The Adventures of จ.Jump ตอน โครงกระดูกกลางเมือง
สวัสดีทุกคนกับผมนายจั๊มพ์ผู้นอนป่วยอยู่บ้านครับ หลังนอนเจ็บจากการผ่าตัดไส้ติ่งแตกมีแผลตะขาบเย็บจนต้องส่องกระจกหลายครั้งนั้นชวนให้นึกถึงเรื่องเกี่ยวกับความตายในอดีตอีกหนที่ซึ่งผมได้พบเข้าโดยบังเอิญจากการพาหมาไปเดินเล่น ทั้งนี้จะเป็นอย่างไหนต่อนั้นขอเชิญทัศนากันได้กับตอน โครงกระดูกกลางเมือง
“ช้า ๆ หน่อยพิซซ่า” เสียงของผมที่ตะโกนบอกหมาของตัวเองกู่ก้องดังชัดแต่สัตว์เลี้ยงที่พามาด้วยนั้นหาได้สนใจเจ้าของแต่อย่างใด
ความที่เปลี่ยนสถานที่เดินเล่นไปจุดที่ต่างจากเดิมหมาน้อยพุดเดิ้ลกลายพันธุ์จึงระริกระรี้วิ่งพล่านไปทั่วยังกับคนไปเที่ยวต่างประเทศ
ไม่ว่าจะเรียกชื่อเท่าไหร่หมาน้อยแสนน่ารักก็แสร้งหูตึงทำเอาผมต้องวิ่งไล่จับไปทั่วเพราะกลัวจะหลงเข้าไปในบ้านคนอื่น
ผมได้แต่คิดในใจรู้อย่างนี้น่าจะพกสายจูงมาคล้องคอ แต่ทบทวนอีกทีพอเห็นหมาของตัวเองดีใจส่ายหางไปทั่ววันนี้ยอมรับภาระหนักหน่อยคงไม่เสียหาย
แม้จะวิ่งตัดหน้ารถโดนคนเขม็งไปบ้าง วิ่งไล่กัดหมาตัวโตไปบ้าง หรือไปฉี่หน้าบ้านคนอื่นก็ถือว่าคุ้ม(น่า)ค่ามากที่ทำให้สัตว์เลี้ยงมีความสุขขนาดนี้
พอทั้งหมาทั้งคนผจญภัยจนหมดแรงผมและพิซซ่าเลยขอนั่งพักแถวพื้นที่ต้นหญ้าขึ้นกระจาย
กลิ่นเหม็นเขียวที่ได้จากการเหยียบย้ำวัชพืชลอยเตะจมูกชวนให้ง่วงนอนอย่างบอกไม่ถูก
ตอกแรกว่าจะนอนพักเดี๋ยวเดียวพอลืมตาอีกทีท้องฟ้ากลายเป็นสีอิฐมอญและพิซซ่าหายไปไหนแล้วไม่รู้
ผมตกใจตะโกนเรียกหาพิซซ่า ๆ คนที่เดินผ่านไปก็มองคงนึกว่าผู้ชายตื่นตระหนกคนนี้จะสั่งอาหารกระมัง
แต่ไม่ใช่ !! ผมกำลังเรียกหาเจ้าหมาที่หายไปต่างหาก
พอเรียกไปสักพักไม่มีการตอบรับใด ๆ จากเจ้าสี่ขาผมเลยเตรียมตัวออกวิ่งกลับบ้านทว่ายั้งใจไว้ได้ทัน เพราะเมื่อหันกลับไปมองด้านหลังเจ้าพิซซ่าทำตาโตนั่งหอบลิ้นละห้อยทำท่านั่งรออยู่อย่างนั้น
ครั้งจะเดินไปทำโทษข้อหาทำให้เป็นห่วงผมก็สะดุดกับของบางสิ่งที่โผล่ออกมาจากพื้นหญ้า
เบื้องหน้าถ้ามองผ่าน ๆ จะเห็นสีตัดกันระหว่างสีเขียวกับสีขาว แต่ถึงจะบอกเป็นสีขาวมันก็ไม่ได้ขาวจนเห็นชัดอย่างที่เข้าใจ ส่วนหนึ่งคงเกิดจากการถูกฝังมานานและอีกส่วนเกิดจากการที่โดนหนอนชอนไช
แวบแรกที่เข้าใจทำเอาท้องไส้เกือบขย้อนเอาอาหารมื้อเที่ยงออกมา จริง ๆ ผมไม่ได้กลัวกระดูกหรอกนะแค่กลัวภาพที่หนอนขยับอยู่ยั้วเยี้ยต่างหาก
แน่นอนว่าถ้าเป็นสมัยนี้คงโทรศัพท์แจ้งตำรวจไปแล้วแต่เรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ ช่วงเวลาดังกล่าวอยู่ในกรอบของการเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยีจึงไม่มีการติดต่อที่สะดวกสบายเช่นในปัจจุบัน
ตัดฉากกลับมาตอนเดิม การเห็นกระดูกชิ้นเบ้อเริ่มย่อมต้องสันนิษฐานว่าใครกันที่ถูกฆ่าเอามาโยนทิ้งแถวนี้ ถ้าไม่ใช่การวางแผนฆ่าที่รัดกุมย่อมต้องเป็นการสังหารที่รอใครสักคนมาค้นพบ โชคร้ายจริง ๆ ที่คน ๆ นั้นดันเป็นผมกับเจ้าหมาตัวนี้
จังหวะที่ยืนคิดควรจะรีบวิ่งแจ้นกลับบ้านหรือทำตัวสติแตกดีเจ้าพิซซ่าหมาดื้อที่นั่งนิ่งเป็นรูปปั้นเกิดอาการกำเริบคุ้ยเขี่ยอย่างบ้าระห่ำจนเริ่มเห็นกระดูกส่วนที่เหลือโผล่จากดินขึ้นมาเรื่อย ๆ
ไม่ต้องเป็นหมอหรือผู้เชี่ยวชาญก็เข้าใจทันทีเพราะจากรูปร่างที่ยาวต่อกันนี้คงเป็นส่วนของกระดูกสันหลังอย่างแน่นอน
ถึงอารามตกใจจะถดถอยน้อยลงกว่าเดิม แต่จากการที่หมาของผมยังขุดไม่เจอส่วนกระโหลกที่น่าจะฝังไม่ลึกพอ ๆ กันกลับทำให้เกิดอารมณ์สยองแบบใหม่ที่บรรยายออกมาไม่ถูก
กระดูกชิ้นแล้วชิ้นเล่าพร่างพรายผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ดใจกลางป่า เรียกได้ว่าทั่วบริเวณที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ตรงนี้เป็นสุสานที่ไม่มีป้ายหลุมศพให้คนเคารพสักการะ
มิน่าต้นหญ้าถึงได้งอกงามเต็มที่เพราะได้สารอาหารจากกระดูกที่อยู่ข้างใต้นี้เอง
เท่าที่นับดูคร่าว ๆ จากการคาดการณ์คงมีเหยื่อถูกฆ่าประมาณ 8-10 ราย และถ้าผมยังขืนชักช้าไม่รีบโทรไปขอความช่วยเหลือจากตำรวจคงมีอีกศพถูกฝังจนเหลือแต่กระดูกอีกคนพร้อมกับสัตว์เลี้ยงที่เป็นต้นตอของปัญหาทั้งหมด
ทันใดนั้นแทนที่จะจรลีกลับเคหะสถานส่วนตัวผมเลือกอาศัยข้างบ้านที่อยู่ติดกันขอยืมใช้โทรศัพท์สักครู่เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ให้มาโดยไว
ขณะที่แจ้งความเนื้อตัวสั่นเทาปากพูดไม่ได้ดั่งใจ ผมก็ได้เห็นฆาตกรในบ้านที่ไม่รู้จักแง้มให้เห็นกระดูกของศพใหม่อีกคนที่มีเลือดสด ๆ ไหลรินหยดพื้นที่อยู่แถวห้องครัว
เสียงของเจ้าหน้าที่จากปลายสายยังคงสอบถามเรื่องราวความเป็นมา แต่น่าเสียดายที่คนตอบนั้นคงไม่มีวันได้คุยอีกแล้ว
***เฉลยปม***
หลังเจ้าหน้าที่ตำรวจขับรถมาถึงและสอบถามกับเจ้าของบ้าน ความจริงก็ได้ปรากฏในรูปแบบที่คาดไม่ถึง
แม้กระดูกที่พิซซ่าขุดเจอจะเป็นกระดูกจริง ๆ แต่นั้นหาได้ใช่ของศพอย่างที่ผมคิดไม่ กระดูกที่ถูกฝังล้วนเป็นกระดูกหมูที่ใช้ต้มน้ำซุปแทบทั้งสิ้นที่เจ้าของบ้านแอบเอาไปฝังเพื่อจะได้ไม่ต้องกำจัดกับขยะชิ้นใหญ่
ถ้าจะพูดให้เข้าใจสมัยก่อนนั้นถ้าขยะบ้านใครมีเยอะเกินจะถูกเจ้าหน้าที่เทศบาลเก็บส่วนต่างที่มีน้ำหนักเกินหรือมีมากเกินไป
และนั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หลังบ้านที่ไม่มีใครอยู่รายล้อมไปด้วยโครงกระดูกที่หมาผมขุดเจอ
จากเหตุการณ์ครั้งนี้ที่เกือบจะเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตเลยจบลงที่เจ้าหน้าที่ตำรวจลงบันทึกประจำวันกับการเสียค่าปรับที่ผมไม่รู้ราคาเท่าไหร่
แต่ที่รู้คือตั้งแต่นี้ไปผมคงไม่คิดจะพาพิซซ่าเดินไปไหนไกล ๆ อีก เพราะมีความเป็นไปได้ที่ครั้งหน้าถ้าไม่เจอกระดูกหมูก็ต้องเจอกระดูกที่เป็นศพแหง
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
