“ผู้มีความเพียรตลอดเวลา VS ผู้เกียจคร้านตลอดเวลา”
🍃 ผู้มีความเพียรตลอดเวลา
เมื่อภิกษุกําลังเดินอยู่ / ยืนอยู่ / นั่งอยู่ / นอนอยู่
ถ้าเกิด ครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในกาม
หรือครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในทางเดือดแค้น
หรือครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในทางทำผู้อื่นให้ลำบากเปล่า ๆ ขึ้นมา
และภิกษุก็ไม่รับเอาความครุ่นคิดนั้นไว้ สละทิ้งไป ถ่ายถอนออก
ทำให้สิ้นสุดลงไปจนไม่มีเหลือ
ภิกษุที่เป็นเช่นนี้ แม้กําลังเดินอยู่ / ยืนอยู่ / นั่งอยู่ / นอนอยู่
ก็เรียกว่า เป็นผู้ทําความเพียรเผากิเลส
รู้สึกกลัวต่อสิ่งอันเป็นบาป
เป็นคนปรารภความเพียร อุทิศตนในการเผากิเลสอยู่เนืองนิจ
🍃 ผู้เกียจคร้านตลอดเวลา
เมื่อภิกษุกําลังเดินอยู่ / ยืนอยู่ / นั่งอยู่ / นอนอยู่
ถ้าเกิด ครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในกาม
หรือครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในทางเดือดแค้น
หรือครุ่นคิดด้วยความครุ่นคิดในทางทำผู้อื่นให้ลำบากเปล่า ๆ ขึ้นมา
และภิกษุก็รับเอาความครุ่นคิดนั้นไว้ ไม่สละทิ้ง ไม่ถ่ายถอนออก
ไม่ทำให้สิ้นสุดลงไปจนไม่มีเหลือ
ภิกษุที่เป็นเช่นนี้ แม้กําลังเดินอยู่ / ยืนอยู่ / นั่งอยู่ / นอนอยู่
ก็เรียกว่า เป็นผู้ไม่ทําความเพียรเผากิเลส
ไม่รู้สึกกลัวต่อสิ่งอันเป็นบาป
เป็นคนเกียจคร้าน มีความเพียรอันเลวทรามอยู่เนืองนิจ
.
รับฟังรายละเอียดเพิ่มเติมได้ใน Podcast ▶️