ฉันหันไปมองทางข้างหน้า ตามที่ไอ้ตะวันชี้ออกไป เห็นว่าท้องฟ้าที่มืดมิดอยู่ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ตอนนี้กำลังตั้งเค้าเหมือนฝนจะตก ฉันเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าก้อนเมฆสีดำคล้ำปนสีเทาที่ลอยแยกตัวกันอยู่ในอากาศ กำลังจับตัวรวมกันเป็นมวลก้อนขนาดใหญ่ แต่ที่น่ากลัวไปกว่านั้นคือสายฟ้าที่ม้วนตัวกันอยู่ในก้อนเมฆพวกนั้น กำลังแลบแปล๊บ แลบแปล๊บ ออกมา
“ครืน ครืนนน ครืนนนนน…” ฟ้าร้องครวญครางน่ากลัวออกมาเสียงดังลั่น
“นี่มันกำลังจะเกิด!? …ลูกเห็บยักษ์!!! ไอ้ตะวันหาที่หลบเร็ว!!!”
“ฮะ!!...ละ..ลูกเห็บยักษ์!!! ลูกเห็บยักษ์อะไรวะ!? ” ไอ้ตะวันถามรัวขึ้นมาเสียงสั่นๆ ด้วยความสงสัย
“ก็สะเก็ดน้ำแข็งยักษ์ไง!! ออกรถเร็วๆ เร็ว!!...ไม่ต้องถามมากแล้ว เร็วสิ!! ขับไปเร็ว!! ก่อนที่มันจะตกลงมา ไม่งั้นมึงกับกูได้ตายแน่ๆ ” ฉันพูดรัวๆ เร่งให้ไอ้ตะวันมันรีบขับรถออกไป เพราะมันเอาแต่จ้องมองมาที่ฉัน มัวแต่ถามแต่ไม่ยอมขับรถออกไปจากตรงนี้สักที
“ฮะ!!…สะเก็ดน้ำแข็งยักษ์!!! เหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย!? เออๆ รู้แล้วๆ” ไอ้ตะวันรีบขับรถออกไปทันที
“ไปไหนอะ!! มึงจะให้ไปทางไหน!! กูไปทางไหนไม่ได้เลย!!” ไอ้ตะวันพูดขึ้นมาอย่างลนลาน “ตายแน่ กูต้องตายแน่ๆ ” เมื่อเห็นว่าพวกเราขับรถไปไหนไม่ได้เลย นอกจากขับตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว
พวกเรากำลังขับรถตรงเข้าไปหามวลเมฆก้อนใหญ่นั้น ยิ่งขับเข้าไปใกล้มันมากขึ้นเท่าไหร่ ความมืดมิดของก้อนเมฆขนาดใหญ่และสายฟ้าแลบที่แทรกเป็นสายออกมาจากก้อนเมฆพวกนั้น ก็ยิ่งมืดทืบและดูน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
“เออน่า…ตั้งสติสิมึง เลิกบ้าได้แล้ว!! สติน่ะ ตั้งสติซะ!!...มึงเข้าใจไหมไอ้ตะวัน มึงต้องมีสติ!! ขับตรงไปข้างหน้าต่อเลย เจอสะพานหรือที่ตรงไหนที่มันหลบได้ มึงก็รีบขับรถเข้าไปจอดซะ” ฉันตะโกนพูดเสียงดังแข่งกับเสียงของไอ้ตะวันที่กำลังสติแตก และเสียงฟ้าร้องก้องคำราม ก่อนที่จะหันหลังไปมองเจ้านมสด ที่ครั้งนี้แปลกมาก มันไม่ส่งเสียงเห่าหอนอะไรออกมาเลย แต่กลับนอนนิ่งเฉยเหมือนมันไม่รับรู้อะไร
ฉันเห็นมันกำลังนอนหมอบหางลู่ลงไป ตัวสั่นเทา มุดหัวเข้าไปอยู่ในผ้าพันคอที่ฉันแกะออกมาห่มตัวให้มัน แล้วร้องครางหงิงๆ ออกมาด้วยความหวาดกลัว เหมือนมันจะรู้ว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
“ก็มันไม่มีน่ะสิ!! ไหนอะที่หลบ!! ไหนอะสะพาน!! กูไม่เห็นมีอะไรสักอย่างเลยยย มันหายไปไหนหมดวะ” ไอ้ตะวันที่กำลังขับรถอยู่นั้น พูดขึ้น มันมองตรงไปข้างหน้าอย่างลนๆ พยายามหาที่หลบตามอย่างที่ฉันบอก
แล้วก็เป็นจริงอย่างที่มันพูด เพราะทางข้างหน้าที่ตรงไป มันไม่มีที่หลบหรือสะพานตรงไหนเลย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็เห็นมีผ่านตามาบ้าง แต่ตอนนี้กลับไม่มีเลย ที่พอจะเห็นก็มีเพียงแค่ บ้าน และตึกแถวที่ทรุดตัวลงมาเท่านั้น แถมมีซากปรักหักพังที่ทับตัวคนที่นอนเกลื่อนกลาดอยู่ข้างทางอีกด้วย
“ครืน ครืนนน ครืนนนนน เปรี้ยงงงงง!!!...เอี๊ยดดด...จึกกกก” ขณะที่ไอ้ตะวันกำลังขับรถเพื่อหาที่หลบภัยอยู่นั้น เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น อยู่ดีๆ สายฟ้าก็ผ่าฟาดลงมากลางถนนไม่ไกลจากหน้ารถของพวกเราเท่าไรนัก ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องครวญคราง
จนไอ้ตะวันเหยียบเบรกมิดเท้า เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับรถที่ค่อยๆ ชะลอตัวแล้วหยุดลงเสียงดังจึกกก…หยุดไว้ได้ทัน เพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแปด และหน้าของฉันคงจะฟาดลงไปกระแทกกับหน้าคอนโทรลรถอย่างแรง ถ้าหากเอามือทั้งสองข้างขึ้นไปค้ำเอาไว้ไม่ทัน วันนี้มันเบรกรถกะทันหันแบบนี้มาครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะเนี่ยยย นี่ฉันกำลังเล่นเกมตะลุยด่านเบรกนรกอยู่รึไงวะ คิดแล้วก็ปวดหัวฉิบหาย
“กึก กึกกก กึกกกกก…” เสียงพื้นค่อยๆ แตกร้าว มีรอยปริแตกออกมาจากตรงที่มีสายฟ้าผ่าฟาดลงไป เป็นรอยแตกลากยาวมาจนเลยรถของพวกเราไป จนพวกเราต้องหันหลังมองไปที่กระจกรถด้านหลัง มองตามรอยแตกร้าวพวกนั้นไป ว่ามันจะไปสิ้นสุดถึงตรงไหน
“ฉิบหายแล้ว!!! / ไม่ทันแล้ว!!!” ไอ้ตะวันกับฉันพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“โฮ่งง โฮ่งงง โฮ่งงงงงง…” เจ้านมสดขานรับคำพูดของพวกฉันทันที มันมองมาที่พวกฉันที่กำลังจ้องมองตรงไปที่กระจกหลังรถอยู่
“เปรี้ยง!! ครืนน ครืนนน ครืนนนนน เปรี้ยงงง!!!” เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้ผ่าลงมาแค่รอบเดียว แต่ผ่าลงมาอีกหลายรอบ ผ่าฟาดลงมาทั่วบริเวณ
ตามมาด้วยแผ่นดินไหวระลอกใหญ่ ที่ทำให้ตัวของพวกเราทั้งสามต้องสั่นไหวไปมาอย่างกับโดนจับยัดใส่กระด้งแล้วเขย่าอย่างแรง แรงสั่นสะเทือนมากกว่าแผ่นดินไหวในครั้งที่แล้วอยู่มากโข บ้านลาตึกช่องที่ถล่มพังลงไปก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็พังถล่มลงมาหนักยิ่งกว่าเดิม คนที่นอนอยู่ใต้ซากปรักหักพังก่อนหน้านี้ ที่ยังพอเห็นตัว ตอนนี้แทบจะไม่เห็นตัวแล้ว คนที่นอนร้องโอดครวญอยู่ ตอนนี้ก็แน่นิ่งไปหรือจมหายเข้าไปในซากปรักหักพังแล้วด้วยเช่นกัน ช่างเป็นภาพที่ไม่น่าดูเอาเสียเลย หดหู่ยิ่งกว่าในความฝันเสียอีก เป็นผลกระทบหลังจากการเกิดแผ่นดินไหวที่หนักหน่วงจริงๆ
“กรี๊ดดดด ตึกก ตึกกก ตึกกกกก กรี๊ดดดดดด” เสียงแว่วๆ ของผู้คนจำนวนหนึ่ง กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและวิ่งหนีออกมาจากบ้านเรือนและตึกแถวที่กำลังสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหว
“เฮ้ยยย...มีคนอยู่ในบ้านด้วย ราตรี!! เอายังไงดีวะ ลงไปช่วยพวกเขาดีไหม” ตะวันที่เห็นผู้คนกำลังวิ่งหนีออกมาจากบ้านอยู่นั้น พูดขึ้น แล้วหันมามองที่ฉัน เพื่อขอความคิดเห็น
ฉันหันไปมองที่นอกตัวรถ เห็นมีคนวิ่งออกมาจากตัวบ้านและตึกแถวเยอะแยะไปหมด บางคนวิ่งสะดุดขาตัวเองล้มลงไปกับพื้น บางคนโดนผลักจนล้มลงไป เพราะวิ่งช้า ส่วนผู้คนที่วิ่งมาทีหลังก็ไม่ได้คิดที่จะหยุดช่วย วิ่งข้ามผ่านคนที่ล้มลงไป หรือวิ่งเหยียบร่างของพวกเขาไป ด้วยความหวาดกลัว ทุกคนต่างเอาตัวรอด และสติแตกราวกับช้างเวลาตกมัน มีทั้งคนแก่ เด็ก ผู้หญิง และผู้ชาย บางคนวิ่งกระเตงลูกออกมาด้วยซ้ำ พวกเขาวิ่งหนีและหวีดร้องประสานเสียงกันออกมาจนตอนนี้เหตุการณ์ตรงหน้าดูชุลมุนวุ่นวายไปหมด
“ลงไปไม่ได้!! มึงช่วยพวกเขาไม่ได้หรอก” ฉันส่ายหน้าตอบกลับไปทันที
“ทำไมอะ!! ทำไมถึงช่วยไม่ได้ ถ้ามึงกับกูลงไปช่วย ยังไงก็ต้องช่วยได้บ้างแหละ”
“ช่วยยังไง ไหนมึงบอกกูสิ ตรงไหนที่มึงจะช่วยเขาได้ ถ้ามึงลงไป คนพวกนั้นก็จะวิ่งกรูเข้ามาหามึง ซึ่งมึงดูตัวเองด้วย ดูรถมึงด้วย ว่าขนคนพวกนั้นไปได้หมดรึเปล่า แค่ตอนนี้มึงกับกู เจ้านมสด และของที่เอามาก็จะเต็มรถอยู่แล้ว เผลอๆ พอมึงกับกูลงไป คนอื่นก็จะมาขโมยรถพวกเราแล้วขับออกไปเลยด้วยซ้ำ ทิ้งมึงกับกูให้นอนตายอยู่ตรงนั้นแทน” ฉันพูดแล้วชี้ไปที่คนที่โดนคนพวกนั้นเหยียบข้ามร่างไปแล้วนอนนิ่งค้างอยู่ ไอ้ตะวันที่ได้ยินก็นิ่งไป
“แต่รถของพวกเราถ้าอัดดีๆ ยังนั่งได้อีกสองคนเลยนะเว้ย”
“สองคน…อ้อ ใช่!! สองคน แล้วมึงจะเลือกใครดีล่ะ ใคร? ที่สมควรได้รับการช่วยเหลือ และได้นั่งรถไปกับพวกเรา สองคนผู้โชคดีนั้นคือใคร ตะวัน!!...มึงจะทำอะไร คิดดีๆ นะ แต่กูจะบอกเอาไว้ก่อนเลยว่า ถ้ามึงลงไปจากรถตอนนี้ มึงจะไม่ได้ขึ้นรถมาอีกแน่นอน มึงจะเป็นอีกหนึ่งคนที่ได้นอนตายอยู่ตรงนั้น”
“.....” ไอ้ตะวันที่ได้ยินก็เงียบกริบลงไปเลย มันมองตามฉันออกไปที่ด้านนอกรถ ตอนนี้มีผู้คนจำนวนมากมาย กำลังวิ่งหนีสะเปะสะปะไปมา เหตุการณ์ดูวุ่นวายชุลมุนไปหมด.......
อ่านต่อเพิ่มเติม <มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก>
📍ตอนที่ ๒๔ ลูกเห็บยักษ์📍 ได้ที่เว็บไซด์👇🏻👇🏻👇🏻
ReadAWrite รี้ดอะไร้ต์ 👉🏻 https://www.readawrite.com/c/550a7936cc2551de37c1d648bac15295?page_no=1
Fictionlog ฟิกชั่นล็อก 👉🏻 https://fictionlog.co/c/6198ffa5ce9f59001c52f816
📌ฝากติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ 😘 ปล่อยให้อ่านฟรีทุกวันอังคาร และวันศุกร์ และจะกลับมาติดเหรียญเหมือนเดิม หลังจากวันนั้นในอีกสามวันข้างหน้า ไปตามอ่านได้ตามเว็บไซด์ที่ได้แจ้งไว้ด้านบนเลยนะคะ
อ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ 🥰 และติดตามเพิ่มเติมได้ที่เฟซบุ๊ก 👉🏻 https://www.facebook.com/pkm.tongchan
#มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก
#กัมปนาทต้องจันทร์
#pkmtongchan
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
