ไทเกอร์ 3 ฝากตัว
"แมวเอ๋ย แมวเหมียว รูปร่างปราดเปรียวเป็นนักหนา ร้องเรียกเหมียว เหมียว เดี๋ยวก็มา เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู"
"มิ้ว มิ้ว มิ้ว มานี่มา เจ้าแมวเหมียว นี่นะบ้านใหม่ของเจ้า
ฉันชื่ออลิซ นั้นคุณพ่อ คุณแม่และพวกเราคือครอบครัวเดียวกัน"
เมื่อคุณแม่ของเธอตอบตกลงยินดีให้เธอเลี้ยงเจ้าแมวน้อยได้ อลิซก็เริ่มงานของเธอทันที
อลิซ สาวน้อยผู้ที่คร่ำครวญบอกว่าไม่รักอะไรแล้ว จะไม่มีสัตว์เลี้ยงอะไรอีกแล้ว พลันเมื่อแรกพบสบตากับเจ้าแมวน้อยในกล่องกระดาษใบนั้น เจ้าแมวน้อยที่ตัวเล็กกระจิ๋วหลิว กับเสียงร้องมิ้ว มิ้ว มิ้ว เมื่อทั้งสองได้พบสบตากัน เธอก็ยกหัวใจให้กับมันไปทันที
ด้วยพลังแห่งรักแท้ที่บริสุทธิ์นั้น ได้สลายม่านหมอกความทุกข์ ความโศกเศร้าเสียใจออกไปจากหัวใจของสาวน้อยอลิซไปหมดสิ้นแล้ว
"คุณพ่อขา น้องมีชื่อว่าอะไรคะ "
อลิซถามคุณพ่อของเธอ ทั้งยังซุกหน้าอยู่กับอกของแม่ และกอดเจ้าแมวน้อยไว้แนบอกอยู่แบบนั้น
"ไม่รู้สิลูก น่าจะยังไม่มีชื่อหรอกมั้ง"
"คุณแม่ขา แล้วเราจะเรียกน้องว่าอะไรละคะ "
เธอขยับตัวออกจากอกอุ่น ๆ ของคุณแม่ แล้วยื่นเจ้าแมวน้อยไปตรงหน้าให้คุณแม่ของเธอได้ยลโฉมสมาชิกใหม่ของบ้าน
"หน้าตาอย่างนี้ สีขาว ส้ม น้องเป็นแมวส้ม เรียกเจ้าส้มละกัน จำง่ายดี"
คุณแม่ของเธอก็เพิ่งได้เจอกับเจ้าแมวน้อยครั้งแรกเหมือนกันกับอลิซ ต่างก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน เพียงแต่คุณแม่ไม่แสดงอาการให้อลิซเห็น เธอยื่นมือไปรับเจ้าแมวน้อยมา แล้ววางให้มันเดินสำรวจ
แต่แทนที่มันจะเดินหนีไป แมวน้อยกลับเดินขึ้นไปนั่งบนตักของเธอแล้วขดตัวนอนอยู่บนนั้น
ที่ซึ่งอลิซเพิ่งลุกออกมา ตอนนี้มีบางสิ่งยึดตักคุณแม่ของเธอไปแล้ว
"โอ้ยยยย ดูสิ เจ้าแมวน้อย ที่ตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่รู้จักไปเดิน กลับขึ้นมานั่งบนตักแม่ น่าตีจริง ๆ"
"คุณแม่ขา อย่าตีน้อง"
อลิซรีบจับเจ้าแมวน้อยออกมาจากตักคุณแม่ แล้วอุ้มไว้แนบอกของตัวเองอีกครั้ง
"คุณแม่จะให้เจ้าชื่อ ส้ม นะเจ้าเหมียว"
เธอกระซิบบอกกับเจ้าแมวน้อย
"คุณพ่อละคะ ตั้งชื่อน้องว่าอะไรดีคะ"
คุณพ่อของเธอทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"เอาอย่างนี้ เราตั้งมาคนละชื่อ แล้วลงเสียงโหวต ชื่อไหน คะแนนสูงกว่า เอาชื่อนั้น ok ไหม"
"ได้เลยคุณ ชื่อส้มเมื่อกี้ปัดตกนะคะ แม่ขอเลือกชื่อที่มันอินเตอร์หน่อยละกัน"
"หนูเลือกก่อนค่ะคุณพ่อคุณแม่ หนูอยากให้น้องมีชื่อคล้องจองกับหนู คือว่า เอ่อ พี่น้องกัน ก็ต้องชื่อคล้าย ๆ กัน ถูกไหมคะ"
"ได้เลยสาวน้อย หนูอยากเรียกน้องว่าอะไรคะลูก"
"คุณพ่อขา น้องเป็นตัวผู้ หรือตัวเมียคะเนี่ย"
"น้องเป็นตัวผู้ลูก พ่อขอชื่อที่มันแมน ๆ หน่อยนะ"
"ถ้างั้น หนูให้คุณพ่อตั้งก่อนเลยค่ะ"
"พ่อจะให้ชื่อว่าอะไรดีนะ ลูกสาวอลิซ ลูกชายก็น่าจะชื่อ อลัน เป็นไง ดีไหม"
ทั้งคุณแม่และลูกสาวส่ายหน้าพร้อม ๆ กัน เป็นอันว่าชื่ออลันตกโหวตไป
"หนูให้น้องชื่อว่า ชื่อว่าอะไรดีคะคุณแม่"
"ชื่อที่หนูชอบไงลูก มีไหมคะ"
"หนูอยากให้น้องชื่อ อันวา"
คุณพ่อส่ายหน้าทันที
"คุณแม่ละคะ ชอบชื่อ อันวาไหมคะ"
"อืมมมมม ก็ดีนะ แต่ฟังชื่อที่แม่จะเสนอก่อนเป็นไง"
คุณแม่ของเธอจับเจ้าแมวน้อยขึ้นมาพิจารณาแล้วเอ่ยมาว่า
"น้องเป็นแมวส้ม มีสีตามลำตัวคือ สีขาว สีส้ม ดูไปก็คล้าย ๆ เสือเหมือนกันนะเรา"
เธอพูดพร้อมมองจ้องไปในตาของเจ้าแมวน้อย
"ชื่อ ไอ้เสือ ลีโอ ไลอ้อน ไทเกอร์ เป็นไง เอาละมาโหวตกันเลยดีกว่า ชื่อไหนดี"
"คุณพ่อชอบชื่อไหนคะ"
อลิซหันไปเขย่าแขนของคุณพ่อ
"อืมมมมม พ่อชอบชื่อไทเกอร์นะ ดูแข็งแรงดีนะแม่"
"หนูก็ชอบชื่อไทเกอร์ค่ะ"
"Ok ชื่อไทเกอร์ ชนะเลิศ ชื่อจริงไทเกอร์ ชื่อเล่น ไอ้เสือ ก็แล้วกันนะเจ้าแมวน้อย"
"มิ้ว มิ้ว มิ้ว" เจ้าแมวน้อย ส่งเสียงร้องออกมาเบา ๆ ดังว่าจะเข้าใจและยอมรับกับการลงมติ ที่เป็นเอกฉันท์ กับชื่อของตัวเอง
"เย้ น้องมีชื่อแล้ว ขอบคุณค่ะคุณพ่อ คุณแม่"
อลิซหันไปกอดคุณพ่อของเธอ แล้วหันมารับเอาเจ้าแมวน้อยจากคุณแม่ของเธอไปกอดไว้ แล้วเอานิ้วน้อย ๆ จิ้มที่ปลายจมูกของเจ้าแมวน้อย
"ต่อไปนี้ เจ้าชื่อไทเกอร์นะ เจ้าตัวเล็ก"
"เออ แล้วคืนนี้น้องจะกินอะไร นอนที่ไหนคะคุณ เจ้าของเขาแบ่งอาหารมาให้บ้างไหมคะ"
คุณแม่ของเธอหันไปทางคุณพ่อ
"โอ๊ะ ผมลืมไปเลยคุณ จะทำยังไงดี คืนนี้มันจะหิวไหมนะ แย่จริง ลืมเตรียมอาหารไว้ให้มัน ขอโทษนะที่รัก ผมมัวแต่ตื่นเต้นกับการทำเซอร์ไพรส์ลูก จนลืมนะ"
คุณพ่อพูดพลาง ยิ้มแก้เขิน ที่ตัวเองก็เห่อลูกแมวน้อยไม่แพ้สองแม่ลูกเหมือนกัน
"ถ้าอย่างนั้น คืนนี้ แค่ให้น้ำก็พอมั้งคะ แล้วก็ให้มันนอนในกล่องไปก่อนก็แล้วกันค่ะ"
"คุณแม่ขา ให้ไทเกอร์นอนบนเตียงกับหนูได้ไหมคะ"
"น้องยังไม่ได้ฉีดวัคซีน ตรวจโรคเลย รอไปก่อนนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ พาน้องไปหาคุณหมอ ถ้าน้องไม่ได้เป็นเห็บหมัดหรือป่วย ค่อยให้น้องนอนในห้องด้วย ok นะคะ"
"ก็ได้ค่ะ คุณพ่อขา พรุ่งนี้รีบพาน้องไปฉีดวัคซีนนะคะ หนูอยากให้น้องนอนในห้องกับหนู"
"Ok เดี๋ยวพรุ่งนี้ ให้คุณแม่โทรนัดคุณหมอได้เลย"
"อดทนหน่อยนะไทเกอร์ นายต้องฉีดยาก่อน"
อลิซพูดพลางวางไทเกอร์กลับลงไปในกล่องกระดาษ แล้วเดินเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อยึดของตัวเองออกมา
"แม่คะ หนูเอาเสื้อให้น้องนะคะ"
คุณแม่ของเธอพยักหน้ายิ้มให้ความมีน้ำใจของลูกสาว
"ของขวัญจากพี่"
เธอปูเสื้อยึดลงไปในกล่องให้เจ้าแมวน้อย
"ฝันดีนะ"
เจ้าแมวน้อยยังคงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง และนี่ก็คงดึกมากแล้วสำหรับแมววัยสองเดือนอย่างมัน จึงยอมนอนนิ่ง ๆ อยู่บนเสื้อยึดที่อลิซวางไว้ให้
"ถึงไม่ให้น้องนอนบนเตียง แต่ขอให้น้องนอนในห้องได้ไหมคะ"
แม่สาวน้อยอลิซ เธอตกหลุมรักเจ้าแมวน้อยเข้าไปหมดทั้งสี่ห้องหัวใจแล้ว !
โปรดติดตามตอนต่อไป
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
