Series Roadtrip 3วัน2คืน คนเดียว ณ ปิล็อกหุบเขาแห่งสายลม 🌄🏞️🍃
Ep.2
ผมพักกินข้าวชาดเเบตเเละพร้อมออกเดินทางอีกครั้ง รีบขี่เพื่อให้ไปถึงก่อนมืด ทางก็ไกลซะเหลือเกิน อ.ทองผาภูมิ สุดของกาญจนบุรี บางทีขี่ไกลๆนานๆก็เเวะพักกินเวลาเข้าไปอีก
ตอนที่ถึงระยะทาง 80 โล ผมคิดชะล่าใจไปว่ายังไงก้คงถึงก่อนค่ำ เเต่ความเป็นจริง ตอนขึ้นตีนเขาไปเรื่อยๆคือเห็นเส้นทางมันขนาดนี้เลย เเอบน่ากลัว
เป็นเส้นทางขึ้นเขา ถนนไม่ใหญ่ เลนเดียว ทางขรุขระ ทางชัน สลับ ลงราบ
ผมใช้เวลาขี่นานมากเพราะทางมันเป็นอย่างงั้น อีกอย่างต้องค่อยๆไป กว่าจะผ่านไปที่ละโล คือ นานจริงๆ
ไอที่อยู่ในหัวเหลือ80โลชิลด์ๆ คือหายไปหมดเลยย555555 พอขี่ไปเรื่อยๆ จากเย็นสว่างเเสงเริ่มหาย พระอาทิตย์ค่อยๆตก ในใจคือหวั่นๆเเล้ว เเต่ก็ต้องตั้งใจขี่ ทำเวลาที่สุด
จังหวะนั้นเจ๊โฮม สเต เด้งข้อความมาบอกให้รีบมาถึงไหนแล้ว ข้างบนมืดไว เราก็กังวลสุดๆรีบสุดๆ แต่มันขี่ได้เ่านี้จริงๆ
เพลงบูรธูธที่ฟังชิลด์ระหว่างทางๆ ที่ในใจกลัวๆ กลับแบตหมด อยู่ในสถานการณ์ที่สองข้างป่ากำลังขึ้นเขา มาตัวคนเดียว คันเดียว
ไอเหี้ยยยยยยย ชิบหายเเล้ว ในใจตอนนั้นบรรยากาศแบบน่ากลัวสุดๆ น่ากลัวมากให้100 เต็มร้อยเลย
เสียงของป่าข้างทางไม่มีใครผ่านไปมา มีแต่ความมืดยิ่งขึ้นยิ่งกลัวยิ่งหวั่น
เราพยายามกลั้นใจ บอกกับตัวเองอึดใจเดียวๆ ใกล้ถึงเเล้ว สู้หน่อยๆมาขนาดนี้เเล้ว
เเล้วก้ฮัมเพลงสร้างบรรยากาศให้ตัวเองกลัวน้อยลง
ตลอดระยะเวลาเกือบๆชม. ที่นี่ตอนมืด บอกอึดใจประมาณ 10 กว่ารอบได้ ระหว่างขึ้นยังสูงยิ่งขึ้นยิ่งน่ากลัวเเบตมือถือดันมา เหลืออยู่ 10`%
ที่กลัวคือกลัวรถยางเเตกติดต่อใครไม่ได้ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัวไม่อยากให้เกิดสถานการณ์อย่างนั้น
มันพีคจริงๆน่ากลัวสุดๆที่ทำใจหวั่นไหวได้ ทุกครั้งที่เราออกเดินทางเราจะเจอเรื่องที่ พีคๆงี้ตลอดเลยหรอ 555555 ขำกับตัวเอง
สักพักนึงถึงปากทางเข้าความรู้สึกเหมือน นักวิ่งกำลังเข้าเส้นชัย
'' ไอเหี้ยยยยกูรอดแล้วโว้ยยยยยย''
มือสั่นเมื่อยล้ามาก
ผมโทรติดต่อบ้านพักถา มทาง เขาบอกตรงเข้าไปอีก 3 โลจะถึง แต่ที่ขัดใจคือป้าเจ้าของบอกป้าไม่อยู่นะ เข้าไปได้เล พอดีติดธุระ เสียบกุญเเจห้องไว้เเล้ว
ผมขับไปจอดที่โฮมสเตจอดรถ คิดในใจถึงสักที เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เพลียมาก
ป้าเเนะนำว่ารีบไปหาไรกินก่อน 2 ทุ่ม เพราะเดี๋ยวปิด ผมไปถึงเกือบทุ่มครึ่ง ขึ้นไปดาดฟ้าห้องที่จองไว้
เป็นห้องน็อคดาวไม่ใหญ่มาก ผมเครียของ จัดของ เปลี่ยนกางเกง ล้างหน้าล้างตา พักสักนิดก่อนลงไปหาอะไรกินตามที่เขาเเนะนำ
ผมลงไปเจอพี่ผชมากับพี่ผญ คู่กันกำลังนั่งเล่นเขาอยู่ห้องข้างล่างเราทักทาย
บอกผมพึ่งถึงก็กี้เองเขาก้เเนะนำรีบออกไปหาไรกินก่อนจะปิด
เราขี่รถลงไปตามทางตลาดหมู่บ้านบ้านพักที่ผมพักชื่อว่าบ้านเหมืองปิล็อก จะอยู่ตรงข้ามกับโรงพยาบาลในหมู่บ้านเข้ามาจากปากทางเรื่อยๆจะเจอเลย เเล้วขับไปหน่อยจะถึงหมู่บ้านเเอ่งน้ำตลาด
ผมไปเจออยู่ร้านนึงที่เปิดร้านแดงๆ 2 ชั้น เลยขึ้นไปหาไรกินสั่งกระเพราะจาน อากาศวิวดาดฟ้าของร้าน ที่เห็นเเอ่งน้ำของหมู่บ้านสวยมาก ลมหนาวเย็นชิบเป๋งอากาศที่นู้นคือสั่นตัวสั่นกินข้าวแบบว่าหิวสุดๆ
จริงๆอารมณ์ตอนนั้นคืออยากนอนอย่างเดียวเพราะเหนื่อยแต่กลัวตกดึกจะหิว
มีรุ่นน้องที่เเนะนำกลุ่มที่มีที่พักที่ปิล็อก
เจอกลุ่มไปดูโฮมสเตก็ได้ที่พักที่จองไว้นี้มาผมพักอยู่ ชื่อว่าบ้านเด็กเหมือง
หลังจากดูวิวกินข้าวเสดอิ่มๆผมถามป้าร้านข้าวละก็มีลุงขี้เมาคนนึง
ป้าๆตะเกียงที่เขาขายอยู่ส่วนไหนป้าบอกในตลาดเยอะเเยะ (ตะเกียงที่เป็นเอกลักษณ์ของที่ต้องมีที่นี้ เห็นโต๊ะข้างๆหิ้วมา555)
ผมพึ่งมาถึงที่นี่ครั้งแรกคนเดียว ทางขึ้นมาสุดมากน่ากลัว
ลุง : ลุงขึ้นมาตี3ตี4 ทุกวันไม่เจออะไรหรอก
ป้า : ก้ลุงเป็นคนที่นี้นี่หน่า
ผม : เออใช่ กูพึ่งมาไงเเหม่ (คิดในใจ)
ลุงเมามากๆ พูดไม่รู้เรื่องก้พูดนั้นนี้พยายามเจข้าใจเเต่ก้ไม่รู้เรื่องละมันก้ออกแนวลำคาญจึงขอตัวไปเดินเซอร์เวย์สักหน่อย
ระหว่างเดินไปดูร้านต่างๆ บรรยากาศเงียบมากไร้ผู้คน ก็ล่อมาช้ากว่าจะกินข้าวเสด
ผมเดินเซอร์เวยไปเรื่อนดูร้านต่างๆเมืองบรรยากาศยามดึก ผู้คนที่อยู่กินกันหน้าริมโฮมสเตบ่อน้ำ ริมสระน้ำใหญ่ๆของหมู่บ้าน ไปบังเอิญผ่านลุงขี้เมาคนเดิม ละเเกก็เข้ามาคุย
เราก็พยายามคุยกะเขา แบบสั้นๆไม่อยากเสียเวลามาก
จับใจความได้ว่า ลุงพยายามบอกเราว่า พักอยู่ที่ไหนถ้าไปเนินช้างศึกเดี๋ยวพาขึ้น เหมือนเเต่ก่อน มันไม่มีรถสองเเถวพาขึ้น อันนนั้นพม่ามันเขามาหาเงิน เก็บคนละ 50บาทอะไรทำนองนี้ เราก็ถามความเป็นมานิดๆหน่อยๆ
จริงๆเเล้วมันเดินขึ้นไปได้อะไรทำนองนั้น
จากนั้นผมก็เดินเซอร์เวย์ทางกลับไปเจอยายคนนึงหน้าคุ้นๆ จำได้ว่า คือยายคนที่ พี่เบ้นซ์ไกจินเคยคุยด้วยในคลิปเขาลองไปหาดูที่เยามาปิล็อก ผมเลยเขาไปทักทายคุยกับยายเเก
บทสนทนาที่คุยกันค่อนข้างนานเหมือนกัน เพราะยายก็พูดนู้นนี้เราก้ได้สัมผัสกับคนที่อยู่ในหมู่บ้านนี้มานานแบบยาย
ที่จำได้คือ เขาพูดว่าทำนองเหมือนลุงขี้เมาคนนั้น ว่าเหมือนไม่ชอบที่คนพม่ามาทำมาหากินเก็บเงินคนไทยพาขึ้นที่ไปทางเนินช้างศึกแบบนี้ จริงๆมันเป็นของคนไทย
ซึ่งรู้สึกได้ของการหวงเเหนมุมมองที่เขาอยู่มานานมันเป็นของคนไทยเเต่เอาตังให้พม่าไรทำนองนี้ยายบอกว่าเอารถเครื่องขึ้นได้หลบหลุมหน่อย เพราะทางนั้นมันเป็นหลุม
รถคุณก็ขึ้นได้เเเต่ไม่ไดยัดเยียดให้เอาขึ้นไปนะ ต้องชำนาญจริงๆอย่างรถเครื่องเล็กๆ มันสบายกว่า
ผมคุยกะเเกจนขอเก้าอี้มานั่งมีอยู่คำนึงที่ออกมาจากปากเเกเเล้วผมประทับใจมาก คือ
" ทางอยู่ที่ปาก" เรามาเราไม่รู้ก็ถามนู้นนี้
ผมนึกถึงเเม่ผมเลย ณ วินาทีนั้น เเม่ผมเคยสอนผมไว้เหมือนกันคำนี้เลยว่าไปไหนมาไหน ทางอยู่ที่ปากมีปากก็ถามเขา ไม่หลงหรอก
มีเรื่องนึงที่รู้มาคือ แต่ก่อนไม่ใช่ผู้ใหญ่บ้านคนนี้ นี้คนใหม่เป็นผู้หญิง เขาเป็นลูกครึ่งพม่า
ไม่รู้เหมือนกันว่าอาจจะเป็นอะไรๆหลายๆอย่างของหมู่บ้านนี้เปลี่ยนไป ตามกาลเวลา การเมืองการสนับสนุนชาวพม่าได้มาทำมาหากิน ได้รับประโยชน์อิทธิพลจากผู้ใหญ่บ้านคนนี้
ซึ่งผมก็พอได้รับรู้ก็เออทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปยังไงเรื่องราวประวัติต่างๆ สเน่หห์ต่างๆแบบหมู่บ้านแต่ก่อนเป็นยังไงก้มาสัมผัสไม่ทัน เสียดายเหมือนกัน
เอาจริงๆจำได้ไม่ได้มากเลยมาเขียนได้ไม่เยอะคุณยายเล่าให้ผมฟังหลายๆอย่างมากก่อนจะาเขากลับไปที่พักเพื่อพักผ่อน
เณ ตอนดึกขึ้นมาถถึงที่พักเเล้วจะอาบน้ำ คือเครื่องทำน้ำอุ่นเปิดไม่ได้ ที่พีกอีกเเล้ว อากาศแบบนี้เเม่เจ้า ไฟในห้องเปิดไม่ติด ก่อนออกมารีบเปิดทิ้งไว้
ตอนอาบน้ำมีเรื่องน่าตื่นเต้นอีก
คือมันมีตักเเตนตัวใหญ่มากๆๆๆๆๆ แบบไม่เคยเ็นมาก่อนในห้องน้ำ เราก้กลัวว่ามันจะเข้ามาต่อยเรามั้ยเลยสาดน้ำให้มันตกพอมันตก มันก้ค่อยๆไต่มาเหมือนเดิม
ก็เลยต้องอาบไประเเวงไปเเบบลุ้นๆตัวสั่นหนาวไปด้วย 55555
เพออาบเสดเปลี่ยนชุดเเต่งตัว ลงไปชงโอวันติที่พักมีไว้ให้ ขึ้นมาจุดบุหรี่ มองวิวละนึกถึงตอนที่ไปเดินเซอร์เวย์
เอืมมมม นั่งคิดอยู่ในใจเหมือนความพยายามที่เราตั้งใจมาเดินทางทั้งวัน มันโครตจะคุ้มค่าเลยหวะ เหมือนได้รับรางวัลอะไรบางอย่าง ถ้าเปรียบเทียบกับการเเข่งขัน
มันเป็นความรู้สึกที่โครตภูมิใจเลยบรรยากาศ หนาวๆ ลมเย็นๆวิวสวยๆ ที่อยู่ข้างหน้าในคืนนี้
ลองนึกว่าเราท้อคงไม่ได้มาเห็นอะไรเเบบนี้ในชีวิตหรือไอคำที่พูดกับตัวเองอึดใจเดียวหลายๆรอบตอนขึ้นมา เพื่อทำให้เราสู้ต่อ
จึงได้รับรู้ว่าการที่ลำบากทำอะไรสักอย่างที่มันยากที่จะได้มาพอมันได้รับแล้ว รู้สึกคุ้มค่ากับความพยายามนั้นจริงๆ
หลังจากคืนนั้น ลมปะทะเหมือนกับส่งข้อความบอกนัยๆว่าเป็นรางวัล
เเละเรื่องราวในหมู่บ้านเเห่งนี้กำลังรอเราออกไปค้นพบในวันต่อไป.....
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
