นอนไม่หลับ (เขียนลง exteen, 10 มี.ค. 2554)
ตีสี่กว่า เขานอนลืมตามองเพดานสีขาว มันดูเป็นสีมัวๆในความมืด
ที่จริงเขาเพิ่งล้มตัวลงนอนเมื่อไม่นานมานี้เอง มันคงเลยเวลานอนมานานแล้ว เขาไม่รู้สึกง่วงเลย...
เป็นเรื่องปกติของศุกร์ปลายเดือน ผู้คนในออฟฟิศเล็กบนตึกหรูที่เขาทำงานอยู่ มักรวมตัวกันไปสังสรรค์ตามประสามนุษย์เงินเดือนที่ชีวิตทุกวันมันคือเรื่องซ้ำซาก ตื่นเช้า รถติด ทำงาน กาแฟ ฟิตเนส ทีวี เฟซบุ้ก พลัส เสาร์อาทิตย์ชีวิตในห้าง ดีหน่อยก็พักร้อนหยุดยาวออกเดินทางบ้างก็บินเล่นแล้วแต่โปรหางแดงจะจัดให้ ปลายเดือนก็ถึงเวลาปาร์ตี้กันสักที ผู้ชายเน้นดื่ม ผู้หญิงเน้นแดนซ์ พอเมาแล้วขอแค่เพลงมันส์ๆ แน่นขนัดก็เบียดขยับคับแคบก็ยังเสต็ปแดนซ์กระจาย เหงื่อออกจั๊กกะแร้ เหล้าเกลี้ยง บุหรี่หมด ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน อาบน้ำแล้วความเมาก็สร่าง ตาสว่าง... ว่างเปล่า เพื่อนฝูง เรื่องราวเฮฮา สุรา บุหรี่ ดนตรีอึกทึก ไม่ได้ทำให้ชีวิต"เต็ม"
กลับมานอนมองเพดาน ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
เบื่อชิบหาย อะไรคือความหมายของชีวิต?
ไม่รู้ว่าคิดคำนึงหาคำตอบอยู่นานเท่าไหร่แต่เงานกที่บินผ่านหน้าต่างปลุกเขาตื่นจากภวังค์
แสงเช้าสาดเข้ามาในห้อง เสียงของชีวิตยามเช้าในซอยดังแว่วเข้ามา
คนเก็บขยะ แม่ค้า อาแปะออกกำลังกาย มอเตอร์ไซค์รับจ้าง คนทำงานวันเสาร์ ใครหลายคนก็ยังคงยังวนเวียนกับชีวิตที่ซ้ำซากโดยที่ไม่มีโอกาสได้สังเกตเห็นมันด้วยซ้ำ
เขายิ้มให้กับตัวเอง ถึงวันนี้ยัง"ไม่ได้คำตอบ"แต่เขาก็เริ่ม"ตั้งคำถาม"
เช้าแล้ว เขานอนลืมตามองเพดานสีขาว มันดูขาวกว่าที่เคยเห็น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
