นี่คือการลงทุน มนุษย์สามารถชะลอการบริโภคตรงหน้า เพื่อเอาเวลาและทรัพยากรไปสร้างสินค้าประเภททุน (Capital goods) เพื่อเพิ่มภูมิปัญญาและความสามารถในการผลิต นี่คือ “Process of civilization”
1
สมมติว่า A กับ B เป็นชาวประมงทั้งคู่ A เป็นคนที่มีระดับ Time preference สูงกว่า B มาก ในแต่ละวัน A เอาแต่จับปลาด้วยมือเปล่า ส่วน B นั้นยอมจับปลาได้น้อยกว่าในช่วงแรก เพื่อเอาเวลาส่วนหนึ่งไปสร้างเบ็ดตกปลา
4
เมื่อเวาลาผ่านไป B สามารถใช้เบ็ดตกปลาหาปลาได้มากกว่า A เขาจึงเอาเวลาส่วนที่เหลือไปสร้างสินค้าประเภททุนต่อไป ทั้งเรือจับปลา แหจับปลา เพื่อให้จับปลาได้มากขึ้น หลากหลายขึ้น ในเวลาที่น้อยลง
1
A จะมีวิถีชีวิตไม่ต่างจากเดิม ส่วน B มีคุณภาพชีวิตที่ยอดเยี่ยมกว่ามาก และลูกหลานของ A กับ B ก็จะยิ่งมีคุณภาพชีวิตต่างกันไปเรื่อยๆ ทั้งหมดนี้เกิดจากความแตกต่างของระดับ Time preference
การตัดสินใจเพื่อตัวเองในอนาคตนั้น เป็นผลมาจากระดับ Time preference ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เก็บออม vs ใช้เงิน, อ่านหนังสือ vs ออกไปเที่ยว, พัฒนาความสามารถ vs ทำงานไปวันๆ
1
การตัดสินใจจำนวนนับครั้งไม่ถ้วนในชีวิตเหล่านี้ เป็นสิ่งที่จะส่งผลต่อชีวิตในอนาคตมากกว่าปัจจัยอื่นใด และมีเพียงคนที่สามารถลดระดับ Time preference ลงให้ต่ำเท่านั้น ที่จะสามารถลงทุนระยะยาวเพื่อให้ความสำคัญกับอนาคตได้
1
หากมองในภาพใหญ่ สังคมที่มีระดับ Time preference ต่ำ คือสังคมที่คิดถึงอนาคต ให้ความสำคัญกับการสั่งสมทุนทรัพย์ เพื่อให้ผลผลิตมากขึ้นไปพร้อมกับคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น
ขั้นตอน Zero to One นั้นคือขั้นที่สำคัญที่สุดในการสร้างนวัตกรรม และกล่าวได้ว่านวัตกรรมที่สำคัญของโลกส่วนใหญ่นั้นถูกคิดค้นในช่วงศตวรรษที่ 19 บนพื้นฐานของเงินที่มั่นคง