ความรักคือปลาทู 4
ไทเกอร์นั่งรอจังหวะที่กิ้งก่าเผลอเป็นเวลานานพอสมควร ถึงอย่างนั้นมันก็อดทนรออย่างใจเย็น เพราะถ้าจับกิ้งก่าตัวใหญ่ ๆ อย่างนี้ได้ แสดงว่ามันต้องเก่งมาก ๆ และนั่นน่าจะพอให้บีนี่ยอมออกมาเล่นด้วยกัน
พอได้โอกาสไทเกอร์ที่เตรียมตัวซุ่มรออยู่ก็กระโดดงับที่คอเจ้ากิ้งก่าทันที
"นี่แน่ะ เสร็จข้าละเจ้ากิ้งก่า"
เมื่อจับกิ้งก่าได้แล้ว ไทเกอร์ก็รีบวิ่งกลับมาที่บ้านทันที
บีนี่
คุณแม่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะม้านั่งหินอ่อนหน้าบ้าน ใต้ต้นไม้ใหญ่
"เมื่อไหร่ไอ้ลูกชายจะกลับมาสักทีนะ วันนี้หายไปนานผิดเวลา กลับมานะแม่จะอาบน้ำขัดตัวให้เข็ด"
คุณแม่ที่ทำเหมือนไม่ใส่ใจไทเกอร์ ใครจะรู้ว่าในใจนั้นคุกรุ่นไปด้วยอารมณ์โมโหเจ้าลูกชายตัวป่วนเต็มที
"คุณแม่ขา ทำไมน้องยังไม่กลับบ้านสักที หนูอยากได้กำลังใจจากน้อง"
อลิซที่กำลังนั่งเรียนออนไลน์ผ่านแอปพลิเคชั่น zoom อยู่ในบ้าน เดินออกมาถามแม่ของเธอ พร้อมทำหน้าหงิกหน้างอ เพราะปกติแล้ว เวลาที่เธอเรียนออนไลน์จะมีเจ้าแมวน้อยมานั่งคอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ ๆ เสมอ แต่วันนี้ยิ่งเธอเครียดกับบทเรียนแล้วไม่มีเจ้าแมวน้อยมาให้กอด ยิ่งทำให้เธอเครียดเข้าไปใหญ่ พาลให้งอแงไม่อยากนั่งเรียน
"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันลูก นั่งรอมันอยู่เนี้ย ถ้าน้องกลับมานะให้อดขนมแมวเลียนะวันนี้ อลิซห้ามให้น้องกินขนมนะ"
คุณแม่ที่นั่งรอไทเกอร์ยิ่งร้อนใจ ว่าทำไมวันนี้ไทเกอร์ยังไม่กลับบ้านสักที
"แม่ นั่นไง น้องกลับมาแล้ว น้องคาบกิ้งก่ากลับมาฝากเราด้วย"
คุณแม่หันไปมองหาเจ้าแมวน้อย แล้วก็ต้องตกใจที่เห็นไทเกอร์อมหัวกิ้งก่าไว้ในปาก
ไทเกอร์
"ไหน ๆ ให้แม่ดูสิ"
ไทเกอร์คาบหัวกิ้งก่าไว้ในปาก แล้วเอามาวางที่เท้าของคุณแม่
"โถ พ่อคุณ ที่กลับบ้านช้า เพราะไปหาของขวัญมาฝากแม่หรอกหรือ น่ารักจริง ๆ ขอบใจนะพ่อนะ"
ทันใดนั้นเสียงโวยวายของ อลิซก็ดังขึ้น
"กรี๊ด ๆ ๆ คุณแม่ขากิ้งก่ายังไม่ตาย มันยังดิ้นได้อยู่ แต่แม่ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหนูไปหยืบมีดมาก่อน"
"ห่ะ อลิซจะหยิบมีดมาทำไมคะลูก"
"ก็เอามาจ้วงกิ้งก่าไงคะแม่ เห็นไหมว่ามันยังไม่ตาย อี๊ น่าเกลียด"
"โถ ลูกแม่ ปล่อยน้องไปเถอะลูก จับเอาไปวางไว้บนต้นไม้สูง ๆ ดีกว่า ไทเกอร์จะได้ไม่ไปตามจับมาเล่น"
"อี๊ กิ้งก่าน่าเกลียดจะตาย หนูไม่กล้าจับหรอกค่ะแม่"
"ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวแม่จับเอง"
ของฝากสาว
ในขณะที่แม่ลูกกำลังตกลงกันว่าจะจ้วงกิ้งก่า หรือจะปล่อยมันไปนั้น ไทเกอร์ที่วางกิ้งก่าลงให้คุณแม่ แล้วก็ไล่กัด ไล่งับกิ้งก่าเล่นอยู่นั้น
สักพักมันก็งับหัวกิ้งก่าขึ้นมาในปากอีกครั้ง แล้วก็วิ่งไปทางหน้าบ้านของบีนี่
"อ้าว ไอ้ลูกแมว แม่นึกว่าจับกิ้งก่ามาฝากแม่ ที่ไหนได้ แค่เอามาอวด แล้วก็เอาไปฝากสาว อื้อหือ มันน่านัก"
คุณแม่ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็อดไม่ได้ที่จะขำให้กับความผิดหวังของตัวเอง
"โอ้ย ! เจ็บในหัวใจนิด ๆ โดนแมวนอกใจ ฮา ๆ"
อลิซรีบวิ่งตามไทเกอรไปหน้าบ้านของบีนี่
"ไทเกอร์ ยูเจ้าชู้เกินไปแล้วนะ"
ไทเกอร์วางกิ้งก่าตัวใหญ่ ลงตรงหน้าประตูกระจก ที่ข้างในนั้นมีแมวสาวน้อยแสนสวยที่ชื่อบีนี่อยู่ข้างใน และเธอกำลังมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างสนใจ และงงงวย
"นี่คือวิถีของพวกเราบีนี่"
"มันคืออะไรเหรอพี่เก้อ"
"เจ้าตัวนี้เรียกว่ากิ้งก่า บีนี่เห็นไหมว่ามันยังไม่ตาย เธอจะเล่นก่อนก็ได้ พอมันตายแล้วเราค่อยฉีกเนื้อมันกิน"
"จะดีเหรอพี่เก้อ"
"ดีสิ สนุกด้วย"
"มันสะอาดไหม"
"ไม่รู้สิ สะอาดมั้ง พี่เพิ่งจับมาเมื่อกี้นี้ มันคงยังไม่ได้ไปตกในบ่อโคลนที่ไหนหรอก"
"ฉันหมายถึงมันมีโรค มีพยาธิอะไรหรือเปล่า"
"เรื่องนั้นพี่ก็ไม่รู้"
"บีนี่เคยได้ยินคุณพ่อกับพี่นีน่าบอกว่า ห้ามไปจับสัตว์มากินเอง เพราะอาจมีเชื้อโรค และจะทำให้เราป่วยได้"
"คุณแม่กับพี่สาวก็เคยบอกเหมือนกันว่าห้ามทำ"
"อ้าว เอ่อ แล้ว ทำไมพี่ถึง ? "
"ก็เพราะนี่คือวิถีแห่งเรา ของนักล่า"
"ฉันล่าอะไรไม่เป็นหรอกพี่เก้อ แม้แต่จิ้งจกในบ้านฉันยังไม่เคยจับเลย"
"โถ บีนี่ของพี่"
"ฉันมีอาหารเพียงพอ พี่เก้อไม่ต้องเป็นห่วง"
"ถ้าอย่างนั้น ก็ได้ แล้วแต่บีนี่เถอะ ว่าแต่จะไม่ออกมาเล่นด้วยกันสักหน่อยเหรอบีนี่"
"พี่ก็เห็นว่าคุณพ่อหวงฉันแค่ไหน"
"เธอออกไปทางหลังบ้าน แล้วหนีออกมาทางห้องครัวได้ไหม"
"คุณพ่อปิดประตูหลังบ้านแล้วพี่เก้อ ฉันออกไปไหนไม่ได้หรอก"
"แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้รู้สักทีว่าตัวเองเป็นอะไร"
"พี่เก้อหมายถึงอะไร บีนีไม่เข้าใจ"
"ช่างมันเถอะ สักวันบีนี่จะเข้าใจ"
"ฉันก็อยากชวนพี่มาเล่นของเล่นในบ้านนะ วันนี้คุณพ่อเพิ่งสั่งซื้อของเล่นมาให้ใหม่ เยอะแยะเลย ฉันเล่นจนเวียนหัวไปหมดแล้ว"
"พี่ดีใจที่บีนี่มีความสุข"
"ของเล่นใหม่ เป็นบ้านแมวด้วยนะพี่เก้อ หลังใหญ่มาก มีตั้งสองชั้นนะ มีเปลไกวด้วย ฉันชอบมาก บ่าย ๆ ก็จะขึ้นไปนอนในเปลแล้วละ"
"อืม ๆ ก็น่าสนุกดีนะ"
ไทเกอร์
ไทเกอร์คุยกันกับบีนี่ไป ก็เขี่ยกิ้งก่าให้ขยับ แล้วโชว์ลีลาการไล่จับ ไล่งับ ตะครุบเหยื่อให้บีนี่ดู
"หยุดได้แล้วไทเกอร์ ปล่อย ๆ ปล่อยน้องลูก คุณแม่ขอนะ เลิกแล้วต่อกันนะ"
ไทเกอร์ถอยหลังไปเหมือนจะตะครุบกิ้งก่าอีก แต่ก็หยุดตัวเองไว้ แล้วมองหน้าคุณแม่
"แม่ขอชีวิตของกิ้งก่าตัวนี้นะลูกนะ"
ไทเกอร์ถอยออกไปนั่งเฝ้าบีนีที่หน้ากระจก ปล่อยให้คุณแม่จับเจ้ากิ้งก่าตัวใหญ่ไป
"ทำไมคุณแม่ถึงต้องมาแย่งเอาอาหารที่พี่เก้อหามาได้ไปทิ้งด้วยละ"
บีนี่ผู้แสนซื่อใสบริสุทธิ์เอ่ยถามไทเกอร์
"คุณแม่ก็เป็นแบบนี้ทุกทีนั่นแหละ ไม่เคยเข้าใจความรักของพี่เลย เมี๊ยวววววว"
"โถ พี่เก้อ อย่าน้อยใจไปเลยนะ"
"บางวันคุณแม่ก็บอกว่าจะไม่รักพี่แล้ว"
ไทเกอร์พูดระบายความรู้สึกข้างในใจให้บีนี่ฟังอย่างเศร้า ๆ
"คุณแม่คงเป็นห่วงพี่ เหมือนที่คุณพ่อกับพี่นีน่าเป็นห่วงฉัน อย่าเศร้าใจไปเลยนะพี่เก้อนะ"
"บีนี่ พี่ !"
ทันใดนั้น เสียงประกาศิตก็ดังขึ้น
"ไทเกอร์ !!! กลับบ้านได้แล้ว มาเลยไปอาบน้ำ ไอ้แมวมอม"
อลิซไม่พูดเปล่า แต่คว้าหมับเข้าให้ที่ตัวไทเกอร์ แล้วจับยกขึ้นมาอุ้มพาเดินเข้าบ้านไป
"พี่ไปก่อนนะบีนี่ เจอกันพรุ่งนี้นะ"
"จ้ะ ฉันจะรอพี่นะ"
🐯🐯
ขอบคุณพี่ ๆ ที่เอ็นดูต้าว ๆ ๆ ๆ
แล้วพบกันใหม่ ที่โคนต้นไม้ใหญ่ ท้ายป่ากล้วยนะ😁😁😁
ฝากอีบุ๊กเล่ม 1 ด้วยนะคะ มิ้ว ๆ ๆ
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
