ไทเกอร์ 4 จำคำแม่สอน
"ไมค์ ลูกแมวที่บ้านคุณ ยังเหลือบ้างไหม พอดีเพื่อนของผม กำลังหาลูกแมวไปเลี้ยง คุณจะแบ่งให้เขาสักตัวได้ไหมครับ"
ในตอนเช้าที่ออกกำลังกายเสร็จแล้ว แบรี่ก็เดินมาถามเพื่อนบ้านถึงลูกแมว ที่เพื่อนบ้านเคยบ่นให้ฟัง ว่ามันซน กำลังหาบ้านให้พวกมันอยู่
"โอ้ ยินดีเลยแบรี่ ผมกำลังกลุ้มใจอยู่พอดี คุณมาเลือกเอาไปได้เลย"
" ขอบคุณมากไมค์ ถ้าอย่างนั้น คุณสะดวกให้ผมกับเพื่อนเข้ามาดูวันนี้เลยได้ไหม"
"มาสิ ตอนไหนก็ได้ ผมอยู่บ้านทั้งวัน ว่าแต่อย่าลืมหิ้วเบียร์มาแลกแมวด้วยล่ะ ฮ่า ๆ)
"ถ้าอย่างนั้น เจอกันตอนบ่ายนะพวก"
แม่แมวได้ยินทุกคำพูดที่เจ้านายของเธอคุยกับเพื่อนบ้านคนนั้น
เขาคุยกันว่าจะมีคนมารับเอาลูกของเธอไปเลี้ยง
อีกใจเธอก็ยินดี ที่ลูก ๆ ของเธอจะได้ไปอยู่สุขสบาย ไม่ต้องไปอยู่วัดกับหลวงตา หรือไปหาอาหารกินเองเป็นแมวจรตามป่า อย่างที่เจ้านายของเธอบ่นให้ลูก ๆ ของเธอทุกวัน
เพราะพวกมันเริ่มซนหนักขึ้น และสร้างความรำคาญใจให้เขาเป็นอย่างมาก
เธอเองก็ดุก็สอนลูกจนเสียงแหบเสียงแห้งแล้ว พวกมันก็ฟังแค่แป๊บเดียว พอเธอเผลอ ลูก ๆ ก็พากันเล่นเสียงดังอีกตามเคย
เจ้านายเขาบอกว่าเขาคงเลี้ยงพวกเธอทั้งหมดไม่ไหว เพราะค่าอาหารแมวราคาแพงมาก ไหนจะค่ายาหาหมอ วัคซีนเอย ทำหมันเอย รวมทั้งตัวเธอเองด้วย อีกไม่นานเขาก็จะพาเธอไปทำหมันเหมือนกัน
เธอเองก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก
วันนั้น เธอยังจำได้ดี เมื่อความรักมันเข้ามา พ่อของเจ้าสี่ตัว เข้ามาเกี้ยวพาเธอที่บ้านร้าง ข้าง ๆ หมู่บ้าน
ในวันที่เธอกำลังไล่จับจิ้งจกที่ข้างฝา แล้วเขาก็ไม่รู้โผล่มาจากไหน กระโดดจับจิ้งจกตัวอ้วนป้อมนั้นมาวางให้เธอตรงหน้า
นั่นเป็นของขวัญชิ้นแรกที่เขาให้เธอ
หลังจากนั้น ทั้งเขาและเธอก็นัดพบกันที่บ้านร้างทุกวัน
เขามักจะสร้างความประทับใจให้เธอเสมอ ด้วยการไล่งับ ไล่จับจิ้งจกมาวางไว้ให้ ทั้งสองเล่นจับจิ้งจกกันจนหมดบ้านร้าง
จนกระทั่งเธอท้องโต แล้วให้กำเนิดเจ้าสี่ตัวนี้ แล้วก็ไม่ได้ข่าวคราวเขาอีกเลย
เธอเคยคิดจะออกไปตามหาเขา ให้มารับผิดชอบลูก ๆ ด้วยกัน
แต่ก็จนปัญญา
ขืนพาแมวหนุ่มตัวใหญ่เข้าบ้านมาอีกตัว มีหวังเจ้านายคงไล่ให้ไปอยู่วัดกันหมดแน่ ๆ
คิดได้อย่างนั้น เพื่อลูก ๆ ทั้งสี่ตัวได้กินอิ่มนอนอุ่น เธอจึงยอมอยู่ในบ้านของเจ้านายต่อไป
ซึ่งเจ้านายผู้หญิงก็รักเธอมากด้วย เธอไม่อยากสร้างปัญหามากไปกว่านี้แล้ว
หลังจากนี้เธอคิดว่า เธอจะยอมรับการทำหมัน จะไม่ดื้อ ไม่หนีไปเล่นนอกบ้านอีกแล้ว เพื่อตอบแทนที่นายผู้หญิงเมตตาเธอและลูก ๆ ของเธอ
ตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนแล้ว
เขาอาจย้ายไปอยู่ที่อื่น หรืออาจตายไปแล้ว ที่แน่ ๆ
เธอไม่เคยเห็นเขาสวมปลอกคอเลย
"แต่ก็ช่างมันเถอะ มันเป็นอดีตไปแล้ว ถึงได้เจอกันอีกที ก็ไม่รู้จะจำกันได้หรือเปล่า"
เธอคิดถึงความหลังที่เคยหวานในครั้งนั้น แล้วก็ได้แต่ตัดใจปลง
ตลอดเวลาสองเดือนมานี้ ที่เธอเลี้ยงลูกลำพัง
วันนี้คงถึงเวลาแล้ว เธอจึงเรียกลูก ๆ ทั้งสี่ตัวมาอบรมมารยาท เพื่อเตรียมตัวเข้าไปอยู่บ้านใหม่ กับเจ้านายใหม่
"ลูก ๆ จ้ะ มาฟังคำแม่ก่อน พวกเจ้าอย่างอแงกันนักเลย มานั่งตรงนี้มา"
แม่แมวจับลูก ๆ ของเธอให้นั่งเรียงตัวกันเป็นวงล้อมเข้าตัวเธอ
"ทำไมแม่ต้องดุด้วยละจ้ะ"
ลูกแมวตัวที่ 1 ซึ่งเป็นพี่สาวถามแม่ของเธอ
"น้อง ๆ กลัวหมดแล้ว"
"วันนี้เราต้องคุยกันจริงจังลูกรัก" แม่แมวบอกกับลูก ๆ ของเธอ
"แม่ได้ยินเจ้านายคุยกับเพื่อนบ้านว่าจะมีคนมารับเลี้ยงลูก ๆ ซึ่งแม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเขาจะเลือกเอาใครไป"
"ผมไม่อยากจากแม่ไปเลยฮะ"
ลูกแมวตัวที่สองร้องขึ้น
"ผมก็ไม่ไป" "ผมก็ไม่ไป"
ลูกแมวตัวที่สามและสี่ ร้องขึ้นพร้อม ๆ กัน
"แม่เองก็ไม่อยากจากเจ้าไปเลยลูกรัก แต่สิทธิ์ในการตัดสินใจขึ้นอยู่กับเจ้านาย"
"เราหนีออกจากบ้าน ไปด้วยกันดีไหมคะแม่" ลูกแมวตัวที่หนึ่งร้องออกมา
"ไม่ได้หรอกลูก ข้างนอกอันตราย พวกเจ้ายังเด็กเกินไป อาจโดนฝูงหมาขย้ำฉีกเนื้อเล่นเป็นแน่เชียว"
"เราจะทำยังไงกันดีฮะแม่ ผมไม่อยากไปเลย ขออย่าให้เขาเลือกผมเลยนะฮะแม่"
ลูกแมวตัวที่สี่ร้องขึ้น
แม่แมวมองลูก ๆ ของเธอ แล้วบอกว่า
"ลูกรัก พวกเจ้าจงฟังคำแม่ให้ดี
ไม่ว่าเจ้านายใหม่ของพวกเจ้าจะเป็นใคร เจ้าก็ต้องยอมรับ "มันคือโชคชะตา"
เราเกิดมาเพื่อที่จะได้รับใช้เจ้านาย เพื่อช่วยงาน ช่วยรักษา เป็นเพื่อนเล่น ปกป้อง คุ้มกันภัย ให้เจ้านายมีชีวิตที่สุขสบายขึ้น
มันคือหน้าที่ เมื่อถึงเวลา พวกเจ้า "ผู้ที่ถูกเลือก" จงตั้งใจทำงานของตัวเองให้ดี อย่าดื้อซน เข้าใจไหม"
"ค่ะ,ครับ ครับ, ครับ"
ลูก ๆ ทั้งสี่ตัวต่างเอ่ยปากรับคำง่าย ๆ เหมือนจะเข้าใจสิ่งที่แม่แมวสั่งไว้
"เมื่อเจ้าไปอยู่บ้านใหม่ ให้รู้จักฝากเนื้อฝากตัว
เจ้านายเป็นมนุษย์ใจอ่อน ขี้สงสาร พวกเขาจะเมตตาต่อสัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอ ช่วยตัวเองไม่ได้
ช่วงนี้แหละจงออดอ้อน รู้จักเข้าหา ขึ้นไปนั่งบนตัก พันแข้งพันขา ร้องตาม วิ่งตาม เขานั่งตรงไหน จงตามไปนั่งใกล้ ๆ เขาทำอะไร จงเข้าไปเฝ้าดูอย่าให้ห่างสายตา
พวกเขาจะหลงรักพวกเจ้าเมื่อได้มองสบตา เมื่อได้ยินเสียงร้องของพวกเจ้า เมื่อเจ้าเอาหัวไปซุกไซ้กับเขา
อ้อ แล้วก็อย่าปฏิเสธของขวัญ ของรางวัลที่เขาสรรหามาให้เจ้า พวกเขาจะดีใจ และมีความสุขที่ได้ปรนเปรอเจ้า
และจงยอมให้เขาจับขึ้นมาอุ้มง่าย ๆ
ด้วยวิธีการเหล่านี้ เจ้าจะได้อยู่สุขสบาย เป็นที่รัก เป็นเพื่อนที่มนุษย์ไว้วางใจที่สุด
จงรับฟังเวลาที่เขาอยากพูดอยากบอก จงปลอบใจเวลาที่เขาร้องไห้ หรือมีความทุกข์ใจ เข้าใจไหมลูก"
"ค่ะ ครับ,ครับ,ครับ"
"ดีมากลูกรัก เข้ามากินนมแม่ได้แล้ว มื้อนี้จงกินให้อิ่มนะ บ่ายนี้แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเจ้าตัวไหน จะได้ไปบ้านใหม่ ตัวอื่น ๆ ก็เหมือนกัน เดี๋ยวเจ้านายเขาก็จะหาบ้านใหม่ใหัเหมือนกัน"
แม่แมวนอนให้ลูก ๆ กินนมไปด้วยใจเศร้าสร้อย
โปรดติดตามตอนต่อไป
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
