[Spirits of Siam] #เรื่องสั้นๆว่าด้วยความรัก(4), #สิเน่หาพาริส (Eros-Agape), สวัสดีครับ เพื่อนๆ, คืนนี้ผมขออนุญาตส่งเรื่องสั้นเรื่องสุดท้ายในเทศกาลแห่งความรัก นะครับ

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

Spirits of Siam

•

13 ก.พ. 2022 เวลา 16:38 • นิยาย เรื่องสั้น

#เรื่องสั้นๆว่าด้วยความรัก(4),

#สิเน่หาพาริส (Eros-Agape),

สวัสดีครับ เพื่อนๆ,

คืนนี้ผมขออนุญาตส่งเรื่องสั้นเรื่องสุดท้ายในเทศกาลแห่งความรัก นะครับ

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ😇❤️🎹

ขอบคุณครับ

(T.Mon)

13/2/2022

#ณ.ราชอาณาจักรตองอูบริเวณใกล้พระธาตุมุเตาในสมัยพระเจ้าบุเรงนอง..

ปีพุทธศักราช 2109

“ท่านพี่ ทรงคิดเห็นประการใดกัน เพคะ..ถึงนำทัพนาคราช ขึ้นมาช่วยพระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา ปราบเหล่ากบฏเช่นนี้

สิ่งนี้ช่างผิดวิสัยของท่านพี่ และเหล่าลูกหลานท่านอนันตนาคราช ยิ่งนัก นะเจ้าคะ”

จันทมณีเทวี เอ่ยถามขึ้น ด้วยความสงสัย..

วิสุทธิภุชงค์นาค ถอนหายใจยาวครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเดินเข้ามายืนตรงหน้า สบตาและจับข้อมือของ จันทมณีเทวี..

“พี่นั้น มิได้ช่วยเหลือ

บะยิ่นเหน่าว์ (บุเรงนอง).. ในทุกสิ่ง..อย่างที่น้องหญิงคิดเช่นนั้นดอก..

แต่พี่กระทำเช่นนั้น ก็เพราะหน้าที่ของพี่ คือ การปกป้องดูแล พระธาตุเขี้ยวแก้ว และพระเกศาธาตุ..ในทุกราชอาณาจักรที่สายน้ำของ(แม่น้ำโขง) ไหลผ่าน..

แต่ก็อีกส่วนหนึ่ง ซึ่งพี่ปฏิเสธมิได้ ก็คือ พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ ผู้เป็นดั่งอนุชาที่รักของบะยิ่นเหน่าว์ นั้นเป็นผู้ทำนุบำรุง พระธาตุมุเตา เสมอมา..

และยังน้อมถวายมงกุฏเป็นพุทธบูชา ที่พระธาตุแห่งนี้อีก..

ดังนั้น เมื่อคราวเหล่ากบฏนำโดย สมิงสอตุต กระทำทุรยศ ต่อคำสัตย์สาบาน สังหารพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ และยังไล่ตามล่าสังหารบะยิ่นเหน่าว์นั้น..

พี่จึงตัดสินใจนำทัพนาคขึ้นมาร่วมปราบเหล่ากบฏทุรยศใจบาปพวกนั้นร่วมกับบะยิ่นเหน่าว์ (บุเรงนอง)..”

วิสุทธิภุชงค์นาค กล่าวตอบจันทมณีอย่างชัดเจน นุ่มนวล แต่สายตากลับครุ่นคิด กังวล ถึงอะไรบางอย่าง..

จันทมณีเทวี จ้องหน้าวิสุทธิภุชงค์นาคนิ่ง พลางแตะที่หลังแขน แล้วจึงพูดว่า..

“แต่ท้ายที่สุดแล้ว..

พระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา ผู้ทะเยอทะยาน สำคัญตนว่า เป็นผู้พิชิตทั้งสิบทิศ ก็จะกระทำอุบายให้ท่านพี่ ต้องร่วมให้สัตย์ปฏิญาณกับพระองค์..ในพิธีของท่านเกี๊ยะจ้อง (พระมหาเถรคันฉ่องในเวลาต่อมา) โดยให้เหล่านาคและราชวงศ์ตองอูร่วมเป็นพันธมิตรที่จะดูแลทุกพระธาตุในราชอาณาจักรตองอู..ตลอดจนราชอาณาจักรทั้งหลายอันเป็นเมืองขึ้นนั้นด้วย..

เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่าวิสุทธิภุชงค์นาคเป็นผู้ที่ยึดมั่นในคำสัตย์สาบาน..”

วิสุทธิภุชงค์นาค ถอนหายใจยาว..พลางหันหน้ามามองหญิงอันเป็นที่รัก.. แล้ว เอ่ยถามว่า..

“แล้วพี่ควรจะทำเยี่ยงไร ฤาน้องหญิง..”

จันทมณีเทวี จึงยิ้มให้กำลังใจ และกล่าวตอบว่า

“เมื่อท่อนคำสัตย์สาบาน ถึงขอบขัณฑสีมา และเอ่ยถึงเงื่อนแห่งการผิดคำสาบาน ว่า หากพี่ท่านกระทำทุรยศคำสัตย์สาบานต่อพระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา..

ขอให้ท่านพี่กล่าวเพิ่มว่า..*ครบทุกข้อ รวมถึงผิดต่อความรักมั่นคงของจันทมณีเทวี.. จึ่งขอให้ท่านพี่วิสุทธิภุชงค์นาคผู้เป็นใหญ่เหนืองูพิษทั้งหลาย.. ต้องตายด้วยพิษของงูอาคมชั้นต่ำ..

หรือเว้นแต่จันทมณีเทวีผู้จงรักต่อวิสุทธิภุชงค์นาค และยอมภักดีต่อพระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา จะเป็นผู้ถอนคำสัตย์สาบานนี้ ..”

วิสุทธิภุชงค์นาค พยักหน้า และหัวเราะอย่างพอใจ กับสติปัญญาของจันทมณีเทวี

ก่อนที่จะเชยแก้มขึ้นแล้วดึงร่างงามของนางผู้เป็นที่รักเข้ามา

กอดไว้ พร้อมกับจ้องตานิ่งลึกอย่างอบอุ่น แล้วพูดว่า ..

“ ยอมตาย ..ในมือของน้องหญิง ดีกว่าให้พี่ต้องตายด้วยน้ำมือของพวกมนุษย์อย่างแน่นอน..”

จันทมณีเทวียกมือเรียวงามทั้งสอง ขึ้นป้องปากวิสุทธิภุชงค์นาค พร้อมกับเอ่ยห้ามเตือน ว่า

“ อย่าพูดเช่นนั้น..นะเพคะ

น้องไม่มีวันที่จะทำร้าย ท่านพี่ให้ถึงชีวิต หรอกนะเพคะ..

จะกระทำก็คงเพียงหยิกให้เป็นเขียวจ้ำๆ ให้ท่านพี่ได้อายเท่านั้นแหละเพคะ.. หากท่านพี่มีใจให้มนุษย์หญิง..” จันทมณียิ้มแหย่ และกล่าวตอบวิสุทธิภุชงค์นาค..

#ณเวียงจันทร์ราชอาณาจักรล้านช้างในปีพุทธศักราช2322เมื่อรัชกาลที่1ทรงยกทัพมาตีเมืองเวียงจันทร์

“ขอน้องหญิงจงรีบพากองทัพเหล่านาคหนีออกไปจาก พระธาตุทองคำแห่งนี้ โดยเร็ว..นี่คงจะเป็นผลกรรมที่พี่นำทัพนาคเข้าร่วมรบสนับสนุนบะยิ่นเหน่าว์ (บุเรงนอง) เข้ายึดเมือง และวัดวาอาราม ในราชอาณาจักรต่างๆ ..

พระธาตุซึ่งเป็นวังของเรานี้ จึงกำลังโดนเผา และถูกกำกับลงอาคมปิดล้อมทางเข้าออกทั้งหมดจากแม่ทัพผู้เก่งกาจ ที่ชะตาพาขึ้นสู่บัลลังก์กษัตริย์..แห่งราชอาณาจักรกรุงรัตนโกสินทร์

และในไม่ช้านี้..พวกเราก็ไม่สามารถออกไปช่วยราชอาณาจักรล้านช้างร่วมรบในศึกครั้งนี้ได้ ดังคำสาบานอีกแล้ว..”

วิสุทธิภุชงค์นาคหันมากล่าวสั่งนางอันเป็นที่รัก ให้รีบหนีออกไปในขณะที่ยังมีเวลา..และเริ่มร่ายพระเวทย์หมอกมุงเมือง..

“ไม่เพคะ ท่านพี่.. น้องจะขอร่วมรบเคียงข้างท่านพี่ ตราบจนลมหายใจสุดท้าย..”

จันทมณีเทวีพูด พลางเข้าสวมกอดด้านหลังของวิสุทธิภุชงค์นาคแน่น

วิสุทธิภุชงค์นาค ค่อยๆ หันเอียงมาแกะอ้อมกอดนั้น และหันหน้ากลับมาจับมือจันทมณีเทวี พลางพูดกำชับอีกครั้ง ว่า

“ตัวพี่เอง คงไม่อาจต้านทานทัพนี้ได้นานกว่านี้แล้ว.. เพราะแม้แต่พระแก้ว และพระบาง ในขณะนี้ ก็ได้ถูกยกย้ายได้ด้วยพระบารมีแห่งราชอาณาจักรนี้..ไปเสียแล้ว

“ขอเจ้าจงมีชีวิตต่อไปเพื่อพี่ เถิดน้องหญิง..

พี่จะตามหาน้องหญิงให้พบ.. ขอเจ้าจงรอพี่..

และขอเจ้าโปรด..จงอย่าลืมพี่..จันทมณีเทวี..

ข้าวิสุทธิภุชงค์นาค ได้ให้สัตย์สาบานกับจันทมณีเทวีอันเป็นนางที่รัก แล้วว่า..

เราจะได้พบกันอีก อย่างแน่นอน จันทมณี..ยอดรักของพี่

..สิ้นลมบ่สิ้นรัก

รอเจ้า,

..สู้ขาดใจสู้เฝ้า

ห่วงหา,

..เสียชีพไป่ลืมเศร้า

โถมทับ..นานมา,

..สิ้นศึกใดห่อนล้า

เทียบเจ้า..ลืมสิ้น “

ขอเพียงน้องอย่าลืมพี่วิสุทธิภุชงค์นาค..”

จันทมณี ค่อยๆคลายมือลง พลางจ้องหน้าชายที่รัก น้ำตาไม่ขาดสายได้ถูกบรรจงเช็ดอย่างช้าๆ ด้วยมืออันสั่นเทา

แต่เสียงพูดอันสั่นเครือร้องไห้ กลับดังชัดเจน อย่างน่าประหลาด ว่า..

“น้องจะไม่มีวัน..

ไม่มีวัน ที่ไม่คิดถึงท่านพี่แม้ชั่วเสี้ยวเวลา..

น้องจะรอ..ท่านพี่เสมอ..

..น้องจะรอแม้จะนานกี่กัปกี่กัลป์..

น้องก็จะรอ ท่านพี่อย่างไม่มีวันลืม นะเพคะ..”

จันทมณีหายใจลึกยาว ครั้งหนึ่ง ก่อนจะหลับตา..

หันหลัง สั่งให้เหล่านาค .. รีบติดตามนางออกไป ก่อนที่ผนังจะถูกไฟอาคมนั้นทำลายให้พังถล่มลงมา..

#ณสยามประเทศในเขตป่า ไม่ไกลจากวัดพระธาตุเสด็จในปีพุทธศักราช2426,

จันทมณีเทวี ปรากฏกายในร่างทิพย์ มองคุณหลวงหนุ่ม หรือ วิสุทธิภุชงค์นาค ในอดีตชาติ.. ที่บัดนี้ต้องอาคมพิษงูชั้นต่ำลอบกัดของพรานดำ ทำให้อยู่ในมรณสภาพ เช่นนี้

ร่างทิพย์ของจันทมณีเทวี ได้ลอยเข้ามาลูบแก้มคุณหลวงหนุ่มด้วยความอาลัยรัก ..

ก่อนที่จะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา เหมือนคราที่ต้องจากกัน ที่เวียงจันทร์ เมื่อ 104 ปีก่อน..

“น้องไม่มีวันที่จะทำร้าย ท่านพี่ให้ถึงชีวิต หรอกนะเพคะ..จะกระทำก็คงเพียงหยิกให้เป็นเขียวจ้ำๆ ให้ท่านพี่ได้อายเท่านั้นแหละเพคะ.. หากท่านพี่มีใจให้มนุษย์หญิง..”

จันทมณีกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ พร้อมน้ำตา เมื่อนึกถึงความสุขเมื่อหนหลัง..

“น้องขอถอนคำสัตย์ปฏิญาณสาบาน ทั้งปวง และขอมอบชีวิตคืนกลับให้ชายผู้ที่รักอย่างสุดหัวใจวิสุทธิภุชงค์นาค ..

ขอให้ท่านพี่สุขสวัสดิ์สมบูรณ์ ด้วยพรอันดีทุกประการ ตามที่น้องได้สั่งสมตบะ บารมี มาจนถึงวันนี้..โอม..จงสำเร็จ..”

“..ครืนๆ.. “

เสียงฟ้าร้อง และพื้นดินสะเทือนไหว ขานรับคำถอนสัตย์สาบานของจันทมณีเทวี..ที่พร้อมกับคุณหลวงหนุ่มหายใจเข้าเฮือกใหญ่

ก่อนที่จะอุทานร้องเรียกชื่อ

“จันทมณี..” พร้อมกับลืมตาในทันที..

“เมื่อสิ้น..คำสัตย์..สาบาน

น้องจึงนำ..ลมปราณ.คืนให้

สิ้นกรรม..สิ้นสัญญาทำ

จำไว้..

น้องจึงขอลาไป