ไทเกอร์ 5 ผู้ถูกเลือก
เมื่อกินนมจากแม่แมวจนอิ่มพุงกางกันแล้ว ลูกแมวน้อยทั้งสี่ต่างก็เลียแข้งเลียขาของตัวเองไปตามประสา เพื่อรอเจ้านายใหม่มารับตัว
"มิ้ว มิ้ว มิ้ว แองเจิล"
ได้ยินเสียงนายผู้หญิงมาร้องเรียกหา แม่แมวก็รู้ทันทีว่าถึงเวลาแล้ว ที่ลูกของเธอไม่ตัวใด ก็ตัวหนึ่งต้องจากกันไปวันนี้แน่นอน
"ลูก ๆ ได้ยินไหมนั่น นายผู้หญิงมาเรียกแล้ว"
"แม่จ๋า ผมกลัว"
เจ้าลูกแมวตัวที่สี่บอกกับแม่แมว
"จงกล้าหาญไว้ลูก จำสิ่งที่แม่สอนไว้ลูกรัก มันคือหน้าที่ คือโชคชะตา ถ้าเจ้าเป็นผู้ถูกเลือกในวันนี้ จงภูมิใจ และตั้งใจทำงานนะลูกรัก"
"มิ้ว มิ้ว มิ้ว หนีหายไปไหนกันหมดนะ ทำยังกับรู้ว่าจะมีคนมาดูตัว"
นายผู้หญิงร้องเรียกหาลูกแมว แต่พวกมันก็ไม่ยอมออกไปหา กลับพากันขดตัวอยู่กับแม่ของมัน
"แองเจิล อยู่ไหนลูก พาเด็ก ๆ ออกมาหาแม่หน่อยลูก"
เธอเดินหาแม่แมว และลูก ๆ ของมัน ที่ตอนนี้ขดตัวกอดกันอยู่ในซอกกำแพงหลังบ้าน
"ทั้งแม่ ทั้งลูก หายไปไหนกันหมด ปกติจะวิ่งซุกซนจนตาไมค์จะเป็นบ้า วันนี้เงียบกริบ แปลกจริง ๆ"
นายผู้หญิงยังคงเดินบ่นไปหาไป
"แองเจิลลลลลลลล"
แม่แมวกอดปลอบใจลูก ๆ ทั้งสี่ตัว แล้วบอกให้ลูก ๆ พากันออกไปหานายหญิง
"ไปได้แล้วลูก ๆ ถึงเวลาแล้ว"
"แม่จ๋าาาาาาาาาาาา"
ลูก ๆ ทั้งสี่ตัวของเธอต่างร้องระงม ทำให้เธอต้องทำเสียงขู่คำรามจนลูก ๆ ตกใจ เธอเดินนำหน้าลูก ๆ ของเธออกมาหานายผู้หญิง
"แองเจิลลูกแม่" นายผู้หญิงรักเธอมาก เธอเองก็ซาบซึ้ง และรู้สึกผิดที่เธออ่อนต่อโลกพ่ายแพ้ต่อความรัก ในวัยหนุ่มสาว หลงเชื่อในคำลวง ปล่อยให้ตัวเองท้อง และออกลูกมาตั้งสี่ตัว สร้างความเดือดร้อนให้นายผู้หญิงที่อยากเก็บพวกเธอไว้ แต่นายผู้ชายฝรั่งไม่ยอม บ่อยครั้งที่เจ้านายทั้งสองทะเลาะกันเพราะเรื่องของแองเจิล
ตั้งแต่นายผู้ชายฝรั่งจะพาแองเจิลไปทำหมัน แต่นายผู้หญิงสงสาร กลัวเธอเจ็บจึงยังไม่ยอมให้เธอทำหมัน สรุป เธอก็หนีไปเที่ยว แล้วตั้งท้องมาฝากเจ้านายจนได้
"บอกให้ทำหมัน ก็ไม่ยอม เป็นยังไงล่ะ ได้เลี้ยงหลานสมใจแล้วละสิ" แองเจิล เคยได้ยินนายผู้ชายพูดประโยคนี้ด้วย
นายผู้หญิงอุ้มแองเจิลขึ้นมาและบอกกับเธอว่า
"แม่ขอโทษนะแองเจิล ที่ไม่สามารถเก็บลูก ๆ ของหนูไว้ที่บ้านได้อีกต่อไป พวกมันถึงเวลาที่ต้องมีเจ้านายใหม่แล้ว แองเจิลเข้าใจแม่นะลูก"
แม่แมวร้องตอบกลับเจ้านายของเธอเหมือนว่าเข้าใจ
เมื่อวางแองเจิลลง เธอหยิบเจ้าลูกแมวน้อยทั้งสี่ตัวใส่ตะกร้า แล้วพาไปเช็ดหน้าเช็ดตา ทำความสะอาด
และเมื่อทุกตัวสะอาดสะอ้านแล้ว นายผู้หญิงก็พาออกไปให้เจ้านายใหม่เลือกทันที
ที่สวนหย่อมหน้าบ้าน ริมสระน้ำ ซึ่งกำลังเป็นที่ตั้งวงสนทนา พร้อมอาหาร กับแกล้ม และเครื่องดื่มดับกระหายคลายร้อนที่นายผู้ชายนำมาต้อนรับเจ้านายคนใหม่ของเจ้าลูกแมว
"นายผู้ชายดูจะดีใจมากที่มีคนมาขอรับเลี้ยงลูก ๆ ของเรา ถึงขนาดเลี้ยงฉลองกันเลยทีเดียว"
แองเจิล ที่เดินตามมาด้วย นั่งมองเจ้านายของเธอ และเผลอคิดไปตามประสาของมัน
เพื่อนบ้านของเจ้านายยื่นมือมาลูบหัวแองเจิลเบา ๆ แล้วอุ้มมันขึ้นมานั่งบนตัก
"มาร์ค นายดูแม่ของพวกมันสิ สวยไหม"
แบรี่ เพื่อนข้างบ้านของเจ้านาย บอกกับเพื่อนของเขา
"ชื่ออะไรเหรอสาวน้อย"
"แองเจิล" แบรี่ตอบ
มาร์คยื่นมือไปลูบหัวของแองเจิลอย่างอ่อนโยน
"แองเจิล ฉันขอแบ่งลูกของเธอไปเลี้ยงสักตัวนะ ฉันสัญญาว่าจะรัก และเลี้ยงดูมันอย่างดี"
แองเจิลเหมือนจะเข้าใจ มันร้องตอบกลับเขาเบา ๆ "เมี้ยววววว"
เจ้านายผู้ชายบอกกับเจ้านายใหม่ว่า
"แม่มันน่ารัก ไม่ค่อยซน แถมฉลาด รู้จักเอาอกเอาใจ ถ้าเห็นผมนอนนะ มันชอบขึ้นมาเหยียบ ๆ นวด ๆ ให้ประจำ"
และแล้วเวลาสำคัญก็มาถึง เมื่อนายผู้หญิงเดินเข้ามาพร้อมตะกร้า ที่มีลูก ๆ ทั้งสี่ตัวของแองเจิล
"เอ้า ๆ เอามาวางตรงนี้สิที่รัก จับดี ๆ อย่าให้มันหนีนะ โอ้ว เดียร์ ๆ ๆ คุณช่วยหาลังมาใส่ลูกแมวให้คุณมาร์คด้วยนะ ขอบคุณครับ ผมรักคุณนะ"
"ได้ค่ะที่รัก"
"คุณมาร์คเลือกดูเลยค่ะ ชอบตัวไหน หรือจะรับไปหมดนี่เลยก็ได้นะคะ"
เดียร์บอกกับเจ้านายใหม่ เมื่อได้ฟังเรื่องราวความน่ารักที่มาร์คเล่าให้ฟังถึงความรักและเอาใจใส่ที่ลูกสาวของเขามีต่อกระต่ายน้อยมัฟฟิน ทำให้เธอรู้สึกวางใจที่เลือกเจ้านายใหม่ให้ลูกของแองเจิลได้ไม่ผิด
ลูกของแองเจิลจะได้ไปอยู่บ้านใหม่ที่สุขสบาย มีที่กว้าง ๆ บ้านหลังโต ๆ ให้วิ่งเล่นสบาย รวมถึงอาหารการกินก็คงจะอุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องแย่งกันกิน ไม่ต้องคอยวิ่งหนีฝูงหมา
"ขอบคุณครับคุณเดียร์ ผมขอเลือกไปหนึ่งตัวก็พอแล้วครับ"
"ขอบคุณที่ช่วยแบ่งเบาภาระค่ะคุณมาร์ค ตอนนี้น้อง ๆ ไม่ค่อยกินนมแม่แล้ว เดียร์เริ่มให้อาหารสำหรับแมวเด็กแล้วค่ะ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร อ้อ แต่น้อง ๆ ยังไม่ได้รับวัคซีนนะคะ ต้องรบกวนคุณมาร์ค ช่วยพาน้องไปตรวจด้วยนะคะ ส่วนแองเจิล แม่ของมันได้วัคซีนครบค่ะ ไม่เคยป่วยเลย"
"ขอบคุณมากครับคุณเดียร์"
แมวน้อยทั้งสี่ตัว พยายามเดินออกจากตะกร้า แต่ก็โดนแองเจิล ขู่เสียงดังให้อยู่นิ่ง ๆ ให้เจ้านายใหม่ดูตัวให้เสร็จก่อน
มาร์คค่อย ๆ จับลูกแมวน้อยมาวางในมือ เขาไม่ได้ดูลักษณะไหนดี หรือไม่ดี สีสวยหรือไม่ เขาหาแมวที่เขาเห็นแล้ว
"ความรู้สึกบอกว่าใช่" ต่างหากล่ะ
แล้วเจ้าแมวน้อยตัวผู้ลายขาวส้มตัวสุดท้อง ที่ตะกายออกมาจากตะกร้าก็เข้าไปเดินพันแข้งพันขาของมาร์ค และส่งเสียงร้อง "มิ้ว มิ้ว มิ้ว"
เขายิ้มออกมาอย่างดีใจ "สวัสดีเจ้าตัวเล็ก"
พร้อมจับเจ้าแมวน้อยขึ้นมาลูบหัวอย่างเบามือ เมื่อต่างสบตา เมื่อความรู้สึกบอกว่าใช่ มันก็คือใช่
"มันคือโชคชะตา"
"ผมว่าเจ้าแมวตัวเล็กนี้มันอยากไปอยู่กับผมนะไมค์ คุณว่าไง"
มาร์คถามไมค์ เจ้าของแมวน้อย
นายผู้ชายยิ้มให้เจ้าแมวตัวน้อยที่ตอนนี้มันอยู่ในมือของมาร์ค เขากำลังลูบหัวน้อย ๆ ของมันอย่างอ่อนโยน
"เจ้าคือผู้ถูกเลือก"
นายผู้หญิงนำลังกระดาษ พร้อมปูทับด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์รองอีกชั้น และรอบ ๆ ข้างในกล่อง
แบรี่ลุกมาช่วยเจาะรูเล็ก ๆ ข้างกล่องกระดาษ เพื่อให้เจ้าแมวน้อยมีอากาศหายใจ
"ขอบคุณค่ะแบรี่"
"ยินดีครับคุณเดียร์"
"คุณแบรี่รู้จักใคร ที่อยากเลี้ยงแมวอีกไหมคะ ยังเหลืออีกสองตัว ที่เดียร์ยังหาบ้านให้น้องไม่ได้เลย"
"ยังครับคุณเดียร์ เดี๋ยวถ้ายังไงวันนี้ ผมถ่ายรูปเด็ก ๆไปโพสหาบ้านให้นะครับ"
"ขอบคุณที่เป็นธุระให้นะคะ เจ้าพี่สาวตัวนี้ มีคนจองแล้ว เหลือเจ้าลูกชายสองตัวนี้ค่ะ ที่ยังไม่มีบ้าน เดียร์ฝากด้วยนะคะ"
"ครับ ยินดีครับ"
แบรี่ถ่ายรูปลูกแมวทั้งสองตัว เพื่อนำไปโพสประกาศช่วยหาบ้านใหม่ให้เจ้าลูกแมว
เมื่อกล่องเรียบร้อย ผู้ถูกเลือกยินยอมพร้อมใจเดินทางแล้ว ทุกคนจึงร่ำลากันกลับบ้าน
"ขอบใจนายมากนะแบรี่ที่แนะนำลูกแมวให้ฉัน อลิซคงดีใจน่าดู"
มาร์คพูดพลางตบบ่าแบรี่
"เพื่อหลาน ขอให้หลานมีความสุข นายอย่าลืมพาแมวไปฉีดวัคซีนก่อนด้วยนะมาร์ค"
"ไม่ลืม ไม่ลืม"
"ขอบคุณนะไมค์ ขอบคุณครับคุณเดียร์ ที่แบ่งลูกแมวให้ลูกสาวผม นี้เป็นการเลี้ยงแมวครั้งแรกของอลิซ คงตื่นเต้นน่าดู"
"ผมต่างหากละ ที่ต้องพูดคำว่าขอบคุณ มาร์คผมขอบคุณจริง ๆ นะที่คุณมาช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่าย คุณรู้ไหมว่าเจ้าห้าตัวนี่ ค่าอาหารเอาเรื่องอยู่นะ ฮ่า ๆ "
ไมค์พูดแล้วก็หัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุข
"มา ๆ ชนแก้วกันพวก ฉลองบ้านใหม่ให้เจ้าแมวน้อยผู้โชคดีกัน"
โปรดติดตามตอนต่อไป
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
