มหาสุขาวตีวยูหสูตร
วรรค ๔๗ เพิ่งได้สดับบุญและปัญญา
ในสมัยครั้งนั้นพระโลกนาถเจ้า ตรัสเป็นโศลกว่า
หากเมื่ออดีตมิได้ทําเพ็ญกุศลและปัญญา
ในพระสัทธรรมจักมิอาจได้ยลยิน
เพราะได้เลยสักการะพระตถาคตทั้งปวงมาแล้ว
จึงสามารถศรัทธาและยินดีในเรื่องราวอันนี้
ความชั่ว ถือตน เกียจคร้านและเห็นผิด
การเป็นผู้ศรัทธาคัมภีรธรรมของตถาคตโดยยาก
อุปมาบุคคลมีเนตรบอดผู้อยู่ในความมืดนิจกาล
มิสามารถดำเนินสู่มรรคาอื่น
มีเพียงผู้ปลูกฝังกุศลมูลในพระพุทธะมาแล้ว
จึงสามารถบำเพ็ญจริยาที่อนุเคราะห์โลก
เมื่อสดับแล้ว น้อมรับธำรงและขีดเขียน
อ่านท่อง สรรเสริญ กล่าวแสดงและบูชา
ด้วยเอกจิตใจเดียวมุ่งสู่วิสุทธิภาคแล้วไซร้
ย่อมไปถืออุบัติยังสุขาวทีโลกธาตุเป็นที่แน่นอน
สมมติมหาเพลิงได้ลุกท่วมตรีสหัสะ
ด้วยอาศัยพุทธานุภาพจึงข้ามพ้นไปได้
ปัญญาญาณที่คัมภีรภาพดุจมหรรณพของตถาคต
มีเพียงพุทธะกับพุทธะเท่านั้นจึงทราบดี
แม้นสาวกจักครุ่นคิดพุทธปัญญาอยู่โกฏิกัลป์
จนสิ้นอิทธิพละแห่งตนก็มิอาจหยั่งประมาณ
กุศลแห่งตถาคตนั้นเล่าผู้เป็นพุทธะย่อมรู้
และมีเพียงพระโลกนาถที่สามารถกล่าวแสดง
สังขารมนุษย์ยากได้รับพระพุทธะก็ยากได้พบ
การเกิดศรัทธา ปัญญาแลสดับธรรมคือยากกว่ายากใด
หากหมู่เวไนยจ้กกระทําความเป็นพุทธะ
จึงดำเนินสมันตภัทรจริยาจักยังให้ถึงฝั่ง
เหตุนี้เหล่าบัณฑิตผู้ได้สดับแจ่มแจ้งแล้ว
พึงศรัทธาในสัจจธรรมแห่งตถาคต
ดั่งพระสัทธรรมนี้ที่ยากได้สดับ
พึงระลึกอยู่เนืองนิตย์และยังความยินดีให้เกิดขึ้นในตน
หากน้อมรับแลธำรงเพื่ออนุเคราะห์แก่สังสารวัฏ
ตถาคตกล่าวว่าบุคคลนี้คือกัลยาณมิตรที่แท้จริง
พระวิศวภัทร แปล
Aputi.com ภาพ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
