สาเหตุที่พวกเขาเลือกเช่นนั้นก็มาจากการควบคุมด้วยเช่นกัน ดังที่เขากล่าวว่า “บรรพบุรุษ 5 คนก่อนนั้นอ่าน (ใจ) ได้ง่าย พวกเขาถูกออกแบบให้ผูกพันกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ซึ่งเอื้อต่อหน้าที่ของผู้ปลดปล่อย” (Your five predecessors were, by design, based on a similar predication: a contingent affirmation that was meant to create a profound attachment to the rest of your species, facilitating the function of the One.)
นัยยะของโปรแกรมนั้นย่อมหมายรวมถึงผู้ปลดปล่อยด้วย ดังที่สถาปนิกเคยกล่าวกับนีโอไว้ว่าชีวิตของนีโอคือผลรวมความวิปริต (ของระบบ) อันเป็นผลพวงจากสมการของเมทริกซ์ที่เขาพยายามขจัดออกแต่ทำไม่ได้ (Your life is the sum of a remainder of an unbalanced equation inherent to the programming of the matrix. You are the eventuality of an anomaly, which despite my sincerest efforts I have been unable to eliminate from what is otherwise a harmony of mathematical precision.) ในเมื่อขจัดไม่ได้จึงสร้างกลไกควบคุมขึ้นเพื่อกำหนดว่าผู้ปลดปล่อยต้องอยู่ตรงไหนของระบบ
เหตุการณ์ทั้งหมดจึงเป็นไปตามที่เมโรวินเจียนเคยกล่าวไว้เมื่อมอร์เฟียสและพรรคพวกไปพบในร้านอาหาร เขากล่าวว่าความจริงสากลมีเพียงหนึ่งเดียวคือ Causality หมายถึงทุกสิ่งเกิดจากเหตุ เมื่อมีการกระทำจึงเกิดปฏิกิริยาขึ้นสนองตอบ (You see there is only one constant. One universal. It is the only truth. Causality. Action, reaction. Cause and effect.)
มอร์เฟียสแย้งว่าทุกสิ่งเริ่มต้นด้วยทางเลือก ทว่าเมโรวินเจียนก็โต้ตอบอย่างฉะฉานว่าทางเลือกคือภาพลวงตาที่ถูกสร้างขึ้นคั่นกลางระหว่างผู้เรืองอำนาจกับผู้ไร้อำนาจ (Choice is an illusion created between those with power and those without.)