✴️ บทที่ 6️⃣ ใช้ความเข้าใจเยียวยาชีวิต ✴️ (ตอนที่ 4)
แนนซี่แต่งกายสบายๆ โดยใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นสีครีม ผู้เข้าร่วมทุกคนในสัมมนาเชิงปฏิบัติการ 𝟯 วันที่จัดโดยสถาบันโอเมกา ศูนย์ศึกษา แพทย์แผนโบราณ (𝗵𝗼𝗹𝗶𝘀𝘁𝗶𝗰 𝗹𝗲𝗮𝗿𝗻𝗶𝗻𝗴) ที่โรห์นเบก นิวยอร์ก ใช้ชีวิตสุดสัปดาห์ ณ เชิงเขา แคตสกิลที่แสนสวยงาม แต่ละคนรู้สึกปลอดโปร่งผ่อนคลายมาก การย้อนอดีตกลุ่มยิ่งเพิ่มอารมณ์อันสงบเยือกเย็นมากขึ้นอีก
แนนซี่กับผู้เข้าร่วมสัมมนาอีก 𝟰 ท่านยกมืออาสาสมัครทำการย้อนอดีตต่อหน้าผู้ฟังนับร้อย ผมเลือกเธอเพราะสัมผัสได้เลยว่าเธอจะได้ประโยชน์กับตัวเองแน่นอนจากการย้อนอดีตเดี่ยว (𝗶𝗻𝗱𝗶𝘃𝗶𝗱𝘂𝗮𝗹 𝗿𝗲𝗴𝗿𝗲𝘀𝘀𝗶𝗼𝗻) ซึ่งผมสามารถถามคำถามและดำเนินกระบวนการแบบเจาะประเด็นได้เลย ผมเองไม่มีทางได้ผลสะท้อนกลับเฉพาะแต่ละบุคคลจากการย้อนอดีตหมู่ (𝗹𝗮𝗿𝗴𝗲 𝗴𝗿𝗼𝘂𝗽 𝗲𝘅𝗲𝗿𝗰𝗶𝘀𝗲) แน่ๆ
เนื่องจากหญิงสาวเป็นอาสาสมัครไม่ใช่คนไข้ การย้อนอดีตจึงออกมาในรูปของการสาธิตเทคนิควิธีการ ไม่ใช่การบำบัด แต่เมื่อไรที่คนคนหนึ่งเข้าสู่สภาวะผ่อนคลายลึกและสภาวะจิตเป็นสมาธิแล้ว การเยียวยาจะเกิดขึ้นได้เอง จิตใต้สำนึกไม่สนใจเจตนาของผมหรอกครับตราบใดที่การย้อนอดีตปลอดภัยและได้รับการดูแลอย่างดี สำหรับแนนซี่แล้ว นี่เป็นโอกาสเยียวยาที่ดีมาก เป็นสถานการณ์ที่จะได้เรียนรู้ โอกาสทองอย่างนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
เราคุยกันเป็นการส่วนตัวสักครู่หนึ่ง และอธิบายขั้นตอนที่เราจะทำ ผมตัดสินใจเลือกใช้วิธี “จูงจิตเข้าสู่ภวังค์อย่างเร็ว”★ (𝗿𝗮𝗽𝗶𝗱 𝗶𝗻𝗱𝘂𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝘁𝗲𝗰𝗵𝗻𝗶𝗾𝘂𝗲) ด้วยวิธีนี้ผมสามารถนำแนนซี่เข้าสู่ภวังค์สะกดจิตลึก (𝗱𝗲𝗲𝗽 𝗵𝘆𝗽𝗻𝗼𝘁𝗶𝗰 𝘀𝘁𝗮𝘁𝗲) ภายในไม่ถึง 𝟮𝟬 นาที
★ 𝗿𝗮𝗽𝗶𝗱 𝗶𝗻𝗱𝘂𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝗺𝗲𝘁𝗵𝗼𝗱 คือวิธีลัดที่เรียกว่า ‘หลอกจิต’ ให้จิตสำนึก (𝗰𝗼𝗻𝘀𝗰𝗶𝗼𝘂𝘀 𝗺𝗶𝗻𝗱) ที่ควบคุมชีวิตเรา 𝟭𝟲 ชั่วโมงต่อวัน ซึ่งไม่ค่อยยอมให้เราผ่อนคลายนั้นต้องจับจ้องอยู่ที่การมองตาและมือที่กดมือผู้สะกดจิตไว้ พอเริ่มจูงจิตเข้าสู่สภาวะสะกดจิตด้วยการสั่งให้ตาปรือ เริ่มง่วง จิตสำนึกไม่รู้จะควบคุมตรงไหนกันแน่ ระหว่างตาแข็ง ฝืนไม่ให้งวง กับมือที่กด
พอจิตใต้สำนึก (𝘀𝘂𝗯𝗰𝗼𝗻𝘀𝗰𝗶𝗼𝘂𝘀 𝗺𝗶𝗻𝗱) ที่มีพลังในการเปิดจิตส่วนลึกรับการสะกดจิตเริ่มเปิดเผยตัว จิตแพทย์ผู้สะกดจิตก็ชักมือออก ตอนนั้นจิตสำนึกเหมือนจะตกวูบ หมดอำนาจในการควบคุม หมอจึงปล่อยคำสั่งให้หลับตรงเข้าสู่จิตใต้สำนึกทันที เหมือนหลอกยามจอมดุที่เฝ้าหน้าประตูจิตที่ปิดอยู่ไม่ยอมให้เปิด หลอกยามให้ตกหลุมพรางทางอื่นแล้วเราก็กระโจนเข้าเปิดประตูเจาะเข้าไปภายในได้ทันที ซึ่งรวดเร็วมาก ต่างจากเทคนิคแบบค่อยๆ ผ่อนคลายทีละขั้น หรือ 𝗽𝗿𝗼𝗴𝗿𝗲𝘀𝘀𝗶𝘃𝗲 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘅𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻 ที่กินเวลานับครึ่งชั่วโมงกว่าจะปล่อยให้คนไข้ค่อยๆคลายกล้ามเนื้อทีละส่วนช้าๆ แบบนี้จิตจะผ่อนคลายลึกขึ้นๆ ก่อนจะผ่อนคลายทั้งตัวจนจิตใต้สำนึกเปิดเต็มที่ : ผู้แปล
“โอเคครับแนนซี่ เหมือนที่เราพูดกันไว้ก่อนหน้านี้ คุณวางมือไว้บนมือหมอ จ้องตาหมอ แล้วแค่ปล่อยใจทำตามที่หมอบอก โอเคนะครับ❓”
เธอพยักหน้าทันที
“ดีครับ เดี๋ยวหมอจะนับหนึ่งถึงสาม พอหมอนับสาม กดมือหมอแรงๆ คุณจะรู้สึกว่ามือหมอดันขึ้น ให้จ้องตาหมอไว้แล้วทำตามคำบอกนะครับ หนึ่ง...สอง...สาม นัยน์ตาของคุณเริ่มหนัก...ปรือลง...ง่วงงุนมาก...เริ่มปิดลง...ง่วงมาก...ปล่อยให้ปิดลงเลยครับ ปิดลง...หลับเดี๋ยวนี้❗”
ผมถอนมือออกจากใต้มือของเธอ หญิงสาวจึงตกลงสู่ภวังค์สะกดจิตลึกทันที ผมนำเธอเข้าลึกขึ้นอีกโดยใช้เทคนิคนำเข้าสู่ภวังค์ลึก (𝗱𝗲𝗲𝗽𝗲𝗻𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗲𝗰𝗵𝗻𝗶𝗾𝘂𝗲) อีกหลายวิธี แล้วจึงถามว่าเธอรับรู้ประสบการณ์อะไรบ้าง
หญิงสาวเงียบงันสักครู่ จึงเริ่มพูด
“พิธีรับศีลมหาสนิท (𝗛𝗼𝗹𝘆 𝗖𝗼𝗺𝗺𝘂𝗻𝗶𝗼𝗻) ของฉันค่ะ เราอยู่ในรถกันหมด คุณตากำลังพาพวกเราไปกินไอศกรีม เป็นวันพิเศษของฉันเลย ทุกคนรุมเอาใจฉันหมด ฉันตื่นเต้นดีใจมาก” เธอเปล่งรอยยิ้มผ่องใส
“คุณอายุเท่าไหร่ครับ”
“หกขวบค่ะ" เธอตอบโดยไม่ลังเล
“เห็นไหมครับว่าตัวเองใส่ชุดอะไร”
“สีขาวค่ะ ฉันสวมรองเท้าขาว มีระบายลูกไม้สีขาวตรงข้อมือด้วย ฉันสวยจัง ดีใจใหญ่ ทุกคนชมกันใหญ่ว่าฉันสวยมาก”
“ช่วงเวลานี้คุณมีความสุขมากสิครับ❓” ผมถามแม้ว่าคำตอบจะชัดอยู่แล้ว
“ใช่ค่ะ”
“คุณเห็นคนอื่นที่อยู่กับคุณบ้างไหมครับ” การยืนยันภาพที่เห็นเป็นข้อมูลที่สำคัญยิ่งเสมอ
“เห็นค่ะ มีคุณตาของฉัน แม่ น้องสาว น้องชาย”
“พวกเขาดูเป็นยังไงกันบ้างครับ”
“พวกเขาท่าทางแบบ...พวกเรากำลังขับรถอยู่ค่ะ อยู่ในรถ พวกเขาอยู่ในรถคันเดียวกับฉัน น้องชายกับน้องสาวนั่งอยู่เบาะหลังรถกับฉัน พวกเขาเด็กกว่าฉันอีก ไม่แน่ใจว่าอายุเท่าไหร่”
“ช่วงนี้เป็นความทรงจำที่มีความสุขมากสำหรับคุณ คุณรู้สึกมีความสุขมากเลยใช่ไหมครับ❓” ผมถามเนื่องจากเห็นน้ำตาเริ่มเอ่อขอบตาของเธอแล้ว
“ใช่ค่ะ”
“น้ำตาของคุณเป็นน้ำตาจากความสุขหรือความเสียใจครับ❓”
“ฉันตื่นเต้นดีใจมากค่ะ”
ผมจึงรู้แล้วว่านี่คือความทรงจำแห่งความสุขแน่นอน ผมตัดสินใจสรุปแล้วก้าวข้ามกาลเวลาไปทันที
“เป็นความทรงจำที่เยี่ยมมากเลยครับ แล้วคุณก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากเหตุการณ์นี้ เป็นความทรงจำที่ดีมาก คุณใส่ชุดขาวดูสวยน่ารัก ทุกคนใส่ใจคุณหมด ผมอยากให้คุณนำความทรงจำนี้ติดตัวไปเมื่อตอนตื่นจากภวังค์ ความทรงจำแสนสุข สุขใจมากและเปี่ยมด้วยความรู้สึกดีเยี่ยมอย่างนี้ กับความรู้สึกที่ได้รักตัวเอง การรักตัวเองอย่างนี้เพราะคุณไม่จำเป็นต้องรักตัวเองแค่วันพิเศษนี้วันเดียวเลยครับ คุณรักตัวเองได้ทุกวัน ทุกวันสามารถเป็นวันพิเศษสำหรับคุณได้เสมอ จงจำความรู้สึกแสนสุขของช่วงเวลานี้ไว้และนำช่วงเวลานี้มาสู่ชีวิตปัจจุบันของคุณ ตอนนี้คุณจึงมีความสุขมากด้วยเช่นกัน คุณกำลังนำความรู้สึกเป็นสุขของเด็กหญิงตัวน้อยๆในชุดขาว ในพิธีรับศีล ท่ามกลาง ครอบครัว ความรัก ความใส่ใจจากครอบครัวของคุณ คุณสามารถนำเอาทั้งหลายทั้งหมดนี้กลับมากับคุณได้ตกลงนะครับ”
เธอพยักหน้ารับขณะที่กำลังดื่มด่ำท่วมท้นอยู่กับ ‘บทเรียนแห่งความรัก’
“คุณพร้อมไปข้างหน้าหรือยังครับ” เธอพยักหน้าอีกครั้ง
“ลอยตัวเหนือร่างเลยครับ ลอยขึ้นจากเหตุการณ์นั้น ปล่อยให้มันค่อยๆหายไปช้าๆ คุณยังนำความทรงจำที่เปี่ยมสุขทั้งหมดและการรักตัวเองของคุณกลับมาอีกได้ แต่ตอนนี้ขอให้เห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่ค่อยๆหายไปก่อน ปล่อยให้จางไป ตอนนี้คุณกำลังลอย รู้สึกอิสระมาก สุขสงบใจมาก เยือกเย็นมาก ย้อนกลับไปหาช่วงเวลาก่อนที่คุณจะเกิดในท้องแม่ ในมดลูกของแม่คุณ ตกลงนะครับ” เธอพยักหน้ารับอีกครา
“มาดูกันซิว่าคุณจะเห็นอะไรบ้างในช่วงเวลานี้ หมอจะแตะที่หน้าผากแล้วนับห้าถึงหนึ่งนะครับ จงย้อนกลับไป หาช่วงเวลาก่อนคุณเกิด ในมดลูก ในท้องแม่ ดูซิว่าคุณเกิดความรู้สึกอะไร คิดอย่างไร ประทับใจอะไร รับรู้อะไร หรือสะเทือนอารมณ์บ้างไหมในช่วงเวลานี้”
หลังจากนิ่งงันไปครู่ใหญ่ เธอก็เริ่มเอ่ยว่า
“ฉันกำลังลอย ฉันรู้สึกถึงความรักได้เลย แม่ของฉันปวดหลัง ฉันรู้สึกเลยว่าแม่เอามือกดหลังอยู่”
“คุณเป็นลูกรักของแม่ คุณรู้สึกได้ถึงความรักที่พร้อมรอต้อนรับคุณอยู่แล้ว”
“ใช่ค่ะ ตอนนี้วุ่นวายกันใหญ่เลย วิ่งวุ่น วุ่น วุ่นไปหมด ฉันเดาว่ากำลังเตรียมตัว...พวกเขาเตรียม...พร้อม”
“พวกเขาทำอะไรกันครับ”
“พวกเขากำลังทาสีคะ กำลังขนย้ายคนออกไป”
“คุณรู้เห็นหมดทุกอย่างเลยหรือครับ” ผมถาม ประทับใจที่เธอรับรู้รายละเอียดได้มากปานนี้
“ค่ะ แต่พวกเขาก็ตื่นเต้น เป็นกิจกรรมที่ดีมากเลย”
“ทำไมร้องไห้ละครับ” ผมสังเกตเห็นน้ำตาปริ่มขึ้นมาอีกคราว
“ไม่รู้สิคะ ฉันมีความสุขมากเลย”
“อีกความทรงจำหนึ่งที่อยากให้คุณดึงออกมา ความรู้สึกเป็นที่ต้องการ ความตื่นเต้นดีใจ เพราะการเตรียมรับขวัญเป็นเรื่องปกติเลยครับ ทาสีห้อง จัดห้องให้พร้อมรับขวัญลูก เตรียมพร้อมรับคุณเข้าบ้าน คุณเป็นลูกที่พ่อแม่อยากให้เกิด และท่านก็ตั้งตารอคอยคุณ ที่นั่นมีแต่ความรักล้นเหลือ คุณรู้สึกได้หมดยามที่คุณลอยอยู่เหนือเหตุการณ์นั้น เรื่องนี้สำคัญมากนะครับ ตอนนี้ขอให้ไปที่วันคลอดเลย การคลอดเพิ่งจะเสร็จสิ้น เมื่อหมอนับถึงสามให้ผ่านสภาวะนี้มาเลย ไม่มีความเจ็บปวด ไม่ลำบากอะไร แล้วดูว่าคนต้อนรับคุณอย่างไรบ้าง พวกเขารู้สึกอย่างไร เขาต้อนรับคุณแบบไหนบ้าง หนึ่ง สอง สาม ดีมากครับ ตอนนี้คุณคลอดออกมาแล้ว และสบายดี คุณรับรู้อะไรบ้างครับตอนนี้❓”
“หนาวจัง" เธอตอบพลางตัวเริ่มสะท้าน “แม่ฉันยังไม่ฟื้นเลย แม่ไม่อยู่ที่นั่น แม่ไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่นั่น ไม่มีใครสนใจเลย เหมือนเขาแค่ทำคลอดเด็กอีกคนหนึ่งเท่านั้น หมอกับพยาบาลแค่ทำให้เสร็จๆไปเท่านั้นเอง" ผมคิดว่าแม่ของเธออาจหมดสติเพราะฤทธิ์ยาสลบทั่วไป ส่วนหมอกับพยาบาลก็กำลังทำหน้าที่ของตัวเองไป กระนั้นแนนซี่ก็รู้แล้วว่าพวกเขาทำงานโดยไม่มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องเลย
“ไม่มีความรักเหมือนกับที่แม่ให้คุณใช่ไหมครับ”
“คิดว่านะคะ”
“หมอเอาอะไรมาห่อตัวคุณให้อุ่นหรือเปล่า”
“ไม่รู้เลยค่ะ”
อาการสั่นสะท้านหนาวเย็นของเธอเป็นหนักขึ้น ผมจึงตัดสินใจนำเธอออกจากห้องคลอด
“ตอนนี้เรากำลังจะลอยพ้นออกมาจากเหตุการณ์นี้แล้ว คุณจะอุ่นขึ้นอีกครั้ง ทำตัวให้อุ่นเลยครับ ลอยสูงขึ้น ปล่อยให้เหตุการณ์นี้จางลงๆแล้วหายไป คุณพร้อมจะย้อนอดีตไปไกลกว่านี้อีกหรือยังครับ❓”
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
