ไข่มุกเคียงบัลลังก์ “ถ้า” ไม่มีในชีวิตจริง
ช่วงโปรโมทซีรีส์เรื่องนี้ ไม่ได้สนใจหรือรอคอยอะไรนัก แม้พระเอก (เฉินเหว่ยถิง) และ นางเอก (หยางมี่) จะเป็นนักแสดงตัวท็อปของวงการก็ตาม เพราะไม่ได้กรี๊ดทั้งคู่
เคยดูซีรีส์ที่หยางมี่เล่นมาบ้าง ก็มีทั้งเรื่องที่สนุกและเทไปก่อนซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ ความตัวแม่ก็เล่นดีนั่นแหละ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าชอบอะไรเป็นพิเศษ
ส่วนเฉินเหว่ยถิง เคยได้ยินชื่อ เคยเห็นหน้า แต่ไม่ได้เคยดูซีรีส์ที่เขาเล่นมาก่อนเลย ก็ยิ่งไม่มีความคาดหวังใด ๆ
ก่อนฉาย กระแสโปรโมทเป็นไปทางว่าเป็นเรื่องความรักดราม่า น้ำตาท่วม เตรียมเปลี่ยนตับใหม่กันได้เลย อาจเพราะสร้างจากหนังสือ ซึ่งรันทดหนักอยู่
พอฉายจริง และดูไปได้สักพัก ก็รู้สึกว่าไม่ได้ดรามาขนาดนั้น เนื่องจากไม่ได้อ่านหนังสือจึงไม่อาจเปรียบเทียบได้ว่าอะไรสนุกกว่ากัน แต่หากประเมินเฉพาะซีรีส์แล้ว บทสนุกมาก แทบไม่เห็นแผลใด ๆ เลย
ถ้าจะมีก็คงเป็นจำนวนตอนที่ถูกตัดลง ทำให้รายละเอียดบางส่วนหายไป มันเลยดูรวบรัดไปสักหน่อยในตอนท้าย
ถ้ายึดตามซีรีส์ เป็นเรื่องของ คู่รัก 3 คู่ ที่เกี่ยวพันกันหมดแต่ต่างชะตากรรม
คู่หนึ่ง คือศิษย์ & อาจารย์ ที่มีอุปสรรคคือภาระหน้าที่ต่อแผ่นดิน
คู่หนึ่งคือ ฮ่องเต้ผู้มีบาดแผลทางใจอย่างลึกซึ้ง & พระสนม หมากทางการเมืองผู้อาภัพ
คู่หนึ่ง คือศิษย์พี่ & แม่นางกองภูษา แม้บางเรื่องอาจสายเกินไป แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี
เคาแรกเตอร์ตัวละคร โดยเฉพาะ ฟางเจี้ยนหมิง กับ ฮ่องเต้ มีมิติมาก
ฟางเจี้ยนหมิง เดิมเป็นคนสดใสร่าเริงรักอิสระ เป็นลูกคนเล็กที่ไม่ต้องรับผิดชอบภาระหน้าใด ๆ เพราะมีพี่ชายน่าจะอย่างน้อย สองคน แต่เมื่อพี่น้องทั้งตระกูลตายหมด เขาจึงต้องรับหน้าที่เป็นหุ่นรับเคราะห์ ทั้งเพราะโดยสายเลือดและเป็นเพื่อนรักกับฮ่องเต้ และเหตุผลสำคัญที่สุดคือความรู้สึกผิดจากกระทำในอดีต เขาลงโทษตนเองด้วยการตัดหนทางความสุขทั้งปวง กลายเป็นคนเย็นชา เลือดเย็น เหี้ยมโหด ขั้นสูงสุดในสายตาของคนทั่วไป
การที่ฟางเจี้ยนหมิงรับเด็กชายหญิงมาเลี้ยง ให้เปลี่ยนมาใช้แซ่ฟาง มีสถานะเป็นคุณชายใหญ่คุณชายเล็กแห่งสำนักจี้เฟิง ทั้งรักใคร่เอ็นดูและสนับสนุนหน้าที่การงาน คือความอ่อนโยนที่ซุกซ่อนอยู่ในใจ
แม้จะฉลาดและเก่งขนาดไหน แต่บางเรื่องโดยเฉพาะความรัก กลับต้องให้คนอื่นมาเขี่ยผงในตาให้ เขาคิดแต่จะมอบชีวิตที่ดีทีสุดให้ไห่ซื่อ แต่ลืมคิดไปว่าจริง ๆ แล้วไห่ซื่อต้องการแค่วันนี้ที่ได้อยู่เคียงข้างเขา ไม่ใช่อนาคตที่ปราศจากเขา
ทั้งเรื่องหน้าที่และความรัก เทียบกันแล้ว ฟางเจี้ยนหมิงก็ยังเข็มแข็งกว่าฮ่องเต้คูณห้าคูณสิบ บาดแผลในอดีตหนักหนาสาหัสไม่ต่างกัน แต่ฟางเจี้ยนหมิงยอมรับความเจ็บปวดแล้วอยู่กับมันได้ดีกว่า
ฮ่องเต้ เบื้องหลังความเอาแต่ใจวินาศสันตะโร คือหัวใจที่แตกสลายยับเยิน ไม่อาจเยียวยา แม้ว่าจะฉลาด เล่นละครเก่ง รวมหัววางแผนดัดหลังศัตรูครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หากไม่มีฟางเจี้ยนคอยอุดรอยรั่วอันเกิดจากความใจอ่อนเกินไปมาโดยตลอด ฮ่องเต้คงพลาดตกบัลลังก์ไปนานแล้ว
เรื่องนี้เห็นได้ชัดเมื่อไม่มีฟางเจี้ยนหมิง ฮ่องเต้ก็ตัดสินใจบุ่มบ่ามรีบไปช่วยซูหรงเฟย ถ้ามีสติสักนิด วางแผนรอบคอบกว่านี้สักหน่อย เพราะแม้ซูหรงเฟยถูกจับไป แต่อย่างไรก็ไม่เป็นอันตราย เนื่องจากคนที่จับไปก็คือน้องชายซูหรงเฟย คงไม่ได้ฆ่าแกงกันในทันที แต่เพราะบาดแผลในใจที่ครั้งหนึ่งไม่อาจช่วยจื่อจาน จึงผลุนผลันออกไปช่วยแต่ลำพัง โดยไม่ยอมเรียกฟางเจี้ยนหมิง อันนำมาซึ่งโศกนาฎกรรมที่ตนเองก็มีส่วนนำพาให้มาถึงจุดนี้ด้วยเช่นกัน
เรื่องที่อยากเขียนถึงมากที่สุดนั้นคือ ฟางเจี้ยนหมิง พูดเรื่อง “ถ้า” กับ ไห่ซื่อ 2 ครั้ง ว่า ถ้าไห่ซื่อไม่เจอเขาก็จะไม่ต้องบาดเจ็บปางตายขนาดนี้ กับหลังจากที่แต่งงานกันแล้ว แต่ไม่อาจอยู่ด้วยกัน ก็บอกไห่ซื่อว่า ถ้าไห่ซื่อเจอเขาในเวลาที่เขายังไม่เป็นชิงไห่กง ก็คงจะดีกว่านี้
คำว่า “ถ้า” นั้นไม่มีในชีวิตจริง เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจ มันมีแค่ “ทำ” กับ “ไม่ทำ” เท่านั้น ทำไปแล้วก็คือทำไปแล้ว ต่อให้สำนึกเสียใจอย่างไรก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้ มีแต่ก้าวไปข้างหน้าเท่านั้น
เหมือนอย่างที่ฟางเจี้ยนหมิงตัดสินใจเป็นหุ่นรับเคราะห์แทนฮ่องเต้ เพราะ ณ เวลานั้น เขาคิดว่าเกิดมาเพื่อค้ำจุนบัลลังก์เพื่อนรัก เกิดมาเพื่ออุทิศตนให้แผ่นดิน โดยไม่ได้คิดว่าวันหนึ่งจะรักใครสักคน จนยินยอมปล่อยวางภาระหน้าที่ยิ่งใหญ่นั้นได้ และเมื่อเดินทางมาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจอีกครั้ง มันก็มีแค่ “ทำ” กับ “ไม่ทำ” อยู่ดี
“ถ้า” ของฟางเจี้ยนหมิง มีไว้เพื่อปลอบประโลมใจกับชะตากรรมที่เขาเลือกไปแล้วนั่นเอง
สิ่งที่ชอบมากที่สุดของซีรีส์เรื่องนี้ คือ ความสัมพันธ์ของตัวละครที่ไม่ใช่ความรักฉันชายหญิง
ตระกูลฟาง ฟางเจี้ยนหมิง ฟางจั๋วอิง ฟางไห่ซื่อ ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดเลย แต่ผูกพันกันแน่นแฟ้น
ฟางเจี้ยนหมิง รักและเอ็นดูศิษย์ทั้งสองไม่ต่างกัน กับไห่ซื่อนั้นรักกันมากกว่าแค่ศิษย์อาจารย์ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะละเลยจั๋วอิง ยังคงห่วงใย ปรารถนาให้อยู่ในสถานะที่ดีที่สุด ไม่แตกต่างกับที่ทำให้ไห่ซื่อ เห็นได้จากฉากที่จั๋วอิงโดนลงโทษจนสลบไป
ตอนที่รู้ว่าจะไม่เจอกันอีก เพราะจั๋วอิงต้องกลับไปฮั่วโจว แค่มาจัดเสื้อ จับคอ ก็แทบไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ อีก ไม่แค่นั้นยังตระเตรียมดูแลผู้หญิงที่จั๋วอิงรักอย่างที่เคยบอกไว้ แม้จะทำให้ทุกคนเข้าในผิดในตอนแรกก็ตาม และตอนสุดท้าย เมื่อฟางเจี้ยนหมิง คุยกับ ไห่ซื่อ เรื่อง “ถ้า” ก็ยังถามว่าใน “ถ้า” นั้น จั๋วอิงอยู่ตรงไหน
ฟางจั๋วอิง กับ ฟางไห่ซื่อ ความพี่น้องนั้นชัดเจน จั๋วอิงรับผิดรับโทษทุกอย่างแทนไห่ซื่อมาโดยตลอด เข้าข้างสุดลิ่มทิ่มประตู เมื่อรู้ว่าน้องชอบอาจารย์ แทนที่จะไปห้ามน้องว่าไม่สมควร กลับไปคาดคั้นอาจารย์ว่าจะเอายังไง
ที่ชอบสุดคือหลังจากจั๋วอิงรวบรวมชนเผ่าขึ้นเป็นผู้นำแล้ว เขียนจดหมายมาหาไทเฮา แล้วขึ้นต้นจดหมายว่า ไห่ซื่ออวู่เม่ (ไห่ซื่อน้องข้า) แล้วแทนตัวเองว่า เกอเกอ (พี่)
ฟางไห่ซื่อ ต้องเรียกว่ามีสถานะพิเศษที่สุดในตระกูลฟาง เพราะทุกคนนับแต่อาจารย์ลงมา จั๋วอิงเกอ เซ่าจือเกอ และทุกคนในสำนักล้วนแต่สปอยนาง ตั้งแต่ยังเป็นคุณชายเล็กของค่ายจี้เฟิง ไปยันฉุนหรงเฟย กับศิษย์พี่ออกแนวเกเรตามประสาถูกตามใจ แต่เมื่อถูกสั่งให้ไปฆ่าจั๋วอิง แม้ต้องทำตาม แต่ก็โกรธอาจารย์ไม่กลับสำนักนานเลย
ฟางจู (ฟางเจี้ยนหมิง) กับอาซวี่ (ฮ่องเต้) เพื่อนรักที่เติบโตมาด้วยกัน เปิดเรื่องมาฮ่องเต้ดูเหมือนคนบ้า หาเรื่องระรานคนอื่นไปทั่ว มีอะไรก็ลงกับฟางเจี้ยนหมิง แต่เมื่อดูไปเรื่อย ๆ โดยเฉพาะช่วงหลัง ๆ ก็จะเห็นทั้งคู่นั้นเข้าใจและรักกันจริงจัง มันเป็นความรู้สึกของการเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันอย่างแท้จริง
ฟางเจี้ยนหมิง เชื่อใจฮ่องเต้ขนาดฝากเมียเป็นสนมกันเลยทีเดียว ฮ่องเต้ก็รับฝากแบบงง ๆ แล้วก็ปล่อยให้องค์รักษ์ดูแลสนมของตัวเองไปตามใจชอบ ฉุนหรงเฟยมีเรื่องอะไร พ่อก็วิ่งไปก่อน เจ็บป่วยมากน้อย อุ้มได้อุ้ม ไม่ขออนุญาตอะไรทั้งนั้น
การตัดต่อเป็นอีกเรื่องที่ทำได้น่าสนใจมาก โดยเฉพาะการตัดต่อตัวอย่างซีรีส์ ที่ทำให้คนดูเดากันไปต่าง ๆ นานา แต่พอฉายจริง มันไม่ใช่อย่างที่เดาเลย
ที่ชอบอีกอย่างคือ การเล่าเรื่องโดยการซ่อนเนื้อหาบางอย่างแล้วเอามาเฉลยทีหลัง อย่างตอนที่ฟางเจี้ยนช่วยไห่ซื่อที่ตกหน้าผา ตอนแรกจะเห็นแค่ฟางเจี้ยนหมิงพานางมานอนบนเตียงเท่านั้น จนตอนที่ไห่ซื่อมาคาดคั้นถึงย้อนภาพให้เห็นว่าว่าตอนนั้นฟางเจี้ยนหมิงจูบนางที่หน้าผากด้วย
ถ้าเป็นเรื่องอื่นคนดูจะได้เห็นไปแล้วว่าฟางเจี้ยนหมิงจูบไห่ซื่อ แล้วถ่ายให้เห็นว่าไห่ซื่อลืมตาขึ้นมาหลังจากฟางเจี้ยนหมิงเดินออกไป
เสื้อผ้าหน้าผม ฉาก ภาพ โดยภาพรวมคือดีไปหมด เว้นแต่ CG บางฉากโดยเฉพาะช่วงต้น ๆ เรื่องที่ลอยไปหน่อยในหลาย ๆ ฉาก
นักแสดง
เฉินเหว่ยถิง ( ฟางจู ฟางเจียนหมิง ชิงไห่กง ) ช่วงตอนสองตอนแรก มีคนดูบ่นกันเยอะว่าไม่หล่อ แหม มันก็ไม่ขนาดนั้น สำหรับผู้เขียนกลับรู้สึกว่า เรื่องนี้เฉินเหว่ยถิง หล่อมาก หล่อกว่าทุกเรื่องที่เขาเคยเล่นมา (หลังจากดูเรื่องนี้ไปได้สักสิบตอน ก็กลับดูซีรีส์เรื่องอื่น ๆ ของเขาก่อนหน้านี้ )
คาแรกเตอร์ของฟางเจี้ยนหมิง ในช่วงแรกเหมือนจะไม่เด่นมาก เพราะความหน้านิ่ง เก็บงำความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ ในขณะที่ฮ่องเต้ จอมโวยวาย พาลพโลโฉเกตลอดเวลา ได้ซีนไป แต่พอดูไปได้สักพัก กลับมองหาว่าอาจารย์อยู่ตรงไหน ทำอะไร คาแรกเตอร์และเหตุผลของอาจารย์ทำให้หลงรักตัวละครนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ
ที่สำคัญที่สุดคือ เฉินเหว่ยถิง เล่นดีมาก สายตา สีหน้า ภาษากาย ชนะเลิศ โดยเฉพาะฉากดรามา ตอนฝากฝังไห่ซื่อกับฮ่องเต้ ฉากฮ่องเต้ฝากฝังลูกชายและแผ่นดิน ฉากบอกลาไห่ซือในตอนสุดท้าย
พ่อคุณเอ้ย จะเล่นดีไปไหน
ที่กรี๊ดที่สุดคือฉากต่อสู้ตอนมาช่วยฮ่องเต้ในตอนสุดท้าย ออกมาแค่นาทีกว่า ๆ แต่มีพลังมาก ได้เห็นความเหี้ยมระดับสิบของฟางเจี้ยนหมิง เท่าที่เคยดูพระเอกจีนต่อสู้มา เห็นฉากนี้แล้ว ยกให้พ่อยืนหนึ่ง(ในใจ) ไปเลย
หยางมี่ (ไห่ซื่อ หลงเฟย ฟูเหริน )
ในฐานะตัวแม่ของวงการ ถ้าเจอบทดีก็จะโดดเด่นมากอยู่แล้วเป็นปกติ มีแค่ช่วงแรกที่ออกจะแอ๊บแบ๊วไปสักนิด ก็อย่างว่าให้เล่นเป็นเด็กสาวมันก็เป็นธรรมดาที่ขัดตานิด ๆ แต่ดูไปสักพักก็โอเคแล้ว ด้วยนิสัยของไห่ซื่อ มันก็ต้องซน ต้องป่วน แบบนี้แหละ แต่พอถึงตอนรบ ตอนเป็นนางพญานี่ แม่ก็คือแม่นั่นแหละ
สวีไคเชิง- ฮ่องเต้
คนนี้เกิดสุด ๆ กับเรื่องนี้ เคยดูซีรีส์ที่เขาเล่นก่อนหน้านี้ ก็เฉย ๆ ไม่ได้สนใจอะไรมาก มาเรื่องนี้แหละที่บทส่งมาก ความสามารถที่มีอยู่เลยได้เฉิดฉายให้เห็น ขโมยซีนไปได้ไม่ใช่น้อย กวาดติ่งเพิ่มไปได้อีกไม่น้อย
เรื่องนี้เขียนยาวกว่าปกติ เพราะ “แมสเซส” เยอะมาก ยกความดีทั้งปวงให้ทีมงาน ดีทุกจุด สนุกทุกมุมจริง ๆ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
