เด็กเก็บฟืน
เพราะว่าเราไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า การหุงต้มก็ต้องใช้ฟืนหรือถ่าน แต่เราจะมีใช้ฟืนจากกิ่งไม้ที่ตายแล้ว หรือไม่ก็ ไปหาตัด เอาตามป่าละเมาะ แถวแม่น้ำ ที่ห่างจากหมู่บ้าน เป็นกิโล
จำได้ว่า เราเป็นเด็กผู้หญิง มักมีหน้าที่หาบน้ำหาฟืนเสมอ แต่ถ้างานตัดค้นไม้เลื่อยไม้กลับเป็นของพ่อและน้องชายแทน
เมื่อถึงเสาร์อาทิตย์หรือปิดเทอม แม่จะพาต้อนควายไปเลี้ยงด้วย มี ไม้คาน เสียม เชือก และครุถัง หนึ่งอัน ทั้งแม่และเราจะมีถุงย่ามที่ทำมาจากกระเป๋าถุงปุ๋ยที่แม่เย็บเอง อย่างปราณีต ดีไซน์สวยเก๋ มีกระเป๋าเล็กกระเป๋าน้อย ไว้ใส่ ขวดน้ำ หรือบางทีแกลลอนเลยก็ว่าได้
ในถุงย่ามจะมีครบทุกอย่าง ข้าวเที่ยง เกลือ ปลาร้าสับ น้ำพริก จะมี มากเป็นพิเศษ ไข่ต้ม นั่นคือ อาหารหลัก ไปหาผักปลาเอาข้างหน้า
เสียมเอาไว้ขุดปู หรือแม้กระทั่งขุดร่องทำเป็นเตา ต้มกบเขียดหรือปลา ที่หาได้ ใส่เกลือน้ำปลาร้า ผักติ้วที่เก็บได้ ตรงนั้น เป็นอาหารกลางวัน ส่วนมากหม้อดำๆเล็กๆ มักจะมีติดไปด้วยเสมอ
เสียมและมีดคือ อาวุธที่ลืมไม่ได้ รวมทั้งเชือก
ระหว่างปล่อยควายกินหญ้าหน้าแล้ง เราแม่ลูกมักจะเดินตัดต้นไม้เล็กๆที่มีผลเปรี้ยวชอบขึ้นตามตลิ่งริมแม่น้ำ เลือกเอาต้นที่ตายแล้วเพราะเบากว่าได้เยอะกว่านั่นเอง
จากนั้น เอาเชือกวางรอง เรียงฟืนลงอย่างเป็นระเบียบ มัดให้แน่น ใส่ไม้คาน เตรียมไว้กลับบ้าน กว่าจะเย็น
แม่ก็ขุดปูนา หาผักป่า ได้เป็นหอบ มัดเป็นพวง ห้อยตามฟืนที่มัดแน่นหนาอยู่ ยังกะรถพุ่มพวง😂
ผักที่เก็บได้คือ ผักติ้ว ผักลืมผัว ยอดอ่อนผักต่างๆ ผู้เขียนจำชื่อไม่ได้ 😅 ผ่านต้นมะกอก ก็เก็บลูกใต้ต้นกินบ้าง เอากลับบ้านบ้าง
จำได้ว่ารสชาติของมะกอก เปรี้ยว ฝาดหวานนิดๆ กินเสร็จ เวลากินน้ำ ตามทำให้กินน้ำได้อร่อย 😄 ผลไม้ชั้นยอด
ตะวันคล้อย ต้อนควายกลับบ้าน พร้อม หาบคอน ฟ่อนฟืน และอาหาร ที่หาได้ ไปเป็นอาหารเย็นต่อ
เหมือนไปชอปปิ้งยังไงไม่รู้😂
กว่าจะถึงบ้าน เล่นเอา บ่าเป็นรอยแดงปื้น เหงื่อท่วม ตัวแต่ก็ ไม่กล้าบ่น เพราะแม่ก็เหนื่อยเหมือนกัน
วัยเด็ก ที่มีความทรงจำแบบนี้ เห็นความลำบากของพ่อแม่ที่พาทำ เห็นวิธีคิดวิธีทำของเขาตอนนั้น เราไม่กล้าเถียง ได้แต่ยอมรับ เท่านั้น แม้ในใจคิดว่า เราจะไม่ทำแบบนี้เมื่อเราโตขึ้น
พ่อแม่สอนเพราะนั่นคือสิ่งที่เขาได้รับ ถ่ายทอดมา เขาให้ในสิ่งที่เขามีอย่างดีที่สุดแล้ว คือการอดทน
แม้ในปัจจุบันเราอาจมองเห็นว่า ลูกไม่ควรที่จะต้องทำตามที่พ่อแม่เป็นเลย เขาควรมีโอกาสคิดทำในสิ่งที่เขาสนใจมากกว่าแต่สมัยนั้น พ่อแม่จะรู้ได้อย่างไรว่า มีสิ่งที่ดีกว่าอยู่ โลกของเขา ก็มีแต่ทุ่งนาป่าเขา
การมีลูกไว้ช่วยงาน คือสิ่งที่พ่อแม่ ปรารถนาในสมัยก่อน ลูกอยู่ใกล้ได้อบรมสั่งสอน ใกล้ชิดตั้งแต่แรก ดีกว่าลูกเกเรควบคุมไม่ได้ทีหลัง
มันคือการตัดปัญหาของเขาอีกทางหนึ่งนั่นเอง
เด็กเก็บฟืน ก่อไฟหาปลาเก่ง วิชาเหล่านั้น ติดตัวไปทุกที่ โดยเฉพาะวิชาดัดแปลงเมนูอาหารจากสิ่งที่มีอยู่ให้กลายเป็นเมนูเด็ดได้ ก็เริ่มต้นมาจากชีวิตวัยเด็กตอนนั้นนั่นเอง
ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ เล่าให้กันฟังได้นะคะ
เจอกันบทความหน้า ค่ะ
วาดรูปป่าฟืน
ผู้เขียนเขียนหนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า
หนังสือที่ทำให้รู้ว่าช่วงเวลาหนึ่งความเชื่อเก่าๆของเราใช้ชีวิตเราอยู่ตั้งนาน
#ชีวิตเราใครใช้
ก็มาจากประสบการณ์เหล่านี้ เช่นกันค่ะใครว่าประสบการณ์วัยเยาว์ของเราไม่มีประโยชน์ มันมีมากเป็นพิเศษหากเราเลือกแยกแยะ และเข้าใจจริงๆ บางอย่างที่เราเป็นมาจากความเชื่อจากความทรงจำเหล่านั้นนำทางชีวิตเราอยู่ก็ได้
สนใจหนังสือเชิญเพจนี้ค่ะ 👇
#ชีวิตเราใครใช้byครูยุ
ผลงานนิยาย #ไลลากับคนคั่นเวลาของเธอที่👇
#รับปรึกษาปัญหาความรักตัวเอง
#เป็นไลฟ์โค้ชเรื่องชีวิตและความรัก
#เป็นเชฟร้านกาแฟ
#กำลังฝึกเป็นนักเขียน
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
