~🌸 บทที่2 บรรพชิต
ชายหนุ่มมากางเต็นท์ที่อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ ตั้งแต่เย็นวาน ด้วยว่าวันนี้ต้องการไปเดินสำรวจธรรมชาติบริเวณแถบนี้
เพื่อนำมาเขียนบทความส่งให้สำนักพิมพ์
..
" เป็นอย่างไรอย่างคุณโยม "
"หลวงพ่อ!"
ชายหนุ่มอุทานเขาจำเสียงนี้ได้ แม้ว่านานมาแล้ว เขาผินหันหน้าไปตามเสียงนั่น
ผ้ากาสาวพัสตร์สะบัดพริ้วต้องแสงแดดรำไรเล็ดลอดผ่านกิ่งก้านใบของดงสน ที่ขึ้นอยู่เต็มลานกางเต็นท์แห่งนี้
แม้ว่าอยู่ระยะไกลแต่เสียงพระชรานั่นใกล้เพียงปะหน้า
เขารีบเดินจำอ้าวกึ่งวิ่งจนลืมสวมรองเท้า แต่กระนั้นผิวหนังที่สัมผัสพื้นกลับไม่รู้สึกรู้สาแต่อย่างใด
กราบแทบเท้าที่เปลือยเปล่ามุนีแล้ว
" กระผมคิดว่าในชีวิตนี้จะไม่ได้เจอท่านอีก"
นับตั้งแต่พบกันครั้งสุดท้ายที่สนามบินคันไซประเทศญี่ปุ่น ก่อนที่จะมีโรคระบาดลามไปทั่วโลก แต่ก็รู้ว่าไม่เหลือวิสัยการไปการมาของท่าน หากท่านต้องการ
ภิกษุชรายิ้มละไม🌿
ชายหนุ่มคว้าผ้าพันคอที่สวม มาห่อเท้าอาคันตุกะผู้ชรา ด้วยเกรงว่าท่านจะหนาว
" อิยะ..เอย..
ขอบใจนะ..อาตมาชินเสียแล้ว
ของใดๆที่ว่าหนาว
เราก็อยู่กับมันจนเข้าใจ
ของใดๆที่ว่าร้อน
เราก็สัมผัสจนสิ้นแล้ว
มันหนาวก็รู้ว่าหนาวเป็นอย่างไร
มันร้อนก็รู้ว่าร้อนเป็นอย่างไร
เราเพียงยอมรับความแปรปรวนนั้น
เราในเพศสมณะก็อยู่ตามมีตามได้ ทำความพอใจในสิ่งที่เรามีเราได้ เราก็ไม่เดือดร้อนมาก พออยู่ได้ดอกหนา "
ภิกษุผู้ชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบแต่น่าฟัง
" แต่อย่างไรก็ตาม ขอหลวงพ่อนิมนต์ที่เต็นท์กระผมดีกว่าขอรับ เต็นท์อุทยานใหญ่พอสมควรจุได้สามสี่คน พอจะบังลมหนาวได้บ้าง.."ชายหนุ่มเชื้อเชิญบรรพชิต
ภิกษุชรา พยักหน้าแทนคำตอบ
การมาของท่านครั้งนี้ คงมีเหตุอะไรมาบอกเป็นแน่แท้ แล้วมันเหตุอะไร
ชายหนุ่มครุ่นคิด ระคนดีใจ เขาเดินตามหลังภิกษุผู้ชราไปอย่างเงียบๆ
..
~🌸 กิเลสหาใช่อสรพิษ
สำหรับบัณฑิต
ใช้เพื่อรู้แจ้ง
แล้วละเสีย..
ลอยเหนืออาสวะสิ้นแล้ว
เหง้าบัวอันโคลนตมปิดไว้
พึงเรียนรู้อาศัย
..แหวกแย้ม
สละแล้วเครื่องเศร้าหมอง🌷
เรื่อง หน่อพระโพธิสัตว์เจ้า
แรงบันดาลใจ ในหลวงรัชกาลที่9
สถานที่; ลานกางเต็นท์ดงสน ดอยอินทนนท์
ขบถ~ยาตรา เล่าเรื่อง
ติดตามซีรีย์ได้ใน หน่อพระโพธิสัตว์เจ้า
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
