ขุนเขาแห่งสัจธรรม ตอนที่ 3 ป่าสนห้วยจิโน
เมื่อเราได้ข้อมูลเบื้องต้นเพียงพอแล้ว
จึงเตรียมเดินทางต่อไปยังที่หมายที่สอง เนื่องจากมีเวลาเพียง 3 วัน
ที่จะต้องสำรวจพื้นที่และรายงานต่อไปยังกองทัพบก
จริงๆ เราควรจะเข้าพื้นที่ตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้ว
เพียงแต่ติดปัญหาเรื่องเอกสารสั่งการที่เป็นลายลักษณ์อักษร
เพราะเราต้องใช้รถหลวง และน้ำมันหลวง ในการเดินทาง
ทำให้ต้องรอข้ามปี จนได้เข้าพื้นที่จริงก่อนถึงกำหนดเส้นตายไม่กี่วัน
การเดินทางออกจากโรงเรียนบ้านยองแหละ
คุณครูแนะนำให้เราเดินทางไปทางทิศเหนือ ผ่าน “ห้วยจิโน”
ซึ่งเป็นเส้นทางที่สั้นที่สุดในการจะไปยังที่หมายต่อไป
ห้วยจิโนเป็นชื่อลำน้ำ ที่ไหลผ่านบริเวณบ้านยองแหละ
และเป็นแหล่งน้ำประปาภูเขาที่ใช้ทั้งชุมชนและโรงเรียน
และยังมีหมู่บ้าน และโรงเรียน ศศช.ห้วยจิโน อยู่เช่นเดียวกัน
เพียงแต่เราไม่ได้รับผิดชอบพื้นที่นั้น
โดยในขาออกจะมีครูนิเทศ เป็นผู้ขับมอเตอร์ไซค์นำทางเราไป
คุณครู ศศช.บ้านยองแหละ และคณะสำรวจ
ครูนิเทศ
ครูนิเทศ เป็นครูที่จะคอยตรวจสอบการทำงาน
ของครูแต่ละโรงเรียนในพื้นที่ที่ตนรับผิดชอบ
และคอยประสานงานให้เกิดการแลกเปลี่ยน
และเรียนรู้กันระหว่างครู ศศช. จากพื้นที่อื่นๆ
เพื่อให้เกิดการพัฒนาการจัดการศึกษาให้กับชุมชน
รถเริ่มเดินทางออกพ้นจากรั้วโรงเรียน เลี้ยวซ้ายขึ้นเนินเขา
มุ่งหน้าตามถนนในหมู่บ้าน ไปทางทิศเหนือ
มีครูนิเทศ ขับรถมอเตอร์ไซค์วิบาก
นำพวกเราไปไกลลิบ เห็นแต่ฝุ่น เพราะขี่ได้คล่องตัวกว่า
เราผ่านหย่อมบ้านเล็กๆ
ที่เรียงรายตลอดแนวเส้นทาง เป็นช่วงๆ
บ้านส่วนใหญ่ทำด้วยไม้ทั้งหลัง
หลังคากระเบื้อง แต่ที่น่าแปลกคือแนวการวางผนังไม้
บ้านไม้ที่เราน่าจะคุ้นเคยกัน ส่วนมากจะวางไม้แนวขวาง
ซ้อนขอบกันขึ้นไป แต่แถวๆนี้ วางไม้ในแนวตั้งเรียงกันไป
มันไม่เปลืองไม้เหรอ? อันนี้ผมคิดในใจ เพราะไม่เคยเห็น
ถ้าเปลี่ยนถนนดินเป็นคอนกรีต ภาพคงไม่ต่างอะไรกับชุมชนในชนบทที่อื่น
แต่ละบ้านที่เราขับผ่านส่วนมากจะมีรถกระบะ 4x4 ติดคอก
เอาไว้ขนส่งสินค้าทางการเกษตร
แต่สิ่งที่พวกเราเห็นแล้วว้าวที่สุดคือ
รถ BigBike
ซึ่งไม่รู้ว่าขับขึ้นมาได้อย่างไร แต่ก็แค่คันเดียว
ส่วนใหญ่ที่เราเห็นคือ .... Toyota Revo 4x4 ใหม่กริ๊บ
ที่บางบ้านมีถึงสองคัน
รถนำของครูนิเทศหายไปแล้ว
เหลือแต่ฝุ่นจางๆ ที่ลอยขึ้นมาให้เห็นเมื่อรถวิ่งผ่าน
รถ 6 ล้อของพวกเราค่อยๆตามไปช้าๆ
ไต่ลงไปในหุบเขา ผ่านลำห้วยจิโนสายเล็กๆ
ที่ไหลตัดไปตัดมากับเส้นทางที่คดเคี้ยว
จนค่อยๆไต่เนินขึ้นมาอยู่บนสันเขา
สลับไปมาแบบนี้ตลอดเส้นทาง
ด้วยอากาศในหุบข้างล่างที่มีความเย็น
จากสายน้ำและสภาพป่าไม้ที่สมบูรณ์
เราจึงต้องจอดแวะปล่อยของเหลวออกจากร่างกายบ่อยๆ
บริเวณสันเขาแห่งหนึ่งที่แวดล้อมไปด้วยป่าสน
ไม่ไกลจากหน่วยจัดการต้นน้ำห้วยจิโน เราจอดรถพักยืดแข้งขา
ปล่อยของเหลว บางคนสูบบุหรี่
ด้วยความที่เป็นสันเขาสูง
จึงสามารถรับสัญญาณโทรศัพท์ได้บ้าง
หลายๆ คนโทรกลับไปคุยกับคนที่บ้าน ยกเว้นผม
ที่ได้แต่ถ่ายภาพ และซึมซับบรรยากาศรอบๆ ระหว่างการพัก
เนื่องจากโทรศัพท์หาใครไม่ได้ เพราะใช้เครือข่ายสีฟ้า
ที่สัญญาณหายไปตั้งแต่พ้นเขตอำเภอ
เพราะพลขับรถเรามีฝีมือ จึงทำให้เจ้าอุ้ยอ้ายคันนี้ ขึ้นเขาลงห้วยได้สบาย
สภาพของคนที่ติดต่อใครไม่ได้ 555+
ถ้าการเดินทางมันเข้าถึงง่ายกว่านี้ คงจะได้มาดื่มด่ำบรรยากาศแบบนี้บ่อยๆ
เราไปพบครูนิเทศอีกครั้ง ตรงเกือบถึงทางออกสู่ถนน
ซึ่งจุดนั้นเป็นที่ตั้งของหน่วยจัดการต้นน้ำแม่ช้าง
มีป้ายเล็กๆ ตั้งอยู่ข้างถนนให้พอสังเกตเห็นว่าเป็นทางเข้า
ถ้าไม่สังเกตนี่คือไม่รู้เลย เพราะมีต้นไม้ ต้นหญ้าปกคลุมเส้นทาง
หากใครเคยเห็นรอยช้างเดินออกจากป่าที่เขาใหญ่
ก็อาจจะพอนึกออก
พาราซอยล์ซีเมนต์
รถเราเลี้ยวขวาออกสู่เส้นถนนหลัก มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก
เมื่อล้อสัมผัสพื้นถนนคอนกรีต พวกเราทุกคนต่างรู้สึกสบายใจ
เพราะจะได้นั่งนิ่งๆกันบ้าง แต่ขับไปไม่นานก็เข้าสู่ถนนดินลูกรังอีกครั้ง
ถนนเส้นนี้เป็นเส้นหลักจากตัวอำเภออมก๋อย มุ่งสู่ ตำบลนาเกียน
ซึ่งเป็นถนนที่ได้รับการก่อสร้างและปรับปรุง เมื่อปี 2562
ตามโครงการถนนวงแหวนเชื่อม 4 ตำบล ของอำเภออมก๋อย
โดยเป็นความร่วมมือระหว่าง หน่วยงานความมั่นคง ป่าไม้
ทางหลวงชนบท และหน่วยงานท้องถิ่น
เป็นเส้นเดียวกันกับที่มุ่งหน้าไปยังบ้านแม่เกิบ
ที่เป็นประเด็นดรามาก่อนหน้าที่เราจะมา
ปัญหาเรื่องโครงสร้างพื้นฐานในอมก๋อย เป็นเรื่องที่ต้องพูดกันยาว
และเป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจในทุกมิติกันจริงๆ
ไม่เช่นนั้นก็จะเกิดเป็นดรามากันต่อไปไม่รู้จบ
หากว่ามีใครสักคนนึกอยากทำคอนเทนต์ขึ้นมา
"โดยขาดข้อเท็จจริง"
ครูนิเทศยังคงอยู่กับเราจนถึงทางสามแยกแห่งหนึ่ง
ซึ่งเราไม่รู้จักชื่อ แต่เราเรียกกันว่าแยก "จ่าโบ้"
เพราะขากลับจากที่หมายที่สอง
จ่าโบ้ผู้เป็นเนวิเกเตอร์ จะพาเรากลับไปบ้านยองแหละอีกรอบ
ตรงแยกแห่งนี้
ถนนเส้นหลักตามโครงการถนนวงแหวน เป็นถนนดินบดอัดแน่นผสมน้ำยางพารา แต่จะมีบางช่วงที่เป็นถนนคอนกรีต โดยเฉพาะช่วงที่อยู่ใกล้ๆกับ อบต.
เรากล่าวลาและขอบคุณครูนิเทศที่นำเรามาส่ง
ก่อนที่เราจะหันหัวขึ้นเหนือ มุ่งสู่ที่หมายต่อไปแห่งที่สอง
ศศช.บ้านห้วยลอก
....โปรดติดตามตอนต่อไปครับ....
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
