ไปยังเรือนที่มีความโศกเศร้าก็ดีกว่าไปยังเรือนที่มีการเลี้ยงกัน: เพราะนั่นเป็นระยะที่สุดปลายของมนุษย์ทั้งปวง; และผู้ยังมีชีวิตอยู่จะเอาเหตุการณ์นั้นใส่ไว้ในใจตน. อย่าให้ใจของเจ้าโกรธเร็ว, เพราะความโกรธมีประจำอยู่ในทรวงอกของคนโฉดเขลา.
ท่านผู้ประกาศ 7:2, 9 TH1940
ด้วยว่าไม่ว่าอะไรทั้งนั้นย่อมมีวารและมีการตัดสิน, เพราะว่าความชั่วของมนุษย์ก็เป็นการหนักแก่ตัวเขานัก. ด้วยเขาไม่รู้ว่าจะเป็นไปอย่างไร; หรือใครจะบอกแก่เขาได้ว่า, สิ่งนั้นจะเป็นไปอย่างไร? หามีมนุษย์คนใดมีอำนาจเหนือลมเพื่อจะห้ามลมไม่; หรือหามีอำนาจบังคับวันตายไม่; หรือหาบรรเทาทุกข์ในการสงครามได้ไม่; หรือความชั่วจะช่วยผู้ที่รับความชั่วเอาไปกระทำก็หาได้ไม่. บรรดาการนี้ข้าฯ ได้เห็นหมดแล้ว, และข้าฯ ได้ใส่ใจต่อการงานทุกอย่างที่เขากระทำกันภายใต้ดวงอาทิตย์; มีวารให้คนหนึ่งมีอำนาจเหนืออีกคนหนึ่งที่จะมาทำร้ายเขา แล้วข้าฯ จึงลงมือสนุกสนาน, ด้วยว่าภายใต้ดวงอาทิตย์มนุษย์ไม่มีอะไรดีไปกว่ากินและดื่มกับชื่นชมยินดี, และให้อาการนี้คลุกคลีไปในการงานของตนตลอดชีวิตของตนที่พระเจ้าได้ทรงโปรดประทานให้แก่ตนที่ภายใต้ดวงอาทิตย์
ท่านผู้ประกาศ 8:6-9, 15 TH1940
ไปเถิด, ไปรับประทานอาหารของเจ้าด้วยความยินดีเถอะ, และไปดื่มน้ำเหล้าองุ่นของเจ้าด้วยใจร่าเริง; เพราะพระเจ้าได้ทรงรับการงานของเจ้าแล้ว.
ท่านผู้ประกาศ 9:7 TH1940
คนโฉดเขลาพูดมากซ้ำซี้ซ้ำซาก; มนุษย์หารู้ไม่ว่าเหตุอันใดจะบังเกิดขึ้น, และเหตุอันใดจะบังเกิดตามหลังเขา, ใครจะบอกเขาได้เล่า? อย่านินทากษัตริย์, อย่าเลย, ถึงนินทาในใจก็อย่า; และอย่านินทาเศรษฐีบนที่นอนของเจ้า; เพราะนกในอากาศจะคาบเสียงนั้นไป, และวิหคจะเล่าเรื่องนั้น
ท่านผู้ประกาศ 10:14, 20 TH1940
ผู้ที่สังเกตลมจะไม่หว่านพืช, และผู้วิเคราะห์เมฆจะไม่เกี่ยว. เวลาเช้าเจ้าจงหว่านพืชของเจ้าเถอะ, และพอเวลาเย็นจงวางมือของเจ้าไว้เถิด, เพราะเจ้าหารู้ไม่ว่าการไหนจะจำเริญ, จะการนี้หรือจะการนั้น, หรือจะการทั้งสองจำเริญดีเหมือนกัน. โอ้ยุวชนยุวดี, จงชื่นชมยินดีในปฐมวัยของเจ้า, และให้จิตต์ใจของเจ้าทำตัวเจ้าให้ชุ่มชื่นในปฐมวัยของเจ้า, จงดำเนินตามทางที่ใจของเจ้าปลงไว้, และตามทางในสายตาของเจ้าเถิด; แต่เจ้าจงรู้ไว้ว่า, เนื่องด้วยกิจการงานทั้งปวงเหล่านี้พระเจ้าจะทรงนำเจ้าเข้ามาถึงการพิพากษา.
ท่านผู้ประกาศ 11:4, 6, 9 TH1940