#เจ้าปันสตอรี่ ตอนที่๑๔
"เรื่องราวที่โรงเรียน กับ การบ้านของหนู"
"ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างค่ะลูก?..."
....เงียบ!......
สงสัยคำถามจะกว้างไปแฮะ งั้นเอาใหม่! "วันนี้เรียนอะไรบ้าง?" ..ตอบแบบอ้อมๆแอ้มๆ งั้น! "เรียนสนุกมั้ยคะ?" .."ก็สนุกค่ะ..พ่อ"
คุ้นกับบทสนทนาแบบนี้มั้ยครับ? 😅
เคยเจอบางคนถามลูกแบบนี้ พอลูกตอบแบบอ้อมแอ้ม ช้า หรือเงียบ ถึงกับโกรธ โมโหก็มี บ้างบ่นกลับไปว่า "อะไร! ถามแค่นี้ตอบไม่ได้หรือไง!", "อุตส่าห์คุยด้วย..ทำเป็นไม่สนใจ!" และอีกหลากหลายประโยคที่เป็นการกระตุ้นให้เกิดการสื่อสารที่แย่ๆในอนาคตทั้งนั้น
นี่ตกลงว่ากำลังจะสร้างปฏิสัมพันธ์กันจริงๆป่าวน้อ? 🤔
พอเกิดขึ้นกับตัวเองเข้าบ้าง แว่บแรกก็งงครับ! แต่แค่แป๊บเดียวนะ! แล้วคิดต่อทันที "ทำไมเด็กส่วนใหญ่ตอบแบบนี้หว่า?" ทีตอนเรื่องอื่นๆ ตอนอยู่ด้วยกันก็คุยเก่ง ช่างซักช่างถามด้วยซ้ำ ยังไงดี....
เลยตั้งสมมุติฐานขึ้นมาเองว่า "สงสัยเด็กจะยังเล่าเรื่องไม่เก่ง เลยไม่รู้จะตอบยังไง" งั้นต้องลองทำอะไรที่แตกต่างดูซักหน่อยแล้ว ต้องการข้อมูลไม่เห็นต้องตั้งคำถามก็ได้นี่นา!
ผมจึงเริ่มด้วยเวลากลับจากงานจะนำเรื่องราวว่าวันนี้ผมเจออะไร ใคร เหตุการณ์แบบไหนบ้าง ที่สนุกๆ ตื่นเต้น ได้ไอเดียดีๆ แปลกๆ มาเล่าให้เจ้าปันฟังด้วยน้ำเสียงคึกคัก สดใส อาจจะใส่มุกตลกลงไปบ้าง เพื่อให้ลูกสนใจฟัง 😉
ได้ผลครับ! ทำไปไม่กี่วันลูกก็กลับมาเล่าเรื่องราวของเค้าบ้าง เจออะไร เล่นกับใคร วันนี้อาหารอร่อยและอีกสารพัด นั่นไง! ไม่รู้จะตอบอะไรหรือเล่าไม่เป็นจริงด้วย!
ผมรีบเปลี่ยนโหมดมาเป็น"ผู้ฟังที่ดี" ด้วยการแสดงท่าทางตื่นเต้นกับเรื่องที่ได้ยิน และถามกลับไปเป็นจังหวะๆ เพื่อตอกย้ำว่าเราสนใจจริงๆ เค้าจะได้ทำแบบนี้สม่ำเสมอ ใกล้ชิดสนิทสนม 👍
เดี๋ยวนี้ก็ยังทำอยู่ครับ(แม้ลูกจะอยู่ต่างประเทศ) เราก็ยังโทรฯคุย เล่า ฟัง เรื่องที่พบเจอกันเป็นประจำ แถมด้วยการเช็คความคิด ทัศนคติ ให้กำลังใจ กำหนดเป้าหมายและปรับปรุงการกระทำจากบทเรียนของเราที่ได้เจอมากันอยู่เรื่อยๆ
ใครว่าลูกโตขึ้นแล้วจะห่างเหินเรา จะคุยกับพ่อแม่น้อยลง ผมขอเถึยงหัวชนฝาครับ! เพราะขนาดเพื่อนๆลูกยังมาปรึกษาปัญหากับผมตามคำแนะนำของลูกผมเลย
บทสนทนาที่ดีเล็กๆน้อยๆ วันละนิดวันละหน่อยสร้างความสัมพันธ์ที่ีอบอุ่น แน่นแฟ้นและมั่นคงได้แบบง่ายๆ คอนเฟิร์ม! ❤️
"วันนี้มีการบ้านมั้ยคะ?"
อันนี้ลูกตอบได้ง่าย มีก็บอกว่ามี ไม่มีก็บอกว่าไม่มี
ผมเพิ่งมาคิดออกเมื่อเร็วๆนี้ว่า ถ้าเป็นผมในปัจจุบันจะพูดว่า "การบ้านวันนี้..มีอะไรไม่เข้าใจ..จะให้พ่อช่วยก็บอกนะ..พร้อม!"
ถ้าเค้าไม่มีการบ้านเค้าก็จะบอกว่า"ไม่มีค่ะ" ถ้ามีแต่ทำได้ก็คงบอกทำนองว่า"ไม่เป็นไร..ไม่ยากค่ะ" แต่ก็จะรู้ว่าผมใส่ใจ สนใจ และถ้ายากก็คงจะมาขอให้ช่วยแบบเต็มใจเอง
เป็นการพูดที่ได้ประโยชน์หลายทาง ผมชอบแบบนี้! แต่ไม่ทันแระ! เก็บไว้ใช้กับหลานก็แล้วกัน 🙄
ส่วนเรื่อง"สอนการบ้าน"นั้น หลังจากเคยมีวิกฤตใหญ่เมื่อตอนลูกอยู่อนุบาล๓ แนวคิดและวิธีการของผมเรื่องการบ้านลูกก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังครับว่าเรื่องราวเป็นยังไง...อันนี้เด็ดมาก!)
โดยทั่วไปผมจะแค่เช็คว่าเค้าทำครบตามที่ครูสั่งมั้ยเท่านั้น (นอกจากเค้าถาม ถึงจะช่วยอธิบาย) จะแอบสังเกตว่าเค้าไม่เข้าใจตรงไหน ละเลยเรื่องอะไร ถ้าเป็นเนื้อหาของการเรียนผมจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของครูเป็นหลัก เพราะเชื่อว่าถ้าเค้าผิดบ่อยๆในจุดเดิมครูก็จะแก้ไขให้ แต่ถ้าเราช่วยให้ลูกถูกหมด ครูก็จะไม่รู้ข้อบกพร่องของตัวเอง ไม่ได้ปรับการสอน
อันนี้เป็นการเช็คการทำงานของครู และประสิทธิภาพของโรงเรียนไปด้วย
แต่ถ้าลูกไม่เข้าใจนานไป! ผมจะช่วยอีกแรงด้วยการออกแบบฝึกหัดในเรื่องนั้นๆเพิ่ม จะสร้างเนื้อหาของโจทย์ให้สนุก ตลก ด้วยตัวละครแปลกๆ เพื่อให้เค้าไม่ต่อต้าน และเห็นภาพชัดเจนขึ้น วางไว้บนโต็ะของลูก แถมเขียนโน้ตน่ารักๆแปะไว้อีกหน่อยเพื่อความรู้สึกดีๆ
ซึ่งลูกก็ชอบมาก กลับบ้านมาจะมองหาอยู่เรื่อยๆ คงสนุกและติดใจ!
คิดเองเออเองครับ! ว่าถ้ารีบอธิบายตอนที่ทำการบ้านอยู่ จะไปเพิ่มความน่าเบื่อให้การบ้านไปกันใหญ่ เคยลองมาแล้ว..ไม่ชอบเลย!
อยากให้ลูกมีทัศนคติดีๆกับการบ้านมากกว่า ผิดก็ผิด ผิดแล้วจะได้รู้ว่ายังไม่เข้าใจ คนเราผิดกันได้ตลอดเวลา ให้เค้ามีความกล้าลอง กล้าทำเอาไว้ก่อน ถ้า"ใส่ใจ"จริงจัง วันนึงก็"เข้าใจ"เอง 👌
ที่จำได้แม่น! คือ ผมสังเกตว่าลูกมักจะอ่านคำสั่งไม่ละเอียดรอบคอบ
เลยออกแบบฝึกหัดอย่างง่ายๆขึ้นมา ๒๐ ข้อ แต่เปลี่ยนคำสั่งทุกๆ ๕ ข้อ เช่น ให้วงกลมบ้าง กากบาทบ้าง ขีดเส้นใต้บ้าง.. ลูกทำแป๊บเดียวเสร็จ! เอามาให้ตรวจอย่างมั่นใจ พร้อมยืนรอฟังผล ผมตรวจแป็บเดียวก็ยื่นคืนให้ คิดในใจ...ติดกับตรูจริงๆด้วย..ไอ้เด็กน้อยเอ้ย! ๕๕๕
ได้แค่ ๕ คะแนน! เค้างงมาก! ผมเลยเฉลยให้ เค้ายิ้มอายๆ งงๆ คงไม่คิดว่าจะมีการทดสอบแบบนี้้กิดขึ้นในโลก
ผมอธิบายเพิ่มว่า "บางทีการสอบน่ะ ไม่ได้มีเพื่อวัดความรู้อย่างเดียวนะ.. ต่อให้รู้มาก เข้าใจหมด แต่ถ้าทำผิดคำสั่งก็อาจจะไม่ผ่านการทดสอบก็ได้... หนูต้องรอบคอบ อ่านคำสั่งให้เข้าใจก่อนด้วยนะ" เค้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลังจากนั้น เค้าจะรอบคอบในการอ่านหรือรับคำสั่งขนาดไหน 😍🤘
ผมอาจจะโชคดี! ที่ทำแบบนี้แต่ผลการเรียนของลูกไม่เคยต้องให้เป็นห่วง แม้จะไม่ถึงขนาดที่เรียกว่า"เรียนเก่ง" ผมก็ไม่ได้สนใจ ยังไม่รีบครับ รอได้!
ผมเน้นความสุขในการเรียน คึกคักสดใสที่จะไปโรงเรียน และเป็นเด็กใฝ่รู้เอาไว้ก่อน ("ใฝ่รู้" อันนี้ก็จะเล่าให้ฟังทีหลังครับ ว่าผมมีวิธีการแบบไหน)
กว่าจะมาให้ความสนใจเรื่องผลการเรียนของลูก ก็ตอนที่ลูกอยู่มัธยม๓แล้ว เพราะเรามีแผนการใหญ่รออยู่ แต่รับรองครับ! ไม่ได้ซีเรียสเหมือนที่ส่วนใหญ่คิดแน่นอน
แบบนั้นไม่ใช่สไตล์ของผม! 😝😘
#คนโชคดี #ทำบุญ #mystyle #mysoul #เจ้าปันสตอรี่ #ในระหว่างความคิดถึง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
