึ้นซื่อว่าเกิดมาเป็นพี่น้องกันแล้ว ต่อให้ตัดยังไงมันก็ตัดไม่ขาด และตัวฉันเองยังคงใจอ่อนเสมอ
รายได้บางส่วนที่สามารถเบิกออกมาได้ฉันจึงหยิบยื่นให้เธอเสมอๆ แต่แล้วความจริงก็ถูกเปิดเผย เมื่อฉันได้รู้ว่าเงินที่ฉันหามาอย่างยากลำบากนั้น มันไม่ได้เลี้ยงเพียงพี่สาวตัวเอง แต่มันกลับเลี้ยงพี่เขยคนใหม่ด้วย
อ่อ ฉันลืมบอกไปว่า ฉันกับพี่เขยเคยทะเลาะกันแรงๆครั้งนึงตอนที่เขาและเธอรักกันใหม่ๆ555
ฉันในตอนนั้นเจ็บจนพูดไม่ออก เพราะเงินที่ฉันให้พี่สาวไปนั้นฉันก็แทบจะกลีดเนื้อตัวเองให้แล้ว ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่มี แต่ด้วยความรักพี่และคิดถึงคราวที่พี่เสียสละตัวเองให้นั้นฉันก็ยื่นมันให้แต่โดยดี
cr.fb
เจ็บซ้ำไปอีกก็เพราะต้องมาทะเลาะตัดขาดกันเพราะเรื่องนี้ ฉันเองเจ็บมาก มากจนไม่รู้จะอธิบายยังไงเพราะในขณะที่ครอบครัวอดอยาก คนที่ฉันรักมากคนนึงกลับเอาเงินทองที่หามาอย่างยากลำบากไปให้คนอื่นใช้
นี่แหละที่เขาว่า " เงินเป็นกระดาษที่คมมาก มันตัดขาดแม้กระทั้งเพื่อนและพี่น้อง "
และนั่นแหละ มันทำให้ฉันตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้า
ฉันอยู่ในเมื่องที่วุ่นวายนี้อย่างยากลำบากเพราะไม่รู้จักใครเลย ภาษาก็แค่งูๆปลาๆ พูดกับใครเขาก็พอแค่ขายของได้เท่านั้น และเนื่องจากตัวฉันเองเป็นคนที่กลัวสิ่งแปลกปลอมเป็นธรรมดาอยู่แล้วนั้น มันจึงทำให้ฉันอยู่ที่นี่ลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ
ฉันไม่พบปะสังสรรค์กับใคร ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่ออกไปไหน ไปแค่ที่ทำงานแล้วก็กลับมานอน ฉันกลายเป็นคนน่าเบื่อกว่าเดิมจากที่น่าเบื่ออยู่แล้ว
ฉันกลายเป็นคนที่ไม่คบใครและไม่มีใครคบ
ฉันอยู่แบบนี้มาราวๆ 4 ปี
ฉันมีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยโทรมาคุยเป็นเพื่อนวันละหลายๆรอบ ฉันมีเพียงหลานตัวน้อยๆที่เป็นกำลังใจ
แต่ก็เหมือนว่ามันจะดีใช่ไหมที่อย่างน้อยๆฉันก็มีแม่ที่คอยอยู่ข้างๆเสมอ แต่โปรดฟังก่อน..
อ้อมกอดที่อุ่นมันมักจะมาพร้อมกับภาระหน้าที่มากมายให้เราแบกไว้เสมอ
เมื่อฉันกลายเป็นเสาหลักของครอบครัวโดยสมบูรณ์แบบ ทุกสิ่งทุกอย่างจึงมาลงที่ฉันทั้งหมด ไม่เว้นแม้กระทั้งเรื่องเล็กๆอย่างซื้อเสื้อผ้าให้หลาน
ฉันไม่ได้รองรับเพียงค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่มี แต่ฉันกลายเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ของทุกคนเสมอ เป็นคนที่คอยฟังพ่อแม่ปรับทุกข์ เป็นกาวสมานแผลในครอบครัว เป็นทุกอย่างที่ฉันสามารถเป็นได้
ฉันถูกเลี้ยงมาแบบปิด หมายถึงเลี้ยงมาแบบผิดๆ มาตั้งแต่เล็ก มันจึงทำให้ฉันทรมานมากเกินกว่าคนอื่น ในฐานะหัวหน้าครอบครัว
...
...
...
cr.small world🌍
me.ถนนสายเก่า
👉แล้วพบกันใหม่ในตอนหน้านะคะ
❤thankyou
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
